Forum Krzyż
Witamy, Gość. Zaloguj się lub zarejestruj.
Marca 28, 2024, 15:21:04 pm

Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji
Szukaj:     Szukanie zaawansowane
www.UnaCum.pl

Centrum Informacyjne Ruchu Summorum Pontificum
231859 wiadomości w 6626 wątkach, wysłana przez 1668 użytkowników
Najnowszy użytkownik: magda11m
Strona główna Pomoc Szukaj Zaloguj się Rejestracja
Forum Krzyż  |  Disputatio  |  Ogłoszenia lokalne  |  Metropolia warszawska  |  Wątek: REKOLEKCJE 2014 u św. KLEMENSA
« poprzedni następny »
Strony: [1] Drukuj
Autor Wątek: REKOLEKCJE 2014 u św. KLEMENSA  (Przeczytany 1623 razy)
yoko
uczestnik
***
Wiadomości: 102

« dnia: Marca 31, 2014, 23:32:33 pm »

http://www.mszatrydencka.waw.pl/index.php/ogloszenia/347-30-iii-2-iv-rekolekcje-wielkopostne

PRZYBYWAJCIE, naprawdę warto. Jedne z piękniejszych rekolekcji jakie znam.
Zapisane
yoko
uczestnik
***
Wiadomości: 102

« Odpowiedz #1 dnia: Kwietnia 01, 2014, 08:03:52 am »

Streszczenie pierwszych dni rekolekcji Wielkopostnych 2014 ze strony Duszpasterstwa -

1 dzień rekolekcji:
,,Dzisiejsza niedziela rozpoczęła w Duszpasterstwie Tradycji czas rekolekcji wielkopostnych. Tematem omawianym pierwszego dnia była dobra spowiedź. Ksiądz rekolekcjonista Jacek Bałemba, przybliżył nam temat sakramentu pokuty w kontekście przeżywanego obecnie w Kościele okresu roku liturgicznego.

Wielki Post, to czas nawrócenia, pokuty, porzucenia grzechów i życia w łasce uświęcającej. W tym szczególnym czasie Pan Bóg obdarza nas różnymi przywilejami: zatrzymania się w pędzie życia, słuchania Jego słowa, odprawienia rekolekcji, nawiązania i pogłębiania podstawowej i najważniejszej więzi z Bogiem, Panem, Królem.

Dobrze odprawione rekolekcje prowadzą do uporządkowania sprawy swojego sumienia, zrobienia porządku w swojej duszy, odprawienia dobrej, szczerej spowiedzi, uklęknięcia przed Panem Jezusem, wyznania grzechów i uzyskania łaski przebaczenia. Sedno serca nawróconego to miłość do Boga, znajdującą się na pierwszym, naczelnym miejscu, będącą jednocześnie wypełnieniem pierwszego i najważniejszego przykazania – przykazania miłości. Spojrzenie na tabernakulum uświadamia nam subtelne wołanie Pana Jezusa. Jest to wołanie Miłości i o miłość do Niego.

Istota sakramentu pokuty, zawarta jest nade wszystko w Piśmie Świętym, zarówno w Nowym, jak i Starym Testamencie. Wyjaśniana jest ona również w nauczaniu świętych np. św. Augustyn, oraz w kanonach Kodeksu Prawa Kanonicznego. Ustanowienie tego sakramentu przez Pana Jezusa oraz zamierzone przez Boga pośrednictwo kapłana przy jego sprawowaniu, znajdziemy w Ewangelii oraz listach Apostolskich św. Jakuba i św. Jana.

O staranność odprawiania sakramentu pokuty, powinien dbać zarówno kapłan, jak i penitent. Staranność ta ma oznaczać stosowanie sformułowań, właściwie określających poruszane problemy oraz wyeliminowanie słów zbędnych.

Wśród trzech kwestii, które należy wyjaśnić, podczas każdej spowiedzi, to: termin ostatniej spowiedzi, odprawienie pokuty oraz ewentualność zatajenia bądź zapomnienia jakiegoś grzechu. Zatajenie, wpływające na ważność sakramentu – bywa często zaniedbywana i nawet pomijana w rachunkach sumienia umieszczonych w książeczkach do nabożeństwa.

