Dziecięce poszukiwania odpowiedzi na pytania błahe i całkiem poważne.

Czy dobicie rannego, proszącego (bądź nie) o to jest moralne i prawe z punktu widzenia Wiary Katolickiej?

Nie wolno tego robić - przecież to byłaby zwykła eutanazja!

Czy dobicie rannego, proszącego (bądź nie) o to jest moralne i prawe z punktu widzenia Wiary Katolickiej?

Nie wolno tego robić - przecież to byłaby zwykła eutanazja!

Pan PTRF: "W średniowieczu "na wyposażeniu" rycerza - oprócz miecza - był sztylet nazywany "mizerykordia". Nietrudno domyślić się, skąd się wzięła jego nazwa."
To po co to nosili? Jednak było to złe?

Nie. Nie było takich możliwości udzielenia pomocy / uratowania życia jak teraz.

Nie. Nie było takich możliwości udzielenia pomocy / uratowania życia jak teraz.

Aha, ok. Czyli teraz raczej nie, ale czy może żołnierz, czy ktokolwiek inny i nie ma absolutnie żadnych środków do udzielenia pmocy, wezwania karetki itd. (powiedzmy - dżungla), czy może "mizerykordować"?

2276 Osoby, których sprawność życiowa jest ograniczona lub osłabiona, domagają się szczególnego szacunku. Chorzy lub upośledzeni powinni być wspierani, by mogli prowadzić, w takiej mierze, w jakiej to możliwe, normalne życie.

2277 Eutanazja bezpośrednia, niezależnie od motywów i środków, polega na położeniu kresu życiu osób upośledzonych, chorych lub umierających. Jest ona moralnie niedopuszczalna.

W ten sposób działanie lub zaniechanie działania, które samo w sobie lub w zamierzeniu zadaje śmierć, by zlikwidować ból, stanowi zabójstwo głęboko sprzeczne z godnością osoby ludzkiej i z poszanowaniem Boga żywego, jej Stwórcy. Błąd w ocenie, w który można popaść w dobrej wierze, nie zmienia natury tego zbrodniczego czynu, który zawsze należy potępić i wykluczyć.

2278 Zaprzestanie zabiegów medycznych kosztownych, ryzykownych, nadzwyczajnych lub niewspółmiernych do spodziewanych rezultatów może być uprawnione. Jest to odmowa "uporczywej terapii". Nie zamierza się w ten sposób zadawać śmierci; przyjmuje się, że w tym przypadku nie można jej przeszkodzić. Decyzje powinny być podjęte przez pacjenta, jeśli ma do tego kompetencje i jest do tego zdolny; w przeciwnym razie - przez osoby uprawnione, zawsze z poszanowaniem rozumnej woli i słusznych interesów pacjenta.

2279 Nawet jeśli śmierć jest uważana za nieuchronną, zwykłe zabiegi przysługujące osobie chorej nie mogą być w sposób uprawniony przerywane. Stosowanie środków przeciwbólowych, by ulżyć cierpieniom umierającego, nawet za cenę skrócenia jego życia, może być moralnie zgodne z ludzką godnością, jeżeli śmierć nie jest zamierzona ani jako cel, ani jako środek, lecz jedynie przewidywana i tolerowana jako nieunikniona. Opieka paliatywna stanowi pierwszorzędną postać bezinteresownej miłości. Z tego tytułu powinna być popierana.

OK. Z tych odpowiedzi wyciągam wniosek. Jeśli błędny, poprawcie mnie. W średniowiezu nie mieli takich środków pomocy, natomiast teraz NIGDY, absolutnie NIGDY nie dobija się, czy to na życzenie, czy z litości umierającego na polu bitwy. OK

Średniowiecze nazywano wiekami ciemnymi bynajmniej nie dlatego, że było ciemno. W wielu krajach niektóre zwyczaje rycerskie przejmowano po prostu z dobrodziejstwem inwentarza po armii rzymskiej, czy też pogańskich wojownikach. Co nie oznacza, że z automatu otrzymywały one zatwierdzenie Kościoła. Zadanie śmierci cierpiącemu, niezależnie od intencji czy możliwości (lub braku) pomocy jest zabójstwem i złamaniem piątego przykazania.

OK. Z tych odpowiedzi wyciągam wniosek. Jeśli błędny, poprawcie mnie. W średniowiezu nie mieli takich środków pomocy, natomiast teraz NIGDY, absolutnie NIGDY nie dobija się, czy to na życzenie, czy z litości umierającego na polu bitwy. OK

Średniowiecze nazywano wiekami ciemnymi bynajmniej nie dlatego, że było ciemno. W wielu krajach niektóre zwyczaje rycerskie przejmowano po prostu z dobrodziejstwem inwentarza po armii rzymskiej, czy też pogańskich wojownikach. Co nie oznacza, że z automatu otrzymywały one zatwierdzenie Kościoła. Zadanie śmierci cierpiącemu, niezależnie od intencji czy też możliwo

OK, aby wypełnić niedosyt - prosta odpowiedź  - wolno dobijać czy NIGDY nie wolno dobijać?

