Papież Franciszek

Moja teoria spiskowa (w takim sensie, że nie mam na nią żadnych dowodów, tylko wrażenia):
Może się mylę, ale wygląda na to, że Papież Franciszek w chwili wyboru dokładnie wiedział, jak sobie wyobraża sposób sprawowania władzy papieskiej (nie wiem, czy to dobrze czy źle). Już na początku pontyfikatu pojawiła się sprawa mucetu, butów itp. – jakby to było już wcześniej przemyślane. Tymczasem Benedykt XVI działał powoli, zarówno w sprawach liturgicznych (dopiero po 2 latach zwolnił abp. Mariniego), jak i personalnych (np. kilkuletni spór z bp. Toowoomby w Australii). Natomiast obecny Papież już 4 dni po wyborze miał swojego kandydata na Sekretarza Stanu:

http://ekai.pl/wydarzenia/watykan/x71018/reforma-kurii-rzymskiej-bedzie-wymagala-wiele-dyskusji-i-przemyslen/
Kard. Rodríguez ujawnił, że w ciągu czterech dni od swego wyboru Papież Franciszek podjął już decyzję, że abp Parolin będzie nowym sekretarzem stanu, choć jej ogłoszenie miało miejsce dopiero pod koniec sierpnia. Mówiąc o reformie Kurii zaznaczył, że sugestie w tej sprawie napłynęły z całego świata. Z samej tylko Ameryki Łacińskiej – było to 80 stron.

Papież deklaruje, że decyzje podejmuje nie od razu, ale po konsultacjach, które mają być „rzeczywiste”, a nie „formalne”. Ma to być skutek jego doświadczeń w sprawowaniu urzędów w zakonie jezuitów, kiedy to oskarżano go o konserwatyzm, bo nie zasięgał zdania doradców.

http://ekai.pl/wydarzenia/temat_dnia/x70808/co-naprawde-powiedzial-papiez-dla-civilta-cattolica/
„Doświadczenie zarządzania” – daje odpowiedź na pytanie, jaki typ kierowania miał wpływ na formację o. Bergoglio, gdy był superiorem, a następnie prowincjałem jezuitów w Argentynie. Papież przyznał, że na tym stanowisku nie kierował się przyjętą w zakonie zasadą konsultacji z doradcami przed podjęciem decyzji i zaraz dodał, że „nie było to dobre”. Dodał, że był wtedy młody (miał 36 lat) i popełnił wiele błędów, a jego autorytarny i szybki sposób działania doprowadził do wielu poważnych problemów i do oskarżenia go o skrajny konserwatyzm. Przeżył wówczas duży kryzys wewnętrzny. Obecnie uważa, że konsultacje są bardzo ważne, a w Kościele służą temu np. konsystorze i synody. W tym kontekście zaznaczył, że Konsulta 8 kardynałów, którą powołał, nie jest wyłącznie jego dziełem, „ale owocem woli kardynałów i mówiono o nich na kongregacjach generalnych, które zbierały się przed konklawe”. „I chcę, aby Konsulta ta była rzeczywista, a nie formalna” – dodał papież.

Jednak modus operandi Papieża wydaje się przebiegać następująco: najpierw nieformalna albo wstępna decyzja, potem konsultacje, których ton jest zadziwiająco zgodny, jakby doradcy wiedzieli uprzednio, co należy powiedzieć, a co przypisuje się „działaniu Ducha Św.”, a następnie po jakimś czasie zatwierdzenie tej decyzji.

http://ekai.pl/wydarzenia/watykan/x71018/reforma-kurii-rzymskiej-bedzie-wymagala-wiele-dyskusji-i-przemyslen/
Przed spotkaniem z Ojcem Świętym te różne propozycje zostały pogrupowane według głównych tematów. Dostrzega on w nich sporą zbieżność i wskazuje, że niewątpliwie można mówić o działaniu Ducha Świętego. Zdaniem kard. Rodrigueza Konstytucja Apostolska „Pastor Bonus” nie może już być punktem odniesienia w pracach nad reformą Kurii Rzymskiej. Konieczne będzie zredagowanie nowego dokumentu, a to będzie wymagało długich dyskusji i przemyśleń – stwierdził koordynator grupy 8 kardynałów.

