Przede wszystkim, proszę traktować komunał nie jako konstytutywną część brewiarza, lecz jako umowny sposób jego uporządkowania i skrócenia. Szkicowałem już, jak taki przykładowy komunał mógł się kształtować:
http://krzyz.katolicy.net/index.php/topic,29.msg19518.html#msg19518Osoby znające tylko potrydenckie brewiarze są zwykle zaskoczone układem średniowiecznych ksiąg do celebracji Oficjum, które często nie posiadają nawet odrębnego psałterza tygodniowego z antyfonami! Takowy pojawia się w rocznym biegu oficjów jako składnik temporału, dopiero wtedy, gdy jest potrzebny, tj. w drugim tygodniu po Epifanii
Podobnie w przypadku np. świąt Apostołów – bywa, że brak komunału o Apostołach, a przy kolejnych świętach umieszczono po prostu odnośniki do stosownych propriów ze św. Andrzeja.
Teraz przystępując do odpowiedzi na Pańskie pytanie: w Brewiarzu Rzymskim sprzed reform Jana XXIII podany przez Pana warunek spełniało np. oficjum na uroczystość Narodzenia NMP. Ale, zgodnie z tym co pisałem wcześniej, te antyfony I Nieszporów mogły być kiedyś własnymi antyfonami tegoż oficjum, by później przejść do nowo wydzielonego komunału o Matce Bożej
Pańskie pytanie jest w gruncie rzeczy pytaniem o istnienie pewnego kanonu oficjów. I taki kanon da się wyodrębnić, różny dla różnych epok czy środowisk. Sam Pan na pewne analogie zwróci uwagę, nie będę psuć niespodzianki – podpowiem jedynie, że oficjum łamiącym najwięcej kanonicznych zasad jest to o Siedmiu Boleściach NMP, stąd też powiedzenie „od siedmiu boleści” zrodziło się w głowie liturgisty właśnie