Czy sedewakantyści posiadają jurysdykcję?

Nawet pan Bogosłow jest 10 razy lepszy.

Jeśli chodzi o "Kościół zaćmiony" to trzeba sięgnąć do źródła tego powiedzenia. Św. Ambrożemu, porównującemu Kościół do księżyca, w ogóle nie chodziło o takie zaćmienie, żeby księżyca nie było widać całkowicie:

Ecclesia tempora sua habeat, persecutionis videlicet et pacis. Nam videtur sicut luna deficere, sed non deficit. Obumbrari potest, deficere non potest; quia aliquorum quidem in persecutionibus discessione minuitur, ut martyrum confessionibus impleatur, et effusi pro Christo sanguinis clarificata victoriis maius devotionis suae et fidei toto orbe lumen effundat. Namque luna luminis imminutionem habet, non corporis, quando per vices menstruas deponere videtur lumen suum, ut mutuetur a sole; quod facile puro aere atque perspicuo, quando nulla eam obducta nebula caligantem facit, colligi potest. Orbis enim lunae integer manet, etsi non similiter totus, ut pars eius effulgeat. Et qualis videri solet cum plenus est luminis, talis est magnitudine: sed per umbram quamdam lumine suo viduatus apparet. Et inde cornua eius refulgent; quia corpus eius in orbem diffunditur, et velut deficiente portionis luce insinuatur.

Kościół może się zmniejszać lub zwiększać (liczebnie), ale nie przestaje być widoczny.

„Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł przed świnie”

Bardzo Pan chce tego bana? W końcu apeluje Pan do nas, byśmy nie rzucali swych pereł przez wieprze....

Oczywiście istnieje uzupełnienie jurysdykcji. Nie istnieje zaś termin jurysdykcji nadzwyczajnej.

Jakbym z jehowymi o "Trójcy" rozmawiał. "Nie istnieje termin". Istnieje.

Uzupełnienie jurysdykcji nie ma miejsca w przypadku działalności sedewakantystów i lefebrystów, ponieważ są oni poza Kościołem. Uzupełnienie jurysdykcji może mieć miejsce tylko w stosunku do katolickiego duchowieństwa, nie ekskomunikowanego.

Bzdura.

Sobór Trydencki, Sesja XXIII (15/07/1563) Nauka o sakramencie kapłaństwa
DENZINGER – Enchiridion symbolorum definitionum, Fryburg 1911, s. 485 (967).
Kan. 7. Jeśli ktoś twierdzi, (…) że ci, którzy nie zostali PRAWNIE wyświęceni i POSŁANI przez władzę kościelną i KANONICZNĄ, lecz skądinąd przybywają, są uprawnionymi szafarzami słowa i sakramentów – niech będzie WYKLĘTY.

W denzingerze sentencje są po łacinie - podaje się numer sentencji, nie stronę. Kto podawał takie źródło???

Jeśli wierzyć w to, co w innych miejscach pisały takie osoby jak p. Krusejder czy bloger Pelagius, to p. Klucznik i jego ekipa, o ile taka istnieje, wyznają chyba pewną nowinkę teologiczną, która w anglojęzycznym internecie określana jest jako "sedeimpeditism". Jak pisze jeden z wyznawców tego nurtu:

The only position, then, that could be true (or so it seems to me) is the sedeimpeditist position, which holds that somehow the Papacy (or at least, these days, lawfully incardinated Roman clergy) has been maintained in exile and in secret somewhere and that it awaits liberation and restoration. (http://www.cathinfo.com/catholic.php?a=topic&t=23658&min=35)

Tylko ciekawe, czemu - jeśli tak faktycznie jest - p. Klucznik nie chce tego po prostu przyznać?

Odłamów w tym śfjatku tyle, co grup samoobrony na Majdanie...

Cały kanon 7:
"Gdyby ktoś mówił, że biskupi nie są wyżsi od prezbiterów, albo że nie mają władzy bierzmowania i udzielania święceń, albo że ta, którą mają, jest im wspólna z prezbiterami; albo że święcenia przez nich udzielone bez zgody lub powołania ze strony ludu lub władzy świeckiej są nieważne; albo że ci, którzy nie zostali ważnie wyświęceni i posłani przez władzę kościelną i kanoniczną, ale przychodzą skądinąd, są prawomocnymi sługami słowa i sakramentów - niech będzie wyklęty".