Tak było z nominacją abp. Parolina, tak było z odwołaniem abp. Wesołowskiego, tak było z odwołaniem bp. w Peru – w tych dwóch ostatnich przypadkach oficjalny biuletyn na razie milczy… Teraz znowu kwestie zmian we włoskim episkopacie. Jakby coraz więcej decyzji było podejmowanych zakulisowo (ale tak się oczywiście działo już wcześniej) i jakby według jakiegoś wcześniej zatwierdzonego planu.

http://ekai.pl/wydarzenia/watykan/x71084/papiez-franciszek-ustanowil-rade-kardynalow/
Papież Franciszek ustanowił formalnie „Radę Kardynałów”, która ma go wspomagać w zarządzaniu Kościołem powszechnym i przestudiować projekt reformy Kurii Rzymskiej. Mimo że nominacje członków tej grupy Ojciec Święty ogłosił 13 kwietnia b.r., to w poniedziałek opublikowany został jego osobisty dokument w tej sprawie.
Papież zaznacza w nim, że stworzenie grupy biskupów pochodzących z różnych krajów, którzy mieli by go wspomagać radą, czy to wspólnie czy też indywidualnie było jedną z sugestii, które zrodził się podczas Kongregacji Ogólnej kardynałów, poprzedzających konklawe. Po wyborze na Stolicę Piotrową wiele razy się nad tym zastanawiał i uznał, że inicjatywa ta będzie znaczącą pomocą w wypełnianiu powierzonej mu posługi. Dlatego 13 kwietnia ub. roku zapowiedział utworzenie wspomnianej grupy i ogłosił nazwiska jej członków. Obecnie, po dojrzałym namyśle uznał za wskazane, by grupa taka na mocy niniejszego dokumentu została ustanowiona formalnie. Będzie się ona nazywała „Rada Kardynałów”, a jej zadaniem będzie pomoc jemu w zarządzaniu Kościołem powszechnym i studiowanie projektu rewizji Konstytucji „Pastor bonus” o Kurii Rzymskiej. Składać się ona będzie z osób mianowanych 13 kwietnia. Będą one mogły być proszone o zdanie zarówno jako Rada, jak i poszczególne osoby w kwestiach które Ojciec Święty od czasu do czasu uzna za godne uwagi. Papież zastrzegł sobie prawo określenia najbardziej stosownej liczby jej członków. Zaznaczył, że będzie ona kolejnym wyrazem kolegialności biskupiej oraz pomocy dla Posługi Piotrowej, jakiej może udzielić episkopat rozproszony po całym świecie.

Co jednak w praktyce ma znaczyć owa kolegialność, wyjaśnił o. Lombardi:

http://ekai.pl/wydarzenia/watykan/x71096/rada-kardynalow-doradza-decyduje-papiez/
Rada doradza, decyduje papież – powiedział dyrektor Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej ks. Federico Lombardi, wyjaśniając zadania Rady Kardynałów, która ma pomagać papieżowi w rządzeniu Kościołem powszechnym. Jej pierwsze posiedzenie rozpoczyna się we wtorek. Według włoskiego jezuity, Rada wzbogaci rządzenie Kościołem o nowe forum konsultacji. Chodzi wspólne poszukiwanie, a nie o „kolegialny zarząd” Kościoła. Papież bowiem nie będzie w żaden sposób związany propozycjami Rady, do niego należy ich ocena i od niego tylko zależy, czy będą wprowadzane w życie. Mówiąc o papieskim sposobie rządzenia wskazał, że jego słowami-kluczami są synodalność i rozeznawanie poprzez częste i cierpliwe konsultacje.

Tak więc może się okazać, że cały ten kolegializm, konsultacje, medialność i wielomówność papieża to tylko zasłona dymna: być może jest tak, że obecny papież postanowił naprawdę wziąć ster rządów w swoje ręce, byłby to pierwszy od wielu lat autokrata nieulegający wpływom Kurii, która może być „trądem papiestwa”.

http://ekai.pl/wydarzenia/watykan/x71103/dwor-jest-tradem-papiestwa/
Pytany o narcyzm przywódców Ojciec Święty przyznał, że także miał on miejsce w Kościele, kiedy do głosu dochodzili pochlebcy, mentalność dworu. „Dwór jest trądem papiestwa” – stwierdził. Mówiąc o Kurii Papież Franciszek uznał, że jest ona zbytnio „watykanocentryczna”. Dostrzega i troszczy się o interesy Watykanu, które nadal w znacznej części są interesami doczesnymi. „Ta wizja »watykanocentryczna« zaniedbuje otaczający nas świat. Nie podzielam tej wizji i zrobię wszystko, by to zmienić. Kościół jest i musi powrócić do bycia wspólnotą Ludu Bożego, a księża, proboszczowie, biskupi pełniąc posługę duszpasterską służą Ludowi Bożemu […]”.