Św Franciszek Salezy o "fałszywych reformatorach" protestanckich

Nagrał podcast z fragmentów jego książki, która jest w domenie publicznej po angielsku (link do niej w opisie).

https://www.youtube.com/watch?v=ROUxy-P5N7Q

Publikuję i planuję publikować content celem którego jest racjonalistyczna obrona religii katolickiej. Będę wdzięczny za wysłuchanie innych odcinków i udostępnienia.

Racjonalistyczna? Chyba miał Pan na myśli racjonalna. 

Nie, racjonalistyczna - używająca świadomego rozumowania  z przesłanek i logiki. Irracjonalistyczna - przeciwnie.
Prof. Wolniewicz tak używał tego terminu w odniesieniu do filozofii. (podział naturalizm/transcendetalizm i racjonalizm/irracjonalizm).

Dziś się używa inaczej czasami np "racjonalista.pl" ale naprawdę powinni się nazywać "psychologista.pl".
Nie można dać sobie zawłaszczyć języka, bo to jest właśnie pozaracjonalny sposób mieszania ludziom w głowach.

Nie, racjonalistyczna - używająca świadomego rozumowania  z przesłanek i logiki. Irracjonalistyczna - przeciwnie.
Prof. Wolniewicz tak używał tego terminu w odniesieniu do filozofii. (podział naturalizm/transcendetalizm i racjonalizm/irracjonalizm).

Dziś się używa inaczej czasami np "racjonalista.pl" ale naprawdę powinni się nazywać "psychologista.pl".
Nie można dać sobie zawłaszczyć języka, bo to jest właśnie pozaracjonalny sposób mieszania ludziom w głowach.

Racjonalizm to antropocentryczny i materialistyczny konstrukt filozofii według którego podstawowym kryterium rozróżniającym prawdę od fałszu jest zgodność danego pojęcia/zjawiska z ludzkim rozumem. Tymczasem podstawowe dogmaty wiary katolickiej takie jak istnienie piekła/nieba, bytów duchowych, zmartwychwstanie ciał, transsubstancjacja, unia hipostatyczna itd. są dla ludzkiego rozumu całkowicie niepojęte więc w optyce racjonalistycznej z gruntu fałszywe. 

Wedle Wolniewicza tomizm jest przykładem filozofii racjonalistycznej (np wstęp do "Dociekań Filozoficznych"). Skąd Pan wziąłeś tą definicję?

"Zdolność danego pojęcia z ludzkim rozumem" może oznaczać coś w rodzaju - przyjęcie czegoś nie implikuje sprzeczności, albo przyjęcie inaczej implikuje sprzeczność. To jednak nie ma zastosowania do katolickich wierzeń, bo nie możemy znaleźć przekonującego odwzorowania logicznego języka naturalnego w język formalny dla czegoś, co znamy jedynie przez analogie. 

Dyskusje o tym jak to jest że Bóg jest Jeden w Trójcy, składają się często z jednego takiego odwzorowania przyjętego arbitralnie jako ukryte założenie. Coś jak: jest sobie zbiór trzyelementowy i ten zbiór jednocześnie jest jednoelementowy - sprzeczność. No ale to problem nieuzasadnionego odwzorowania, nie Boga.
 
Oczywiście ta "zgodność z ludzkim rozumem" może oznaczać też co innego - przykładem takiej działalności są literaci czy żurnaliści pokroju Voltaire'a. Tam jednak nie ma za bardzo świadomego operowania przesłankami (co rozumiemy przez rozum) ani kompetencji logicznych czy przyrodniczych, ot bluźniercze historyjki co się jemu wydaje, że jest (np "Słownik Filozoficzny" Voltaire). 

