Dziecięce poszukiwania odpowiedzi na pytania błahe i całkiem poważne.

Czytam podany przez pana link i widzę że autorzy tej pseudo apologetyki nie cofnęli się przed matactwem aby wyszło na ich.
Oczywiście najlepiej porównywać z tekstem oryginalnym ale wystarczy zajrzeć do tłumaczeń z kontekstem.

To, że ktoś nie używał słowa, które dla nas jest zwyczajne, jak "supremacja", nie znaczy, że o niej nie pisał. Zarzuty tego typu pod adresem Kościoła mają heretycy mówiąc: Bóg nie jest Trójcą Świętą, bo w Piśmie Świętym nie ma nawet takiego słowa. Słowa nie ma, ale ta Trójca jest tam Objawiona. Tego typu terminy wyłaniają się w każdej dziedzinie, nie tylko w teologii. Są pewne zagadnienia, które z czasem się na tyle klarują, że nie ma potrzeby stosować nazw opisowych i nadaje są im odpowiednie nazwy.

Jak mogła w późnym średniowieczu zrodzić się opozycja wobec jednoosobowego tworzenia dogmatów skoro ta koncepcja to druga połowa wieku dziewiętnastego?

Sam sobór bez aprobaty papieża nie może sformułować żadnego dogmatu, późniejsza XIX wieczna nauka o (warunkowej) nieomylności określonych form nauczania papieskiego jest logicznym rozwinięciem idei że najwyższa władza w Kościele ziemskim należy do papieża a inni biskupi są jego pomocnikami a nie równoprawnymi podmiotami. 

Justus pan pierdzielisz jak potluczony. Oczywiście że o niej nie pisał ponieważ co innego miał na myśli i co innego wyrażał. Odsyłam do lektury tekstów z pierwszego tysiąclecia. Potrzebna jest znajomość ówczesnych pojęć politycznych, prawnych i społecznych by zrozumieć kanoniczne i teologiczne. Zapraszam do nauki na źródłach.

Panie Filip - to co pan robisz to zupełna anarchizacja[sic!] nauki! Przyjmujesz pan dwudziestowieczny punkt widzenia kiedy piszesz pan o rzeczach starszych. To zupełny anachronizm(sic!).

Przede wszystkim problemem obu panów jest to że mieszają sprawy kanoniczne ze sprawami teologicznymi. Stąd te lapsusy o supremacji i nie rozumienie używanych pojęć.

Kefasz, jakieś takie mało merytoryczne Pańskie komentarze. Spora część tego, co Pan wypisuje to krytyka i to krytyka czegoś, co Pan sobie wybiera i dopowiada do wypowiedzi rozmówcy. Rozmija się Pan z tematem, stawia temat po swojemu i domaga się, aby każdy w tym samym kontekście się do niego odnosił, albo wchodzi w jakieś dziwne technikalia. Ludzie tutaj zadają konkretne pytania i raczej oczekiwali by konstruktywnych odpowiedzi. Przyznam szczerze, że czytam Pańskie komentarze i nie za bardzo rozumiem jak mają się do tematu, albo do istoty tego, co piszę. Z czymś takim nie potrafię sensownie dyskutować i zasadniczo tego unikam. Trzeba unikać wielomówstwa - i nie mam zamiaru tego ciągnąć.
Chciałbym skromnie przypomnieć, że to jest katolickie forum i tutaj szczególnie powinny obowiązywać katolickie zasady współżycia. Mamy uczynki miłosierne względem duszy, do których należy "nieumiejętnych pouczać", a nie "nieumiejętnych gnoić". W tych stosunkach warto trzymać się pokory. Nie będę odsyłał tekstów z pierwszego tysiąclecia, tylko polecę prościutką, malutką, ale przebogatą w treść książeczkę "Złota książeczka o praktykowaniu pokory" (Dom Sans od św. Katarzyny).
Dla jasności: nie obrażam się i nie robię wyrzutów. Co Bóg dopuszcza, to jest dobre. Pan publicznie prezentuje pewne rzeczy, więc też publicznie chciałem zwrócić uwagę, że taki sposób/ton "dyskusji" jest gorszący. Poza wiedzą, znajomością kanonów, tekstów z pierwszych wieków, etc. trzeba coś więcej. Nasza religia nie opiera się na gnozie, to nie wiedza zbawia. Jeżeli już, to praktykowanie tego, co się z Bożą łaską poznało. Z Panem Bogiem.

