Diecezja Warszawsko-Praska

Cytat: szkielet w Września 11, 2021, 20:09:30 pm

Cytat: tomeczekl w Września 11, 2021, 18:53:00 pm
Może ktoś z państwa może potwierdzić lub zaprzeczyć plotkom jakoby księża Cezary i Piotr Winiarkowie przeszli do FSSPX?
To prawda. Przeszli.

Z x. Cezarego FB:

Wiadomość skierowana szczególnie do PARAFIAN z ZIELONKI i innych bezpośrednich znajomych.
Z góry proszę BEZ KOMENTARZY.
Jeśli ktoś ma życzenie może napisać prywatną wiadomość.
Szukając roztropnej drogi w rozeznanym gruntownie stanie konieczności, po różnych modlitwach, lekturach, namysłach i doświadczeniach, a także bazując na tym, że zbawienie duszy jest najwyższym prawem w Kościele, postanowiłem z dniem 1 września 2021 r. opuścić moją parafię i wstąpić do Bractwa KAPŁAŃSKIEGO św. Piusa X, w ten sposób zadbać o realizowanie powołania kapłańskiego w warunkach w pełni katolickich, o dobro mojej duszy, rozwój cnót Boskich oraz pobożności opartej na sprawowaniu sakramentów świętych w tradycyjnym rycie rzymskim, troszcząc się bez przeszkód o zachowanie świętej wiary katolickiej w sobie i wiernych świeckich. Mam tam perspektywę bardziej kontemplacyjnego życia. O pragnieniu prowadzenia życia bardziej oddanego Bogu ks. Biskupowi kilka razy wspominałem. Gdybym nie podjął takiej decyzji dalsze pozostanie księdzem diecezjalnym wiązałoby się dla mnie w dalszym ciągu z dużą ilością zagrożeń dla wiary, kapłańskiego powołania i zdrowia.
Do wspomnianej decyzji opuszczenia parafii i wstąpienia do Bractwa Kapłańskiego przymusza mnie stan powszechnej konieczności w jakiej znalazł się Kościół ze względu na kryzys wiary, liturgiczny, kapłański i moralny oraz stan wyższej konieczności osobistej. W związku z tym stanem jestem zobowiązany w sumieniu podjąć skuteczne środki do utrzymania swojego kapłaństwa przez codzienną celebrację Mszy Św. w klasycznym rycie rzymskim (zgodnie z bullą "Quo primum" św. Piusa V) oraz innych sakramentów w tradycyjnym rycie (zgodnie z kanonami Soboru Trydenckiego), do niesienia ratunku duszom zagubionym przez zamęt powszechnie obecny w Kościele. Chodzi też o zatroszczenie się o własne zdrowie, które zostało nadszarpnięte. Tego wszystkiego nie mógłbym w pełni realizować w dotychczasowych warunkach objawiających wspomniany kryzys w Kościele.
Jest to dla mnie stan wyższej konieczności, przez który okazuję posłuszeństwo samemu Bogu i prawdzie objawionej. O takich sytuacjach pisali chociażby wielcy doktorzy Kościoła: św. Tomasz z Akwinu oraz św. Alfons M. Liguori, a także wielki teolog Suarez.
Jeszcze raz podkreślam, że po gruntownym rozeznaniu nie widzę innej normalnej, stabilnej drogi szukania chwały Bożej oraz zbawienia duszy własnej i innych. Nie chcę dłużej narażać się na utratę wiary i zdrowia w warunkach, które odbiegają, łagodnie rzecz ujmując, od normalności. Moim najgłębszym pragnieniem jest jak najdoskonalsze wypełnienie woli Bożej i w konsekwencji zbawienie własnej duszy.
O decyzji oficjalnie został poinformowany Ks. Biskup Romuald Kamiński specjalnym pismem doręczonym osobiście 16.08.2021 r.
Zdaję sobie sprawę, że może to wzbudzić w niektórych pewne kontrowersje, ale chcę podkreślić, iż uczyniłem to zgodnie z nakazem sumienia po dokładnym rozeznaniu.
Rozwiewając wszelkie wątpliwości chcę przypomnieć, że biskupi Bractwa są pasterzami uznanymi przez Stolicę Apostolską. Bractwo ma pozwolenie wykonywania władzy sądowniczej pierwszej instancji, a jego kapłani mają jurysdykcję do sprawowania sakramentu pokuty bezpośrednio udzieloną przez papieża Franciszka oraz jurysdykcję do błogosławienia małżeństw za zgodą Ordynariusza miejsca. Bractwo przekazuje prawdę tak, jak to zawsze czynił Kościół, pielęgnuje zdrową pobożność i stwarza odpowiednie warunki dla wzrostu duchowego i wypełniania misji kapłańskiej. Widzę tam najbardziej odpowiednie warunki do wypełniania tego, do czego powołał mnie i cały Kościół Chrystus.
Uważałem za konieczne upublicznienie w streszczeniu moich motywacji ze wspomnianego pisma.
* * * *
AD MAIOREM DEI GLORIAM
Wszystkim parafianom z Zielonki bardzo dziękuję i przepraszam za to, co było nie po myśli Bożej.
Polecam się modlitwie.
X. Cezary Winiarek