Dziecięce poszukiwania odpowiedzi na pytania błahe i całkiem poważne.

Czym się różni socializm od komunizmu
Mamy się pytałem ale kazała mi zapytać TUTAJ

Czym się różni socializm od komunizmu
Mamy się pytałem ale kazała mi zapytać TUTAJ

Christus Rex

Proszę sobie poczytać o komunizmie całość, a socjalizm to taka lżejsza forma komunizmu zamieszczę skan co do komunizmu i socjalizmu itp:
http://xportal.pl/bdp/doc/pius_xi/Encyklika_Divini_Redemptoris.doc

W tym linku powyżej jest opisany komunizm i jego zasady zwłaszcza materializm zniesienie własności prywatnej walka z wiarą i z Panem Bogiem itd po prostu socjalizm łagodzi zasady komunizmu ale też jest potępiony przez Kościół mam nadzieję że wszystko zostało zrozumiane 


Dziękuję za informację wyjaśnię to przystępnie

Czym się różni socjalizm od komunizmu

To chyba najkrócej ja się da chyba nie za dużo 


Papież PIUS XI QUADRAGESIMO ANNO
http://xportal.pl/bdp/doc/pius_xi/Encyklika_Quadragesimo_Anno.doc

2. Zmiany w socjalizmie.

111. Nie mniej głębokim zmianom niż ustrój gospodarczy uległ od czasów Leona sam socjalizm, z którym Poprzednik Nasz głównie rozprawić się musiał. Kiedy bowiem wówczas socjalizm można było uważać za twór prawie jednolity, o poglądach wyraźnie określonych i w system ujętych, rozpadł się on później na dwa główne wrogie sobie kierunki, często i namiętnie się zwalczające; ani jeden, ani drugi jednak nie porzucił wspólnej socjalizmowi podstawy antychrześcijańskiej.

a) Kierunek ostrzejszy czyli komunizm.

112. Pierwszy bowiem kierunek socjalistyczny uległ tym samym prawie przemianom, wyłuszczonym już przez Nas powyżej, co ustrój kapitalistyczny i popadł w "komunizm", który dwa postawił sobie cele, do których dąży nie skrycie, ani drogą okrężną, lecz jawnie, otwarcie, nie cofając się przed żadnym środkiem, nie gardząc nawet gwałtem: te cele to najostrzejsza walka klas i zupełne zniesienie własności prywatnej. Na tej drodze waży się na wszystko, nie szanuje niczego. Dorwawszy się władzy, okazuje niewiarogodne, obłędne wprost okrucieństwo i, nieludzkość. Świadczy o tym straszne spustoszenie i ruiny, którymi pokrył ogromne przestrzenie wschodniej Europy i Azji. Po jakiego zaś stopnia jest przeciwnikiem i wrogiem otwartym Kościoła świętego i samego Boga, wykazały niestety aż nazbyt dobrze fakt a niezaprzeczone i wszystkim doskonale wiadome. Chociaż więc nie uważamy za potrzebne przestrzeganie dobrych i wiernych synów Kościoła przed bezbożnym i niegodziwym komunizmem, z największym jednak bólem patrzymy na obojętność tych, którzy niedoceniać się zdają groźnego tego niebezpieczeństwa i przez swą gnuśną bezczynność pozwalają, by na cały świat szerzyła się propaganda gwałtownego i krwawego przewrotu. Na tym większe potępienie zasługuje karygodne niedbalstwo tych, którzy nie usuwają albo nie zmieniają w państwie tych objawów, które umysły doprowadzają do rozpaczy i tym samym przewrotowi i ruinie społecznej torują drogę.

b) Kierunek umiarkowany, który zachował nazwę socjalizmu.

113. Mniej radykalny jest bez wątpienia drugi kierunek, który nazwę socjalizmu zachował; nie tylko wyrzeka się on wszelkiego gwałtu, ale także do walki i do zniesienia własności prywatnej, chociaż przy nich obstaje, wnosi pewne umiarkowanie i złagodzenie. Rzekłbyś, że socjalizm, przerażony własnymi zasadami i stosowaniem ich przez komunizm, skłania się i zbliża poniekąd do prawd uświęconych chrześcijańską tradycją: bezsprzecznie bowiem niektóre punkty jego programu uderzająco podobne są do postulatów chrześcijańskich reformatorów społecznych.
Usuwa się nieco od walki klas i zniesienia własności.

