IBP

Wniosek wyciągnięty przez pana DarPiusa:

Pius IX stwierdza (dogmatycznie), że Ducha Świętego nie ma przy papieżu, który głosi nowe nauki,

...jest wzięty z sufitu, a dokładniéj jest to wnioskowanié typu: "jeśli ja jestem biały, to ty jesteś czårny" — czyli fałszywa dychotomija.

Szanowny Panie, ja tu żadnych wniosków nie wyciągam, ja tylko cytuję. Albo się to akceptuje, albo opuszcza Kościół. To Pan tutaj jakieś interpretacje snuje. Nie ma żadnych nowych nauk. Nauki może i są, tyle, że nie katolickie ;-)

Si quis autem huic Nostrae definitioni contradicere, quod Deus avertat, praesumpserit; anathema sit.

Podział na sobory dogmatyczné i duszpastérski jest wydumany.
 

Wygląda na to, że Pan czytał tylko foldery o SVII. Niezbyt to dobrze świadczy o intensywnym poszukiwaniu prawdy.
Proszę sobie przeglądnąć "Lumen Gentium", ale przeczytać wersje orginalną, a potem dopiero tłumaczenia.
Deo Gratias za Arc. PERICLESa FELICI! :-)

EX ACTIS SS. OECUMENICI CONCILII VATICANI II
NOTIFICATIONES

[...]
Qua occasione Commissio Doctrinalis remittit ad suam Declarationem 6 martii 1964, cuius textum hic transcribimus:

"Ratione habita moris conciliaris ac praesentis Concilii finis pastoralis, haec S. Synodus ea tantum de rebus fidei vel morum ab Ecclesia tenenda definit, quae ut talia aperte ipsa declaraverit.

I tak czekamy na te deklaracje nauki, czekamy, czekamy, czekamy...


A asysta Ducha Świętego na SVII polegała na tym, że nie było żadnej asysty, bo go wyprosili (potwierdzając) właśnie w tymże dokumencie:

Ego PAULUS Catholicae Ecclesiae Episcopus

† Ego EUGENIUS Episcopus Ostiensis ac Portuensis et S. Rufinae Cardinalis TISSERANT, Sacri Collegii Decanus.

† Ego IOSEPHUS Episcopus Albanensis Cardinalis PIZZARDO.

† Ego BENEDICTUS Episcopus Praenestinus Cardinalis ALOISI MASELLA.

† Ego HAMLETUS IOANNES Episcopus tit. Tusculanus Cardinalis CICOGNANI.

† Ego IOSEPHUS Episcopus tit. Sabinensis et Mandelensis Cardinalis FERRETTO.

† Ego EMMANUEL titulo Ss. Marcellini et Petri Presbyter Cardinalis GONÇALVES CEREJEIRA, Patriarcha Lisbonensis.

† Ego IGNATIUS GABRIEL titulo Basilicae XII Apostolorum Presbyter Cardinalis TAPPOUNI, Patriarcha Antiochenus Syrorum.

Ego IACOBUS ALOISIUS titulo S. Laurentii in Damaso Prsbyter Cardinalis COPELLO, S. R. E. Cancellarius.

† Ego PETRUS titulo Ssmae Trinitatis in Monte Pincio Presbyter Cardinalis GERLIER, Archiepiscopus Lugdunensis et Viennensis, Primas Galliae.

Ego GREGORIUS PETRUS titulo Ss. Bartholomaei in insula Presbyter Cardinalis AGAGIANIAN.

† Ego NORMANNUS THOMAS titulo Ss. Quattuor Coronatorum Presbyter Cardinalis GILROY, Archiepiscopus Sydneyensis.

† Ego IOSEPHUS titulo S. Ioannis ante Portam Latinam Presbyter Cardinalis FRINGS, Archiepiscopus Coloniensis.

† Ego ERNESTUS titulo S. Sabinae Presbyter Cardinalis RUFFINI, Archiepiscopus Panormitanus.

† Ego ANTONIUS titulo S. Laurentii in Panisperna Presbyter Cardinalis CAGGIANO, Archiepiscopus Bonaërensis.

