Nominacje i dymisje. Polityka personalna za Franciszka I

Nie wykazałem się wyczuciem. Wczoraj miałem zalogować się na forum i przedstawić swoje prognozy wobec plotek o zbliżającym się konsystorzu a tu dzisiaj już poszło. W sumie strata niewielka, i tak większość typów bym przestrzelił 😂
Na samym początku garść statystyk. Po pierwsze najbardziej antyeuropejski konsystorz z dotychczasowych. Interesują mnie tu oczywiście tylko elektorzy, kardynałowie powyżej 80 roku życia to tylko forma nobilitacji bez realnego wpływu na przyszłość Kościoła. Z 16 elektorów dwóch (! ) jest biskupami diecezjalnymi w Europie. Absolutna marginalizacja. Dodatkowo dwóch Europejczyków to kurialiści a jeden to Włoch, ale działający od lat w Mongolii.
Po drugie wiek. Dotychczas Franciszek mianował z reguły ludzi w podeszłym wieku. Okolica 70lat i wiecej to był standard. Tutaj na 16 elektorów jeden jest poniżej lat 50 (bp Marengo z Mongolii będzie najmłodszym nominowanym kardynałem od czasu konsystorza 1983 i nominacji kardynała Trujillo. Mam nadzieję, że ten jednak nie pójdzie w jego ślady jeżeli chodzi o prowadzenie się...). Kolejnych trzech jest między 50 a 60 rokiem. Jedynie 6 ma 70 lat i więcej.
Kolejna rzecz to liczba. Osobiście obstawiałem około 10. Mamy 16. Bardzo dużo. Wygląda to na ostatni konsystorz papieża. Przypominam, że aktualnie mamy 117 elektorów. Do sierpnia liczba ta spadnie o zaledwie jednego (konserwatywny kardynał Rivera Carrera z Meksyku). Realnie o kolejnym konsystorzu nie licząc przedterminowych zgonów można zacząć myśleć pod koniec 2023. Długa perspektywa. Z drugiej strony liczba kardynałów z lat 1943-45 jest potężna
Odnośnie samych nominowanych. Mamy dwóch pewniaków. Arthur Roche z Kultu Bożego i You Heung-Sik z Duchowieństwa. Jeden podły karierowicz i wyjątkowy szkodnik, drugi przeciętny kurialista jakich wielu. Myślałem, że nominacji nie dostanie Alzaga z Gubernatoratu Państwa Watykańskiego. Do dzisiaj nie wiem jaki sens miała jego nominacja za Bertello w wieku 76 lat. Dzisiaj ma skończone 77 i najwyraźniej będzie gubernatorem aż do 80 roku życia. Swoją droga to już kolejny Hiszpan z purpurą. Straszna nadreprezentacja.
Stawiałem, że w końcu kardynałem zostanie jakiś rezydencjonalny biskup we Francji. Bordeaux i Lyon należało wykluczyć, bo dalej mamy kardynałów Ricarda i Barbarina wśród elektorów, więc mógł w grę wchodzić Paryż (a nawet powinien), ale Marsylia nie wydaje się wyborem kontrowersyjnym.
Drugi z europejskich kardynałów to 71 letni Oscar Cantoni, biskup Como. I jednocześnie pierwsza sensacja. Po pierwsze klarowny prztyczek dla abp Delpiniego z Mediolanu, którego papież pominął, mianując kardynałem biskupa z jego archidiecezji. Dziwne, bo po pierwsze Delpiniego wybrał sam papież a po drugie miał dostatecznie dużo ważnych i już postępowych hierarchów we włoskich diecezjach. Genoe można było pominąć, bo kardynał Bagnasco jeszcze nie skończył 80 lat. Ale osobiście stawiałem na Palermo. Mógł jesscze brać pod uwagę Turyn, gdzie jest biskup elekt. Bo oczywiście kandydaturę Moraglii z Wenecji nikt już pod uwagę z rąk tego papieża nie bierze pod uwagę. Teraz należy do tego grona dołączyć chyba także Delpiniego z Mediolanu.
