Komunia na klęcząco

4 Dokoła tronu - dwadzieścia cztery trony,
a na tronach dwudziestu czterech siedzących Starców,
odzianych w białe szaty,
a na ich głowach złote wieńce.
...
10 upada dwudziestu czterech Starców przed Zasiadającym na tronie
i oddaje pokłon Żyjącemu na wieki wieków,
i rzuca przed tronem wieńce swe, mówiąc:
11 «Godzien jesteś, Panie i Boże nasz,
odebrać chwałę i cześć, i moc,
...

A człowiek nawet nie zegnie kolan przed Panem i Bogiem swoim. Osądzą go owi starcy za ten brak czci! Biada!

Dla katolika nie jest miłe takie rozmyślanie tuż przed przyjęciem Komunii.

Właśnie. Kiedyś, kiedy Komunia św. była udzielana tylko na klęcząco, człowiek nie musiał - przystępując do Niej - rozmyślać, czy uklęknąć czy stać i mógł się po prostu skupić podczas Mszy na tym, co się dzieje. Teraz, kiedy dopuszczono inne formy i (jak to można usłyszeć w różnych uzasadnieniach), zaakceptowano inną wrażliwość eucharystyczną, wiele osób ma rozterki. Niby wszystkie formy są dozwolone (chyba obecnie trzy), ale w praktyce kiedy wybierze się postawę klęczącą, można się narazić na krzywe spojrzenia, zarzuty itp. I tego nie rozumiem... bo są tu sprzeczności.

Nie klękam na pokaz, żeby innym dawać światły przykład, ale klękam przed Bożym Majestatem. Nie stoję w kolejce po wędlinę, tylko przyjmuję Ciało Pana Jezusa.

Do mnie przemawiają za Komunię św. na klęcząco podobne argumenty: Nie przypomina ta forma zwyczajnego posiłku, kiedy spożywamy posiłek z rąk do ust, ale właśnie przez całkowicie odmienny i niecodzienny sposób przyjęcia Komunii na klęcząco i do ust podkreślamy całkowitą inność tego boskiego pokarmu. Sam gest przekazuje czytelny sygnał - to nie jest zwykły posiłek. Poza tym manifestuje ta forma dziecięctwo człowieka w stosunku do Boga i formę zależności stworzenia od Stworzyciela - jesteśmy przybranymi dziećmi w Chrystusie, ale wlaśnie dziećmi, które trzeba karmić.

Taka mnie w tym wątku dygresyjno-marginalna myśl naszła;

Wyobraźmy sobie, że Muzułmanie zafundowali sobie nowinki i reformę i od teraz już nie trzeba padać na kolana i bić przed Allahem czołem w ziemię lecz wystarczy lekko skłonić głowę (bo liczy się treść nie forma). Czy jest to w ogóle do pomyślenia?
Jednak bracia pustyni mają "mają tego czuja".
Dlaczego nie zrobili sobie reformy, przewietrzenia i udzisiejszenia?
(to tak na marginesie)

Niektórzy argumentują, że ważne jest serce, a nie forma. Na pierwszy rzut oka nic nie można by tu dodać, ale do głowy przychodzi mi fakt, że nie jesteśmy tacy otwarci w życiu codziennym na przejawy i gesty, które powszechnie odbieramy jako umniejszenie szacunku, np. jak przyjdziemy do kogoś w odwiedziny a gospodarz siedzi przy komputerze, je obiad i nie odwracając głowy od ekranu mruknie coś z pełnymi ustami, albo podchodzimy do kogoś siedzącego za biurkiem, wyciągamy rękę, a ten nawet nie wstanie. Mam wrażenie, że wtedy trudniej nam jest tłumaczyć takie zachowanie - że ważne jest co w sercu, a nie w zewnętrznych gestach. Jednak jakieś przełożenie jest z postawy wewnętrznej na zewnętrzne gesty.

A człowiek nawet nie zegnie kolan przed Panem i Bogiem swoim. Osądzą go owi starcy za ten brak czci! Biada!

A wcześniej cała armia na ziemi... biada...

A człowiek nawet nie zegnie kolan przed Panem i Bogiem swoim. Osądzą go owi starcy za ten brak czci! Biada!

A wcześniej cała armia na ziemi... biada...

E, przesada. Jaka armia? Armia będzie zadowolona. Mniej ćwiczeń cielesnych.

@ Mari
Świetne porównanie do siedzenia z pełną gębą albo przed komputerem. Bardzo mi się podobało.