Ego PETRUS titulo S. Laurentii in Lucina Presbyter Cardinalis CIRIACI.

† Ego MAURITIUS titulo S. Mariae de Pace Presbyter Cardinalis FELTIN, Archiepiscopus Parisiensis.

† Ego IACOBUS titulo S. Mariae in Transpontina Presbyter Cardinalis LERCARO, Archiepiscopus Bononiensis.

† Ego STEPHANUS titulo S. Mariae trans Tiberim Presbyter Cardinalis WYSZYNSKI, Archiepiscopus Gnesnensis et Varsaviensis, Primas Poloniae.

† Ego FERDINANDUS titulo S. Augustini Presbyter Cardinalis QUIROGA Y PALACIOS, Archiepiscopus Compostellanus.

† Ego PAULUS AEMILIUS titulo S. Mariae Angelorum in Thermis Presbyter Cardinalis LEGER, Archiepiscopus Marianopolitanus.

† Ego ALOISIUS titulo S. Mariae Novae Presbyter Cardinalis CONCHA, Archiepiscopus Bogotensis.

Ego IOSEPHUS titulo S. Priscae Presbyter Cardinalis DA COSTA NUNES.

Ego HILDEBRANDUS titulo S. Sebastiani ad Catacumbas Presbyter Cardinalis ANTONIUTTI.

Ego EPHRAEM titulo S. Crucis in Hierusalem Presbyter Cardinalis FORNI.

† Ego IOANNES titulo S. Mariae de Aracoeli Presbyter Cardinalis LANDAZURI RICKETTS, Archiepiscopus Limanus, Primas Peruviae.

† Ego RADULFUS titulo S. Bernardi ad Thermas Presbyter Cardinalis SILVA HENRIQUEZ, Archiepiscopus S. Iacobi in Chile.

† Ego LEO IOSEPHUS titulo S. Petri ad Vincula Presbyter Cardinalis SUENENS, Archiepiscopus Mechliniensis-Bruxellensis.

Ego ALAPHRIDUS S. Mariae in Domnica Protodiaconus Cardinalis OTTAVIANI.

Ego ALBERTUS S. Pudentianae Diaconus Cardinalis DI JORIO.

Ego FRANCISCUS S. Mariae in Cosmedin Diaconus Cardinalis ROBERTI.

Ego ARCADIUS SS. Blasii et Caroli ad Catinarios Diaconus Cardinalis LARRAONA.

Ego FRANCISCUS SS. Cosmae et Damiani Diaconus Cardinalis MORANO.

Ego GUILLELMUS THEODORUS S. Theodori in Palatio Diaconus Cardinalis HEARD.

Ego AUGUSTINUS S. Sabae Diaconus Cardinalis BEA.

Ego ANTONIUS S. Eugenii Diaconus Cardinalis BACCI.

Ego FRATER MICHAEL S. Pauli Apostoli in Arenula Diaconus Cardinalis BROWNE.

Ego IOACHIM ANSELMUS S. Apollinaris Diaconus Cardinalis ALBAREDA.

† Ego STEPHANUS I SIDAROUSS, Patriarcha Alexandrinus Coptorum.

† Ego MAXIMUS IV SAIGH, Patriarcha Antiochenus Melchitarum.

† Ego PAULUS PETRUS MEOUCHI, Patriarcha Antiochenus Maronitarum.

† Ego ALBERTUS GORI, Patriarcha Hierosolymitanus Latinorum.

† Ego PAULUS II CHEIKHO, Patriarcha Babylonensis Chaldaeorum.

I to by było na tyle.

Wniosek wyciągnięty przez pana DarPiusa:

Pius IX stwierdza (dogmatycznie), że Ducha Świętego nie ma przy papieżu, który głosi nowe nauki,

...jest wzięty z sufitu, a dokładniéj jest to wnioskowanié typu: "jeśli ja jestem biały, to ty jesteś czårny" — czyli fałszywa dychotomija.