Dalej mamy dwóch Brazylijczyków. O ile Cezar Costa z Brasilii jest zrozumiały to Ulrich Steiner z Manuas powoduje już nadreprezentację.
5 rezydencjonalnych kardynałów + jeden w Rzymie. Sporo. Cezar Costa to wybór przyzwoity, Steiner zdecydowanie zły. Ostatni wybór z Ameryki Południowej to Adelberto Martinez Flores z Asunción. Pod kątem znaczenia diecezji zrozumiały, osobowościowo niestety oceniam negatywnie. Cieszy natomiast, że wbrew plotkom kardynałem nie został Víctor Manuel Fernandez z La Platy.
W Ameryce Północnej mamy Roberta McElroya z San Diego. Prawdziwa katastrofa i jednocześnie policzek dla jego arcybiskupa, Gomeza z Los Angeles. Sytuacja analogiczna jak z Cantoni i Delpini.
Dalej dwóch prałatów z Afryki. I tutaj mam wrażenie, że wybór padł w drodze losowania, bo ani Okpaleke z Nigerii ani Baawobr z Ghany niczym się nie wyróżniają. Tzn tego drugiego mógł promować kardynał Fitzgerald albo Turkson co źle o nim świadczy. Nie rozumiem także wyboru tych państw. Ghaną co prawda w Rzymie, ale ma kardynała Turksona a Nigeria Onaiyekana na emeryturze, ale dalej z prawem głosu. Za to mamy kilka tradycyjnie katolickich krajów bez elektora albo nawet bez kardynała. Swoją drogą przeciwko Okpaleke były protesty w jego poprzedniej diecezji, tak że ostatecznie jej nie objął. Kuriozalna sprawa i kuriozalna nominacja.
No i na końcu wisienka na torcie, czyli Azja. Absolutnie wygrany konsystorza. Dwóch nowych kardynałów pochodzi z Indii, w tym ciekawostka, patriarcha Filipe Neri. Jednego się spodziewałem, dwóch nie. Łącznie Indie będą miały 5 elektorów. Nie mało.
Kolejny kardynał to 54 letni Virgilio da Silva z Timoru Wschodniego. Biorąc pod uwagę katolickie wpływy w tym kraju podoba mi się ta nominacja. O biskupie Marengo z Włoch, będącym prefektem Ułan Bator nie potrafię nic powiedzieć. Ale zwłaszcza biorąc pod uwagę jego wiek trzeba będzie mu się przyjrzeć bliżej.
I ostatni nominat William Goh Seng Chye z Singapuru. To chyba jakiś błąd w matrycy. Genialny wybór. Jeden z najbardziej przychylnych tradycji biskupów. Chyba najlepsza nominacja od czasów Müllera w 2014 roku 🙂
I na koniec najwięksi przegrani, czyli Australia. Łudziłem się na nominację abp Fishera z Sydney, ale nawet jeśli nie on to spodziewałem się kogokolwiek. A tu nikt. Nie lepiej Europa Wschodnią. Nominacja dla abp Szewczuka byłaby pięknym gestem, ale do tego trzeba odwagi. Tej Franciszkowi brakuje. Spodziewałem się natomiast nominacji dla przynajmniej jednej osoby z regionu. Myślałem o Grusasie z Wilna, ale nie wykluczałem też Polaka z Gniezna albo Rysia z Łodzi. Analogicznie spodziewałem się jakiejś zachęty dla Kościoła w Niemczech, ewentualnie Bonnemain z Chur. Tu akurat dobrze, że się nie sprawdziło.
Natomiast niewątpliwie Franciszek rozwiał jedną plotkę. Zgodnie z reformą Kurii szefami Kongregacji mogą być ludzie świeccy. Spodziewano się więc, że może nie wszyscy obecni z automatu będą kardynałami. Jak się okazuje jednak będą.
Miałem także zrobić podsumowanie polityki personalnej z ostatniego roku i jakieś prognozy na przyszłość, ale to już myślę, że w najbliższym czasie.