Przepraszam, że pytaniem za pytanie. Czy czuje się pan władny lub kompetentny odebrać (nie pozwolić odejsc) komukolwiek w jakichkolwiek okolicznosciach zycie?

Katechizm ma to do siebie, że nie mówi nic o szczególnych przypadkach na wojnie na przykład. Bo czasem dobicie rannego jest konieczne - gdy zagraża on życiu (ranny też może strzelać), bądź misji (wyjący z bólu ranny zdradzi ukrycie).

Katechizm ma to do siebie, że nie mówi nic o szczególnych przypadkach na wojnie na przykład. Bo czasem dobicie rannego jest konieczne - gdy zagraża on życiu (ranny też może strzelać), bądź misji (wyjący z bólu ranny zdradzi ukrycie).

No właśnie: może ktoś ma dostęp np. Vademecum theologiae moralis czy do jakiegoś podręcznika dla spowiedników, gdzie byłoby to dokładniej opisane?

Jeśli jest orzeczone unieważnienie sakramentu małżeństwa to dziecko urodzone przed tym orzeczeniem jest z "prawego łoża" czy nie?

Przecież papież nie można rozwiązać małżeństwa zawartego i dopełnionego, a skoro są dzieci, to zostało dopełnione. Jeżeli zaś, co wydaje mi się bardziej prawdopodobne, chodzi Pani o stwierdzenie nieważności małżeństwa, to jest z nieprawego łoża - małżeństwa nigdy nie było.

no tak, dokładnie o to mi chodziło. Niemniej jest tu swoisty paradoks. Przez, powiedzmy pięć lat, dopóki nie ma tego typu stwierdzenia dziecko jest z prawego łoża i nagle hop - mówiąc brzydko mamy bękarta... zastanawia mnie jeszcze kwestia gdzie NIE ma tego typu stwierdzenia (z różnych przyczyn) a de facto małżeństwo było zawarte nieważnie. No i jeszcze które prawo kanoniczne należałoby brać pod uwagę w tego typu przypadkach. Na dzień dzisiejszy uzyskać tego typu stwierdzenie nieważności małżeństwa jest niezmiernie łatwo. Czasem, niestety, wystarczą same znajomości odpowiednio wysoko w hierarchii postawione i żadne sprzeciwy strony "słabszej" nie są brane pod uwagę...

Nie ma tu w sumie żadnego paradoksu. Jeżeli małżeństwo jest nieważnie zawarte, to faktycznie nie istnieje, a zatem dziecko jest z nieprawego łoża. Orzeczenie o stwierdzeniu nieważności nic w tej materii nie zmienia, a po prostu stwierdza istniejący fakt. Po prostu wcześniej myślano, że jest z prawego łoża, mimo że faktycznie od początku było bękartem.
Łatwość uzyskania takiego orzeczenia w dzisiejszych czasach to raczej kwestia praxis niż samych norm prawa. Te w zakresie przeszkód małżeńskich się raczej nie zmieniły (chyba, że się mylę )

Nie ma tu w sumie żadnego paradoksu. Jeżeli małżeństwo jest nieważnie zawarte, to faktycznie nie istnieje, a zatem dziecko jest z nieprawego łoża.

Absolutnie nie. małżeństwo nieważne, którego nieważność nie została sądownie stwierdzona zwie się w prawei kanonicznym małżeństwem mniemanym i przysługuja mu prerogatywy małżeństwa ważnego.


Kan. 1060 - Małżeństwo cieszy się przychylnością prawa, dlatego w wątpliwości należy uważać je za ważne, dopóki nie udowodni się czegoś przeciwnego.


Kan. 1061 -


§ 3. Nieważne małżeństwo nazywa się mniemanym, jeśli zostało zawarte w dobrej wierze przez jedną przynajmniej ze stron, dopóki obydwie strony nie upewnią się o jego nieważności.



Kan. 1137 - Za dzieci prawego pochodzenia uważa się poczęte lub urodzone z małżeństwa ważnego lub mniemanego.

Nie ma tu w sumie żadnego paradoksu. Jeżeli małżeństwo jest nieważnie zawarte, to faktycznie nie istnieje, a zatem dziecko jest z nieprawego łoża.

Absolutnie nie. małżeństwo nieważne, którego nieważność nie została sądownie stwierdzona zwie się w prawei kanonicznym małżeństwem mniemanym i przysługuja mu prerogatywy małżeństwa ważnego.

Jest na to nawet ładna nazwa "małżeństwo cieszy się przychylnością prawa".

Kan. 1061 -


§ 3. Nieważne małżeństwo nazywa się mniemanym, jeśli zostało zawarte w dobrej wierze przez jedną przynajmniej ze stron, dopóki obydwie strony nie upewnią się o jego nieważności.

Czy ja dobrze rozumiem, że jeśli jedna ze stron twierdzi, ze było zawarte w dobrej wierze, to nie ma podstaw do takiego orzeczenia? Jak tak, to co w takim razie w sytuacji kiedy nawet jak był taki sprzeciw jednej ze stron orzeczenie i tak zostało wydane (wysoko postawiona "życzliwa" osoba mająca w tym rodzinny interes) i druga strona wzięła ponowny ślub kościelny na tej podstawie?

I dalej - jaki jest status takiego dziecka.