Szanowny Panie, ja tu żadnych wniosków nie wyciągam, ja tylko cytuję.

Tłumaczę jeszcze raz: "Duch Święty nie został przyobiecany papieżom, żeby malowali obrazy" — z takiégo zdania wyciągnąłby Pan nieuprawniony wniosek, że gdy papież maluje, to zawsze brzydko.

Podział na sobory dogmatyczné i duszpastérski jest wydumany.
 

Wygląda na to, że Pan czytał tylko foldery o SVII. Niezbyt to dobrze świadczy o intensywnym poszukiwaniu prawdy.
Proszę sobie przeglądnąć "Lumen Gentium", ale przeczytać wersje orginalną, a potem dopiero tłumaczenia.
Deo Gratias za Arc. PERICLESa FELICI! :-)

EX ACTIS SS. OECUMENICI CONCILII VATICANI II
NOTIFICATIONES

[...]
Qua occasione Commissio Doctrinalis remittit ad suam Declarationem 6 martii 1964, cuius textum hic transcribimus:

"Ratione habita moris conciliaris ac praesentis Concilii finis pastoralis, haec S. Synodus ea tantum de rebus fidei vel morum ab Ecclesia tenenda definit, quae ut talia aperte ipsa declaraverit.

I tak czekamy na te deklaracje nauki, czekamy, czekamy, czekamy...

Finis pastoralis tłumaczy się jako "duszpastérski cel" albo, w odwrotnéj kolejności, "cel duszpastérski".
Ratione habita finis pastoralis można śmiało oddać jako "ponieważ cel jest duszpastérski".

Nie jest prawdą, że było ze dwadzieścia soborów jednégo rodzaju i jedén Watykański Drugi innégo. Bywało różnie: Sobór Laterański III, sądząc po dokumentach, stawiał sobie za cel poprawę dyscypliny kościelnéj; Sobór Trydencki naprodukował straszną liczbę anathematyzmów; natomiast Sobór Watykański II starał się być miły.

Wracam do dyskussyi z panem DarPiusem, bo nie wszystko zostało wyjaśnioné — ja się skupiłem na banalnéj logice, a nikt inny nie zechciał się odezwać. Cytuję istotną część tamtégo wpisu pana DarPiusa:

W tym poście skupię się jedynie na dwukrotnej herezji (materialnej) potwierdzonej (zakładam nieświadomie) przez autorytet papieża Jana Pawła II w niniejszym dokumencie.
 
1. Dlaczego w "Ecclesia Dei" jest zawarta herezja materialna?

IOANNIS PAULI II, SUMMI PONTIFICIS, ECCLESIA DEI
https://www.vatican.va/content/john-paul-ii/la/motu_proprio/documents/hf_jp-ii_motu-proprio_02071988_ecclesia-dei.html
Punkt 5b

b) Velimus praeterea, et theologos viros et alios scientiarum ecclesiasticarum peritos admonere, ut et eorum sententia hisce in adiunctis exquiratur. Amplitudo, enim, et altitudo praeceptorum Concilii Vaticani II renovatum postulant investigationis studium, quo Concilii perpetuitas una cum Traditione omnino illustretur, in iis potissimum doctrinae partibus, quae, cum fortasse novae sint, nondum bene a quibusdam Ecclesiae portionibus intellectae sunt.

To, co napisał (lub tylko podpisał) papież Jan Paweł II, sprzeciwia się (obiektywnie) temu, co zostało DOGMATYCZNIE ustanowione w "Pastor aeternus"
https://www.vatican.va/content/pius-ix/la/documents/constitutio-dogmatica-pastor-aeternus-18-iulii-1870.html

Neque enim Petri successoribus Spiritus Sanctus promissus est, ut eo revelante novam doctrinam patefacerent, sed ut eo assistente traditam per Apostolos revelationem seu fidei depositum sancte custodirent et fideliter exponerent.