Widać wyraźnie, że chodzi tu o ministrów protestanckich (bez WAŻNYCH święceń, a co za tym idzie bez misji kanonicznej). Żeby tego kanonu używać przeciw sedewakantystom i piusowcom, trzeba naprawdę albo głupoty, albo złej woli, albo jednego i drugiego...

Tłumaczenie z "Breviarium Fidei" - kontra tłumaczenie z "Dokumenty soborów powszechnych". To drugie jest bliższe łacinie (DS 1777)

Jak nie twierdzi pan że całe duchowieństwo z wszystkimi od 1958 r. to heretycy i schizmatycy, więc zadajemy pytania na które pan nie odpowiada:

Pan najpierw mi przypisuje coś, czego nie twierdzę, a potem to przypisane mi stwierdzenie zwalcza. Nie twierdzę, że całe duchowieństwo to heretycy i schizmatycy. To obsurd.

Christus Rex

Twierdzi pan że wszyscy : pańskie słowa "Nie twierdzę, że wszyscy biskupi to schizmatycy i heretycy. Moderniści, sedewakantyści i lefebryści to schizmatycy i heretycy".

Przejdźmy do pytań na które pan nie odpowiedział bo głosi pan herezje twierdząc że :

1 ) Kim według pana są moderniści ?
Jaką sądzę to papież Bergolio dla pana HERETYK FORMALNY oraz WSZYSCY BISKUPI oraz WSZYSCY KAPŁANI czy to heretycy formalni czy materialni czy schizmatycy
formalni i materialni = nie mają żadnej prawowitej i ważnej sukcesji i jurysdykcji prawowitej i ważnej TAK > (choć mogą być ważnie wyświęceni)

2 ) sedewakantyści i lefebryści to schizmatycy i heretycy  bądź to materialni bądź formalni TAK   = nie mają żadnej prawowitej i ważnej sukcesji i jurysdykcji prawowitej i ważnej TAK (choć mogą być ważnie wyświęceni)

3 ) Więc kto ma władzę prawowitego biskupa wyświęconego godnie ważnie z ważną jurysdykcją zwyczajną delegowaną lub uzupełnioną nadzwyczajną !!!

Podsumowanie jeśli nikt nie ma władzy udzielania święceń w takim kryzysie jak dziś a wszyscy to heretycy no bo pan mówi : " Moderniści, sedewakantyści i lefebryści to schizmatycy i heretycy" to znaczy się że żaden biskup wg. pana (oczywiście jest to herezja i bluźnierstwo) nie ma już prawowitej ważnej godniej sukcesji apostolskiej i jurysdykcji co by znaczyło

A) To jest Herezja i bluźnierstwo : Że bramy piekielne zwyciężyły kościół
B) Że Pan JEZUS Chrystus nas PAN I ZBAWICIEL KŁAMAŁ (co jest Herezją i bluźnierstwem bo neguję nieomylność PANA BOGA i jego KOŚCIOŁA) mówiąc " Że będę z wami aż do
skończenia świata" Wtedy Pan JEZUS nie był z nami bo nie było by już prawowitych biskupów i kapłanów choć byli by ważnie wyświęceni choć niegodnie i niegodnie sprawowali by
Ofiarę Mszy św. a więc grzeszyli by WSZYSCY DUCHOWNI, tym samym nie było by z czasem w ogóle biskupów a co za tym idzie kapłanów i w ogóle Kościoła bo wszyscy popadli w herezje i schizmę a z czasem poumierali bo nie wolno WEDŁUG PANA NIKOGO ŚWIĘCIĆ na biskupa bez zgody papieża (KTÓREGO NIE MA ! tak pan twierdzi) i tak znikło by całe DUCHOWIEŃSTWO a pozostałe było by heretyckie i schizmatyckie a wiec bramy piekielne zwyciężyły by wtedy Kościół co jest Herezją którą pan i pana sekta wyznaję.

