Brak uznania władzy papieskiej

Mam pytanie, skąd ten brak uznania władzy papieskiej:

"Autor jest kapłanem archidiecezji poznańskiej, proboszczem parafii p.w. Maryi Królowej w Poznaniu. Od niedzieli, 2 października, w jego kościele parafialnym Msza Święta w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego będzie odprawiana w każdą niedzielę o godz. 15:00. Wyraził na to zgodę ks. arcybiskup Stanisław Gądecki".

http://www.nowyruchliturgiczny.pl/2011/09/wprowadzenie-do-ksiazki-wedug-boga-czy.html

Można nawet powiedzieć - demonstracyjny brak uznania władzy papieskiej, a nawet demonstracyjne lekceważenie papieża.

Dokładnie tak! bo żadnej zgody nie potrzeba, to jest [***].

Raczej zakorzenienie w realiach diecezjalnych.
Celem księdza było wprowadzenie Mszy w parafii, nie utarczki z biskupem.

[***] - post skasowany przez Autorkę

Decyzję ks. bp. Skworca można przyjąć jedynie z ogromnym zdziwieniem, mając zwłaszcza na uwadze wolę Ojca Świętego wyrażoną w motu proprio Summorum Pontificum. Zgodnie z decyzją Papieża do odprawiania Mszy św. wg Mszału bł. Jana XXIII nie jest wymagana żadna zgoda biskupa. Papieski dokument stanowi wprost:

Art. 5 § 2. Celebracja według Mszału bł. Jana XXIII może mieć miejsce w dni powszednie; także w niedziele i święta można odprawić jedną celebrację tego rodzaju.

http://www.nowyruchliturgiczny.pl/2010/10/restrykcje-dla-tradycyjnej-liturgii-w.html

Relacje proboszcza z biskupem są regulowane przez wiele dokumentów. Naiwnością jest twierdzić, że nieporozumienia powodowane jednym dokumentem nie będą miały przełożenia na inne sfery relacji.
Potocznie uwzględnianie tych implikacji nazywamy roztropnością.
Nie chce nikogo urazić, pozdrawiam

Decyzję ks. bp. Skworca można przyjąć jedynie z ogromnym zdziwieniem, mając zwłaszcza na uwadze wolę Ojca Świętego wyrażoną w motu proprio Summorum Pontificum. Zgodnie z decyzją Papieża do odprawiania Mszy św. wg Mszału bł. Jana XXIII nie jest wymagana żadna zgoda biskupa. Papieski dokument stanowi wprost:

Art. 5 § 2. Celebracja według Mszału bł. Jana XXIII może mieć miejsce w dni powszednie; także w niedziele i święta można odprawić jedną celebrację tego rodzaju.

http://www.nowyruchliturgiczny.pl/2010/10/restrykcje-dla-tradycyjnej-liturgii-w.html

Formalnie, żadna zgoda nie jest potrzebna, ale w dobrym tonie jest poinformowanie biskupa jako gospodarza diecezji i uzgodnienie z nim kwestii związanych z tym faktem. Wyrażenie zgody oznacza akceptację i nie róbmy z tego zagadnienia. Nie róbmy też wrogów z ordynariuszy. Na dłuższą metę nie opłaca się. Nie jest to wazeliniarstwo ile raczej ułożenie dobrych relacji z biskupem. Decyzja bp Skworca to inna para kaloszy. Jest to złośliwość z jego strony. Tu natomiast żadnych problemów nie widzę.

Oczywiście, że relacje proboszcza z biskupem są regulowane przez wiele dokumentów i nie chodzi tu o jakieś lekceważenie biskupów, ale to co się obserwuje, to niestety .... 

Nie zgadzam się. Oczywiście, można by było poinformować biskupa, ale po co? To tak jakby informować go o wprowadzeniu nabożeństwa czerwcowego. Wiemy, że w większości przypadków skutki są odwrotne do zamierzanych, więc jeśli nie trzeba zgody, to nie uważam tego za konieczne. Po ewentualnym poinformowaniu biskupa, może wytykać później takim "delikwentom" że są mu nie posłuszni w razie ewentualnej "niezgody" ordynariusza.