Więc: albo Pius IX się mylił, albo Jan Paweł II się mylił.
Pius IX stwierdza (dogmatycznie), że Ducha Świętego nie ma przy papieżu, który głosi nowe nauki, natomiast Jan Paweł II stwierdza, że arcybiskup Lefebvre i jemu podobni nie zrozumieli nowych nauk vaticanum secundum. Wszyscy "zwolennicy" SVII twierdzą, że SVII nic nowego nie naucza. Jan Paweł II mówi tu wyraźnie o nowych naukach.


Punkt 4 z "Ecclesia Dei"

4. Huius autem schismatici actus radix dignosci potest in ipsa aliqua imperfecta et pugnanti sibi notione Traditionis: imperfecta, quandoquidem non satis respicit indolem vivam eiusdem Traditionis, quae - uti clarissime docet Concilium Vaticanum Secundum - “est ab Apostolis . . . sub assistentia Spiritus Sancti in Ecclesia proficit: crescit enim tam rerum quam verborum traditorum perceptio, tum ex contemplatione et studio credentium, qui ea conferunt in corde suo, tum ex intima spiritualium rerum quam experiuntur intelligentia, tum ex praeconio eorum qui cum episcopatus successione charisma veritatis certum acceperunt” (Dei Verbum, 8. Cfr. CONC. OEC. VAT. I Const. Dei Filius, cap. 4: DENZ.-SCHÖNM. 3020).

Sed omnino discors est pugnans Traditionis notio quae universali Ecclesiae Magisterio opponitur, quod quidem pertinet ad Romanum Episcopum Episcoporumque coetum. Nemo profecto traditioni fidelis haberi potest qui ligamina nempe recidit ac vincula ab eo cui Christus ipsa in persona Apostoli Petri, ministerium commisit unitatis in Ecclesiam suam (Cfr. Matth. 16, 18; Luc. 10, 16; CONC. OEC. VAT. I Const. Pastor Aeternus, cap. 3: DENZ.-SCHÖNM. 3060).

Jan Paweł II twierdzi w "Ecclesia Dei", że arcybiskup Lefebvre myli się dlatego, że nie rozumie pojęcia "Tradycji", która to - w myśl "Nauczania" SVII patrz "Dei Verbum" Punkt 8 - została zredefiniowana. Przypisuje tu niejako jakiś charakter "dogmatyczny" soborowi watykańskiemu II, którego jako takiego nigdy nie było.
Tak więc punkt 4 z "Ecclesia Dei" jak i podparcie się dokumentem "Dei Verbum" Punkt 8 to herezja materialna, gdyż stoi to w sprzeczności z
DOGMATYCZNYM postanowieniem Synodu Trydenckiego "Sacrosanta Oecumenica (1)"

Sacrosancta oecumenica et generalis Tridentina Synodus, in Spiritu Sancto legitime congregata, ... hoc sibi perpetuo ante oculos proponens, ut sublatis erroribus puritas ipsa Evangelii in Ecclesia conservetur, quod promissum ante per Prophetas in Scripturis sanctis Dominus noster Iesus Christus Dei Filius proprio ore primum promulgavit, deinde per suos Apostolos tamquam fontem omnis et salutaris veritatis et morum disciplinae omni creaturae praedicari iussit; perspiciensque, hanc veritatem et disciplinam contineri in libris scriptis et sine scripto traditionibus, quae ab ipsius Christi ore ab Apostolis acceptae, aut ab ipsis Apostolis Spiritu Sancto dictante quasi per manus traditae ad nos usque pervenerunt, orthodoxorum Patrum exempla secuta, omnes libros tam Veteris quam Novi Testamenti, cum utriusque unus Deus sit auctor, nec non traditiones ipsas, tum ad fidem, tum ad mores pertinentes, tamquam vel oretenus a Christo, vel a Spiritu Sancto dictatas et continua successione in Ecclesia catholica conservatas, pari pietatis affectu ac reverentia suscipit et veneratur.

Czyli: przekaz tradycji zakończył się ze śmiercią ostatniego z apostołów. O żadnym "rozwoju trydycji" mowy być nie może. 

