Udział zewnętrzny we Mszy i Adoracji

Preferuję, co Kościół preferuje. Najbardziej lubię, gdy Bóg daje okazję: Msza - silentium, Adoracja - silentium. Bóg, niestety, zawsze musi krzyczeć.

Bóg, niestety, zawsze musi krzyczeć.

tzn?

do mnie, bo nawet cisza nie pomaga...

aaa, w tym sensie. i na marginesie: mniej samokrytyki 

Pół biedy z poświęceniami, gorzej z wytłumaczeniem słów "Haec commixtio et consecratio Corporis et Sanguinis...".

To się chyba tak tłumaczy, że w tym przypadku consecratio ma nieco inne znaczenie, t.j.
consecratio corporis = veneratio corporis.

Podobna ankieta na blogu ks. Z.:
http://wdtprs.com/blog/2011/06/quaeritur-degrees-of-dialogue-during-the-extraordinary-form-wdtprs-poll/

Kiepska ta ankieta, bo nie zakłada śpiewania przez lud stałych części Mszy bez Pater noster.

Problem polega na tym, że jak śpiewamy to śpiewamy wszyscy, a może ktoś nie chce. Po co to na siłę ludziom wciskać "aktywne uczestnictwo".

Mie pogniewam sie na parafie, w ktorej Msze i Adoracje sa spiewane.
Nie zgorszy mnie cicha Msza i cicha Adoracja.
Proponuje dodac do ankiety punkty ze zgorszeniem powodowanym np. przez halas w kosciele. Wyobrazmy sobie (to akurat fakt) kosciol w srodku lasu. Z kosciola, po wzmocnieniu, rozlewaja sie na cala okolice pienia organistki. Wszystkie istoty zyjace milkna i czekaja na poniedzialek.

Po co to na siłę ludziom wciskać "aktywne uczestnictwo".

Gdyż albowiem życzył sobie tego ogól światowego episkopatu (w tym również abp ML), bez żadnych kontrowersji czy sprzeciwów:

26. Czynności liturgiczne nie są czynnościami prywatnymi, lecz kultem Kościoła, będącego „sakramentem jedności”, a Kościół to lud święty, zjednoczony i zorganizowany pod zwierzchnictwem biskupów33.
Dlatego czynności liturgiczne należą do całego Ciała Kościoła, uwidoczniają je i na nie oddziałują. Poszczególnych natomiast jego członków dosięgają w różny sposób, zależnie od stopnia święceń, urzędów i czynnego udziału.
27. Ilekroć obrzędy, stosownie do ich własnej natury, wymagają odprawiania wspólnego z obecnością i czynnym uczestnictwem wiernych, należy podkreślać, że o ile to możliwe, ma ono pierwszeństwo przed odprawianiem indywidualnym i niejako prywatnym. Odnosi się to przede wszystkim do odprawiania Mszy świętej i udzielania sakramentów, chociaż każda Msza ma zawsze charakter publiczny i społeczny.
28. W odprawianiu liturgii każdy spełniający swą funkcję, czy to duchowny, czy świecki, powinien czynić tylko to i wszystko to, co należy do niego z natury rzeczy i na mocy przepisów liturgicznych.
29. Ministranci, lektorzy, komentatorzy i członkowie chóru również spełniają prawdziwą funkcję liturgiczną. Niech więc wykonują swój urząd z tak szczerą pobożnością i dokładnością, jak to przystoi wzniosłej posłudze i odpowiada słusznym wymaganiom Ludu Bożego.
Należy więc starannie wychować te osoby w duchu liturgii oraz przygotować do odpowiedniego i zgodnego z przepisami wykonywania przypadających każdemu czynności.
30. Celem wzmożenia czynnego uczestnictwa należy pobudzać wiernych do wykonywania aklamacji, odpowiedzi, psalmów, antyfon, pieśni, jak również czynności czy gestów oraz przybierania właściwej postawy ciała. W odpowiednim czasie należy zachować także pełne milczenie.
31. Podczas krytycznego przepatrywania ksiąg liturgicznych powinno się pilnie czuwać, aby rubryki przewidywały także rolę wiernych.

Po co to na siłę ludziom wciskać "aktywne uczestnictwo".

Gdyż albowiem życzył sobie tego ogól światowego episkopatu (w tym również abp ML), bez żadnych kontrowersji czy sprzeciwów:

A nie mogli przy okazji napisać co mięli na myśli?

Po co to na siłę ludziom wciskać "aktywne uczestnictwo".

Gdyż albowiem życzył sobie tego ogól światowego episkopatu (w tym również abp ML), bez żadnych kontrowersji czy sprzeciwów:

A nie mogli przy okazji napisać co mięli na myśli?

Noż akurat w zacytowanym fragmencie napisali, jak krowie na miedzy.

Jak to mozliwe, ze na Soborze jeszcze przed wymysleniem NOMu pisali o roli "komentatorow" ? Skad sie to wzielo ?

Jak to mozliwe, ze na Soborze jeszcze przed wymysleniem NOMu pisali o roli "komentatorow" ? Skad sie to wzielo ?

Pius XII 1955, reforma obrzędów Wielkiego Tygodnia i Wigilii Zesłania Ducha Świętego.

1955 ? Oj, juz cztery wieki wczesniej, na Soborze Trydenckim, byl taki pomysl, by na mszy opowiadano co sie wlasciwie na mszy dzieje. Dzieki Bogu pomysl nigdy nie wszedl w zycie, ale znam ksiezy, ktorzy tak robia, w tym jedengo tuza z FSP.