x. Dariusz Olewiński

Przypomina mi się jeszcze cytat z ksieni Bruyere z Opactwa sw Cecylii: "Często zauważałam, że kapłani, za wyjątkiem ludzi wielkiej cnoty, są skupieni na sobie, przywiązani do własnych idei i lubią przewodzić w sprawach, w których są zaangażowani. Mają skłonność do dogmatyzowania w posłuszeństwie, do formowania swojego sumienia przez teologię, do stawiania oporu przy pomocy prawa kanonicznego itd.". Czy nie jest to trafna charakterystyka księdza Dariusza?

Ciekawy cytat, czytałam go w ciekawej rozmowie tu:

http://christianitas.org/news/cnoty-mnisze/

Ma Pani dobra intuicję. Cytat zaczerpnąłem z wywiadu-rzeki "Z całą prostotą. Z opatem-seniorem benedyktynów w Fontgombault rozmawia Paweł Milcarek". Zalinkowany wywiad jest jego częścią.

Uważam, że ten ksiądz robi bardzo dobrą robę, poza tymi poradami i opiniami teologiczno-moralnymi ... Napisałem też do niego, że powinien sam samego siebie opisać w poście wśród galerii osobistości:http://teologkatolicki.blogspot.com/2020/04/katolicyzm-dialektyczny.html

Nie zaakceptował mojego komentarza niestety.

A co on dobrego robi?

A co on dobrego robi?

Obnaża nadużycia i obłudę, przy czym sam jest nadużyciem intelektualnym co najmniej... w stosunku do tych, których się czepia, można powiedzieć, trafił swój na swego...często ma racje odnośnie do interpretacji rubryk. Jednocześnie uważam za niedopuszczalne, że ujawnia ich imiona i nazwiska lub robi insynuacje w stosunku do moralności. Pisząc oględnie, to jest dno, dlatego mu napisałem, że powinien sam siebie tam umieścić na swojej stronie.

Musi się pan jeszcze dużo nauczyć, dużo pytać i dużo bywać, panie akolita przez dwa A.

Musi się pan jeszcze dużo nauczyć, dużo pytać i dużo bywać, panie akolita przez dwa A.

Ale w jakiej dziedzinie? Nie rozumiem tej uwagi, dlatego pytam, może się czegoś nauczę.

Odnośnie do bywania to wziąłem sobie do serca słowa: "Powiedział ktoś: Ilekroć wychodziłem (bywałem) do ludzi, wracałem mniejszym człowiekiem"

Ten ktoś to Seneka:
 „Ilekroć wśród ludzi przebywałem, mniej człowiekiem wracałem” (Seneca, Epistula VII)

A kogo słowa sobie wziąłem do serca?

No przecie napisał Pan, że Seneki...

Ten ktoś to Seneka:
 „Ilekroć wśród ludzi przebywałem, mniej człowiekiem wracałem” (Seneca, Epistula VII)

Jeżeli Seneka coś takiego powiedział (w co szczerze wątpię), to z pewnością nie w liście VII. W Liście VII można znaleźć zdanie immo vero crudelior et inhumanior, quia inter homines fui, ale to się odnosi do igrzysk. "[Wracam z igrzysk] wręcz okrutniejszy i bardziej nieludzki, bo byłem między ludźmi". Jest jasne że owo "quia inter homines fui" to celowe przerysowanie, i należy to rozumieć jako "chociaż byłem między ludźmi".

No przecie napisał Pan, że Seneki...

 Dixit quidam: Quoties inter homines fui, minor homo redii.

Te slowa slowa sobie wzialem do serca, pod ktos sie kryje Seneka, ale przeciez ktos inny musial je wypowiedziec...Oczywiiscie chodzi o Tomasza a Kempis I.20.2

Ten ktoś to Seneka:
 „Ilekroć wśród ludzi przebywałem, mniej człowiekiem wracałem” (Seneca, Epistula VII)

Jeżeli Seneka coś takiego powiedział (w co szczerze wątpię), to z pewnością nie w liście VII. W Liście VII można znaleźć zdanie immo vero crudelior et inhumanior, quia inter homines fui, ale to się odnosi do igrzysk. "[Wracam z igrzysk] wręcz okrutniejszy i bardziej nieludzki, bo byłem między ludźmi". Jest jasne że owo "quia inter homines fui" to celowe przerysowanie, i należy to rozumieć jako "chociaż byłem między ludźmi".

Tak chodzi o te wlasnie slowa (ogolnie o 7.2-3). Po 1 zobaczy pan, jak sie zaczyna ten list, dwa zdania wyzej jest napisane: Quid tibi vitandum praecipue existimes quaeris? turbam, potem: Utique quo maior est populus cui miscemur, hoc periculi plus est. I faktycznie cytowane slowa padaja w kontekscie widowisk, ktore uwaza za najniebezpieczniejsze, ale nie znaczy, ze tylko ich sie tycza. Po 2 quia znaczy poniewaz, nie chociaz. Po 3 nie jest to moja opinia, a ludzi uczonych.

Tu też widać, że "szata" jest nowa. Czyli nowe zboczenie.

Zdanie to można do działu humor dać

Krytyka niektórych osób związanych z Mszą Trydencką w Polsce, część użytkowników zapewne już widziała: https://teologkatolicki.blogspot.com/2020/04/katolicyzm-dialektyczny.html

Warto przeczytać, Ksiądz Dariusz potrafi być precyzyjny.
https://teologkatolicki.blogspot.com

Ks Dariusz wypowiedział się na temat jegomościa Woźnickiego
http://teologkatolicki.blogspot.com/2021/07/kto-ma-cos-z-gowa.html

Najnowszy wpis x. Olewińskiego:
https://teologkatolicki.blogspot.com/2021/11/jak-katolik-powinien-traktowac-tzw.html

Osobiście uważam że cała awantura o Halooween to tzw. robienie z igły widły. Nie jestem zwolennikiem tej imprezy ale też nie widzę nic grzesznego w przebieraniu się w cudaczne stroje, stawianiu świeczek w wydrążonych dyniach czy proszeniu przez dzieci o cukierki. Jakieś stricte demoniczne/okultystyczne praktyki podczas tego wieczoru dotyczą póki co mocno marginalnej grupki antyspołecznych odmieńców nie wiedzieć czemu traktowanych z przesadną powagą. Wydaje się że nadmierną histerię wokół tej zabawy jako pierwsi wywołali nawiedzeni, amerykańscy protestanci pentekostalni, później udzieliła się ona również i katolikom. Swoją drogą przytoczona historia o kowalu Jacku bardzo przypomina naszą, polską bajkę o Panu Twardowskim.

Lepiej nie dotykać czegoś od czego zalatuje pix infernalis.