Dalej, "Ecclesia Dei" w punkcie 4 przedstawiając fałszywe pojęcie tradycji sprzeciwia się nieomylnej bulli "Ineffabilis Deus" Piusa IX (Pii IX Acta, pars 1a, vol. I, p. 597, patrz też Denzinger 2802)
Punkt 4, zdanie 19

Christi enim Ecclesia, sedula depositorum apud se dogmatum custos et vindex, nihil in his umquam permutat, nihil minuit, nihil addit, sed omni industria vetera fideliter sapienterque  tractando si qua antiquitus informata sunt, et Patrum fides sevit, ita limare, expolire studet, ut prisca illa caelestis doctrinae dogmata accipiant evidentiam, lucem, distinctionen, sed retineant plenitudinem, integritatem, proprietatem, ac in suo tantum genere crescant, in eodem scilicet dogmate, eodem sensu eademque sententia.

Podsumowując: Dokument "Ecclesia Dei" jest obiektywnie niekatolicki jak i wszystkie "dzieła" na nim budowane.

W następnym poście przedstawię (nie swoją) analizę dokumentów i dowody łamania prawa kościelnego przez dokument "Ecclesia Dei".

Ciężko mi się to czytało i spodziéwam się, że innym téż, dlatego streszczam i porządkuję  — pan DarPius pokazuje dwie, jego zdaniém, sprzeczności między zdaniém Jana Pawła II zawartym w Ecclesia Dei a wcześniejszymi wypowiedziami papieża lub soboru, i te Janopawłowé odmienności nazywa herezjami:
1) Jan Paweł II oczekuje głębszych badań textów VII, a zwłaszcza tych "części nauki" (partes doctrinae), które "może są nowé", któré to badania mogłyby wykazać ciągłość (perpetuitas) VII z "Tradycją"; gdy tymczasem VI podaje, że nie po to następcom świętégo Piotra obiecano Ducha Świętégo, żeby głosili "nową naukę" (novam doctrinam).
2) Jan Paweł II twiérdzi, że "Tradycja" jest żywa i "wzrasta" (proficit) w Kościele, podczas gdy T pisze o przekazach czy, z łacińska, tradycjach (traditiones) pochodzących od Boga przez Apostołów, a PIX podaje, że Kościół Chrystów nic w dogmatach nie zmienia, nie umniejsza ani nie powiększa.

Ad primum:

Spójrzmy na cytowané z VI zdanié:

Neque enim Petri successoribus Spiritus Sanctus promissus est, ut eo revelante novam doctrinam patefacerent, sed ut eo assistente traditam per Apostolos revelationem seu fidei depositum sancte custodirent et fideliter exponerent.

Problemem są słowa: "nowy" i "nauka" (z łacińska: doktryna). Twiérdzenié, że słowo "nowy" ma jedno absolutné znaczenié jest w ogóle antybiblijné (1J II 7-8). Co do nauki, to wspomniané w cytacie wyjaśnianié nauki téż można nazwać nauką. Tak więc jeśli papież powié, że nie wolno gołych babów po telewizji puszczać, to z jednéj strony można to nazwać nową nauką albo nowym nauczaniém, bo nasz Pan i Zbawiciel nic nie mówił o telewizji; ale z drugiéj można to nazwać nowym wyjaśnieniém, jak się stosować do staréj nauki o walce z pożądliwością, a nowość wyjaśnienia nie wynika ze złośliwégo przekręcenia, tylko z możliwości — bo nie wiém, czy konieczności — uzupełnienia.

Ad secundum:
Nie ulega wątpliwości, że wzrastać może zrozumienié nauki Bożéj w umyśle wybranégo chrześcijanina. Budzi wątpliwości theza, że z czasem może rosnąć zrozumienié ogółu Kościoła — ponieważ ciągle rodzą się małé dzieci, któré nic nie rozumieją, a umiérają ci, co zrozumieli wiele. JPII być może myśli, że każdy kolejny Sobór czy definicja dogmatu jest takim aktem wzrostu zbiorowégo zrozumienia, który można nazwać wzrostem Tradycji. Ja tę wizję uważam za głupią, ale zwyczajnie nie nazywam przy tym JPII heretykiem.

