Msza czytana - sposoby uczestnictwa

Pisanie o kimś "on" nie pasuje tutaj, panie Michale.

A czemu ?

Kanon kultury mówi, że o obecnych w dyskusji nie mówi się "on" lub "ona", tylko "kol. Abc" lub "pani Bcd".

No to zastosowałem II ME kultury, a x. Konstantyn III ME kultury, bo napisał "Panie Barcikowski" a nie "Panie Michale". Dzięki temu, że zastosowaliśmy różne ME kultury, jest pewność, że nie koncelebrowaliśmy kultury z x. KN.

No to zastosowałem II ME kultury, a x. Konstantyn III ME kultury, bo napisał "Panie Barcikowski" a nie "Panie Michale". Dzięki temu, że zastosowaliśmy różne ME kultury, jest pewność, że nie koncelebrowaliśmy kultury z x. KN.

samo to nie jest (dla mnie) zabawne, ale skojarzenie kanon - me, owszem 


ps.

Dzięki temu, że zastosowaliśmy różne ME kultury, jest pewność, że nie koncelebrowaliśmy kultury z x. KN.

na nomie nie takie cuda sie dzialy 

z głupim przez ścianę się macał
obsesyjni ruchacze
czekista


----

Apeluję o powrót do cywilizowanej dyskusji.

Przecież to jest jak najbardziej cywilizowana dyskusja. To pierwsze jest z dialektu i gwary wielkopolskiej. proszę popatrzeć ile tego jest 

http://www.sciaga.pl/tekst/48531-49-gwara_i_folklor_notatka

Z kolei czekista, to funkcjonariusz policji politycznej, ale tu użyto określenia czekista liturgiczny, czyli taki co przywraca porządek liturgiczny, bo zresztą sam pan w którymś miejscu tak napisał: "Mnie interesuje przywrócenie całemu Kościołowi Mszy w pełnym jej blasku."

A odnośnie "obsesyjni ruchacze" to już pan Krusejder napisze 

Nie napiszę :p Bo musiałbym napisać Bronisławem Komorowskim. Ale uważam za ekhmmm głęboką hipokryzję, jeśli osoba będąca wręcz synonimem podsumowywania dyskusji staropolską zachętą do odejścia, apeluje o cywilizowaną dyskusję.

Żeby przypomnieć, co wywołało aż tak agresywną reakcję:
- Oczywiste stwierdzenie, że z samej natury i struktury Ordo Missae wynika również zewnętrzny udział wiernych i warto, jak stwierdził Pius XII a za nim II Sobór Watykański by wierni byli w tym kierunku formowani i zachęcani. W żadnym razie nie zmuszani.
- Że nie chodzi o msze dialogowane ze skandowaniem cały czas, ale o te kilka krótkich odpowiedzi na wezwania kapłana.
- że przy większym udziale wiernych powinno odprawiać się msze śpiewaną, w której zewnętrzny udział jest bardziej naturalny.


Jako podsumowanie dyskusji dwa cytaty:

"PM. Chodzi jednak o to, aby nawet bez potrzeby rozpatrywania potrzeby retuszów, które zależą wyłącznie od decyzji papieża, podjąć ten wysiłek duchowy celebrowania dziś starej liturgii równocześnie w pełnej wierności jej tekstom – i w maksymalnej otwartości na dobre rozumienie zaangażowanego uczestnictwa wiernych.

       Ręczę panu, że takie słowa są zawsze źle przyjmowane wśród osób walczących o to, żeby móc po prostu chodzić na starą Mszę. Kojarzy się to źle, z przerabianiem starej liturgii na nową. A przy okazji pan traci swój autorytet u tych ludzi.


       PM. Na tym polega koszmar, w którym się znaleźliśmy: że dobrzy ludzie nawet na to, co rozsądne, będą jeszcze przez jakiś czas reagowali alergicznie. A jednak to trzeba robić.

   Co?

        PM. Na razie tylko pokazywać te miejsca, które w samym rycie sugerują jego wrodzoną pastoralność, zdecydowanie bez wymyślania różnych „cudów”, bez ożywiania wyobraźni eksperymentatora. Po prostu – jeśli np. celebrans odwraca się i mówi: Orate fratres, to istnieje jakaś konsekwencja: nie warto „archeologizować” tej sytuacji, twierdząc, że to jest tylko dialog celebransa z asystą; to wezwanie Donie wyklucza ludu – i lud powinien móc na nie odpowiedzieć swoim Suscipiat. To zresztą jest akurat pozytywna lekcja płynąca z praktyki nowego mszału. Nie chodzi o permanentne dialogowanie, lecz o te kilka sytuacji, gdy celebrans ewidentnie „zaczepia” lud(...)."

