Pytania liturgiczne błahe i trywialne (KRR)

http://rebelya.pl/forum/watek/26223/

Ma moze ktoś obrzęd święcenia pul z przed Soboru.
Jaka jest tradycja tego nabożeństwa?

pytanie dotyczy objazdu pól.
Kiedy i skąd wzięło początek to nabożeństwo?
Odpowiedzi padła iż jest w Rytuale, nie posiadam takiego więc proszę o skan.
 

1. czy kapłan może błogosławić szaty zgodnie ze starym Rituale Romanum?

2. czy błogosławi się albę?

3. w Rytuale mam podane trzy modlitwy: czy odmawia się wszystkie czy wybiera jedną?

1. czy kapłan może błogosławić szaty zgodnie ze starym Rituale Romanum?

2. czy błogosławi się albę?

3. w Rytuale mam podane trzy modlitwy: czy odmawia się wszystkie czy wybiera jedną?

ad 1 jak ma upoważnienie biskupa (jak mniemam)   

EDIT:
Mogli także proboszczowie dla swoich kościołów oraz przełożeni zakonni.
ad 2 błogosławi się albę i wszystkie westymenta. Nie wymagają poświęcenia: kapa, bursa, welon kielichowy, welon naramienny (tuwalnia) i komża - aczkolwiek można je także błogosławić z innymi szatami.
ad 3 Mszał w Appendixie podaje tylko pierwszą: "Omnipotens sempiterne Deus, qui per Moysen", w rytuale są rzeczywiście 3 (przynajmniej tym w pdf)

ad 1 jak ma upoważnienie biskupa (jak mniemam)   

ło matko, prościej się nie da?

3. w Rytuale mam podane trzy modlitwy: czy odmawia się wszystkie czy wybiera jedną?

ad 3 Mszał w Appendixie podaje tylko pierwszą: "Omnipotens sempiterne Deus, qui per Moysen", w rytuale są rzeczywiście 3 (przynajmniej tym w pdf)

Ponieważ w 1962 r. dokonano reformy II części Pontyfikału Rzymskiego, poważnym zmianom uległy znajdujące się tam obrzędy poświęceń. Tak więc dla poświęcenia szat w ogólności należy używać dotychczasowej pierwszej modlitwy z Rytuału, ale bez słów: "purificare" oraz "et consecrare". Natomiast dla konkretnych rodzajów szat są podane odpowiednie formuły błogosławieństw.

Poświęcenie różnych przedmiotów kultu
W każdym poszczególnym obrzędzie poświęcenia pozostawiono w zasadzie tylko jedną orację (przy poświęceniu naczyń i ozdób kościelnych oraz obrusów orację drugą, a przy poświęceniu korporału i szat kapłańskich w ogólności orację pierwszą). Każda oracja ma zawsze zakończenie krótkie. Nigdy nie używa się w niej słów: „sanctificare, consecrare, purificare”, lecz tylko „benedicere”.
1) W formule poświęcenia szat liturgicznych w szczególności (której niestety nie ma w naszym dotychczasowym polskim Rytuale, ale która jest w dodatku do nowego wydania Mszału Desclée) oprócz wymienienia: humerału, alby, cingulum, manipularza, stuły, tuniceli, dalmatyki i ornatu wyszczególniono także: kapę i welon naramienny.

Co do tego zezwolenia biskupiego to trudno mi powiedzieć, czy dzisiaj jest ono potrzebne - dawniej te błogosławieństwa znajdowały się w dziale: "Benedictiones ab Episcopis vel aliis facultatem habentibus faciendae".

Ponieważ w 1962 r. dokonano reformy II części Pontyfikału Rzymskiego, poważnym zmianom uległy znajdujące się tam obrzędy poświęceń. Tak więc dla poświęcenia szat w ogólności należy używać dotychczasowej pierwszej modlitwy z Rytuału, ale bez słów: "purificare" oraz "et consecrare". Natomiast dla konkretnych rodzajów szat są podane odpowiednie formuły błogosławieństw.

Poświęcenie różnych przedmiotów kultu
W każdym poszczególnym obrzędzie poświęcenia pozostawiono w zasadzie tylko jedną orację (przy poświęceniu naczyń i ozdób kościelnych oraz obrusów orację drugą, a przy poświęceniu korporału i szat kapłańskich w ogólności orację pierwszą). Każda oracja ma zawsze zakończenie krótkie. Nigdy nie używa się w niej słów: „sanctificare, consecrare, purificare”, lecz tylko „benedicere”.
1) W formule poświęcenia szat liturgicznych w szczególności (której niestety nie ma w naszym dotychczasowym polskim Rytuale, ale która jest w dodatku do nowego wydania Mszału Desclée) oprócz wymienienia: humerału, alby, cingulum, manipularza, stuły, tuniceli, dalmatyki i ornatu wyszczególniono także: kapę i welon naramienny.

Ciekawe. Z czego ten cytat?

Ks. Roman Michałek, Reforma drugiego tomu Pontyfikału Rzymskiego, Miesięcznik Kościelny Archidiecezji Poznańskiej 14 (1963) nr 8, s. 190–196.
http://www.nowyruchliturgiczny.pl/2012/04/materiay-dla-celebrujacych-w-starym.html
(w 2 linku, od str. 62)

Dziękuję!