Warunki dobrej spowiedzi.

Rachunek sumienia. Warunek ten oznacza właściwe przygotowanie się do sakramentu pokuty. Jako pomoc przy jego wykonaniu, służy nam własne sumienie oraz katolickie schematy ujęte m. in. w książeczkach do nabożeństwa. Podczas rachunku sumienia przypominamy sobie grzechy popełnione w sferze myśli, pragnień, słów, czynów, zaniedbań.

Żal za grzechy. Warunkiem wystarczającym do odprawienia sakramentu pokuty jest żal niedoskonały. Próbujmy jednak wzbudzać w sercu żal doskonały, czyli wynikający z miłości do Boga, co dobitnie wyraża formuła: „Ach żałuję za me złości, jedynie dla Twej miłości. Bądź miłościw mnie grzesznemu, dla Ciebie odpuszczam bliźniemu”. Szczere wypowiedzenie tego aktu trafia w sedno żalu doskonałego.

Mocne postanowienie poprawy. To szczera decyzja, podjęta przed Bogiem, aby do grzechów już nie wracać. Jej realizacji ma służyć wyeliminowanie okoliczności, które do popełnienia tych grzechów prowadziły.

Szczera spowiedź. Jedynym tematem, o którym należy rozmawiać ze spowiednikiem, jest temat grzechu i temat własnego grzechu. Dbając o permanentnie dzisiaj pomijaną integralność spowiedzi, wyznajemy wszystkie grzechy ciężkie (dokładnie określając: jakie to były grzechy, jakie były ich okoliczności oraz ile razy zostały popełnione), oraz w miarę możliwości grzechy powszednie. Przy różnych wątpliwościach wartościowe jest po właściwym przygotowaniu, przeżyć nawet spowiedź generalną, obejmującą nawet okres całego życia.

Zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu. Warunek zadośćuczynienia, polega na obligatoryjnym naprawieniu wyrządzonego zła.

Można być wrogiem Pana Boga nie tylko przez złe czyny, ale także przez złe myślenie. Jakże to niewłaściwa postawa: deklarujemy uczynki zgodne z nauką Bożą, a jednocześnie wyrażamy poglądy przeczące tej nauce. Pożądana postawa to zgodność dobrego postępowania i dobrego myślenia, prowadzącą do przyjaźni z Panem Jezusem. Oznacza ona przyjęcie prawdy objawionej jako swojej, a więc postępowanie zgodne z własnymi opiniami, poglądami, mentalnością i kategoriami moralnymi, będącymi jednocześnie w zgodzie z Bożą prawdą, objawioną w Piśmie Świętym i tradycji.

(KW 2014)"


2 dzień rekolekcji:
,,Drugi dzień rekolekcyjny poświęcony został należnej czci Panu Jezusowi. Jest to kwestia obecna w Kościele od zawsze. Człowiek od wieków oddawał swemu Mistrzowi należną cześć i hołd – zarówno podczas modlitwy w rodzinie, jak i w kościele przed Najświętszym Sakramentem. W obecnym czasie pojawia się zagrożenie dominacją wizji, jakoby jedyną odpowiedzią na miłość Boga było dobro czynione ludziom. W centrum zainteresowania człowieka staje relacja człowiek-człowiek, człowiek-świat, człowiek-ludzkość. Modlitwa, kult, adoracja usuwane są na dalszy plan. Ewentualne odniesienie duszy ludzkiej do Boga często ma motywacje antropocentryczne (ma służyć człowiekowi – być pociechą, doświadczeniem, zabawą, atrakcją). Problemem często pojawiającym się w rodzinach jest brak przykładu domowej modlitwy.