Oczywiście, że relacje proboszcza z biskupem są regulowane przez wiele dokumentów i nie chodzi tu o jakieś lekceważenie biskupów, ale to co się obserwuje, to niestety .... 

Na pewno nie zyskamy ich sympatii machając im przed oczami SP.

Tu nie chodzi o sympatię, a jak już mowa o sympatii, to sympatia istnieje, gdy uczucia jednej osoby są głęboko rozumiane i akceptowane przez drugą osobę - przełożyć to na to, o czym tu piszemy. Napisałam powyżej, że nie chodzi o lekceważenie biskupów, a teraz dopiszę, żeby im machać przed nosem SP, bo oni to powinni znać i zapewne znają, tylko problem w tym, że każdy inaczej rozumie to, co tam pisze.

Oczywiście, że relacje proboszcza z biskupem są regulowane przez wiele dokumentów i nie chodzi tu o jakieś lekceważenie biskupów, ale to co się obserwuje, to niestety .... 

Na pewno nie zyskamy ich sympatii machając im przed oczami SP.

WIdze, ze pan na 120% przystosowal sie do ukladow.
Mam rozumiec, ze machanie kodeksem przed oczami ssedziego jest tez niesympatyczne i trzeba zaprosic go na wodke, a najlepiej od razu zaplacic?

Chce zaznaczyć, że proboszcz chciał osiągnąć cel. Tym celem było wprowadzenie Mszy do parafii, oraz akceptacja biskupa dla tej inicjatywy.
Osiągnął jedno i drugie, można mu tylko pozazdrościć mądrości i roztropności. Dostępnymi sobie środkami zrealizował swoje marzenia.
Wykazał się zaradnością i pobożnością, uniknął niepotrzebnych zatargów z kurią. Jeśli chodzi o moją ocenę to - wielkie uznanie dla tego kapłana.

I Deo Gratias! że ks. proboszcz osiągnął taki cel, ale gdyby ks. arcybiskup nie udzielił zgody, to na podstawie jakich przepisów by to uczynił?

I Deo Gratias! że ks. proboszcz osiągnął taki cel, ale gdyby ks. arcybiskup nie udzielił zgody, to na podstawie jakich przepisów by to uczynił?

Cała sztuka polegała na tym, że jednak UDZIELIŁ 

Ja taki sprytny nie byłem, wiec mnie biskup utemperował swego czasu. Stąd moje uznanie.

Koniecznie trzeba innych ks. proboszczów tam wysyłać do tamtego proboszcza i nauczą tej sztuki 

Tu nie chodzi o sympatię, a jak już mowa o sympatii, to sympatia istnieje, gdy uczucia jednej osoby są głęboko rozumiane i akceptowane przez drugą osobę - przełożyć to na to, o czym tu piszemy. Napisałam powyżej, że nie chodzi o lekceważenie biskupów, a teraz dopiszę, żeby im machać przed nosem SP, bo oni to powinni znać i zapewne znają, tylko problem w tym, że każdy inaczej rozumie to, co tam pisze.

Może nie o sympatię, ale o pewną przychylność, czy życzliwą neutralność, z pewnością potrzebną. Można nie informować, ale gdy celebracje w parafii będą regularne i zbierze się grupa wiernych, wtedy biskup może przenieść księdza na drugi koniec diecezji i powiedzieć:
"Nic nie wiem, że jest tam takie duszpasterstwo, nikt mi nic nie mówił". (Ktoś o tym pisał na FK). Poza tym oprócz względów pragmatycznych trochę pokory też się przyda. I nie chodzi tu o układy, panie KK, ale o elementarną przyzwoitość i trochę kultury. Oczywiście tam gdzie jest to konieczne, to trzeba reagować (Tarnów), ale nie czepiajmy się o drobiazgi (Poznań), skoro i tak Msza będzie.