114. Jeżeli bowiem walka klas unika gwałtów i wzajemnej nienawiści, zamienia się powoli w rzeczowe, na poszukiwaniu sprawiedliwości oparte badanie, które nie jest jeszcze upragnionym powszednie spokojem społecznym, jednak może i powinno być punktem wyjścia, by dojść do zgodnej współpracy "stanów". Walka wypowiedziana własności prywatnej, przybiera formy coraz to łagodniejsze i zwęża się tak dalece, że nie zwalcza się posiadania nawet środków wytwórczych, lecz tylko pewną przewagę społeczną, którą owa własność przeciw wszelkiemu prawu sobie przywłaszczyła i jej nadużyła. Istotnie wywieranie takiego wpływu należy nie do właścicieli, lecz do władz państwowych. W ten sposób dojść może do tego, że postulaty umiarkowanego socjalizmu upodobnią się do dążności i pragnień tych, którzy na chrześcijańskiej podstawie odbudować pragną ład społeczny. Istnieją bowiem pewne kategorie dóbr, które słusznie chciano by zachować dla państwa, ponieważ dają taką potęgę ekonomiczną, że bez narażenia na szwank dobra publicznego w rękach osób prywatnych pozostawić ich nie można.

115. Tego rodzaju postulaty i żądania są słuszne i w niczym nie sprzeciwiają się prawdzie chrześcijańskiej, a tym mniej są przejawami socjalizmu. Kto więc tylko tyle pragnie, nie ma żadnego powodu, by przystąpił do socjalistów.
116. Nie trzeba jednak sądzić, że wszystkie bez wyjątku niekomunistyczne kierunki i ugrupowania socjalistyczne w praktyce i teorii aż tak dalece się opamiętały. Na ogół nie wypierają się ani walki klasowej, ani zniesienia własności, zadowalają się jedynie łagodniejszym przebiegiem walki. Jeżeli w ten sposób osłabia się fałszywe te zasady i poniekąd stępia ich ostrze, powstaje kwestia albo raczej niesłusznie poruszają ją niektórzy, czy nie można by także zasad chrześcijańskiej prawdy w pewnej mierze złagodzić i osłabić, by wyjść naprzeciw socjalizmu i na pół drogi z nim się spotkać. Są tacy, którzy łudzą się próżną nadzieją, że pociągną w ten sposób socjalistów na naszą stronę. Próżne jednak oczekiwanie! Kto apostołem chce być wśród socjalistów, powinien całą i nieskażoną prawdę chrześcijańska otwarcie i szczerze wyznać, w niczym nie ulegając błędom. Jeżeli naprawdę Ewangelię chce głosić, niech wykaże przede wszystkim socjalistom, że żądania ich, o ile słuszne, najlepsze znajdują oparcie w zasadach wiary chrześcijańskiej, a najskuteczniejsze urzeczywistnienie przez miłość chrześcijańską.

Czy kompromis możliwy?

117. Co sądzić jednak, jeżeli socjalizm w sprawie walki klasowej i własności prywatnej do tego stopnia osłabi i naprawi swe poglądy, że nic mu zarzucić pod tym względem nie będzie można? Czy tym samym od razu pozbędzie się charakteru antychrześciijańskiego? Oto pytanie, zaprzątające umysły wielu. Niemała liczba właśnie tych katolików, którzy dobrze rozumieją, że żadnych zasad chrześcijańskich ani lekceważyć, ani zgoła poświęcić nie można, zdaje się zwracać oczy ku Stolicy Apostolskiej i tęsknie wyczekiwać odpowiedzi na pytanie, czy taki socjalizm dostatecznie wolny jest od błędów, by bez uszczerbku dla którejkolwiek zasady chrześcijańskiej uznany i niejako mógł być ochrzczony. Aby z ojcowską troskliwością zadość im uczynić oświadczamy, co następuje: socjalizm rozważany czy to jako system naukowy, czy to jako zjawisko historyczne, czy też ruch, nawet jeżeliby w wyżej wymienionych sprawach poddał się prawdzie i sprawiedliwości, pozostaje w niezgodzie z dogmatami Kościoła katolickiego, dopóki prawdziwym jest socjalizmem, ponieważ poglądy jego na społeczeństwo odbiegają całkowicie od prawdy chrześcijańskiej.