Tradycja Kościoła jest wołaniem o podniesienie duszy do Boga, który objawia prawdę niezmienną. Czas tracony z miłości do Boga jest jak drogocenny olejek wylany na stopy Pana. Powinniśmy modlić się ze względu na Pana i na chwałę Bożą. Dynamikę serca ku Bogu uświadamiają nam sformułowania mszalne: „Niech Pan przyjmie ofiarę z rąk twoich na cześć i chwałę Swojego imienia, a także na pożytek nasz i całego Kościoła świętego”.

Znaczna część katolickiego wyznania wiary odnosi się do osoby Pana Jezusa. Ewangelie przytaczają słowa Pana, określającego siebie jako: światłość świata; drogę, prawdę, życie; dobrego pasterza. Przykład czci należnej Panu daje nam m.in. święty Paweł w listach do Koryntian, Filipin, Kolosan. Wobec wielkiej tajemnicy Jezusa Chrystusa przystoi człowiekowi zaszczytna powinność: poznawania nauki niebieskiego Mistrza, naśladowania niebieskiego Mistrza, uniżenia przed majestatem niebieskiego Mistrza i oddania czci niebieskiemu Mistrzowi. Kościół najdoskonalej oddaje cześć Bogu przy ołtarzu Pańskim. Pan Jezus jest prawdziwie, rzeczywiście i substancjalnie obecny podczas Najświętszej Ofiary (od przeistoczenia), a także w tabernakulum – dniem i nocą, stale obecny i stale miłujący. W kulcie Najświętszego Sakramentu spełnia się obietnica Pana Jezusa „Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do skończenia świata”.

Niestety obecnie można zauważyć tendencje, programy i zachęty, które oddalają człowieka od tabernakulum i wyprowadzają z kościoła, proponując różne formy spontanicznej modlitwy na wolnym powietrzu. Istnieje także niebezpieczeństwo profanacji wewnątrz kościołów, w tym sięganie świeckich i kobiecych rąk po Najświętszy Sakrament, rezygnacja z postawy klęczącej, przymiarka do dopuszczenia do sakramentów osób żyjących w grzechu ciężkim.

Kult Najświętszego Sakramentu był także obecny od dawna na polskiej ziemi. Od tysiąca lat Polacy wiedzieli, że należy oddawać cześć i hołd Panu Jezusowi, że jest to skarb, który trwa w Kościele od wieków. W wielu polskich kościołach są jeszcze śpiewane tradycyjne pieśni adoracyjne i wypowiadane słowa „Niechaj będzie pochwalony Przenajświętszy Sakrament teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen.” Wśród wielu inicjatyw pojawia się jednak problem: jaki wzorzec kultu przekażemy następnym pokoleniom? Kto stanie w obronie największego skarbu, jakim jest Pan Jezus obecny w Najświętszym Sakramencie? Co, po co i dla kogo mamy budować na polskiej ziemi? Są to sprawy, które powinny nas obchodzić w najwyższym stopniu. Musimy dbać, w tych czasach jeszcze mocniej, o to, by Pan Jezus był godnie przyjmowany, godnie traktowany i godnie uwielbiany.

(KW 2014)''

Zapraszamy na kolejne dni
01.04.2014 wtorek godzina 19.30
02.04.2014 środa godzina 19.30
Zapisane
Krusejder
aktywista
*****
Wiadomości: 6651


to the power and the glory raise your glasses high

mój blog
« Odpowiedz #2 dnia: Kwietnia 01, 2014, 09:04:33 am »

a ile trwała nauka rekolekcyjna :) ?
Zapisane
zapraszam na mój blog: http://przedsoborowy.blogspot.com/ ostatni wpis z dnia 20 IX 2022
jwk
aktywista
*****
Wiadomości: 7313


« Odpowiedz #3 dnia: Kwietnia 01, 2014, 09:10:43 am »

Msza z nauka i modlitwami zakończyła się Apelem ~21:10. Ojciec Rekolekcjonista odprawiał wczoraj osobiście, prywatnie powiedziałbym, że w duchu Św. Ojca Pio.
Zapisane
Zamiast zajmować się całą rzeszą katolików, którzy nie chodzą w ogóle do kościoła,
Watykan uderza w tych, którzy są na Mszy świętej w każdą niedzielę.
Kefasz
aktywista
*****
Wiadomości: 3922


