Przemiła genderowa debata u dominikanów

Zaproszono lewaczkę z kretynizmu politycznego, oraz przedstawicieli "kościoła otwartego"(dla wszystkich, prócz katolików) z obłudnika powszechnego oraz z tygodnika znak. A to wszystko w salce przy klasztorze dominikanów. Żeby to zaproszono chociaż jakiegoś księdza do debaty ( X. Oko zmasakrowałby tych genderystów raz dwa), ale to było kółko wzajemnej adoracji. Reszta w artykule na Poloni http://www.pch24.pl/genderowy-zlot-lewicowcow-u-dominikanow,19232,i.html Co robić, żeby coś takiego się nie powtórzyło? Do kogo pisać, do przeora? Chyba nie do kurii? Może zbierać podpisy oburzonych katolików w swoich parafiach, albo przez internet. Quo Vadis dominikanie. Zwykła modlitwa za dominikanów chyba nie wystarczy, trzeba egzorcyzmy odprawiać.

Lady gaga satanist i dominikanie http://www.gloria.tv/?media=331594

conieco bliżej w  sprawie

http://www.radiomaryja.pl/multimedia/batalia-genderowa-trwa-2/

korzenie gender ,żydowska kabała ,
sabataizm http://komitetnarodowy.pl/komitet/ogloszenia/item/1824-zygmund-shlomo-freud-i-diaboliczne-zniewolenie-–-henry-makow

Zwróccie Państwo uwagę na pewną rzecz. Otóż istnieje chyba taka prawidłowość na zachodzie, że im bardziej durny posoborowizm, dialogizm i co tam jeszcze w danym zakonie/zgromadzeniu/diecezji, tym mniej powołań.
A w Polsce niekoniecznie...
Mało tego, polscy dominikanie (to środowisko dobrze znam, więc mogę się wypowiedzieć) od początku lat 80. nie narzekają na powołania (w Polsce jest jedna prowincja - co roku nowicjat rozpoczyna co najmniej kilkunastu kandydatów - sprawdziłem, że w ciągu ostatnich 20 lat nie było ich nigdy mniej niż 12; co rok są śluby wieczyste (we wspomnianym okresie nie zdarzyło się mniej niż 6) i święcenia (odpowiednio nie zdarzyło się mniej niż 4; a był rocznik (2005), kiedy wyświęcono 20). W tym roku w prenowicjacie (odpowiednik postulatu w innych zakonach/zgromadzeniach) jest ponad 20 mężczyzn.
Jesteśmy, jako kraj, ciekawym przypadkiem, bo np. taka Holandia (cały czas piszę o OP) - niegdyś liczna i żywa prowincja to obecnie kilku starszych panów w garniturach. Nawet znalazł się tam jakiś nowicjusz (pochodził zresztą z Surinamu) parę lat temu, ale, ponieważ nie mogli zapewnić mu normalnej formacji (przynajmniej na tyle byli szczerzy) z nauką oficjum, łaciny, obserwancjami zakonnymi, to odbywa formację w Irlandii (która też nie narzeka na nadmiar powołań - przez ostatnie lata "wypożyczali" rokrocznie kilku kleryków OP z Polski, by zapewnić ich jedynemu nowicjuszowi, a potem klerykowi jakąś wspólnotę. Polacy wprowadzili tam reguralną modlitwę o powołania (sic!) i jakieś efekty są, bo obecnie mają tam 3 nowicjuszy. Mowa o Irlandii, która wysyłała misjonarzy na cały świat. Od kiedy angielska prowincja OP wróciła do starych obyczajów, to i powołania się znowu zaczęły. Zawsze konserwatywna prowincja czeska swoich kleryków formuje w równie przywiązanej do tradycji prowincji tuluzkiej. Podobnie Słowacja. Za to Węgrzy przestali swoich formować w Polsce, a przenieśli ich do Wiednia i ciekaw jestem, czy to im (pod Kard. Schoenbornem) na dobre wyjdzie.
Przepraszam za trochę offtop, ale tak sobie pomyślałem, że tu się  nas nic nie sprawdza na tle Europy - teoretycznie te wszystkie wygłupy powinny być łabędzim śpiewem dominikanów, a jednak nie są. Oni wciąż mają przepełnione klasztory w Polsce, wysyłają ludzi na misje i myślą o nowych placówkach...