118. Społeczeństwo i charakter społeczny człowieka przedstawia zupełnie niezgodnie z prawdą chrześcijańska. Według chrześcijańskiej bowiem nauki przebywa człowiek, społeczną obdarzony naturą, tu na ziemi, by żył wśród społeczeństwa i pod władzą postanowiona przez Boga(52), oraz pielęgnował i rozwijał wszystkie swoje zdolności na cześć i chwałę swego Stwórcy, a przez wierne wypełnienie obowiązku stanu albo powołania zapewnił sobie szczęście doczesne i wieczne. Socjalizm natomiast nie zna wysokiego tego celu człowieka i społeczeństwa i nie liczy się z nim, mniemając, że społeczeństwo ma cele tylko utylitarne(utylitarny mający na celu korzyść praktyczną, wygodę a. względy materialne; mający zastosowanie praktyczne.)

utylitaryzm pogląd etyczny (XVIII-XIX w.), głoszący, że to, co dobre, jest pożyteczne, że miarą słuszności postępowania winna być użyteczność jego skutków i że celem działania moralnego, społecznego, politycznego powinna być przewaga przyjemności nad bólem i największe szczęście największej liczby ludzi; dążenie do osiągnięcia celów utylitarnych, praktycznych, materialnych;

119. Skoro odpowiedni podział pracy więcej sprzyja produkcji dóbr, niż rozproszone wysiłki, sądzą więc socjaliści, że działalność ekonomiczna, w której uwzględniają tylko materialne cele, winna z konieczności odbywać się społecznie. Z tej konieczności według nich wynika, że ludzie w sprawach produkcji zobowiązani są do poświęcenia się i całkowitego poddania się społeczeństwu. Co więcej, posiadaniu jak największej ilości przedmiotów, ułatwiających życie przypisuje się taką wagę, że szczytniejsze dobra człowieka, nawet wolność, ofiaruje się i poświęca w interesie możliwie racjonalnej produkcji. Ten zamach na godność ludzką w "uspołecznionej" organizacji produkcji znajdzie według nich zupełne wyrównanie w obfitości dóbr, społecznie wytworzonych, które, przydzielone poszczególnym jednostkom, upiększą i uprzyjemnią ich życie. Społeczeństwo więc, o którym marzy socjalizm, bez użycia nadmiernego przymusu, ani istnieć, ani nawet pomyślane być nie może, a z drugiej strony panuje w nim nie mniej fałszywa swoboda, ponieważ nie istnieje żaden prawdziwy autorytet: bo ten opierać się nie może na korzyściach doczesnych i materialnych, lecz wyjść może tylko od Boga, Stwórcy i ostatecznego celu wszelkiego stworzenia(53).

Katolik i socjalista - dwa sprzeczne pojęcia.

120. Jeżeli socjalizm, jak wszystkie błędy, zawiera źdźbło prawdy (czemu zresztą Papieże nigdy nie przeczyli), opiera się jednak na swoistej teorii o społeczeństwie, której z prawdziwym chrystianizmem pogodzić nie można. Socjalizm religijny, socjalizm chrześcijański są pojęciami sprzecznymi w sobie: nikt nie może być jednocześnie dobrym katolikiem i prawdziwym socjalistą.
 

http://xportal.pl/bdp/doc/pius_xi/Encyklika_Divini_Redemptoris.doc

Panie LUK, zwracam uwagę, że odpowiada Pan jedenastolatkowi!

