Papież Franciszek

Raczej : Nie mówcie, że "trzy koła od traktoru się zepsuły". Mówcie, że "jedno jest dobre"

Do cytatów podanych przez Panią Mamę i na KNO można jeszcze dorzucić następujące z książki J. Ratzingera, Służyć prawdzie:

s. 32:
Uważam to za pewnik, że przed Kościołem stoją trudne czasy. Właściwy kryzys jeszcze nie nadszedł. Lecz jestem absolutnie pewny tego, co zostanie na końcu: nie Kościół kultu politycznego, jeno Kościół wiary. Zapewne nie będzie Kościół już nigdy taką siłą panującą w społeczeństwie, jaką był dotychczas, ale zakwitnie na nowo i stanie się dla ludzi widzialną Ojczyzną, dającą im życie i nadzieję sięgającą poza grób.
Glaube und Zukunft, s. 123 nn.

s. 161:
Powiedzmy otwarcie: po Soborze zapanowała wśród katolików w RFN jakaś niemiła atmosfera. Bowiem nie tylko przygasł entuzjazm, pojawiło się także rozczarowanie, jak to bywa po chwilach radości i uroczystego nastroju. W opinii jednych Sobór zrobił zbyt mało, u drugich Sobór wywołał wręcz zgorszenie. Z potrząsaniem głowy porównuje się dzisiejsze reformy z odnową dawnych czasów, np. tą, która związana jest z imieniem wielkiej św. Teresy. Przed swoją wewnętrzną przemianą święta mieszkała w bardzo nowoczesnym klasztorze, w którym już dawno wielkodusznie interpretowano staromodną klauzurę i przyjmowano świeckie odwiedziny. Mieszkała w klasztorze, w którym ponurą ascezę dawnej reguły zastąpiono "rozsądniejszymi" przepisami, odpowiadającymi bardziej duchowi zaczynającej się epoki. Utrzymywano otwarte kontakty na wszystkie strony. Lecz kiedy pewnego dnia Teresa odczuła wewnętrzną bliskość Chrystusa i Ewangelia ukazała się jej z całą surową rzeczywistością, pozbawiona upiększających frazesów, odczuła, że całe jej dotychczasowe życie było ucieczką przed wielkością i powagą właściwych zadań zakonnych. Otrząsnęła się i "nawróciła się". A to znaczyło: stworzyła odnowę, która nie była koncesją, lecz żądaniem, aby się zupełnie oddać na służbę Jezusa i przez to włączyć się radykalnie w Jego Ciało.
Czy Sobór - pytają niektórzy - nie poszedł wprost przeciwną drogą? Nie można odrzucać tego typu pytań. Trzeba im stawić duchowo czoła, i to będzie wielkim zadaniem Kościoła po Soborze, zadaniem, które będzie można wypełnić tylko w Duchu Świętym.
Das neue Volk Gottes, s. 130
[ten fragment dobrze pasuje do "odnowy" w zakonie karmelitańskim, której przykład pokazał Pan tytanik404:
http://krzyz.nazwa.pl/forum/index.php/topic,9.msg172998.html#msg172998]

s. 266:
Istnieje fałszywy pesymizm, który jest przeciwny wierze. Istnieje też fałszywy optymizm, będący z gruntu optymizmem nieprawdziwym. Gdy twierdzi się, że w Kościele prowadzi się dziś jedynie eksperymenty zbawienne i pożyteczne, że przecież wszyscy naokoło są pełni dobrej woli i nie trzeba być zrzędą, to fałszuje się prawdę. Są eksperymenty, które dawno "przefunkcjonowały" wiarę aż do jej jądra, aż do podstawowego dogmatu o Trójcy Świętej.
Die Situation der Kirche heute, s. 28-30

Kiedy człowiek poczyta JŚw. Benedykat XVI a później JŚw. Franciszka I to się ma wrażenie, że to dwie różne głowy dwóch różnych Kościołów.

Dziękuję za cytat o św. Teresie. Miałem kiedyś podobne przemyślenia.

Dziękuję za cytat o św. Teresie. Miałem kiedyś podobne przemyślenia.

A pociągając tę analogię:
http://myslispodchustki.blogspot.com/2013/09/znacie-znamy-czyli-wyciagamy-wnioski.html

Do cytatów podanych przez Panią Mamę i na KNO można jeszcze dorzucić następujące z książki J. Ratzingera, Służyć prawdzie:

Tak przy okazji zapytam: czy ta książka to tłumaczenie jakiejś książki z  niemieckiego (jakiej?), czy też raczej wybór, który ukazał się tylko w jęz. polskim?