Czy Pan (Ojciec? - proszę mnie poprawić) widzi jakąś prawidłowość w relacji ekumenizmu i powołań? Dominikanie zawsze mieli silne duszpasterstwa akademickie i młodzieżowe, poza tym jest wielu konserwatywnych duchownych w Zakonie (niekoniecznie tych najbardziej znanych), którzy na pewno też utwierdzają w powołaniu tych, których pragnienie służby Bożej jest autentyczne. Podobnie jest z jezuitami.

@ up:
byłem kilka lat klerykiem OP. więc już "pan". 
no właśnie nie wiem, czy chodzi o kwestie, np. ekumenizmu. medialność zakonu, popularność i jakośc duszpasterstw oraz intelektualizm mogą przyciągać. na pewno są tacy, których przyciąga popularność, dobre kazania, poziom studiów, ale i pewnie są tacy, którzy przychodzą zafascynowani teologią i filozofią dialogu, oczytani, pragnący Kościoła "otwartego". wszak, od kilkunastu już lat, jakieś 50-75% narybku (na moim roku, na 24 obłóczonych w nowicjacie,  15 miało więcej niż 24 lata) to ludzie po- lub w tracie studiów, często humanistycznych.
wie Pan, w nowicjacie każdy dostał zbiór dokumentów V2 i przerobiliśmy na zajęciach z magistrem cały dorobek Vaticanum II (oczywiście była też historia zakonu, monastycyzmu i w ogóle Kościoła, łacina, włoski, emisja głosu, chorał i polifonia, podstawy liturgiki [w tym tradycycji zakonnych], konstytucje, wstęp do Pisma Świętego, katechizm). metodą taką, że kolejna osoba czyta akapit, a magister komentuje. nie było szans posiadania innego spojrzenia, w szczególności, jeśli się wcześniej nie interesowało tymi sprawami. jeszcze na liturgice, kiedy o.Kwiecień "puścił" nam dvd instruktażowe FSPPX, o tym jak odprawiać KRR, to, poza drwinami z dziwnego języka lektora, nie mieliśmy nic do powiedzenia. ale fakt, że wolność poszukiwań była i jest - na KRR można było w habicie iść, obecnie klerycy mogą śpiewać i służyć na Mszach w Rycie OP. ten zakon to taki pluralistyczny postmodernizm. każdy się w nim odnajdzie, dla każdego coś dobrego, maksimum wolności przy maksimum odpowiedzialności - idea formacji...

Dziękuję za komentarz. Po prostu nie wyobrażam sobie, żeby ktoś wstąpił do seminarium kierując się pobudkami ekumenicznymi. Może to byc jeden z powodów, ale przecież nie najważniejszy. Co do postmodernistycznego śmietnika, to może być w tym jakaś szansa dla Tradycji, tylko żeby tych celebracji było coraz więcej. Płyta instruktażowa FSSPX na kursie liturgicznym dominikanów jest dla mnie szokiem

to było pokazywane jako taka ciekawostka, aczkolwiek obowiązkowa, podobnie jak informacje o Rycie OP.
obecnie na pewno mają klerycy OP na liturgice coś więcej, bo wydaje się, że klimat w prowincji jest do tego lepszy (większe zainteresowanie i fakt odprawiania KRR i ROP przez niektórych polskich dominikanów, do tego całe to zaangażowanie niektórych klasztorów/instytucji prowincjalnych (np. DOL) w sprawy śpiewu tradycyjnego). o czymś też świadczy to, że było możliwe nie tak dawne spotkanie, pobyt, KRR w kaplicy bł.Czesława i wspólna liturgia godzin w klasztorze OP Wrocławiu razem z dominikanami z tradycyjnej wspólnoty, co jeszcze 5-10 lat temu byłoby nie do pomyślenia.

na koniec genderowa piosneczka

http://www.youtube.com/watch?v=lWIk5d0XtU0

No piosneczka dobra! Dziadzio ich rozbroił