Reasumując jest pan heretykiem jeśli pan twierdzi że nie można już nikogo godnie ważnie i prawowicie konsekrować na biskupa i że taki konsekrowany biskup nie ma żadnej jurysdykcji.


Dalej czyli wg. pana żaden papież Bergolio żadne Bractwo czy sedecy nie mają ŻADNEJ misji BO wg. pana nie może jej (jakiejkolwiek) mieć BO nie mam PAPIEŻA który by mógł zlecić komukolwiek tą misję więc nie ma Kościoła = HEREZJA !

Zaznaczam że Bractow nie jest równoległym Kościołem z sedekami inna sprawa.

przeto w Kościele Chrystusowym nikt nie może mieć prawa nauczania, uświęcania i rządzenia, kto od biskupa rzymskiego bezpośrednio czy pośrednio nie otrzymał misji po temu. Dlatego Kościoły, których założyciele i przełożeni takiej misji nie mają, nie posiadają cechy apostolskości, nie są Kościołami Chrystusa, lecz są heretyckimi lub schizmatyckimi.
http://katolikintegralny.wordpress.com/2014/02/22/kosciol-chrystusowy-jest-apostolski-ks-sieniatycki-apologetyka-czyli-dogmatyka-fundamentalna-krakow-1932/

A. Dorsch (1928): "Zatem Kościół jest społecznością posiadającą w swej istocie monarchiczny charakter. Lecz nie chroni to Kościoła, na krótki okres po śmierci papieża, czy nawet na wiele lat, od bycia pozbawionym swojej głowy (vel etiam per plures annos capite suo destituta manet). Również w takiej sytuacji jego monarchiczna forma pozostaje nienaruszona...
 
Tak więc Kościół rzeczywiście jest wtedy bezgłowym ciałem... Jego monarchiczna forma rządów trwa, choć już teraz w odmienny sposób... tzn. pozostaje niekompletna i oczekuje uzupełnienia. Nadal obowiązuje wszystkich nakaz poddania się jego Prymatowi, chociaż nie istnieje bieżące poddaństwo...
 
Z tego powodu, słusznie mówi się o biskupstwie Rzymu, że trwa nadal po śmierci osoby piastującej ten urząd – jako że Stolica Rzymska polega w istocie na prawach Prymatu. Prawa te są zasadniczym i koniecznym elementem Kościoła. Co więcej, to wraz z nimi Prymat nadal trwa, przynajmniej w sensie moralnym. Jednakowoż, nieprzerwana, fizyczna obecność osoby, głowy (perennitas autem physica personis principis), nie jest tak ściśle niezbędna" (De Ecclesia, 2, 196-197).

Rozdział VIII.
 
Niezniszczalność Kościoła
 
Oświad­czamy ponadto, że Kościół Chrystusowy – jeśli się rozważy jego istnienie albo jego ustrój – jest spo­łecznością wieczną i niezniszczalną, i po nim nie na­leży oczekiwać na tym świecie ani pełniejszej, ani doskonalszej ekonomii zbawienia. Albowiem tak jak do końca świata będą zbawiani za sprawą Chrystusa wszyscy śmiertelnicy pielgrzymujący po tej ziemi, po­dobnie Jego Kościół, który jest jedyną społecznością zbawienia, pozostanie do końca świata niewzruszony i niezmienny w swym ustroju. Chociaż bowiem Kościół wzrasta – i oby ustawicznie wzrastał w wierze i mi­łości dla zbudowania ciała Chrystusowego, mimo że ze względu na różność wieku i różne okoliczności, wśród których stale przebywa w walce, rozwija się ze zmiennym szczęściem – pozostaje jednak niezmien­ny w sobie i w swej strukturze otrzymanej od Chrystusa. Dlatego Kościół Chrystusowy nigdy nie może utracić swych właściwości i cech, swego święte­go urzędu nauczycielskiego, kapłańskiego i pasterskie­go. W ten sposób Chrystus, poprzez swoje widzialne ciało, jest dla wszystkich ludzi drogą, prawdą i życiem.

"Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu".

Miastem położonym na górze jest Kościół. Gdzie on jest? Gdzie jest Papież? Czemu Pan skrywa odpowiedź pod korcem?

św. Ambroży: (Kościół) "zaćmiony być może, odpaść nie może"

Rozdział IV.
 
Kościół jest społecznością widzialną
 
Nikt jednak nie powinien wierzyć, że członkowie Koś­cioła są złączeni tylko przez więzy wewnętrzne i nie­widzialne, i że stąd powstaje społeczność ukryta i zu­pełnie niewidzialna. Bóg bowiem chciał w swej od­wiecznej mądrości i mocy, aby więzom wewnętrznym i niewidzialnym, jakie przez Ducha Świętego łączą wiernych z najwyższą i niewidzialną Głową Kościoła, odpowiadały także więzy zewnętrzne i widzialne, i aby przez to owa duchowa i nadprzyrodzona społeczność ukazała się zewnętrznie i stała się rozpoznawalną.
 
Stąd istnieje widzialny Urząd Nauczycielski głoszą­cy publicznie prawdy wiary, w które winniśmy wierzyć wewnętrznie i okazywać to na zewnątrz (13). Stąd także widzialne kapłaństwo, które oficjalnie kieruje i trosz­czy się o widzialne misteria Boże, które służą do we­wnętrznego uświęcenia ludzi i do oddawania Bogu na­leżnego Mu kultu. Stąd widzialny Urząd Pasterski, kie­rujący wzajemną łącznością członków w społeczności oraz regulujący i rządzący całym zewnętrznym i pub­licznym życiem wiernych w Kościele. Stąd wreszcie całe to widzialne ciało Kościoła, do którego należą nie tylko sprawiedliwi lub przeznaczeni [do nieba], lecz tak­że grzesznicy, złączeni z nim wyznaniem wiary i ucze­stnictwem we wspólnocie.
 
Dzięki temu Kościół Chrystusowy na ziemi nie jest ani niewidzialny, ani ukryty, lecz widoczny dla wszyst­kich (14), jakby wyniosłe i jasne "miasto na górze (15), którego nie można ukryć; jakby światło na świeczniku" (16), które, opromienione słońcem sprawiedliwości, rozjaśnia cały świat blaskiem swej prawdy.

Rozdział V.
 
Widzialna jedność Kościoła
 
Ponieważ taki jest prawdziwy Kościół Chrystusowy, oświadczamy, że ta widzialna i łatwa do rozpoznania społeczność jest tym samym Kościołem Bożych obietnic i miłosierdzia, którą Jezus Chrystus chciał wyróżnić i ozdobić tylo­ma uprawnieniami i przywilejami. Jest on w swym ustroju tak jasno określony, że jakiekolwiek społecz­ności odłączone od jedności wiary lub wspólnoty tego ciała, nie mogą być żadną miarą nazwane częścią lub członem Kościoła. Nie jest on rozproszony ani rozdzielony pośród różnych ugrupowań o nazwach chrześci­jańskich, lecz zjednoczony w sobie i doskonale zwarty. W swej widzialnej jedności jest niepodzielonym i nie­podzielnym ciałem, które jest Ciałem Mistycznym Chrystusa. O nim właśnie mówi Apostoł: "Jedno ciało i jeden duch, jak jesteście wezwani w jednej nadziei wezwania waszego. Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest nad wszystkimi i poprzez wszystko i we wszystkich nas" (17).

Kanon I. Gdyby ktoś głosił, że religia Chrystusowa nie ist­nieje w określonej formie specjalnej społeczności założonej przez samego Chrystusa, lecz że można ją wyznawać poje­dynczo, bez wiązania się z ową społecznością, która jest prawdziwym Jego Kościołem, niech będzie wyklęty.

Kanon II. Gdyby ktoś głosił, że Kościół nie otrzymał od Chrystusa Pana żadnej określonej i niezmiennej formy ustroju, lecz podobnie jak pozostałe społeczności ludzkie ulegał, lub może ulegać zależnie od okoliczności czasu zmianom i przekształceniom, niech będzie wyklęty.
 