Amen tako Bóg daj, byśmy wszyscy poszli w Raj.

ministrantura śpiewniki tradycja->
« Odpowiedz #4 dnia: Kwietnia 01, 2014, 21:53:09 pm »

A jak mawiał Adam Strug, o Pio msze ciche potrafił odprawiać w DWIE GODZINY.
Przyznam, że dalibyśmy radę przy tem zaśpiewać najdłuższą pieśń nabożną - Witaj Matko uwielbiona!
Zapisane
Stare jest lepsze Ł5,39
liczne stare książki->http://chomikuj.pl/Pjetja
Z forum amerykańskich tradycjonalistów:
Oto zwyczajowe napomnienie: unikaj żarliwości; krytykuj zasady, nie ludzi.
Bądź rozróżniający, lecz nie czepialski. Bądź pouczający lecz nie zgryźliwy. Bądź zasadniczy, zamiast natarczywy.
yoko
uczestnik
***
Wiadomości: 102

« Odpowiedz #5 dnia: Kwietnia 02, 2014, 11:27:26 am »

3 dzień rekolekcji na Karolkowej A.D 2014

,,Trzeci dzień rekolekcji poświęcony był wytrwałej modlitwie. Spośród wszystkich spraw życia, nieodzowną, konieczną i najważniejszą jest odpowiedzieć na wezwanie Pana i duszę skierować ku Bogu. Najszlachetniejszą motywacją jest modlić się ze względu na Boga i rozrzutnie tracić dla Niego czas. Zachętę do modlitwy możemy znaleźć m. in. w listach św. Pawła i w Psalmach.

Doskonały przykład wytrwałej modlitwy daje nam Pan Jezus. Modli się sam i zachęca innych do modlitwy. Karty Ewangelii przedstawiają nam różne sytuacje, w których, oddalając się od tłumów i od uczniów przebywa sam z Ojcem na modlitwie. Usuwa się na miejsce pustynne, na górę, modli się w ogrodzie oliwnym, zachęcając do czuwania i modlitwy także uczniów, aby nie ulegli pokusie. Modli się też na krzyżu za swych oprawców, prosząc Ojca, aby im przebaczył, a umierając woła do Ojca, powierzając mu swego ducha. Pan Jezus wstawia się za nami także w wieczności. Prawdę tę odsłania list do Hebrajczyków: „Ten właśnie, ponieważ trwa na wieki, ma kapłaństwo nieprzemijające”.

Będąc na ziemi, Pan Jezus nauczył nas Modlitwy Pańskiej, zachęcił nas także do wytrwałości na modlitwie, posługując się obrazami natrętnego przyjaciela kołaczącego o północy i wdowy wielokrotnie proszącej sędziego o obronę. Jednocześnie zapewnił, że „Ojciec z nieba udzieli Ducha Świętego tym, którzy Go proszą”.

Nauką Boskiego Mistrza i wolą Bożą względem nas jest, aby zawsze się modlić i nie ustawać. Wytrwała modlitwa jest wyrazem cnoty pobożności. O cnocie tej można przeczytać w „Filotei”. Uczynki pobożności powinny być pogodzone z obowiązkami stanu. Roztropność wskazuje nam, jak, kiedy i jak długo mamy się modlić. Ważne jest, aby klęczeć wtedy, gdy klęczeć należy i nie klękać wtedy, gdy trzeba pracować. Inaczej modli się biskup, inaczej zakonnik, inaczej rzemieślnik, inaczej mąż, inaczej żona, inaczej panna. Trzeba, aby każdy rozwijał swą pobożność odpowiednio do swych sił i obowiązków. Pobożność, jeżeli jest szczera, niczego nie rujnuje, lecz wszystko doskonali i ozdabia.

