Wspomniana nonpossumus.eu jest jeszcze na sprzedaż, to nowe jest na nonpossumus.pl
Cytat: jwk w Stycznia 01, 2022, 22:49:12 pmWspomniana nonpossumus.eu jest jeszcze na sprzedaż, to nowe jest na nonpossumus.plNo jest, ale tej treści co tam była to zapewne nie ma.
Zapewne ktoś zapomniał opłacić domenę i ktoś stronę przejął. Tak jak było z nieodżałowaną Rebelką
Cytat: Anna M w Stycznia 01, 2022, 23:08:26 pmCytat: jwk w Stycznia 01, 2022, 22:49:12 pmWspomniana nonpossumus.eu jest jeszcze na sprzedaż, to nowe jest na nonpossumus.plNo jest, ale tej treści co tam była to zapewne nie ma.Tyle się da obejrzeć w Archiwum Sieciowym: z 2015 roku.
Czy podczas kazania na mszy w rycie tradycyjnym teoretycznie można odczytać wiernym inne fragmenty lekcji/ewangelii niż te przewidziane w liturgii? Powiedzmy że ich układ byłby NOMowski lub zbliżony do NOMowskiego.
Kazanie jest poza mszą więc można włączyć z tableta przemówienie Prezesa lub ze smartfonu piosenkę o kwiatach.Pod warunkiem że puszczający potrafi z tego wywieść naukę o Bogu i zakonie.
I na koniec istotna uwaga, przez którą zapewne narażę się wielu osobom. Mało kto współcześnie zdaje sobie sprawę z tego, że quasi obrzędowe odczytywanie tłumaczenia czytań mszalnych, jak ma to obecnie miejsce także w celebracjach według mszału tradycyjnego, jest nowością ostatniego stulecia. To był jeden z pierwszych elementów forsowanych przez kryptomodernistyczny tzw. ruch liturgiczny drugiej fali, czyli pierwszej połowy XX wieku (a jest on istotnie różny od pierwotnego "ruchu liturgicznego" o. Guéranger'a z XIX wieku). Jego centrum znajdowało się w Belgii, Niemczech i Austrii (w odróżnieniu od francuskiego ruchu dom Guéranger'a), gdzie wyraźnie nawiązywano do protestantyzmu. Wygląda to tak, że celebrans na początku kazania w stylu quasi rytualnym - z określoną formułą wprowadzającą - odczytuje tłumaczenia. To jest oczywiście absurd liturgiczny, gdyż tłumaczenia nie są textami liturgicznymi, lecz jedynie pomocą homiletyczno-katechetyczną. Tradycyjnie w liturgii owszem posługiwano się tłumaczeniami, lecz czytano je fragmentami w trakcie homilii (czego dowodem są homilie Ojców Kościoła), a nie podając tłumaczenia w sposób quasi rytualny. Owszem, celebrans ma prawo najpierw, czyli na wstępie homilii przeczytać czytania, jednak nie powinien tego czynić rytualnie, jak to ma miejsce zwykle w celebracjach zarówno FSSPX jak też indultowych, gdyż jest to przynajmniej nieporozumienie i oczywiście furtka dla protestanckiego zwyczaju, który przeniknął do Novus Ordo.
Nie wierzę, żeby dorosły człowiek mógł zadać takie pytanie na serio. Pan Random niechybnie sobie z nas dworuje.
Czy fsspx uważa że mężczyzna może gotować (w związku małżeńskim) i poza nim?
Zadałem to pytanie poniewaź x. Olewiński skrytykował sposób w jaki odczytuje się obecnie lekcje/ewangelie podczas kazań na mszach tradycyjnych
Quod [scilicet Missale — adscriptio Ahmedi] recognitum jam et castigatum, matura adhibita consideratione, ut ex hoc instituto, coeptoque labore, fructus omnes percipiant, Romae quam primum imprimi, atque impressum edi mandavimus: nempe ut sacerdotes intelligant, quibus precibus uti, quos ritus, quasve caeremonias in Missarum celebratione retinere posthac debeant.
No niestety potwierdziła się moja obawa że ludzie związani z tradycyjnym katolicyzmem twierdzą coś podobnego ( że sugerują że mężczyzna co do zasady nie powinien gotować)https://www.youtube.com/watch?v=wr4jgoiZHM4
9 ως ουν απεβησαν εις την γην βλεπουσιν ανθρακιαν κειμενην και οψαριον επικειμενον και αρτον10 λεγει αυτοις ο ιησους ενεγκατε απο των οψαριων ων επιασατε νυν
Fratres sibi invicem serviant, ut nullus excusetur a coquinæ officio, nisi aut ægritudo aut in causa gravis utilitatis quis occupatus fuerit, quia exinde maior mercis et caritas adquiritur.
Jak nazywa się tkanina zawieszana po obu stronach ołtarza w kościołach katolickim i anglikańskich?
W Kościele zachodnim zasłony ołtarza i balustrad chórowych (vela) wyszły ostatecznie z użycia dopiero w kościołach barokowych, w których wszystko było wystawione na widok i światło. Tak wiec jeszcze w sakramentarzu z Angoulême (około 800 roku) na końcu formularza podczas konsekracji kościoła znajdujemy następujące zdanie: „Następnie ołtarze zostaną okryte obrusami i zawiesi się zasłony świątynne (vela templi)” (por. Duchesne, Origines du culte chretien, 3wyd., s. 485).