Chętni do wstąpienia w szeregi Instytutu Dobrego Pasterza

Witam! Poszukuję osób, które podobnie jak ja myślą o wstąpieniu do IBP. Dobrze byłoby się "poznać" i wymienić jakimiś przemyśleniami w tej kwestii. Przy okazji proszę o modlitwę wszystkich forumowiczów...

+

wstąpienia do seminarjum, czy już po święceniach ?

wstąpienia do seminarjum, czy już po święceniach ?

Raczej Do Seminarium....

+ podziwiam i zapewniam modlitwę +

+

+ powodzenia i obiecuję modlitwę +

++

+

+

+

+ + +

Poza tym - jak niżej w podpisie.

+++

Witam! Poszukuję osób, które podobnie jak ja myślą o wstąpieniu do IBP. Dobrze byłoby się "poznać" i wymienić jakimiś przemyśleniami w tej kwestii. Przy okazji proszę o modlitwę wszystkich forumowiczów...

Proszę się na mnie nie gniewać, ale po przeczytaniu tego wątku przypomniała mi się scena z "zerówki". Wychowawczyni posadziła nas kiedyś w kółku i każde z dzieci miało w kilku zdaniach powiedzieć kim chciałoby zostać w przyszłości. Nie zabrakło oczywiście nieśmiertelnego: "...Jak urosnę, to będę strażakiem...". Skojarzenie może niezbyt stosowne, ale nie chodzi tutaj o wielką złośliwość, a raczej pewną refleksję. Być może niektórzy z Państwa się ze mną nie zgodzą, ale rozeznawanie i podjęcie własnego powołania jest sprawą bardzo osobistą i pomiędzy Panem Bogiem, rozeznającym powołanie i jego ojcem duchownym (naprawdę warto takiego posiadać). To doświadczenie jest na tyle ważne i jednocześnie tak intymne, że jego publiczne roztrząsanie w tak wczesnym stadium wydaje mi się niezbyt właściwe. Znacznie lepiej byłoby chyba zacząć od przeprowadzenia kilku rozmów z ojcem duchownym, ewentualnie innymi zaufanymi kapłanami, którzy mogą posłużyć wsparciem modlitewnym i poradą. Myślę, że warto w szczególności nawiązać kontakty z polskimi kapłanami i klerykami IBP, którzy na wszelkie pytania życzliwie odpowiedzą i z pewnością chętnie rozwieją wątpliwości.
A na zawiązanie nowych znajomości na pewno znajdzie się czas w trakcie formacji seminaryjnej.
Mam nadzieję, że założyciel wątku nie odbierze mojej wypowiedzi jako złośliwej czy obraźliwej. Zapewniam o modlitwie.

Witam! Poszukuję osób, które podobnie jak ja myślą o wstąpieniu do IBP. Dobrze byłoby się "poznać" i wymienić jakimiś przemyśleniami w tej kwestii. Przy okazji proszę o modlitwę wszystkich forumowiczów...

Proszę się na mnie nie gniewać, ale po przeczytaniu tego wątku przypomniała mi się scena z "zerówki". Wychowawczyni posadziła nas kiedyś w kółku i każde z dzieci miało w kilku zdaniach powiedzieć kim chciałoby zostać w przyszłości. Nie zabrakło oczywiście nieśmiertelnego: "...Jak urosnę, to będę strażakiem...". Skojarzenie może niezbyt stosowne, ale nie chodzi tutaj o wielką złośliwość, a raczej pewną refleksję. Być może niektórzy z Państwa się ze mną nie zgodzą, ale rozeznawanie i podjęcie własnego powołania jest sprawą bardzo osobistą i pomiędzy Panem Bogiem, rozeznającym powołanie i jego ojcem duchownym (naprawdę warto takiego posiadać). To doświadczenie jest na tyle ważne i jednocześnie tak intymne, że jego publiczne roztrząsanie w tak wczesnym stadium wydaje mi się niezbyt właściwe. Znacznie lepiej byłoby chyba zacząć od przeprowadzenia kilku rozmów z ojcem duchownym, ewentualnie innymi zaufanymi kapłanami, którzy mogą posłużyć wsparciem modlitewnym i poradą. Myślę, że warto w szczególności nawiązać kontakty z polskimi kapłanami i klerykami IBP, którzy na wszelkie pytania życzliwie odpowiedzą i z pewnością chętnie rozwieją wątpliwości.
A na zawiązanie nowych znajomości na pewno znajdzie się czas w trakcie formacji seminaryjnej.
Mam nadzieję, że założyciel wątku nie odbierze mojej wypowiedzi jako złośliwej czy obraźliwej. Zapewniam o modlitwie.

Hmmmm.... Nie obrażam się ani trochę, choć chyba pewne (niepotrzebne chyba) przeintelektualizowanie przez Pana problemu nie jest miłe  Ale nie zawsze musi być miło i z tego powodu się nawet cieszę z pańskiej wypowiedzi Przede wszystkim Bóg zapłać za modlitwę. Założyciel wątku (czyli ja) nie szuka tu pomocy w rozeznaniu powołania, bo postępuje tak jak Pan radzi, choć o dobrego kapłana, który będzie zawsze pod ręką jest dość trudno... Nie zgodzę się jednak, że powołanie należy rozpatrywać jedynie osobiście, bo nie rozpatruje w swym sercu "zostania" strażakiem, policjantem czy gwiazdą filmową, ale Kapłaństwo, które ma służyć całemu Kościołowi a nie tylko mi.  Nikt z tego forum nie jest w stanie zmienić mojej ostatecznej decyzji. Dobrze jest jednak wymienić doświadczenia i nie widzę w tym nic złego. Tylko po to założyłem ten wątek. Jeszcze raz dziękuję za modlitwę Panu i wszystkim forumowiczom.