Do cytatów podanych przez Panią Mamę i na KNO można jeszcze dorzucić następujące z książki J. Ratzingera, Służyć prawdzie:

Tak przy okazji zapytam: czy ta książka to tłumaczenie jakiejś książki z  niemieckiego (jakiej?), czy też raczej wybór, który ukazał się tylko w jęz. polskim?

Pełny polski tytuł: Józef kard. Ratzinger, Służyć prawdzie. Myśli na każdy dzień, tłumaczył ks. Albert Warkotsch, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań-Warszawa-Lublin 1986, wyd. 2.
Oryginał niemiecki to: Joseph Kardinal Ratzinger, Mitarbeiter der Wahrheit. Gedanken für jeden Tag, Herausgegeben von Sr. Irene Grassl. Verlag J. Pfeiffer, München 1979.
Ze wstępu tłumacza: "Niniejsza książka jest antologią myśli kardynała Józefa Ratzingera, zestawioną wnikliwie i umiejętnie przez s. Irenę Grassl w kształt "brewiarza", przeznaczonego do codziennej lektury orientującej się według kalendarza liturgicznego".

W temacie franciszkowej pokory i skromności

Oryginał niemiecki to: Joseph Kardinal Ratzinger, Mitarbeiter der Wahrheit. Gedanken für jeden Tag, Herausgegeben von Sr. Irene Grassl. Verlag J. Pfeiffer, München 1979.

Dzięki, nie mogłem znaleść, bo szukałem  "die Wahrheit dienen" :-)

W temacie franciszkowej pokory i skromności

Przy papieżu Franciszku to ja (chyba) zaczynam być... wojtylianistą!

Czyli dwa zdjęcia warte tysiąca słów...

Przy papieżu Franciszku to ja (chyba) zaczynam być... wojtylianistą!

No właśnie Ja też - i pękam ze śmiechu z tego powodu.

Przy papieżu Franciszku to ja (chyba) zaczynam być... wojtylianistą!

No właśnie Ja też - i pękam ze śmiechu z tego powodu.

Kto to jest: trads z przepukliną?

Papież zrobił pierwszy krok w kierunku pojednania z Al Azhar

Papież wystosował przesłanie do Ahmeda Al-Tayyeba, wielkiego imama uniwersytetu Al Azhar w Kairze, najważniejszej instytucji naukowej dla muzułmanów sunnitów. Informuje o tym sam uniwersytet, podając, że Franciszek wyraża poszanowanie dla islamu i muzułmanów, a także pragnienie, by zabiegano o wzajemne zrozumienie między chrześcijanami i muzułmanami, z myślą o budowaniu pokoju i sprawiedliwości.

Papieskie przesłanie przekazał imamowi nuncjusz apostolski w Egipcie abp Jean-Paul Gobel, wraz z innym przesłaniem, jakie Franciszek już wcześniej wystosował do wszystkich muzułmanów z okazji zakończenia ramadanu. Przypomnijmy, że relacje Watykanu z Al Azhar zostały zerwane przed dwoma laty przez stronę muzułmańską po tym, jak Benedykt XVI wystąpił w obronie chrześcijan w Egipcie i na Bliskim Wschodzie po krwawym zamachu na koptyjską katedrę w Aleksandrii. Franciszek postanowił zatem uczynić pierwszy krok w kierunku pojednania.

Radio Watykańskie

-Dobrze robi, bo trzeba zawsze nadstawiać drug...
-Ale dupa jest tylko jedna! 

"Sobór Watykański II odczytał Ewangelię w świetle współczesnej kultury. Zainicjował ruch odnowy, który po prostu sięga do źródeł, do samej Ewangelii. Owoce tej pracy są ogromne. Wystarczy wspomnieć liturgię. Dzieło reformy liturgicznej to odczytanie Ewangelii w służbie ludu znajdującego się w konkretnej sytuacji historycznej. Tak, mamy tu do czynienia z hermeneutyką ciągłości i zerwania, ale jedno jest pewne: dynamika aktualizacji Ewangelii do dnia dzisiejszego, która charakteryzowała Sobór jest absolutnie nieodwracalna. Istnieją szczegółówe kwestie, takie jak liturgia według Vetus Ordo. Myślę, że decyzja papieża Benedykta była wyważoną: chodziło o to, aby wyjść naprzeciw ludziom mającym szczególną wrażliwość. Uważam jednak za niepokojące zjawisko ideologizacji Vetus Ordo i jego instrumentalizację."

Papież Franciszek w wywiadzie dla Civiltà Cattolica