Przyszedł i ten, który otrzymał jeden talent, i rzekł: "Panie, wiedziałem, żeś jest człowiek twardy: chcesz żąć tam, gdzie nie posiałeś, i zbierać tam, gdzieś nie rozsypał. Bojąc się więc, poszedłem i ukryłem twój talent w ziemi. Oto masz swoją własność!" Odrzekł mu pan jego: "Sługo zły i gnuśny! Wiedziałeś, że chcę żąć tam, gdzie nie posiałem, i zbierać tam, gdziem nie rozsypał. Powinieneś więc był oddać moje pieniądze bankierom, a ja po powrocie byłbym z zyskiem odebrał swoją własność. Dlatego odbierzcie mu ten talent, a dajcie temu, który ma dziesięć talentów. Każdemu bowiem, kto ma, będzie dodane, tak że nadmiar mieć będzie. Temu zaś, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma. A sługę nieużytecznego wyrzućcie na zewnątrz - w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów".

I jedno słowo od siebie: więcej Ratzingera i Benedykta XVI. Z nim nie zginiecie.

Panie Barcikowski, ja się zastanawiam, kiedy Pan zacznie postulować zmianę języka z łaciny na narodowy tych części Mszy św., które wierni odmawiają lub na głos wypowiada kapłan.

Co prawda nie do mnie ale...
tak więc: nie <postuluję>, lecz uważam, że nie ma w tym nic straszliwie złego. w końcu treść jest ważniejsza niż język. i bycie miłośnikiem łaciny mi w takich poglądach nie przeszkadza.

No i mamy pierwszy krok do NOMu. Potem wszystko głośno, ołtarze odwrócone, a potem gitary Taize itp.

I jedno słowo od siebie: więcej Ratzingera i Benedykta XVI. Z nim nie zginiecie.

Już kupuję bilet i rezerwuję hotel na październik w Asyżu.

Czekałem cytatu z książki Pawła Milcarka. W całej dyskusji duch autora się nad nią się unosił, ale nigdy wprost się nie ujawniał. To co, projektujemy już "procesje z darami"?

Wie Ksiądz, alergię można wyleczyć.

Dzięki za radę. Może jeszcze jakieś leki?

Czytałem i to nie raz, nawet pracę magisterską z tego pisałem. Właśnie jest tam bardzo wiele tekstów przeciwko pańskim poglądom. Ale dotyczy to dzieło NOM i jego reformy reformy, a mnie to nie interesuje, to nie mój świat.

A tak z ciekawości: procesja z darami to jakiś protestancki wymysł? Coś antykatolickiego?

Czytałem i to nie raz, nawet pracę magisterską z tego pisałem. Właśnie jest tam bardzo wiele tekstów przeciwko pańskim poglądom. Ale dotyczy to dzieło NOM i jego reformy reformy, a mnie to nie interesuje, to nie mój świat.

Ależ jak najbardziej Księdza. Może Ksiądz "położyć lagę" na 90 proc. katolików, którzy uczestniczą tylko w NOM i uznać, że ich zbawienie to nie Księdza sprawa albo razem z Benedyktem XVI sprzyjać katolicyzacji NOM. Bo na tym polega "reforma reformy". Zadanie trudne, wymagające wyjścia poza schematy i środowiskowe dogmaty ale będzie to postawą jak najbardziej chrzescijanską.
   

To jest kolejny sposób podtrzymywania nieustannego procesu zmian. A ja nie widzę potrzeby zmian, bo ryt Mszy jest na tyle harmonijny i zwarty, że dodawanie do niego jakiś zmian niszczy automatycznie harmonię i porządek.

Ja nie wierzę w "katolizację NOMu". Postawienie na ołtarzu krzyża i ubranie się w ładniejsze ornaty niczego nie zmienia. Odsyłam do Krótkiej Analizy Krytycznej NOM. Jedyna droga, to powrót do Mszy św.

Ja nie wierzę w "katolizację NOMu". Postawienie na ołtarzu krzyża i ubranie się w ładniejsze ornaty niczego nie zmienia. Odsyłam do Krótkiej Analizy Krytycznej NOM. Jedyna droga, to powrót do Mszy św.

Ja myślę, że w sprawie celu (powrót Mszy świetej) się zgadzamy. Różnimy się w ocenie dróg wiodących do tego celu. Dla mnie katolicyzacja NOM jest właśnie drogą do tego celu. I oczywiście na ustawieniu krzyżu na środku ołtarza nie może się skończyć. I jestem pewien, że się nie skończy. 

Katolicyzacja NOM jest co najwyżej drogą do wytworzenia produktu pośredniego między dwoma rytami. A do tego lepiej nie dopuścić.