Papież Franciszek

Zdjęcie znalezione w necie:

A raczej na fejsbóku - jaka strona?

To zdjęcie już w marcu służyło do krytyki Benedykta XVI:
http://demotywatory.pl/4088229

ex FF

Papieżu Franciszku.
Czuję się porzucony jak starszy, ale jeszcze niedorosły brat, którego rodzice nie znajdują dla niego czasu, bo zajmują się bratem młodszym. Niezdarą. Nie umie sobie zawiązać sznurówek, ani trafić łyżką do buzi bez rozlewania. Rodzice zamiast nauczyć do tych czynności karmią go i sznurują mu buty. A starszy brat nie poprosi o nowy długopis, ani zacerowanie skarpetki, bo usłyszy : "Jesteś starszy dasz se radę" albo nie umiesz to choć, nakarmimy cię łyżeczką i zawiążemi ci sznurówki".

Czuję się zniesmaczony, że zapomniałeś o moim wieku i nadal tłumaczysz mi rzeczy, które dawno rozumiem.
Czuję się zdziwiony, gdy próbujesz odwieść mnie od grzechów, których nie popełniam, a gdy zadaję pytania powtarzasz w kółko to samo.

Czuję się źle, gdy za hasłami nie idzie postępowanie.

Wdrygam się, gdy powiesz nieodpowiedzialnie słowa bardzo wieloznaczne, które chytrzejśi szybciutko przerabiają na kompromitacje.

My w Europie jesteśmy chyba bardziej dojrzali niż świeżo ochrzeczeni Afrykańczycy.

Traktuj nas poważnie.

Szanse na jakąś istotną restaurację Kościoła oddaliły się niepomiernie. Co więc dalej, jaka przyszłość nas czeka?

Przyszłość będzie taka, jaką sami sobie z Bożym przyzwoleniem zrealizujemy i wybierzemy.

Ja byłem długo w neokatechumenacie, teraz chodzę do swojej parafii. Słucham kazań i nauk posoborowych oraz przedsoborowych księży. Pewien czas przyglądałem się środowisku Tradycji, sympatykom przedsoborowia, ale już nie daję rady. Nie jestem w stanie na obecnym etapie życia jednoznacznie ocenić, kto ma rację, o co walczyć, czego się trzymać. Gorzej, czasami mam myśli, że jest mi bliżej do deisty, niż do radykalnego katolika. Skrupulantyzm i krytykanctwo w wykonaniu wielu tradycyjnych katolików zabija we mnie ludzkie odruchy, a liberalizm współczesnych katolików przyprawia o mdłości i zawał serca. Myślę, że będę trzymał dystans do jednych i drugich. Widząc ucisk i cierpienie ludzi na świecie, na które Pan Bóg pozwala, sprawa jakości współczesnego Kościoła Katolickiego w stosunku do oczekiwań i pobożnych życzeń przedsoborowych pasjonatów wywołuje u mnie zażenowanie. Ciężko jest mi wierzyć w chwilach zwątpienia, więc wolę nie zgrywać z siebie mądrzejszego od Papieża Franciszka.

Regio, skąd informacje?

Z książek i wspomnień ludzi - sam oczywiście nie mogę pamiętać 

Malachi Martin w swojej książce o Jezuitach opisuje dokładnie jak to odpisy zakazanych prac Teilharda krążyły po seminariach, a nawet jak niektórzy wykładowcy seminaryjni mieli dwa zestawy notatek - jeden dla studentów, drugi dla watykańskich wizytatorów.

Ale nawet nie trzeba czytać wspomnień - wystarczy zdać sobie sprawę, że od 1910 do 1967 wszyscy duchowni składali przysięgę antymodernistyczną. No więc skąd nagle wzięło się tylu modernistów w latach 60-tych, skoro wszyscy przysięgali? Ano stąd, że wielu księży podeszło do tego jak jednoroczny ochotnik Mark z powieści Haška, który mawiał "najlepiej jest przysięgać ile wlezie, a potem na...ć na całą przysięgę."

Rewolucja soborowa, jak wszystkie rewolucje, tylko pozornie wybuchła nagle, bo grunt pod nią przygotowywano przez całe dziesięciolecia.

[Widząc ucisk i cierpienie ludzi na świecie, na które Pan Bóg pozwala, sprawa jakości współczesnego Kościoła Katolickiego w stosunku do oczekiwań i pobożnych życzeń przedsoborowych pasjonatów wywołuje u mnie zażenowanie.

