Diecezjalna Komisji Liturgiczna w diecezji Siedleckiej popełniła oto takie przypomnienie sprawie przyjmowania Komunii św.:
08.04.2016
Diecezjalna Komisja Liturgiczna
Sposób przyjmowania Komunii Świętej
Wobec pojawiających się wątpliwości odnośnie do sposobu przyjmowania Komunii Świętej należy pamiętać:
1. Komunia Święta jest owocem celebracji Mszy Świętej. W niej z woli Chrystusa, za pomocą znaków chleba i wina, uobecnia się w sposób bezkrwawy Jego ofiara krzyżowa, dopełniona chwalebnym zmartwychwstaniem. Owocem celebracji eucharystycznej jest Komunia Święta. Zmartwychwstały Chrystus, podobnie jak w Wieczerniku, daje uczestnikom celebracji mszalnej do spożywania swoje uwielbione Ciało i Krew, pod postaciami konsekrowanego chleba i wina.
2. Wcielony Syn Boży w Wieczerniku podając Apostołom chleb i wino, zachęcał ich: „Bierzcie i jedzcie…bierzcie i pijcie”, zapewniając: „To jest Ciało moje, które za was będzie wydane….To jest Krew moja, która za was i za wielu będzie wylana”. Jezus już wcześniej wyjaśniał sens spożywania swego Ciała i Krwi: „Kto pożywa moje Ciało i pije moją Krew, trwa we Mnie a Ja w nim” (J 6, 56).
3. Spożywanie Ciała i Krwi Chrystusa dokonuje się nie na sposób fizyczny, ale sakramentalny, tzn. pod postaciami konsekrowanego chleba i wina. Pod każdą cząstką tych postaci jest obecny osobowo, ze swym bóstwem i uwielbionym człowieczeństwem, paschalny Chrystus. Dlatego Kościół poucza, że „według katolickiej wiary przyjmuje się całego Chrystusa i prawdziwy Sakrament także pod jedną tylko postacią; dlatego ci, którzy przyjmują tylko jedną postać, gdy idzie o owoce Komunii, nie są pozbawieni żadnej łaski koniecznej do zbawienia” (OWMR 282).
4. Sposób przyjmowania Komunii Świętej kształtował się na przestrzeni wieków. W Wieczerniku Jezus podał swoje Ciało i Krew do spożycia Apostołom, którzy siedzieli przy stole. W pierwszym tysiącleciu Kościoła Komunii Świętej udzielano zasadniczo pod obiema postaciami. W III wieku diakon kładł Chleb eucharystyczny na rękę przychodzącego wiernego a drugi diakon podawał mu Najświętszą Krew w kielichu. Św. Cyryl Jerozolimski (+386) tak uczył neofitów: „Podchodząc (do Komunii) nie wyciągaj płasko ręki i nie rozłączaj palców. Podstaw dłoń lewą pod prawą, niby tron, gdyż masz przyjąć Króla; do wklęsłej dłoni przyjmij Ciało Chrystusa i powiedz: Amen. Kiedy już spożyłeś Ciało Chrystusowe, przystąp do kielicha Krwi. Nie wyciągaj tu rąk, lecz skłoń się ze czcią, mówiąc w hołdzie: Amen. Uświęć się przez to przyjęcie Krwi Chrystusowej. Kiedy twe wargi są jeszcze wilgotne, dotknij je rękami i uświęć nimi oczy, czoło i inne zmysły. Następnie zatrzymaj się na modlitwie dziękując Bogu za to, że tak wielkimi zaszczycił cię tajemnicami”.
5. W VII wieku udzielano Komunii Świętej także przez zanurzenie Najświętszej Hostii we Krwi Chrystusa. Na Wschodzie używano specjalnej łyżeczki, co jest praktykowane do dziś. Od tego czasu praktykowano również Komunię Świętą do ust pod postacią chleba.
6. Oficjalny dokument liturgiczny Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Ogólne wprowadzenie do Mszału rzymskiego (nr 160), z 2002 roku, zatwierdzony przez papieża Jana Pawła II, a obowiązujący w Polsce od 2004 roku, stanowi: „Wierni przyjmują Komunię Świętą w postawie klęczącej lub stojącej, zgodnie z postanowieniem Konferencji Episkopatu. Jeśli przystępują do niej stojąc, zaleca się, aby przed przyjęciem Najświętszego Sakramentu wykonali należny gest czci, który winien być określony tym samym postanowieniem”.
7.
Episkopat Polski na mocy uprawnień, udzielonych przez Stolicę Apostolską, postawił: „Zaleca się procesyjne podchodzenie do przyjęcia Komunii Świętej (zob. OWMR 44, 86 i 160). Ciało Pana jest bowiem pokarmem na drodze do życia wiecznego. Komunię Świętą można przyjąć w postawie klęczącej lub stojącej. Postawę stojącą należy zachować zawsze, gdy Komunii św. udziela się pod obiema postaciami. Wierni przyjmujący Ciało Pańskie w postawie stojącej wykonują wcześniej skłon ciała lub przyklękają na jedno kolano”, Episkopat Polski, Wskazania po ogłoszeniu nowego wydania Ogólnego wprowadzenia do Mszału rzymskiego (09.03. 2005), nr 38.
8.
Jest nieporozumieniem, graniczącym z nieposłuszeństwem woli Kościoła, domaganie się wyłącznie postawy klęczącej przy przyjmowaniu Komunii Świętej. Taka
postawa nie jest wykluczona. Podobnie jak postawa stojąca jest ona wyrazem wiary w rzeczywistą obecność Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Tylko papież może dokonywać zmian w obrzędach liturgicznych.
Papieże: św. Jan Paweł II i Benedykt XVI udzielali Komunii Świętej zarówno klęczącym, jak też stojącym wiernym. Tak czyni również papież Franciszek.9. Istotne jest wewnętrzne przygotowanie na spotkanie ze zmartwychwstałym Chrystusem. Bo „kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej. Niech przeto człowiek baczy na siebie samego, spożywając ten chleb i pijąc z tego kielicha. Kto bowiem spożywa i pije, nie zważając na Ciało Pańskie, wyrok sobie spożywa i pije" (1 Kor 11, 27-29).
10. Komunia Święta nie jest tylko przyjęciem „mojego” Chrystusa. Ona buduje wspólnotę Kościoła. W chwili Komunii wybrzmiewają słowa: „Ciało Chrystusa”. Komunikujący odpowiada „Amen”. To „amen” jest mówione najświętszemu Ciału Jezusa, narodzonemu z Maryi Dziewicy, umęczonemu i zmartwychwstałemu dla zbawienia świata, ale także Jego ciału mistycznemu – Kościołowi. A Kościół stanowią konkretni ludzie z codzienności i zgromadzeni przy stole eucharystycznym. Wśród nich może być ktoś, kto sprawia nam ból; ktoś, kto nam się sprzeciwia, krytykuje, zniesławia. Powiedzieć w tym wypadku „amen” jest trudno, ale to słowo kryje w sobie specjalną łaskę (zob. Raniero Cantalamessa, Eucharystia nasze uświęcenie. Tajemnica Wieczerzy Pańskiej, Warszawa 2004, s. 62-65).
Za DKL: ks. Kazimierz Matwiejuk
http://diecezja.radiopodlasie.pl/?pageId=62&id=1011