Forum Krzyż
Disputatio => Poczekalnia => Wątek zaczęty przez: AureliusAugustinus23 w Maja 28, 2018, 15:17:52 pm
-
Witam,
Poszukuję informacji na temat odprawiania procesji Bożego Ciała przed reformami soboru watykańskiego II w Polsce - szczególnie interesują mnie teksty śpiewów i innych części własnych tego nabożeństwa oraz informacji o jego formie i przebiegu (np.czy praktykowano urządzanie czterech ołtarzy). Z góry dziękuję :)
-
Gdzieś czytałem, że dawniej były 4 ołtarze, ale przy każdym śpiewano kolejno początek jednej z 4 Ewangelii, a nie tak jak obecnie fragment odnoszący się jakoś do Eucharystii.
-
Polecam DUNINA w temacie.
No i Maria-vitów z KSM rzecz jasna:-)
-
I bł. Antoniego Nowowiejskiego.
-
Do obejrzenia:
Boże ciało po wojnie rok 1945
http://www.youtube.com/watch?v=itmypaDb4fk
-
Do obejrzenia:
Boże ciało po wojnie rok 1945
http://www.youtube.com/watch?v=itmypaDb4fk
~0:25 ministrant nawala dzwonkami :D Na to narzekali już przedsoborowi liturgiści.
0:31 i 1:35 — praktyka okadzania w trakcie procesji
-
Według Rituale Sacramentorum używanego w Polsce:
Indult na codzienne w oktawie te same godziny, nieszpory, msze i procesje.
W przededniu Nieszpory z wystawieniem: o salutaris, nawet jest wskazówka by użyć śpiewu figuralnego przy antyfonie. Potem Responsoriumm Homo quidam fecit. Procesja wewnątrz kościoła. i Bogosławieństwo i po nim Nieszpory. Po Completorium Officians przyjąwszy Sanctissimum zaczyna śpiew Tantum ergo. Na sit et benedictio pojedyńcze błogosławieństwo Ssmum.
W czasie sekwencji na słowa "Jesu nostri miserere" błogosławieństwo.
W miejscach gdzie sa mnogie kościoły, tam po odprawieniu mszy duchowieństwo się zbiera i tworzy wspólną processyję. Eucharystia użyta ma pochodzić z kościoła Metropolitalnego, Katedralnego bądź Kolegiackiego, bądź Fary danego miasta. Minorzyści w komżach, diakoni w dalmatykach, prezbyterzy w koszulach kosztownych, ze świecami w dłoniach. Przy nich Współbractwa świeckie i Cechy Rzemieślnicze z faszynami i świecami.
Potem następuje opis oznaczający że ma być pełny rozmach.
Śpiewa się Homo quidam, Pange lingua, Sacris solemniis, aeterna rex altissime. Śpiewa się hymny z Psałterza Rzymskiego.
Po dojściu do ołtarza następuje inicjum świętej Ewangielji według Mateusza: liber generationis.
respons: Immolabit haedum.
Drugi ołtarz: Marek Inicjum Evangelii Jesu Christi Filii Dei.
Rsp: Respexit Elias.
Trzeci ołtarz: Łukasz Fuit in diebus Herodis Regis Judee.
Rsp: Misit me.
Czwarty ołtarz: Jan In principio erat Verbum:
Rsp: Melchizedech. Na słowa "O Jesu!" przyklęk i błogosławieństwo.
Responsoria śpiewa się w procesjach przez całą oktawę.
Na ostatniej Stacji po Ewangielji klęcząc śpiew Antyfony O Sacrum convivium. Wracając przed kościołem Te Deum.
Wewnątrz tegoż kościoła na słowa "Salvum fac populum tuum Domine" Kapłan przyjmuje NS i odwraca się do wiernych. Wers trzykroć się powtarza i dodaje na końcu Et benedic hereditati tue. I w tym momencie następuje błogosławieństwo.
Potem się odkłada Sakrament do namioteczku ołtarza.
-
Potem się odkłada Sakrament do namioteczku ołtarza.
Nie wszyscy to zrozumieją.
