W prawie rzymskim z którego potem ssie kanonistyka, o rzeczy będącej przedmiotem współwłasności
communio pro indiviosio decydują jedynie wspólnie, sami mogą jedynie rozporządzać swoja częścią. ALE rodzajem ścisłej współwłasności bliskich członków rodziny jest
consortium ercto non cito, gdzie każdy współwłaściciel decyduje w imieniu wszystkich właścicieli.
W ten sposób przyjmijmy przy fikołku à la decisio posterior derogat decisi priori, że właściwą dyspozycją co do monitora jest ta wydana najpóźniej.
Zwracając uwagę bardziej na osobę trzecią tutaj można by uznać, że przy ścisłej współwłasności ten komu jeden rodzic nadał
usus ma już prawo na rzeczy cudzej i jest chroniony przed drugim rodzicem. Względem osoby trzeciej w takim przypadku można powiedzieć, że interesuje nas jednak bardziej
zezwolenie niż późniejsze zabronienie