co znaczą słowa św. Pawła ?

co znaczą słowa "Dopełniam, mówi św. Paweł, w moim ciele, czego nie dostawa uciskom Chrystusowym, za ciało Jego, którym jest Kościół"

Cierpienie i grzech

(...)

Cierpienie może być zadośćuczynieniem za grzechy cudze.
Dusze wspaniałomyślne łączą cierpienia swoje z cierpieniami Jezusa Chrystusa w celu odkupienia ludzkości. Pan Jezus był bez grzechu i nie miał nic do odpokutowania. A jednak cierpiał! Dobrowolnie! Z miłością! Za drugich! Za wszystkich i za każdego z osobna! Człowiek bez winy stał się mężem boleści, aby odkupić świat. Odkupienie dokonane i równocześnie niedokończone. Przybiera do współpracy w dziele Odkupienia serca, które mogą to zrozumieć, które na tyle są odważne, aby chcieć, i tak kochające, aby oddać się temu zadaniu bez zastrzeżeń: «Dopełniam, mówi św. Paweł, w moim ciele, czego nie dostawa uciskom Chrystusowym, za ciało Jego, którym jest Kościół». Na pewno, mało kto zrozumie te słowa. Tym jednak, którzy zdolni są i godni je pojąć, porywa serca i rzuca na drogę ofiar dobrowolnych. Czyni z nich ofiarę razem z Najświętszą Ofiarą. Nie wiedząc o tym, nie myśląc o wdzięczności, świat korzysta z tych szlachetnych cierpień. Cichych, ale Bóg je słyszy, ukrytych, ale Bóg je widzi. One bowiem pracują dla Jego chwały, współdziałając z Nim w dziele Odkupienia.

O. M. A. Bellouard OP

http://www.ultramontes.pl/cierpienie_i_grzech.htm

Czyli przyjęcie cierpienia i ofiarowanie go. łączenie z Ofiarą Chrystusa.

Z traktatu św. Jana Eudesa, O królestwie Jezusa
(część 3, 4: Dzieła wszystkie 1, 310-312)

Tajemnice Chrystusa w nas i w Kościele

Powinniśmy przedłużać i dopełniać w sobie zbawcze dzieło Chrystusa; powinniśmy prosić Go często, aby doprowadził je do ostatecznego wypełnienia w nas i w całym Kościele.
Albowiem tajemnice Jezusa nie osiągnęły jeszcze stanu ostatecznej doskonałości i pełni. Osiągnęły wprawdzie w osobie Jezusa, ale nie w nas, Jego członkach, ani nie w Kościele, który jest Jego mistycznym ciałem. Tymczasem Syn Boży pragnie przekazać nam, jakby rozwijać i przedłużać swe tajemnice w nas i w całym swoim Kościele przy pomocy łask, których chce nam udzielić, oraz skutków, których dzięki tym misteriom pragnie w nas dokonać. W takim znaczeniu Chrystus pragnie dopełnić w nas swych tajemnic.
Toteż święty Paweł poucza, że Chrystus znajduje wypełnienie w swoim Kościele, że my wszyscy przyczyniamy się do Jego budowania, do "wieku Jego pełności", to jest do wieku mistycznego, który przysługuje Mu w ciele mistycznym; swoją pełnię wiek ten osiągnie dopiero w dniu sądu. Na innym zaś miejscu mówi Apostoł, że "dopełnia w swym ciele udręk Jezusa Chrystusa".
Tak więc Syn Boży postanowił spełnić w nas wszystkie dzieła i tajemnice swego życia i przez to je dopełnić. Pragnie dopełnić w nas tajemnicę swego Wcielenia, Narodzenia, życia ukrytego, kształtując się w nas i rodząc w naszych duszach przez sakrament chrztu i Najświętszej Eucharystii, a także sprawiając, że prowadzimy życie duchowe i wewnętrzne, które "ukryte jest z Nim w Bogu".
Pragnie dopełnić w nas tajemnicę swej męki, dozwalając nam cierpieć, umierać i zmartwychwstawać z Nim i w Nim. Pragnie wreszcie dopełnić w nas stan swego chwalebnego i nieśmiertelnego życia w niebie, gdy sprawi, że z Nim i w Nim będziemy wiecznie żyli w niebieskiej chwale. Także pozostałe stany i tajemnice Chrystus pragnie urzeczywistniać i dopełniać w nas oraz w swoim Kościele, ofiarując je nam, dając w nich udział, przedłużając je w nas i rozszerzając.
Tak więc tajemnice Chrystusa nie osiągną całej swej pełni aż do czasu, który On sam wyznaczył dla ostatecznego ich urzeczywistnienia w nas i w swoim Kościele, czyli aż do końca świata.