Dziękuję. Polecam się modlitwie.

https://www.youtube.com/watch?v=AYhaNkmiT48
Jak to się nazywa?

https://www.youtube.com/watch?v=AYhaNkmiT48
Jak to się nazywa?

Masz pan podpisane, ze spiewaja Media vita.

Masz pan podpisane, ze spiewaja Media vita.

Nie chodziło mi o to co śpiewają tylko w jaki sposób. Byłbym wdzięczny jakby ktoś mógłby to nieco szerzej scharakteryzować.

Śpiewają szybko. Śpiewają sercem (z pamięci!). Śpiewają miarowo. Śpiewają z normalnym głosem. (Anglosaska emisja popularna będąca wynikiem mixu emisji angielskich chórów kościelnych czyli kultury wysokiej oraz śpiewów folkowych reprezentujący nurt narodowy).
Pieśń w opracowaniu Michała McGlynna. Jest to współczesne opracowanie oparte na znajomości starożytnych i średniowiecznych sposobów. Czy taka harmonizacja na pewno była użyta w średniowieczu? Nie wiemy na pewno, ale być mogła.

Utwór zaśpiewany wzorowo.

Tutaj ma pan ten sam utwór w innym opracowaniu
https://youtu.be/DdCwQIoPCZo

Ale jak prawidłowo określić formę takiego śpiewu? Jak na moje uszy to nie brzmi jak współczesny śpiew gregoriański, polifoniczny ani barokowy natomiast przypomina śpiewy cerkiewne, niestety nie potrafię tego sklasyfikować, muzykolog ze mnie żaden. 

Tutaj ma pan ten sam utwór w innym opracowaniu
https://youtu.be/DdCwQIoPCZo

Ach tak Marcel Peres    Jego twórczość brzmi bardzo ciekawie ale chyba należy ją rozpatrywać jako kreatywne wariacje artystyczne a nie "poważną" praca nad śpiewem na użytek kultu religijnego, takie przynajmniej czytałem opinie innych kompozytorów muzyki dawnej, z kolei ks Olewiński zarzucił mu powiązania z żydomasonerią, nieautentyczność, kłamstwa i oszpecanie tradycyjnego śpiewu łacińskiego. Od tego momentu  nabrałem pewnych nieufności względem jego pracy.   

O proszę coś napisać więcej.

O proszę coś napisać więcej.

Kanrorzy piją wodę "Kuracjusz I Beskidzki". 

Tak wracając jeszcze do tematu nieomylności papieskiej (w związku z którym rozgorzała między panami niezła dyskusja  ), postanowiłem trochę poczytać na własną rękę - na Wikipedii tylko, ale ona raczej bywa rzetelna. W każdym razie, prymat papieski zaznaczał się w bardzo silny sposób już od pierwszych wieków chrześcijaństwa, więc rzekomy powrót starokatolików* do niezależności każdego biskupa jest de facto odstępstwem od Tradycji! Podobnie zdobywanie coraz silniejszej niezależności przez patriarchę Konstantynopola - najpierw było, że tak, tak Rzym ma pierwszeństwo, potem, że Rzym ma pierwszeństwo, ale my jesteśmy bardzo autonomiczni, następnie jesteśmy równi z Rzymem aż do Rzym won! A nieomylność papieską zaczął formułować powoli św. Tomasz z Akwinu: (cytat z Wikipedii)

Św. Tomasz z Akwinu (ok. 1225–1274) stwierdził, że papież może ogłaszać nowe formuły wiary (ad papam spectat editio symboli[76]). W uzasadnieniu tego twierdzenia papież postrzegany jest przede wszystkim jako głowa i szczyt soboru: jest już przecież sprawą ustaloną, że sobór może wydawać definicje dotyczące wiary. Jednakże sobór zbiera się dzięki autorytetowi papieskiemu i powierdzany jest jego orzeczeniem, dlatego też wszelkie decyzje soboru muszą być zatwierdzone przez papieża i na nim spoczywa najwyższa odpowiedzialność; do niego przynależy finaliter determinare ea quae sunt fidei (w ostatecznej instancji rozstrzyganie w sprawach wiary)[77].

Więc swoje wątpliwości mam już rozwiane w tej kwestii.

*tak przy okazji to wydaje mi się, że ruch starokatolicki miał sporo wspólnego z ruchem modernistów - czy to dobre przeczucia?

No niech pan czyta na własną rękę ale nie ma sensu czytać wyłącznie wikipedii ani wyłącznie źródeł papistowskich. Jak w każdym konflikcie opinii oraz interesów trzeba poznać zdanie każdej ze stron.