Na właściwą postawę podczas modlitwy wskazuje nam św. Cyprian w „Traktacie o Modlitwie Pańskiej”. Na modlitwie stajemy w obliczu Boga. Powinniśmy używać słów pełnych pokoju, modlić się z pokorą, cichością, szacunkiem, bez krzykliwości, hałaśliwości. Nasze gesty powinny być stosowne do powagi wydarzenia, jakim jest rozmowa z Panem. Bóg przenika myśli człowieka, słucha nie tylko słów, ale także serca modlącego się z pokorą. Biblijnym typem wyrażającym modlitwę pełną ufności jest Anna. Modli się ona sercem, poruszając jedynie ustami. Innym wzorem jest celnik, modlący się w świątyni, bijąc się w piersi i wzywając miłosierdzia.

W sytuacjach, gdy nie mamy nastroju do modlitwy, możemy łatwo ulec złudnym tendencjom spontaniczności. Tymczasem przy modlitwie ważna jest wytrwałość i systematyczność. Ważne jest, aby modlić się codziennie, ufnie, niezależnie od chęci i samopoczucia. Czasem trzeba nawet się przymusić do modlitwy i z miłości ofiarować Bogu czas. Trzeba mieć w sobie coś z żołnierza, czuwającego niezależnie od pogody i innych okoliczności. Codzienny pacierz jest wyborną cząstką naszej historii, naszej kultury i obecności Kościoła na naszej ziemi.

(KW 2014)"

Deo Gratias
Zapisane
yoko
uczestnik
***
Wiadomości: 102

« Odpowiedz #6 dnia: Kwietnia 04, 2014, 11:42:56 am »

4 ostatni dzień rekolekcji AD 2014 na Karolkowej:

,,Czwarty dzień rekolekcji poświęcony był wytrwałej pracy dla królestwa Bożego. Odpowiadając na wezwanie Pana, dla Niego chcemy się trudzić i dla Niego pracować. Dla Niego powinniśmy zawsze wybierać to, co najlepsze, co najdoskonalsze – podobnie, jak Maria siedząca u stóp Chrystusa i jak uczniowie mówiący „Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy”. Owocem dobrze odprawionych rekolekcji jest podjęcie decyzji wytrwałej pracy dla królestwa Bożego. Łączymy przy tym sprawy naszego wnętrza, naszej duszy ze sprawami czynu, pracy. Przynaglenie do pracy można znaleźć m. in. w Księdze Przysłów: „Do mrówki się udaj leniwcze, patrz na jej drogi, bądź mądry… Jak długo, leniwcze, chcesz leżeć? I kiedyż ze snu powstaniesz?”.

Podejmując trud pracy dla królestwa Bożego, umieszczamy się w przepięknej, klasycznej perspektywie ora et labora. Celem jest ocalenie wielu dusz od potępienia i doprowadzenie ich do światła prawdy. Perspektywa pracy stawia przed nami wiele zadań. Spośród nich powinniśmy wybierać te fundamentalne, najistotniejsze. Biorąc pod uwagę postulat wierności tradycji i problemy, z którymi boryka się Kościół oraz wiele katolickich serc, pojawiają się dwa zadania najbardziej naglące: klarowne głoszenie i obrona katolickiej doktryny w całej jej integralności, czyli kompletności i niezmienności oraz klarowne i odważne starania o powszechny powrót do najdoskonalszego aktu kultu tradycyjnej Mszy świętej w klasycznym rycie rzymskim, tzw. Mszy trydenckiej.