Edycja: Jeśli już tłumaczyć, to:
Potem się odkłada Tajemnicę do namioteczku ołtarza.
prezbyterzy w koszulach kosztownych
1. Etymologja etymologją, ale "casula" to nie koszula.
2. "I greckié" ("y") w tradycyjnéj polskiéj wymowie się traktuje tak samo, jak łacińskie ("i").
-
To było na szybko.
-
Według Rituale Sacramentorum używanego w Polsce:
...
Na ostatniej Stacji po Ewangielji klęcząc śpiew Antyfony O Sacrum convivium. Wracając przed kościołem Te Deum.
Wewnątrz tegoż kościoła na słowa "Salvum fac populum tuum Domine" ...
Za Duninem przytocze jeszcze, że drzewiej po procesji był "Hymn przy końcu Processyi" (jeszcze przed Te Deum i zrozumiałym Tantum przy schowaniu NS) REX CHRISTE PRIMOGENITE:
Królu Chryste pierworodny,
Baranku Boży mistyczny,
Mocy źródło i życie
Świata, ciało żywe;
Bóstwa Hostyo,
Przedwiecznego Ojca ofiaro,
Wszystkich Stworzycielu,
Świata Odnowicielu!
Twojem nas Ciałem zasilaj,
Świętą Krwią obmywaj
Brudy naszej wiary,
Jezu Chryste. Amen!
(wg. starszego tłumaczenia)
-
(http://spiewnik.katolicy.net/index.php?action=dlattach;topic=851.0;attach=2354;image)
Nuty (za: Śpiewnik kościelny dla Diecezji Chełmińskiej, Jan Wiśniewski. Pelpin 1928)
-
Święto Bożego Ciała- prawosławna perspektywa
https://orthodoxia.pl/swieto-bozego-ciala-prawoslawna-perspektywa/ (https://orthodoxia.pl/swieto-bozego-ciala-prawoslawna-perspektywa/)
-
Bardzo słaba jest ta prawosławna wypowiedź o naszej Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa.
Krytyka katolickiej teologii, polegająca na wielokrotnym podkreślaniu, że czcimy Jezusa jako jedność, bez czczenia Jego poszczególnych cech czy "elementów" jest bardzo słaba. Bo ona raczej ujawnia słabość i niedorozwój prawosławnej teologii, która nie rozwinęła przez wieki żadnej szanującej się teologicznej metody, innej niż "bo tak było, to niech tak zostanie, a dlaczego, to już nie wnikajmy".
Otóż człowiek, który nie może ogarnąć Boga, próbuje go jednak poznać i adorować poprzez różne, bliższe człowiekowi i lepiej zrozumiałe aspekty - a to Chrystusa Boga i Człowieka (Uroczystość Narodzenia Pańskiego), a to Chrystusa zmartwychwstałego (Pascha), a to Chrystusa obecnego w Świętych Darach (Uroczystość Ciała i Krwi Chrystusa) czy w końcu Najświętsze Serce Jezusowe itp.
Gdyby poważnie potraktować ów niemądry argument, trzebaby skasować cały rok liturgiczny i wszystkie dni liturgiczne, bo niepotrzebnie rozbijają na oddzielne elementy konkretne fakty czy aspekty z zycia Chrystusa i świętych. I wszystko na raz zupełnie w jednym momencie czcić w Boskiej Ofierze Mszy. Co zresztą - i co jest dla każdego katolika zupełnie zrozumiałe - czyni się na każdej Mszy.
Kolejny argument, że nigdy nie wynosiło sie Świętych Postaci poza świątynię jest bzdurą. Obecny w pierwszych wiekach obrzęd fermentum, posyłanie Świętych postaci przez diakonów czy akolitów jednoznacznie przeczą prawdziwości tej tezy. W końcu Chrystus również sam po okresie modlitewnego ukrycia wyszedł i odbył mękę i śmierć publicznie; publicznie jego Ciało umęczono i zabito, a po zmartwychwstaniu również był widziany przez wiele osób.
W końcu nawet, jeśli prawosławny kapłan nie rozumie teologicznego uzasadnienia praktyki uroczystości "Bożego Ciała", to padające około 6 minuty słowa nigdy nie powinny paść:
Ryzykowne byłoby stwierdzenie, że potrzeba jest oddawania czci Darom Eucharystycznym poza ich naturalnym miejscem i naturalnym czasem, w którym one się pojawiają.