Kanon III. Gdyby ktoś głosił, że Kościół Bożych obietnic nie jest społecznością zewnętrzną i rozpoznawalną (conspicua), lecz tylko wewnętrzną i niewidzialną, niech będzie wyklęty.

Kanon VII. Gdyby ktoś głosił, że Kościół Chrystusowy mogą ogarnąć ciemności lub skazić zło, przez które mógłby on odstąpić od zbawczej prawdy wiary i obyczajów, lub kto by głosił, że tenże Kościół może zejść na bezdroża ze swych pierwot­nych założeń, lub zniekształcony i zniszczony może nawet przestać istnieć, niech będzie wyklęty.
http://www.ultramontes.pl/vaticanum_de_ecclesia_pl.htm

Oczywiście istnieje uzupełnienie jurysdykcji. Nie istnieje zaś termin jurysdykcji nadzwyczajnej. Został on wymyślony przez lefebrystów i sedewakantystów. Uzupełnienie jurysdykcji nie ma miejsca w przypadku działalności sedewakantystów i lefebrystów, ponieważ są oni poza Kościołem. Uzupełnienie jurysdykcji może mieć miejsce tylko w stosunku do katolickiego duchowieństwa, nie ekskomunikowanego.

Sobór Trydencki, Sesja XXIII (15/07/1563) Nauka o sakramencie kapłaństwa
DENZINGER – Enchiridion symbolorum definitionum, Fryburg 1911, s. 485 (967).
Kan. 7. Jeśli ktoś twierdzi, (…) że ci, którzy nie zostali PRAWNIE wyświęceni i POSŁANI przez władzę kościelną i KANONICZNĄ, lecz skądinąd przybywają, są uprawnionymi szafarzami słowa i sakramentów – niech będzie WYKLĘTY.

Nie twierdzę, że wszyscy biskupi to schizmatycy i heretycy. Moderniści, sedewakantyści i lefebryści to schizmatycy i heretycy.

Christus Rex

Pacz pan a KOŚCIÓŁ ORZEKŁA INACZEJ to pan jest heretykiem jeśli pan tak twierdzi w tym względzie bo podważa pan DEFINITYWNE nauczanie Innocenty XI:

Uzupełnienie jurysdykcji nie ma miejsca w przypadku działalności sedewakantystów i lefebrystów, ponieważ są oni poza Kościołem. Uzupełnienie jurysdykcji może mieć miejsce tylko w stosunku do katolickiego duchowieństwa, nie ekskomunikowanego.

To zdanie to obala musi się pan dokształcić :

W takich nadzwyczajnych okolicznościach mówi się, że Kościół uzupełnia brakującą jurysdykcję. Sobór Trydencki (Sesja XIV, Denz. 9030) podając przykład sakramentu pokuty zapewnia nas, że utrata dusz spowodowana zastrzeżeniami i ograniczeniami jurysdykcji byłaby sprzeczna z myślą Kościoła:
Kościół miał zawsze takie przekonanie powierzone przez Sobór jako bardzo prawdziwe, iż żadnego znaczenia nie powinno mieć rozgrzeszenie, którego kapłan udziela temu, nad kim nie ma jurysdykcji zwyczajnej lub delegowanej... Jednakże aby z tej okazji nikt nie zginął, w Kościele zawsze bardzo sumiennie przestrzegano, by w niebezpieczeństwie śmierci nie zważać na żadne zastrzeżenie
(tj. w stanie poważnej konieczności dla pojedynczej osoby, która jest równoważna powszechnej konieczności dla wielu dusz). Ostatecznie papież Innocenty XI kładąc kres wszelkim sporom na ten temat stwierdza definitywnie, że w stanie konieczności Kościół uzupełnia jurysdykcję nawet kapłanom heretykom, grzesznikom i ekskomunikowanym vitandi.
(Św. Alfons, De poenitentiae sacramento, tract. XVI, rozdział. V, n. 92.)
http://www.piusx.org.pl/zawsze_wierni/artykul/247

Oczywiście bzdurą jest że sedewekantyści i bp. Bractwa czy jego Księżą to heretycy czy schizmatycy jak pan to twierdzi i to FORMALNI !

