Najlepiej spytać Pana Bartyzela, on jest ekspertem w sprawach tęczowych.Pozdrawiam serdecznie.
Rusza śledztwo ws. skandalu na Marszu Równości w Gdańsku. Dulkiewicz oburzona oszustwem ze strony organizatorów."Dopuściliście się przemocy symbolicznej. Wasze działanie cofnęło debatę równościową o kilkanaście kroków" – napisała Dulkiewicz do organizatorów parady. "Czuję się urażona jako osoba wierząca. A jako prezydent miasta obejmująca patronatem marsz, czuję się oszukana" – skomentowała Dulkiewicz.
Uważa pan, że w partiach gdzie liderami są osoby heteroseksualne nie zwalnia się specjalistów?
Tak długo jak Kościół będzie błądził zamiast oficjalnie poprzeć legitymizm oraz monarchię, ręce są związane i nic z tym nie można zrobić.
Coraz silniejsze były dążenia do rozdziału Kościoła i państwa oraz żądanie zniesienia konkordatu. Tych ostatnich postulatów na razie nie zrealizowano ze względu na niesprzyjającą w kraju sytuację oraz biorąc pod uwagę, że część wyborców nie popierała tych planów. Rząd uznał konieczność łagodzenia narastających napięć; temu zaś sprzyjała pojednawcza polityka Leona XIII. Papież zachęcał katolików francuskich, by zrezygnowali z zamiaru wznowienia monarchii i zaangażowali się czynnie w życie polityczne Republiki. Uczynił to w encyklikach “Nobilissima Gallorum” (1884) i “Au milieu des sollicitudes” (1892). Linię papieża reprezentowali nuncjusz apostolski w Paryżu abp Włodzimierz Czacki (1834-88) oraz arcybiskup Algieru Charles Lavigerie (1825-92). Katolicy wprawdzie rozbudowali swe organizacje, ale politycznie nie zdołali się zjednoczyć. Część z nich przyjęła wskazania papieża, inni, nastawieni zdecydowanie konserwatywnie, skrycie je zwalczali, popierali zaś skrajnie nacjonalistyczną organizację polityczną Action Française.
W monarchii lipcowej (1830-1848). Czystki w parlamencie, administracji, samorządach, szkolnictwie, wojsku i dyplomacji uczyniły z legitymistów „partię wydziedziczonych”; 165 parów Francji (w tym Bonald i Chateaubriand) odmówiło złożenia przysięgi uzurpatorowi, tracąc tym samym parostwo; przysięgę złożyli wprawdzie: potomek syna naturalnego Jakuba II Stuarta — Édouard II, 3 diuk de fitz-james (1776-1838) i Wielki Mistrz Ceremonii obu Burbonów — Scipion markiz de dreux-brézé (1793-1845) ale po to, by uczynić z Izby Parów trybunę dla głoszenia zasad l.; wierny prawowitym władcom pozostał także (acz bardziej dyskrecjonalnie) Kościół: arcybiskup Paryża, Hyacinthe-Louis hrabia de quelén (1778-1839), przysięgę Ludwikowi-Filipowi złożył dopiero na wyraźne polecenie papieża; w odwecie za odprawienie przez niego mszy żałobnej w 11 rocznicę (14 II 1831) zamordowania diuka de Berry, „nieznani sprawcy” splądrowali katedrę Notre-Dame i pałac arcybiskupi.
https://www.karmel.pl/historyczne-uwarunkowania-zycia-i-duchowosci-teresy-z-lisieux/CytujCoraz silniejsze były dążenia do rozdziału Kościoła i państwa oraz żądanie zniesienia konkordatu. Tych ostatnich postulatów na razie nie zrealizowano ze względu na niesprzyjającą w kraju sytuację oraz biorąc pod uwagę, że część wyborców nie popierała tych planów. Rząd uznał konieczność łagodzenia narastających napięć; temu zaś sprzyjała pojednawcza polityka Leona XIII. Papież zachęcał katolików francuskich, by zrezygnowali z zamiaru wznowienia monarchii i zaangażowali się czynnie w życie polityczne Republiki. Uczynił to w encyklikach “Nobilissima Gallorum” (1884) i “Au milieu des sollicitudes” (1892). Linię papieża reprezentowali nuncjusz apostolski w Paryżu abp Włodzimierz Czacki (1834-88) oraz arcybiskup Algieru Charles Lavigerie (1825-92). Katolicy wprawdzie rozbudowali swe organizacje, ale politycznie nie zdołali się zjednoczyć. Część z nich przyjęła wskazania papieża, inni, nastawieni zdecydowanie konserwatywnie, skrycie je zwalczali, popierali zaś skrajnie nacjonalistyczną organizację polityczną Action Française.http://www.legitymizm.org/ebp-legitymizm-francuskiCytujW monarchii lipcowej (1830-1848). Czystki w parlamencie, administracji, samorządach, szkolnictwie, wojsku i dyplomacji uczyniły z legitymistów „partię wydziedziczonych”; 165 parów Francji (w tym Bonald i Chateaubriand) odmówiło złożenia przysięgi uzurpatorowi, tracąc tym samym parostwo; przysięgę złożyli wprawdzie: potomek syna naturalnego Jakuba II Stuarta — Édouard II, 3 diuk de fitz-james (1776-1838) i Wielki Mistrz Ceremonii obu Burbonów — Scipion markiz de dreux-brézé (1793-1845) ale po to, by uczynić z Izby Parów trybunę dla głoszenia zasad l.; wierny prawowitym władcom pozostał także (acz bardziej dyskrecjonalnie) Kościół: arcybiskup Paryża, Hyacinthe-Louis hrabia de quelén (1778-1839), przysięgę Ludwikowi-Filipowi złożył dopiero na wyraźne polecenie papieża; w odwecie za odprawienie przez niego mszy żałobnej w 11 rocznicę (14 II 1831) zamordowania diuka de Berry, „nieznani sprawcy” splądrowali katedrę Notre-Dame i pałac arcybiskupi.Grzegorz XVI popełnił olbrzymi błąd popierając Orleańczyków tak jak Leon XIII błądził sankcjonując udział w życiu politycznym republiki.Ja do budowy republiki ręki nie przyłożę.
Forum Krzyż
Autor