Racjonalizm był filozoficznym sposobem myślenia na przykład u: Arystotelesa, Kartezjusza, Platona, Leibniz, Kanta itd., zgodnie z którym rozum jest jedynym źródłem wiedzy. Wszystko co istnieje ma rację bytu i dlatego może być zrozumiałe. Racjonalizm odrzuca wszelkie metafizyczne wyjaśnienia i jest przeciwny mistycyzmowi i spirytualizmowi. Racjonalizm jest sposobem myślenia, w którym wszystko co istnieje, ma racjonalne wytłumaczenie i może być opisane przez ludzki rozum, dlatego przyzwala na wykorzystanie rozumu we wszystkich działaniach związanych z wiedzą. Racjonalizm jest również postawą umysłu, który ceni lub ufa tylko rozumowaniu[4]. Racjonalizm (łac. ratio - rozum, rationalis - rozumny, rozsądny) - jeden z głównych nurtów filozofii, którego prekursorem był René Descartes[1] (1596-1650) francuski filozof, który uważał że człowiek jest podmiotem myślącym, cogito ergo sum [2] myślę, więc jestem - credo filozofii Kartezjusza."Racjonalizm jest próbą określenia natury rozumności i delimitacji jej zasięgu oraz określenia cech, które owa rozumność musi spełniać. Racjonalizm w każdej swej odmianie widzi w rozumie wysoką wartość nie tylko poznawczą, ale wręcz moralną"[3]. Racjonalizm jest dosyć prostym sposobem myślenia, który wyróżnia przekonanie, że wiedzę można zdobywać poza doświadczeniem. W rzeczywistości racjonalizm zasadniczo funkcjonuje z założeniem, że doświadczenie nie jest konieczne do zdobywania wiedzy. Większość z nas pewnie słyszała wyrażenie bądź racjonalny; szczególnie gdy reagujemy zbyt emocjonalnie. Dzieje się tak wtedy, gdy nasze motywacje są inspirowane przez rzeczy, które niekoniecznie mają wiele lub nawet żadnego sensu dla innych lub jest oczywiste, że nasza perspektywa jest wypaczona z powodu naszych uczuć, emocji. Podobnie jak nasze uczucia, również nasze zmysły mogą pokazywać wypaczone postrzeganie rzeczywistości, na przykład iluzje optyczne - nasze poczucie prawdy nie jest prawdziwe, więc nie jesteśmy racjonalni.

https://mfiles.pl/pl/index.php/Racjonalizm
W ujęciu chrześcijańskim racjonalizm to uczynienie z mocno ograniczonego ludzkiego rozumu a nawet z człowieka jako takiego swoistego bożka. Światopogląd ten okazał się bardzo szkodliwy, destruktywny i stopniowo wiodący o chorych wynaturzeń których od ponad 100 lat jesteśmy ciągłymi światkami. Więc jeszcze raz prosiłbym o rozróżnianie racjonalności samej w sobie od racjonalizmu, oczywiście katolicki tomizm starał się wykazywać racjonalność religii katolickiej oraz czerpał pewne wzory pojęciowe z filozofii arystotelejskiej ale to nie oznacza że św. Tomasz był jakimś średniowiecznym protoplastą racjonalizmu. Zdecydowanie nie ta postać.

To ww autor rozumie przez racjonalizm ("Dociekania Filozoficzne" z PWN Wstęp, XV)

Dzielimy ten ogół dwoma krzyżującymi się cięciami. Jedno to stosunek do logiki; pozytywny w filozofii analitycznej, negatywny w hermeneutycznej. Pierwsza
to współczesny racjonalizm: dążenie do jasności myśli, właśnie w logice widzące swój najważniejszy instrument ("tendencja jasnościowa" jak mówił Tadeusz Kotarbiński).
Druga to współczesny irracjonalizm, chęć, by odsłaniać ukryte "sensy" (...) w czym logika (...) jest jakoby wręcz zawadą

Następnie podaje tomizm jako przykład transcendentalnego racjonalizmu, między innymi

To co wkleił Pan wyżej dziś jest bez większego znaczenia, bo prawie nikt nie jest takim racjonalistą w sensie Kartezjusza, wobec tego że większość powszechnie uznawanej wiedzy to empiryzm.
Osobno istnieją osoby nazywające siebie racjonalistami ani nie w typie Wolniewicza (bo z logiką tam różnie), ani nie w typie Kartezjusza (bo deklarują też często turboempiryzm - zwany dziś scjentyzmem). Wówczas jednak ten ratio-"rozum" nie odnosi się do niczego konkretnego.