Niech Pan tyle pieprzu nie marnuje ,  Problem tzw "lefebrystów" to wewnętrzna sprawa Kościoła, tak się wyraził jeden z przedstawicieli tegoż Kościoła a żaden inny tego nie zanegował. Więc kimże Pan jest eksmitując ich poza Mistyczne Ciało Chrystusa Pana?


P.S. Co do pierwszych się nie wypowiadam, bo nie mam wyrobionego zdania, choć czasami można odnieść wrażenie, że bardziej są w Kościele niż niektóre osoby pozostające w formalnej (ewidentnie faryzejskiej) jedności.

Szanowny Panie, zgodnie z orzeczeniem Piusa XII, z Encykliką Ad Apostolorum Principis, konsekracje biskupie bez zleceń stolicy Apostolskiej są obciążone ekskomuniką. Ta nieomylna nauka ma swoje odzwierciedlenie w Kodeksie Prawa Kanonicznego. Czy Pan zna Encyklikę Ad Apostolorum Principis?

Christus Rex

Otóż pan chyba nie doczytał
Encykliki :

http://katolikintegralny.wordpress.com/2014/02/23/pius-xii-encyklika-ad-apostolorum-principis-fragmenty/

48 W konsekwencji, jeśli konsekracje tego rodzaju będą czynione, które są wbrew wszelkiemu dobru i prawu, i przez to przestępstwo jedność Kościoła będzie zagrożona, ekskomunika zarezerwowana specialissimo modo Stolicy Apostolskiej będzie automatycznie zaciągnięta na konsekratora i każdego, kto otrzymał konsekrację nieodpowiednio nadaną.

Sądzisz pan że abp.Lefebvre’a miał takie same intencje co komuniści w Chinach ? Ta absurd. Rodzaj przestępstwa o którym mówi Pius XII to konsekracja w celu zaszkodzenia Kościołowi
a abp.Lefebvre nie miał intencji szkodzić Kościołowi. Więc pod to prawo zakazu święceń podlegają konsekracje które mają intencję szkodzenia Kościołowi są wtedy WBREW PRAWU i DOBRU dusz i dobra wspólnego.

Konsekracje biskupie abp.Lefebvre’a nie były WBREW PRAWU I DOBRU ale żeby ratować duszę oraz CAŁY KOŚCIÓŁ i JEGO PRAWA przed modernizmem oraz nie żeby niszczyć jedność WIARY TYLKO JĄ RATOWAĆ !!!
Więc nie były wbrew żadnemu prawu Bożemu czy naturalnemu czy Kościelnemu, a tym bardziej nie były przeciw dobru ale były dla dobra DUSZ i ich zbawienia !!!
Papież św.Pius X : "Najwyższym prawem jest zbawienie dusz"

Czy to było intencją ustawodawcy, Papieża Piusa XII? Czy życzyłby sobie, aby jego dekret był tak ściśle interpretowany, że ostatecznie spowodowałby koniec sukcesji apostolskiej? Oczywiście, że nie.

Jone i Adelman: Teologia moralna (Moral Theology), 1951:
"Uzasadnione przyjmowanie za pewnik, że prawodawca nie zamierzał wiązać swym prawem w jakimś szczególnie trudnym przypadku chociaż oczywiście treść prawa obejmuje ten przypadek".

24 czerwca 1939 roku, w przemówieniu do rzymskich kleryków Papież Pius XII powiedział:
"Prawo kanoniczne jest również ukierunkowane na zbawienie dusz; i celem wszystkich jego regulacji i przepisów jest, by ludzie mogli żyć i umierać w świętości udzielonej im z Bożej łaski".

Bardzo dziękuję Panom Andrzejowi75 oraz Lukowi za bardzo cenny wkład merytoryczny w dyskusję.

Bardzo dziękuję Panom Andrzejowi75 oraz Lukowi za bardzo cenny wkład merytoryczny w dyskusję.

Christus Rex

Warto się za tego pana pomodlić.

Ja też dziękuję że mogłem 5 Groszy nauki Kościoła podać