Odpowiedzi padła iż jest w Rytuale

W Rytuale dla Polski z 1927 r. (Appendix) są dwa poświęcenia pól:
40. Benedictio camporum vel alpium vel pascuorum (ss. 794-796);
41. Alia benedictio camporum (ss. 796-807).

* * *

Tego drugiego błogosławieństwa (z czterema stacjami) nie ma w Rytuale, do którego podał link Pan Najmłodszy Syn.
W Obrzędach błogosławieństw dostosowanych do zwyczajów diecezji polskich, t. 2, również jest obrzęd błogosławieństwa pól z czterema stacjami (ss. 261-277). We wprowadzeniu napisano tak: "Zgodnie z wielowiekową tradycją Kościół w Polsce zachowuje zwyczaj błogosławienia pól w okresie wzrostu i dojrzewania roślin, przynoszących potrzebne człowiekowi pożywienie. Obrzęd ten wyraża uwielbienie Boga, który stworzył ziemię i powierzył ludziom, aby czynili ją sobie poddaną ... Błogosławieństwo pól ma także charakter błagalny. Wszyscy członkowie społeczeństwa, nie tylko mieszkańcy wsi, proszą Boga o błogosławieństwo dla ojczystej ziemi, dla pracujących na roli, o obfite zbiory oraz o szacunek dla chleba i jego podział w duchu sprawiedliwości i miłości".

W „Wykładzie liturgii” Abp Antoniego J.Nowowiejskiego(s.1134)  czytamy że nie należy używać kwiatów w czasie pogrzebów i że jest to zwyczaj masoński jak wygląda ta kwestia?
http://www.nowowiejski.cba.pl/viewer.php

W „Wykładzie liturgii” Abp Antoniego J.Nowowiejskiego(s.1134)  czytamy że nie należy używać kwiatów w czasie pogrzebów i że jest to zwyczaj masoński jak wygląda ta kwestia?
http://www.nowowiejski.cba.pl/viewer.php

O, ciekawe.

Encyklopedia kościelna, t. 20, s. 130 tak pisze pod hasłem "Pogrzeb":
http://www.pbi.edu.pl/book_reader.php?p=15618&s=1 (skan 138)

Na świeckie dodatki do obrzędów pogrzebowych, gdy te nie sprzeciwiają się zasadom wiary, Kościół patrzy obojętnie. Do tych policzyć można następujące: a) mowy pochwalne i pożegnalne, miewane przez osoby świeckie [...]. b) żałoba w oznakach zewnętrznych [...]. c) wieńce z kwiatów, przewiązane wstęgami, na których napisy od kogo pochodzą, przez osoby wybrane ostentacyjnie noszone przed trumną, weszły do nas z Niemiec. Władza rządowa r. 1886 nosić ich wzbroniła, pozwalając tylko składać je na katafalkach lub trumnie w kościele. Ze względu na próżny wydatek wprzódy zganiły je pisma publiczne (cf. "Kaliszanin" r. 1892, n. 23; "Gaz. Warsz." r. 1893 nr 16 i inne).

Trudno mi powiedzieć, czy redaktor tejże encyklopedii, bp M. Nowodworski, wyraźnie wspomina o wyłącznie masońskim pochodzeniu tego zwyczaju w swoim artykule pt. Kwiaty przy pogrzebach zamieszczonym w "Przeglądzie Katolickim" 31 (1893) nr 2, ss. 17-22. (Nie mam dostępu do tego rocznika, a właśnie do s. 21 odsyła abp Nowowiejski w 1. tomie swojego Wykładu liturgii).

W "Gazecie Rzemieślniczej" 12 (1895) nr 11, s. 90 znajduje się cytat z "Przeglądu Katolickiego", ale nie wiadomo, czy chodzi o ten sam artykuł:
http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/plain-content?id=57533 (skan 6)

Od niedawnego czasu (bo zaledwie od lat 6-8) przybyła do nas z zagranicy moda, którą nasze społeczeństwo skwapliwie przyjęło, aby, dla okazania hołdu schodzącym z tego świata osobom, składać na ich trumnach wieńce. Rzecz to niewinna i nawet sympatyczna, lecz wkrótce przybrała rażące rozmiary, tak, że dziś nie ma prawie porządniejszego pogrzebu, na którym trumna nieboszczyka nie byłaby pokryta wieńcami kosztownymi, których wartość dziesiątki a nierzadko setki rubli przedstawia; a które to wieńce, nikomu zgoła nie przynoszące korzyści, w kilka godzin stają się śmieciami.

Widać stąd, że na przełomie XIX i XX w. ganiono zwyczaj kwiatów na pogrzebach nie dla jego (masońskiego) pochodzenia, ale dla niepotrzebnego trwonienia pieniędzy.

LICH
Kiedyś Kapłan na NOM ie mówił że Pan Jezus jest równie realnie obecny podczas liturgii słowa jak w eucharystii jakie jest tradycyjne spojrzenie na tę sprawę?

Anathema sit!