Do głoszenia i obrony doktryny zachęcają nas w listach św. Paweł i św. Juda. Pracując dla królestwa Bożego i starając się o doprowadzenie innych do Chrystusa, dbamy o wierny przekaz Objawienia zawartego w Piśmie Świętym i tradycji. Boże Objawienie jest niezmienne, nie dezaktualizuje się, całe pozostaje prawdą. Dlatego jego przekazywanie powinno być wierne, nie pomijające żadnego punktu, żadnego aspektu, niczego nie zmieniające, nie wykoślawiające i nie przekręcające. Dbając o tradycję, powinniśmy sięgać do bogatego skarbca prawdy, który obejmuje m.in. nauczanie papieży, dzieła świętych katolickich. Katolik powinien się kształcić i poznawać prawdę, a także umożliwiać poznanie prawdy bliźnim. W tym aspekcie pracy dla królestwa Bożego może znaleźć się np. zakładanie domowych, sąsiedzkich, parafialnych bibliotek umożliwiających dostęp do wszystkich encyklik papieskich, przetłumaczonych na język polski. Obecne czasy dają szerokie możliwości technologiczne. Wskazane jest wykorzystywanie środków przekazu medialnego, korzystanie z druku, kopiarek, nagrań dźwiękowych i wizualnych, internetu. Wśród zapobiegliwych świętych, którzy dbali o rozpowszechnianie informacji dostępnymi dla nich środkami przekazu są m. in. św. Klemens M. Hofbauer, św. Jan Bosko, św. Maksymilian Maria Kolbe.

Wierni, pragnąc zjednoczyć się z Panem i wznieść ku niemu swą duszę, troszczą się jednocześnie o to, aby ofiarować Mu to, co najdoskonalsze. Msza święta jest sercem wiary katolickiej. Obecnie mamy w Kościele możliwość wyboru pomiędzy dwiema formami rytu rzymskiego: zwyczajną (Novus Ordo Missae) i nadzwyczajną (klasycznym rytem rzymskim, czyli Mszą trydencką). Klasyczny ryt rzymski doskonale oddaje katolickie rozumienie Mszy świętej jako Ofiary uobecniającej Chrystusową Ofiarę Krzyża. Niestety w wielu kościołach i wspólnotach zauważalna jest marginalizacja tej formy rytu przy jednoczesnym uprzywilejowaniu bądź też wyłączności celebracji nowej Mszy. Szerokie rozpowszechnienie Novus Ordo Missae doprowadziło do przysłonięcia i zapomnienia tego skarbu tradycji Kościoła, jakim jest Msza święta trydencka. Młode pokolenie często nie zdaje sobie sprawy z istnienia tej formy, obecnej w Kościele od wielu wieków. Troszcząc się o przetrwanie tradycyjnej wiary, powinniśmy zabiegać o utrzymanie i rozpowszechnianie Mszy w klasycznym rycie rzymskim. Pożądane i szczególnie cenione są czyny wśród duchownych, celebrujących Mszę w tym rycie i dokładających starań, aby była ona codziennością Kościoła. Ważne, by nie zabrakło także świeckich, którzy przez modlitwę i konkretne działania będą dbali o to, aby przybywało miejsc jej celebracji, a także zachęcali biskupów i kapłanów do odprawiania tej formy rytu.

Wytrwała praca dla królestwa Bożego jest pilnym zadaniem każdego wiernego. Jej celem jest osiągnięcie życia wiecznego i doprowadzenie innych do Zbawienia.

Dzień czwarty zakończył w Duszpasterstwie Tradycji tegoroczne rekolekcje wielkopostne. Treści rozważane w ciągu tego wyjątkowego czasu pozostały ku owocowaniu w naszych sercach, decyzjach, czynach.

(KW 2014)''

Serdeczne Bóg zapłać księdzu Jackowi Bałembie za tak piękne nauczanie. Niech Duch Święty dalej prowadzi go dobrymi ścieżkami. Pan Bóg niech go obdarzy wszelkimi łaskami, siłami i odwagą na dalsze głoszenie takiej wspaniałej prawdy. Niech Matka Boża nad nim czuwa i oręduje za nim.
DEO GRATIAS
Zapisane
Strony: [1] Drukuj 
Forum Krzyż  |  Disputatio  |  Ogłoszenia lokalne  |  Metropolia warszawska  |  Wątek: REKOLEKCJE 2014 u św. KLEMENSA « poprzedni następny »
 

Działa na MySQL Działa na PHP SMF 2.0.19 | SMF © 2014, Simple Machines Prawidłowy XHTML 1.0! Prawidłowy CSS!