Istnieje bowiem potrzeba adoracji i czci Świętych Darów Eucharystycznych wszędzie, gdzie tylko się one znajdują. A adoracja eucharystyczna w kościele, który cechuje się dojrzałością, powinna trwać nieustannie. Bo liturgia ziemska ma być odbiciem liturgii niebiańskiej, jej przedsmakiem. A tamta liturgia to nieustanne trwanie przed obliczem Boga i adoracja.
-
...naszej Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa.
Krytyka katolickiej teologii, polegająca na wielokrotnym podkreślaniu, że czcimy Jezusa jako jedność, bez czczenia Jego poszczególnych cech czy "elementów" jest bardzo słaba.
...
obecnego w Świętych Darach (Uroczystość Ciała i Krwi Chrystusa)
...
trzebaby skasować... bo niepotrzebnie rozbijają na oddzielne elementy konkretne fakty czy aspekty z zycia Chrystusa i świętych. I wszystko na raz zupełnie w jednym momencie czcić w Boskiej Ofierze Mszy.
...
Świętych Postaci
...
Świętych postaci
...
"Bożego Ciała"
...
Świętych Darów Eucharystycznych
"Smells like" ten... spirit NOM vs. PACP
-
@Woland
Fakt, że raczej słaba ta wypowiedź. Pewien postęp jednak jest, nie usłyszeliśmy choćby zarzutu o uleganie herezji nestoriańskiej, o czym sam pisałem niedawno w wątku Katolicyzm a prawosławie - różnice (http://krzyz.nazwa.pl/forum/index.php/topic,9470.msg214019.html#msg214019). Trudno oczywiście wymagać od prawosławnego, żeby należycie zrozumiał całą specyfikę katolickiej duchowości i vice versa.
Nadal nurtuje mnie odpowiedź na pytanie, jakie zadałem w tamtym wpisie - czy można te różnice w eucharystycznej pobożności (i zresztą nie tylko w tym) przypisać apofatyzmowi, przyjętemu na Wschodzie i odrzuconemu na Zachodzie? Im więcej staram się drążyć ten temat, tym bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że jednak tak! Dobrze by było, gdyby p. Bogosłow jeszcze tu zajrzał i zechciał odpowiedzieć...
Zauważmy, że jakoś w prawosławiu nie pojawił się żaden Berengar z Tours, prawosławie nie miało swego Soboru Trydenckiego, gdyż tam prawda wiary o rzeczywistej Obecności nigdy nie była poważnie zagrożona, nie było zatem potrzeby ogłaszania formuł obronnych, tj. dogmatów w tej sprawie. Z prawosławnymi w bardzo wielu punktach wierzymy bardzo podobnie, ale jednak nie tak samo. Nawet Bożą Łaskę pojmujemy nieco inaczej, za co już z pewnością "odpowiedzialny" jest apofatyzm.
-
Co do teologii apotaycznej, nie będę wyjaśniaj samego pojęcia, bo chyba nie ma takiej potrzeby. Zachęcam do lektury pism Ojców Cerkwi: Klemensa Aleksandryjskiego, Bazylego Wielkiego, Grzegorza z Nysy, Grzegorza z Nazjanzu, Maksyma Wyznawcy, Jana z Damaszku oraz Grzegorza Palamasa.
Warto pamiętać, że Cerkiew jest wybitnie Chrystocentryczna. Adoruje się tylko Boga, w Trzech Osobach. Adoracja nie przysługuje Bogurodzicy, Siłom Bezcielesnym, Apostołom, Świętym.
Cerkiew jest Ciałam Chrystusa. Tam gdzie jest Eucharystia (Boże Ciało i Krew), tam jest Cerkiew.
Co do dwóch natur Chrystusa wypowiedział się prawosławny Sobór Chalcedoński, orzekając , że występują one bez pomieszania, bez zamiany, bez podziału i bez rozłączenia.
