Wykopaliska mówią o Lutrze

między innymi, że:

Luter wymyślił Reformację w toalecie. Marcin Luter sam zauważył w dwóch poobiednich przemowach, że: „Duch święty rozbudził we mnie tę kreację w wygódce”

więcej  na http://www.polskieradio.pl/nauka/strumiendanych/artykul75320.html

Rozmawiałem kiedy z jednym zakonnikiem, który mówił, że w czasach reformacji nie było lepszego teologa niż Luter.
Nie zgodziłem się z tym, dając dwa przykłady: Kard. Kajetan i Melchior Cano. Ów zakonnik odpowiedział, że Kajetan wcale taki dobry nie był, że źle zinterpretował (i nie zrozumiał) św. Tomasza, a Melchior Cano wcale taki słynny nie był.
Może na tym forum są osoby, które lepiej się znają na teologii początku XVI w.
Może są osoby, które znają imiona teologów z tego czasu, ich dzieła.
Dla celów apologetycznych.

Ha! Luter był tak dobrym teologiem, że aż... popadł w herezję!

(Przepraszam, nie mogłem się powstrzymać. )

A jak określał rozum w swoich kazaniach!
Ja co prawda nie jestem jeszcze Teologiem, ale jak czytam te dziwne twierdzenia to trudno mi zrozumieć co takiego genialnego wielu ludzi w tym widzi.

Wiem, że Luter był kiepskim teologiem, ale chodzi mi o nazwiska lepszych od niego i sławnych teologów katolickich.
zgadzam się z Panem Aqebem, ze wszystkich jego fałszywych nauk dla mnie najgorsze są te o rozumie.
Choć i św. Piotr Damiani miał podobne poglądy, jeśli mnie pamięć nie myli.

Nie powiedziałem, że są najgorsze - najbardziej to mnie przeraża obraz Boga Ojca, który Marcin Luter oparł na swoim własnym ojcu. Chociaż i całej nauki Lutra nie znam. Jeśli chodzi o św. Piotra Damiani to tworzył to przeciw dialektykom, musiałbym się teraz dokładniej w to wgłębić. Nie używał chyba wulgaryzmów na kazaniach mówiąc o rozumie. W polskim tłumaczeniu kazań Lutra mamy natomiast słowa na "k".

Luter był mizernym teologiem, gdyby nie Melanchton nie było by luteranizmu A moim zdaniem najciekawszym teologiem był Kalwin. Kalwin stworzył całościową nową bazująca także na tomizmie teologie. Zaskoczyło mnie że wielu teologów kalwińskich dziś bazuje na tomizmie i scholastyce

Luter był mizernym teologiem, gdyby nie Melanchton nie było by luteranizmu A moim zdaniem najciekawszym teologiem był Kalwin. Kalwin stworzył całościową nową bazująca także na tomizmie teologie. Zaskoczyło mnie że wielu teologów kalwińskich dziś bazuje na tomizmie i scholastyce

Tego nie wiedziałem, to o tyle ciekawe, że tomizm, o ile mi wiadomo, nie był wówczas modny. Dopiero od połowy XVI wieku zaczęło się coś dziać w tej materii. Ja widzę raczej powiązanie protestantyzmu z franciszkanizmem, z nominalizmem, zwłaszcza z Ockhamem.
Co do korzystania Kalwina z tomizmu, to może odnośnie predestynacji. Dla mnie kalwinizm jest jedną z najgorszych form protestantyzmu.
Zgadzam się, że Melanchton był znacznie lepszym teologiem niż jego kolega.

Ponawiam pytanie: proszę podać nazwiska naprawdę dobrych teologów katolickich z czasów Lutra, lepszych niż Melanchton i Kalwin.

Ja widzę raczej powiązanie protestantyzmu z franciszkanizmem, z nominalizmem, zwłaszcza z Ockhamem.