 

Christus Rex

Powolutku proszę czytać przepraszam że tak sporo ale krócej nie mogłem 

Czym się różni socializm od komunizmu
Mamy się pytałem ale kazała mi zapytać TUTAJ

Komunista to taki zły człowiek, który zabierze Ci wszystko co masz.
Socjalista to taki zły człowiek, który będzie ciągle do Ciebie przychodził i zabierał po trochu tego co masz, aż nie odbierze Ci wszystkiego.

Przykład Gdy masz 20 zabawek.
To komunista przyjdzie do Ciebie i zabierze od razu wszystkie zabawki.
Natomiast socjalista będzie to Cibie przychodził ciągle i za każdym razem odbierał po jednej zabawce, aż zabierze wszystkie.

Obaj będą twierdzić, że to robią dla twojego dobra.

I tak działają te systemy.
Komunizm odbiera ci wszystko co masz od razu.
Socjalizm czyni to powolutku.

Oba systemy występują dodatkowo przeciwko Panu Jezusowi i są jego wrogiem.
Zabraniają się modlić i chodzić do kościoła.



Dopisek

Faktycznie trudne pytanie. Moją odpowiedź podam Tobie drogi Jonku fragmentem z dzienniczka św. Faustyny:
(...)

Chyba niezbyt dobrym pomysłem jest cytowanie xiążki znajdującej się na Indexie...

Radek Buczyński

Panie Radku!
Na jakim indeksie znajduje się książka o Faustynie Kowalskiej?
A wracając do tematu o ustrojach, to wszem wiadomo, ze obecny ustrój w Polsce wywodzi się z bezbożnego bolszewizmu i raczej bezbożnym pozostał. Kapitalizm tez jest ustrojem bezbożnym a nawet zafundował bolszewię w państwie feudalnym, jakim była carska Rosja.Czy lubelscy monarchiści popierający państwowy terroryzm Izraela, nie ośmieszyli pozostałych monarchistów?

p.s.Milo Pana widzieć po dłuższej nieobecności.
 Strona szczecińskich sedewakantystów jest w porządku, ale za mało jest tam bieżących informacji.

Panie Radku!
Na jakim indeksie znajduje się książka o Faustynie Kowalskiej?

Chodzi oczywiście o Index Xiąg Zakazanych.

W sumie żadna xiążka o s. Faustynie nie znalazła się na Indexie. Ale mnie chodziło o xiążkę autorstwa s. Faustyny czyli "Dzienniczek".

Pozostałe odpowiedzi na pata pytania w tem wątku.

Radek Buczyński

Chyba niezbyt dobrym pomysłem jest cytowanie xiążki znajdującej się na Indexie...

Radek Buczyński

tu Kolega strzelił jak kulą w płot

Za czasów Piusa XII "Dzienniczek" s. Faustyny NIE ZOSTAŁ umieszczony na indeksie, dopiero "antypapież" vel "okupant" Jan XXIII podpisał dokument przygotowany przez kard. Ottavianiego

http://natcath.org/NCR_Online/archives2/2002c/083002/083002f.htm

In 1959, the Holy Office (the Vatican’s doctrinal agency, today known as the Congregation for Doctrine of the Faith) issued a cease and desist order against Faustina’s diary and the devotion to Divine Mercy, a ban that was to last almost 20 years, until 1978. Wojtyla had long been working to reverse the verdict, having launched the beatification process for Faustina in 1965 while he was archbishop of Kraków.

Officially, the 20-year ban is now attributed to misunderstandings created by a faulty Italian translation of the Diary, but in fact there were serious theological reservations -- Faustina’s claim that Jesus had promised a complete remission of sin for certain devotional acts that only the sacraments can offer, for example, or what Vatican evaluators felt to be an excessive focus on Faustina herself.