Ciężko mi się to czytało i spodziéwam się, że innym téż, dlatego streszczam i porządkuję  — pan DarPius pokazuje dwie, jego zdaniém, sprzeczności między zdaniém Jana Pawła II zawartym w Ecclesia Dei a wcześniejszymi wypowiedziami papieża lub soboru, i te Janopawłowé odmienności nazywa herezjami:
1) (...)
2) Jan Paweł II twiérdzi, że "Tradycja" jest żywa i "wzrasta" (proficit) w Kościele, podczas gdy T pisze o przekazach czy, z łacińska, tradycjach (traditiones) pochodzących od Boga przez Apostołów, a PIX podaje, że Kościół Chrystów nic w dogmatach nie zmienia, nie umniejsza ani nie powiększa.

Uważniéj przyjrzałem się drugiéj z zaproponowanych przez pana DarPiusa sprzeczności. Otóż Pius IX w cytowanym fragmencie przytacza słowa Wincentégo z Lerynu (Commonitorium Primum, XXIII), który w niewiele szérszym kontexcie pisze także o "postępie religii chrześcijańskiéj", który porównuje do wzrostu ciała: gdy człowiek rośnie, to ani nie przybywa mu, dajmy na to, nóg, ani nie ubywa, ani nogi nie zmieniają się w ręce, tylko po prostu wszystko równomiernie rośnie (a przynajmniéj tak oczekujemy). Tutaj oryginał:

Quod si humana species in aliquam deinceps non sui generis vertatur effigiem, aut certe addatur quippiam membrorum numero vel detrahatur, necesse est ut totum corpus vel intercidat, vel prodigiosum fiat, vel certe debilitetur: ita etiam Christianae Religionis dogma sequatur has decet profectuum Ieges, ut annis scilicet consolidetur, dilatetur tempore, sublimetur aetate, incorruptum tamen illibatumque permaneat, et universis partium suarum mensuris cunctisque quasi membris ac sensibus propriis plenum atque perfectum sit, quod nihil praeterea permutationis admittat, nulla proprietatis dispendia, nullam definitionis sustineat varietatem.

Necesse est ultramontanos hoc apud Ioannem Paulum profectum Traditionis, quod apud Vincentium profectum religionis intelligere.
Swoją drogą, także w ubiegłym roku, tén fragment z Wincentégo Leryńskiégo w polskim przekładzie cytował na naszym forum pan Jotef; niestety, z wieloma opuszczeniami, w tym także istotnégo zdania, któré wyżéj cytuję w języku oryginalnym.


Zaproponuję jeszcze własné wyjaśnienié tego "nihil permutat, nihil minuit, nihil addit": znakomicie się to rozumié, jeśli odnieść to do "zdania" w sensie grammatycznym — to znaczy, że reguła statystyczna jest taka, że katholik zachowa staré zdanié niezmienioné jako zdanie pojedyńczé albo składowé w złożonym, dodając dodatkowé wyjaśnienia, natomiast heretyk coś może coś dodać, ująć albo zmienić. Dla przykładu, "Chrystus ma naturę Boską i ludzką" katholik zachowa:
a) jako zdanié pojedyńczé, dodając wyjaśnienié: "Chrystus ma naturę Boską i ludzką. Bogiem jest od zawsze, a człowiekiem od pewnégo momentu."
b) jako zdanié składowé: "Chrystus ma naturę Boską i ludzką, przy tym pozostając jedną osobą."
Heretyk natomiast może:
a) coś dodać: "Chrystus ma naturę Boską, anielską i ludzką";
b) coś ująć: "Chrystus ma naturę ludzką" (tak może napisać także katholik!);
c) coś zmienić: "Chrystus miéwa naturę Boską i ludzką".

I nikt o tym nie napisał:
https://archwwa.pl/multimedia/kard-nycz-wreczyl-odznaczenie-papieskie-oraz-nominacje-czlonkom-kapituly/

Najpierw Wołomin a teraz Olsztyn – mamy stonks z miejscami w stosunku do sprzed TC.