Rozumiem Pana rozterki, niedawno była dyskusja o sprawie z tym związanej w wątku "Czy u tradsów nie ma miłości?".

Co do cierpienia, to Pan Bóg zawsze na nie pozwalał, a przecież można powiedzieć, że w dzisiejszych czasach nie jest pod tym względem wcale tak źle. Ja bym nawet zaryzykował stwierdzenie, że poziom cierpienia z przyczyn, powiedzmy, materialno-cielesnych (głód, choroby, głęboka nędza) jest obecnie, w stosunku do liczby ludności, na rekordowo niskim poziomie. Co oczywiście nie znaczy, że powinniśmy zaprzestać uczynków miłosiernych co do ciała, wręcz przeciwnie.

Ale nawet jeżeli nie zgodzimy się z powyższą diagnozą, to przecież  "sprawa jakości współczesnego Kościoła" jest  kwestią zupełnie odrębną od rozmiaru "ucisku i cierpienia".  Możemy życzyć sobie, aby Kościół znowu zaczął nauczać nieskażonej wiary, aby porzucił tragiczne w skutkach eksperymenty, a jednocześnie możemy praktykować cnotę miłosierdzia. Nie widzę sprzeczności - przynajmnie nie powinno jej być (choć w praktyce różnie bywa, jak ze wszystkim w życiu).

@romeck
Inspiracja pochodzi stąd:
http://eponymousflower.blogspot.com/2013/10/focus-on-growing-resistance-against.html
A zdjęcie lepszej jakosci stąd:
http://www.reposty.com/post/i-can-t-believe-it-society-culture/469986159757474

@Pedro
Internet prezentuje karykaturalny obraz środowiska tradycjonalistycznego, zarówno indultowców, jak i lefebrystów. Jedni i drudzy modlą się za Ojca Świętego.

@Pedro - nikt nie mówił, że będzie łatwo. Wprost przeciwnie.
(A w sporze tradycja- hierarchia racje mają tradycjonaliści. )

Watykan potwierdza w AAS: Podczas konklawe złamano co najmniej 6 pieczęci na drzwiach pałacu apostolskiego:

Otwarto 6 z 7 pieczęci. Klimat apokaliptyczny.

Watykan potwierdza w AAS: Podczas konklawe złamano co najmniej 6 pieczęci na drzwiach pałacu apostolskiego:

Otwarto 6 z 7 pieczęci. Klimat apokaliptyczny.

Czy stąd można wnioskować, że wybór BYŁ NIEWAŻNY???

@Pedro
Internet prezentuje karykaturalny obraz środowiska tradycjonalistycznego, zarówno indultowców, jak i lefebrystów. Jedni i drudzy modlą się za Ojca Świętego.

Jak coś się skrzywiło, to albo trzeba to przegiąć w drugą stronę albo młotkiem przywalić

Watykan potwierdza w AAS: Podczas konklawe złamano co najmniej 6 pieczęci na drzwiach pałacu apostolskiego:

Otwarto 6 z 7 pieczęci. Klimat apokaliptyczny.

Czy stąd można wnioskować, że wybór BYŁ NIEWAŻNY???

Może nie od razu, ale wątpliwości się pojawiają. Może to świadczyć o jakichś przeciekach na przykład. Albo o naciskach

 
Konstytucji Apostolicae Sedis papieża Piusa IX (1) Zaprzeczanie posłuszeństwa Papieżowi winno być w myśl kanonu uporczywe (pertinaciter), tj. z świado­mością i dobrowolnie dokonane; dlatego ekskomuniki nie ściąga na siebie ten, co temu odmawia posłuszeństwa, któ­rego dla wątpliwej elekcji nieprawidłowym Papieżem być mieni, ani ten, co z dwóch lub trzech wybranych Papieży, żadnego za głowę Kościoła nie uznaje; w takim razie nie wolno nawet ani do tego ani do owego przechylać się stronni­ctwa dopóty, dopóki Kościół pewnego Papieża nie otrzyma.

Pragnę zauważyć, że:

- ktoś łamie pieczęcie w Pałacu Apostolskim,
- Papież nie poświęca świata (w tym Rosji) Niepokalanemu Sercu Maryi 13 października, tak jak zapowiedział,

i nic, prawie nikt tego nie komentuje, nie ma problemu!