http://www.faustyna.eu/

OBIETNICA ŁASKI MIŁOSIERDZIA DLA KONAJĄCYCH

„Przez odmawianie tej koronki podoba mi się dać wszystko, o co mnie prosić będą. Zatwardziałym grzesznikom, gdy będą ją odmawiać, spokojem napełnię dusze, a godzina ich śmierci będzie szczęśliwa. Napisz to dla dusz strapionych: Gdy dusza pozna ciężkość swych grzechów, gdy się odsłoni duszy cała przepaść nędzy, w jakiej się pogrążyła, niech nie rozpacza, ale z ufnością niech się rzuci w ramiona mojego miłosierdzia, jak dziecko w objęcia ukochanej matki. (...) żadna dusza, która wzywała miłosierdzia mojego, nie zawiodła się, ani nie doznała zawstydzenia. Mam szczególne upodobanie w duszy, która zaufała dobroci mojej. Napisz: Gdy tę koronkę przy konających odmawiać będą, stanę pomiędzy Ojcem, a duszą konającą nie jako Sędzia sprawiedliwy, ale jako Zbawiciel miłosierny” (Dz. 1541).

„Każdą duszę bronię w godzinie śmierci, jako swej chwały, która odmawiać będzie tę koronkę (...). Kiedy przy konającym inni odmawiają tę koronkę, uśmierza się gniew Boży, a miłosierdzie niezgłębione ogarnia duszę” (Dz. 811).

-----

Wszystko zależy od interpretacji. Mogą być pewne interpretacje prowadzące do niekatolickich wniosków, ale przecież jest to identyczna zasada jak w przypadku innej obietnicy : Komunja Św w 9 pierwszych piątków miesiąca (ppm) -> nie trafisz do piekła. A przecież nikt nie twierdzi, nawet wśród dzisiejszych posoborowików, że po "zaliczeniu" owych 9 ppm masz pewność zbawienia. Czy tylko dlatego, że posoborowiki zasadniczą pewne są zbawienia niezależnie od okoliczności ?

Panie Radku!
Na jakim indeksie znajduje się książka o Faustynie Kowalskiej?
A wracając do tematu o ustrojach, to wszem wiadomo, ze obecny ustrój w Polsce wywodzi się z bezbożnego bolszewizmu i raczej bezbożnym pozostał. Kapitalizm tez jest ustrojem bezbożnym a nawet zafundował bolszewię w państwie feudalnym, jakim była carska Rosja.Czy lubelscy monarchiści popierający państwowy terroryzm Izraela, nie ośmieszyli pozostałych monarchistów?

p.s.Milo Pana widzieć po dłuższej nieobecności.
 Strona szczecińskich sedewakantystów jest w porządku, ale za mało jest tam bieżących informacji.

Christus Rex

Już w innym wątku pisałem że kapitalizm da się zreformować ale nie jest on jedyna drogą :
Jak Pius XI mówił o kapitalizmie: "... ustrój ten sam z siebie nie zasługuje na potępienie. I rzeczywiście nie jest on z natury zły..." (Quadragesimo anno) podczas gdy "komunizm jest zły w samej istocie swojej i w żadnej dziedzinie nie może z nim współpracować ten, kto pragnie chrześcijańską ocalić cywilizację" (Divini Redemptoris).

Panowie!!! nie pomyliliście wątków???

Panie ,,LUK'' bardzo dziękuje za odpowiedź i przepraszam za to  tak naprawde to co Pan napisał jest łatwe do zrozumienia (po kilku analizowaniach .
Dziękuje też Panu Radku Buczyńskiemu to co Pan napisał to zrozumiałem od razu

Czy Pan Jezus mnie widział jak wisiał na Krzyżu???

Czy Pan Jezus mnie widział jak wisiał na Krzyżu???

To bardzo ciekawe pytanie, bo dotyka natury kim jest Jezus. Ma on dwie natury jest on człowiekiem i jednocześnie jest Bogiem. Jako człowiek Jezus używał, tak jak każdy z nas oczu, i w tym przypadku widział tylko to co działo się bezpośrednio pod krzyżem, jednocześnie będąc Bogiem ogarniał rozumem cały świat i to w każdym czasie. A więc odpowiadając na twoje pytanie: tak widział Cię, ale nie oczami a Swoim boskim rozumem.

Dziękuje za odpowiedź