"Im więcej staram się drążyć ten temat, tym bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że jednak tak!" - Tomasz z Akwinu jednak bardzo pobłądził. W Cerkwi podejście apofatyczne i katafatyczne, że sobą współistnieją. Tak jak np helixa DNA. Aczkolwiek apofatyzm jest dominujący. Bóg jest dla człowieka niepoznawalny i nigdy nie będzie. Dostrzec, odczuć możemy jego Boskie Energie, ale nigdy Boga Jako Takiego. W końcu „Boga nikt nigdy nie widział”
hmm Sobór Trydencki, taki trochę sobór, nie-sobór. Raczej był to synod dyscyplinujący kler, duchowieństwo i praktykę kościelną. Konstantynopol wymieniał listy z proestantami, w okresie Reformacji, ale w pewnym momencie uznano, że reformatorzy niewiele rozumieja z chrześcijaństwa i tylko pogłębiają Zachodnie herezje.
"Z prawosławnymi w bardzo wielu punktach wierzymy bardzo podobnie, ale jednak nie tak samo". Tak, to oczywiste. Dotyczy to również Eucharystii.
-
Co do teologii apotaycznej, nie będę wyjaśniaj samego pojęcia, bo chyba nie ma takiej potrzeby. Zachęcam do lektury pism Ojców Cerkwi: Klemensa Aleksandryjskiego, Bazylego Wielkiego, Grzegorza z Nysy, Grzegorza z Nazjanzu, Maksyma Wyznawcy, Jana z Damaszku oraz Grzegorza Palamasa.
Warto pamiętać, że Cerkiew jest wybitnie Chrystocentryczna. Adoruje się tylko Boga, w Trzech Osobach. Adoracja nie przysługuje Bogurodzicy, Siłom Bezcielesnym, Apostołom, Świętym.
Cerkiew jest Ciałam Chrystusa. Tam gdzie jest Eucharystia (Boże Ciało i Krew), tam jest Cerkiew.
Co do dwóch natur Chrystusa wypowiedział się prawosławny Sobór Chalcedoński, orzekając , że występują one bez pomieszania, bez zamiany, bez podziału i bez rozłączenia.
"Im więcej staram się drążyć ten temat, tym bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że jednak tak!" - Tomasz z Akwinu jednak bardzo pobłądził. W Cerkwi podejście apofatyczne i katafatyczne, że sobą współistnieją. Tak jak np helixa DNA. Aczkolwiek apofatyzm jest dominujący. Bóg jest dla człowieka niepoznawalny i nigdy nie będzie. Dostrzec, odczuć możemy jego Boskie Energie, ale nigdy Boga Jako Takiego. W końcu „Boga nikt nigdy nie widział”
hmm Sobór Trydencki, taki trochę sobór, nie-sobór. Raczej był to synod dyscyplinujący kler, duchowieństwo i praktykę kościelną. Konstantynopol wymieniał listy z proestantami, w okresie Reformacji, ale w pewnym momencie uznano, że reformatorzy niewiele rozumieja z chrześcijaństwa i tylko pogłębiają Zachodnie herezje.
"Z prawosławnymi w bardzo wielu punktach wierzymy bardzo podobnie, ale jednak nie tak samo". Tak, to oczywiste. Dotyczy to również Eucharystii.
Dla reszty forum: wyjaśnienia językowé dla tych, co potrzebują:
— "kościół" i "cerkiew" to są słowa używané przez tych czy tamtych do tłumaczenia greckiégo "εκκλεσια", czyli w założeniu znaczą to samo;
— przez "Siły Bezcielesné" Szanowny Dyskutant rozumié duchy czysté. Inaczéj zastępy anielskié, wojsko niebieskié (caelestis exercitus) itp.
Do pana samozwańczégo Theologa:
— "ορθοδοξος" ("православный") się tłumaczy na polski "prawowierny" albo zapożycza jako "orthodoxyjny";
— termin "poznawalny" wprowadza w błąd, bo można go wiązać z dokonanym czasownikiem "poznać" albo niedokonanym "poznawać". Bóg jest do poznawania i nie do poznania.
— Opowieści o "zachodnich herezjach" sobie tu darujmy, bo pewnie gdzieś w jakimś pięćdziesięciostronnicowym wątku ktoś już coś komuś próbował dowodzić, a mnie się nie chce wchodzić w wątki z długą historją, którą miałbym czytać.
Wreszcie, ogólnie: różnice w duchowości wymyślono, bo nie było różnic w wierze. Źródło: Sobór Florencki, tzw. "Dekret dla Greków" (albo "bulla unii z Grekami").