Luteranizm był związany z awerroizmem. Przez tzw. awerroistów z jednej strony zaczęła rodzić się wiara bez rozumu (Teologia bez filozofii), a z drugiej rozum bez wiary (filozofia bez Teologii), twierdzenia luterańskie są przykładem tego pierwszego. Dlatego do św. Tomasza Arystoteles był zakazany, bo interpretowano go przez pryzmat filozofii Awerroesa. Św. Tomasz oczyścił filozofię Arystotelesa z arabskich naleciałości ale i tak już awerroizm zdążył się rozpanoszyć.

Nie wiedziałem, że awerroizm, albo inaczej arystotelizm radykalny, mógł mieć jakiś wpływ na luteranizm.
Na podstawie czego twierdzi Pan, Panie Aqeb, że poglądy awerroistów (i których, pamiętam tylko 2: Boecjusz z Dacji i Siger z Brabantu chyba obaj byli dominikanami), mówiły, że teologia może być oddzielona od filozofii? Szczerze mówiąc wątpię, żeby Arystoteles nie doceniał rozumu. Awerroiści mówili o rozumie uniwersalnym, a w zasadzie duszy uniwersalnej.

Co do oddzielenia teologii od filozofii, jest to całkowicie niemożliwe. Bo nawet taka oddzielona teologia musi mieć jakieś założenia.

ja u lutra znajduje głównie nominalizm, J.Maritain w swojej fantastycznej ksiażce "Trzej reformatorzy" ukazuje inspirację Lutra a także przwołuje jego wypowiedzi na temat filozofii i nauki jako takiej.
Co do Kalwina, cała teologia kalwinizmu opiera się (moim zdaniem) na przekonaniu że kwestie wiary można poznać rozumowo. Na przykład chrzest dzieci Kalwin wyjaśnia o wiele lepiej niż Luter! Luteranizm nie ma wyjaśnienia tak naprawdę. Od dawna zamierzam przeczytać TULIPana i poznać teologie przymierza ale jakoś zawsze brak czasu. Kalwinizm chyba jako jedyny z XVI wiecznej reformacji "jeszcze" się etycznie  nie zdegenerował. Te odłamy kalwinizmu jak anglikanizm są parodią.

Szczerze mówiąc wątpię, żeby Arystoteles nie doceniał rozumu. Awerroiści mówili o rozumie uniwersalnym, a w zasadzie duszy uniwersalnej.

Po pierwsze nie mówiłem o Arystotelesie tylko o arystotelizmie w interpretacji Awerroesa, po drugie tak nie było u samego Awerroesa ale to wpłynęło na oddzielanie wiary od rozumu, Awerroes uważał, że prawdy wiary i rozumu mogą istnieć od siebie niezależnie (nie wiem czy dobrze pamiętam, ale może nawet, że mogą być sprzeczne ze sobą) co wpłynęło na to, że z jednej strony zaczęła tworzyć się wiara bez rozumu (skutkiem tego były właśnie twierdzenia Lutra) a z drugiej rozum bez wiary. Sam Arystoteles był jedynie interpretowany przez Awerroesa i myślano, że jest to czysty arystotelizm, dlatego Arystotelesa zakazano, dla Tomasza zrobiono wyjątek (chociaż biskupowi Etienne też się to nie podobało).

Wydaje mi się, że należy odróżnić pisma przyrodnicze i pisma filozoficzne. Druga rzecz, w czasach św. Tomasza zaczęły pojawiać się tłumaczenia pism Stagiryty. Mimo wszystko przed św. Tomaszem znał Arystotelesa św. Albert Wielki.
Mówi Pan, Panie Aqeb, że zakazywano Arystotelesa ze względu na Awerroesa. Czy to były wszystkie powody?
Nie pamiętam co na ten temat mówił Weisheipl.

Nie wiem, może uogólniłem, w każdym razie był intepretowany przez pryzmat filozofów arabskich i myślano, że to czysty arystotelizm.