Pani pytanie jest ogromnie ważne, wręcz zasadnicze, dlatego odsyłam do św. Jana Eudesa (wpis powyżej). Być może pomocny będzie dla Pani także fragment modlitwy bł. Elżbiety od Trójcy Przenajświętszej, który wyraża jakby istotę odpowiedzi na postawione przez Panią pytanie (proszę jednak pamiętać, że nie jest to język matematyczny, tylko mistyczny):

"(...) O, Ogniu trawiący
Duchu miłości,
"zstąp na mnie",
aby w mej duszy
dokonało się
jakby nowe wcielenia Słowa.
Niech będę dla Niego
jakby dodatkowym człowieczeństwem,
w którym On odnowi
całe swoje Misterium (...)"

Bł. Elżbieta Catez, Uwielbiam Cię, mój Boże, Trójco Przenajświętsza!

I jeszcze raz wielka zapomniana bł. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej:

Z Listu nr 280:

"(...) Dusza, która chce służyć Bogu dniem i nocą w Jego świątyni, przez którą rozumiem to sanktuarium wewnętrzne, o którym mówi święty Paweł: "Świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście", ta dusza powinna być zdecydowana rzeczywiście uczestniczyć w męce swojego Mistrza. Jest to dusza odkupiona, która z kolei powinna dokonywać odkupienia innych dusz, i dlatego będzie wygrywać na swojej lirze: chlubię się "z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa". "Z Chrystusem zostałem przybity do Krzyża"... I jeszcze: "W moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół". "Stanęła królowa po prawicy twojej": taka jest postawa tej duszy; ona idzie drogą kalwaryjską po prawicy swego Króla ukrzyżowanego (...). On chce włączyć swoją oblubienicę w dzieło odkupienia (...)"

cyt. za: Bł. Elżbieta od Trójcy Świętej, O świcie Ciebie szukam, wyd. Karmelitów Bosych, Kraków 2006, s. 138.

co znaczą słowa "Dopełniam, mówi św. Paweł, w moim ciele, czego nie dostawa uciskom Chrystusowym, za ciało Jego, którym jest Kościół"

W sprawach interpretacji ustępów z Pisma Św. najlepiej zajrzeć do komentarzy biblijnych. Zawsze ubolewam, że dzisiejsi katolicy zapomnieli o istnieniu katolickich komentarzy biblijnych (a jest ich nieprzebrana ilość). Np.  x. Wujek opatruje Kol, 1, 24 takim komentarzem:

Acz męka Pana Chrystusowa była dostatecznem ubłaganiem za grzechy waszego
świata: wszakże chce Pan Chrystus też i w wiernych członakach swoich więcej cierpieć: aby się tak
dopełniło, czego niedostaje mękom jego. Bo jako Pan Chrystus żywie w członkach swoich, tak też cierpi,
i zasługuje, i dosyć czyni w tychże członkach swoich. Szawle, prawi, czemu mię prześladujesz? A jako sam
w sobie cierpiał dla pożytku i zbawienia kościoła swego, tak dla tegoż cierpi w członkach swoich. Jako dokłada
Paweł Ś. mówiąc: Za ciało jego, które jest kościół. Jako tedy Pan Chrystus cierpiąc za kościół, zasłużył
kościołowi: tak też i każdy wierny, w swoich utrapieniaqch dla sprawiedliwości, zasługuje i sobie i braciej swej.
A toć jest on skarb nieprzebrany zasług Pana Chrystusowych i świętych członkow jego: które
drugim członkom potrzebniejszym przez odpusty bywają użyczane (Dzieje 9,4).

Na tyle kocha Kościół, że jest w stanie dla niego cierpieć, nawet umrzeć, aby żyć w Chrystusie