Wizyta duszpasterska - 10 minutowe spotkanie z księdzem

Zastanawiam się czy w trakcie spotkania z księdzem poruszać tematy poważniejsze np. postrzeganie Summorum Pontyficum, Tradycyji Katolickiej, kwestii zniesienia ekskomuniki? Jak Państwo się na ten temat zapatrują? Czy też lepiej dać spokój i nie stresować biednego wikarego, który poza parafią i uporządkowanym posoborowym światkiem nic innego nie ma zamiaru zgłębiać? 

Mówić:-) i obserwować reakcje:-)

Zastanawiam się czy w trakcie spotkania z księdzem poruszać tematy poważniejsze np. postrzeganie Summorum Pontyficum, Tradycyji Katolickiej, kwestii zniesienia ekskomuniki? Jak Państwo się na ten temat zapatrują? Czy też lepiej dać spokój i nie stresować biednego wikarego, który poza parafią i uporządkowanym posoborowym światkiem nic innego nie ma zamiaru zgłębiać? 

Powinno sie porozmawiać, ale nie w czasie kolędy, bo to nic nie da. Wiem to z własnego ubiegłorocznego doświadczenia. SP wprowadzono w zeszłym roku, ale większość xięży nie ma o tym bladego pojęcia. Mają zbyt wąskie horyzonty
Lepiej wybrać się do duszpasterza po kolędzie.

Można zacząć od niewinnego pytania, np. "Co ksiądz sądzi o ostatnich poczynaniach Ojca Świętego" Odpowiedź, jakakolwiek by nie była, dostarczy na pewno dużo informacji  

Edit:
p. Szkielet - To prawda. Byłem w zeszłym roku odwiedzić znajomego księdza salezjanina. Gadu-gadu, i odpowiedź księdza - Summorum pontificum? Nie, ja to w sumie nie wiem, ostatnio nie jestem na bieżąco z dokumentami kościelnymi... Ależ tak, nawet odprawiam czasem po łacinie, według nowego rytu!

Później przyszedł inny ksiądz, kolega tamtego: Co? Instytut Dobrego Pasterza? Przecież oni skupiają się bardziej na Trydencie niż na Vaticanum Secundum!

I tyle...

 Ja akurat w czasie kolędy w domu rodzinnym byłem we Wrocławiu, ale to chyba lepiej. Ksiądz wikary wszedł i nawet nie usiadł. Trzy minuty głupkowato się śmiał ze wszystkiego. Gdzie tu miejsce na poważną rozmowę o sprawach wiary, a co dopiero na tematy tak kontrowersyjne wśród duchowieństwa.

Można zacząć od niewinnego pytania, np. "Co ksiądz sądzi o ostatnich poczynaniach Ojca Świętego" Odpowiedź, jakakolwiek by nie była, dostarczy na pewno dużo informacji  

Tak, to najlepsza metoda, dyplomatycznie i delikatnie. Takie mimowolne zapytanie.

Oczywiście, że rozmawiać! Nie ma czasu? Nie szkodzi, posadzić siłą przy stole, wsadzić w rękę kubek/szklankę z herbatą/kawą (do wyboru) i gadać. Jak nie czytał, nie słyszał, nie wie - to nawet lepiej, bo być może nie jest wrogo nastawiony. Materiały trzeba mieć przygotowane (wydruk SP, najlepiej po polsku i po łacinie, było np. w Christianitas nr 31/32 2007).
Nic to nie da? Nic nie zmieni? Kto wie, może nie od razu. A przynajmniej niech ksiądz proboszcz się dowie, że ma "mały problem" w parafii.
I jeszcze jedno. Nie wolno sobie z księdza robić wroga na starcie. Dlatego o nadużyciach liturgicznych przy następnej okazji.

Mój ksiądz już wie o "problemie". Będzie miał większy jak poproszę o mszę, bo ta stara msza to go nie "kręci" (chyba tak to ujął).

I ma całkowitą rację. W "starej" Mszy nie ma miejsca na kręcenie (np. biodrami). W "nowej" (NOM) też nie, ale cóż, zdarzało się...

Można pożyczyć książkę. Można zamiast ofiary w banknotach emitowanych przez NBP dać książkę. Wielu księży chyba nie bardzo wie, co z tymi banknotami czynić.

Bardzo dobry pomysł. Ja przy każdej okazji (nie tylko wizyty duszpasterskiej) staram się księdzu jakąś dobrą książkę "wcisnąć" - pożyczyć albo dać w prezencie. Jest potem pretekst, żeby o niej porozmawiać.

Mój Proboszcz bardzo chętnie pożyczył książkę Ks. Olewińskiego.

A mój - ks.Stehlina.

A to było przed, czy po tej wstrząsającej wieści z Rzymu?

Po. Niedługo po ogłoszeniu.