W wykładzie ks. Wujka do Ewangelii wg św. Mateusza 2, 11 czytamy: "I upadłszy pokłonili się jemu. Temu ciału, mówi  Chryzostom ś. we żłobie Mędrcy się kłaniali. Naśladujmy ich tedy i my. Już go nie w żłobie widzisz, ale na ołtarzu: już go tu nie białogłowa, ale kapłan trzyma i Duch ś. obficie na tę ofiarę jest wylany. Hom. 24, in 1, ad Corinthios. Psal. 71, 10. Isa. 60, 16."

J.I. Kraszewski "Ostatnie chwile Księcia Wojewody "Panie Kochanku", w: "Król w Nieświeżu", Warszawa 1962, s. 309:

"Spowiedź trwała z pół godziny, a choć osłabiony był bardzo i o swej sile podnieść się nie mógł, do Komunii  zażądał wstać i uklęknąć.
Chciał ksiądz kanonik odwieść od tego, ale się nie dał.
- Z Panem Bogiem żartów nie ma, panie kochanku - rzekł. - Radziwiłł czy prosty chłop musi mu czołem bić. Ja grzeszny człowiek jestem.
Narzucono mu więc futro i wzięliśmy go pod pachy, podtrzymując do Komunii świętej, przed którą bił się w piersi ze skruchą wielką. Złożyliśmy go potem nazad do łóżka, a przez chwilę ze zmęczenia i impresji przemówić nie mógł słowa".

kilka spostrzezen (z gory przepraszam za literowki i brak polskich znakow - francuska klawiatura 

- kiedys rozumialem i popieralem komunie kolejkowa i na reke; po dluzszym pobycie poza Polska zdanie musze zmienic - jesli ma nas czekac taki cyrk (kiedys na KNO wyczytalem komentarz, ze zanika juz wiara w Realna Obecnosc i moze to prawda, a moze nie zanika wiara, bo ona moze i jest, tylko zanika gdzies ta bariera szacunku i bojazni czlowieka wobec Boga), jaki sie tam odbywa, to lepiej, mimo odgornych zachet i prosb i grozb zachecac wiernych do przyjmowania Pana na kleczaco i do ust; tak robi np. Przeor klasztoru OP przy Sanktuarium w Gidlach - jakis czas temu to zobaczylem, ale dopiero teraz to rozumiem - spokojnie i bez nerwow mowi przed Komunia mniej wiecej tak: kto moze, niech kleknie, aby jeszcze bardziej uczcic IHS (nie nakazuje i nie zakazuje, po co ma sie Kuria Czestochowska czepiac - OP i tak maja z polskimi biskupami srednie relacje)

- naprawde jest milo i jakos tak czuje wielki podziw dla takiej osoby, gdy kleka do Komunii; to nie tylko (choc przede wszystkim) kwestia stosunku do IHS - dla mnie, ze wzgledow czysto technicznych, jest latwiej udzielic Komunii osobie kleczacej. Prawda, ze nie lubie miec uslinionych czy uszminkowanych palcow, ale nie jest to juz dla mnie takim problemem jaki kiedys

- ktos wspomnial o patenie - wiem, ze sa zalecenia, by ona byla, ale czesto, kiedy ministrantem jest maly, przyslowiowy, Jasio, ktory siega mi do pasa, bardziej mi przeszkadza (machajac na wszystkie strony) niz pomaga: daje sobie rade sam, podstawiajac puszke czy patene z komunikantami blizej wiernego (w przypadku kleczacych latwiej jest ta patene trzymac rowno - to inna sprawa)

- uderza mnie czasem wlasnie taki kontrast (np. w Tuluzie czy w Jeruzalem): prawie caly NOM bardzo poboznie, niektorzy klerycy OP (np. z Czech odbywajacy w Tuluzie studia) ostentacyjnie padaja na kolana przyjmujac Komunie, reszta na stojaco, ale zgodnie z tradycja przykleka wczesniej i wyciaga szkaplerz do prrodu a'la patene, a swieckim... do reki i kielich do picia. w Jeruzalem sa ojcowie (glownie starsi czyli nadal zbuntowane pokolenie '68, swoja droga bardzo porzadni ludzie i wybitni naukowcy), ktorzy krzywia sie, gdy chce przyjac Pana do ust (i przyznaje, ze zrobilem to jednemu z nich troche zlosliwie), podczas Mszy nie robia lavabo, a o jakiejs puryfikacji to mozna tu w ogole zapomniec...

- uderza mnie czasem wlasnie taki kontrast (np. w Tuluzie czy w Jeruzalem): prawie caly NOM bardzo poboznie, niektorzy klerycy OP (np. z Czech odbywajacy w Tuluzie studia) ostentacyjnie padaja na kolana przyjmujac Komunie

Az trudno uwierzyc, ze to Czesi...

- uderza mnie czasem wlasnie taki kontrast (np. w Tuluzie czy w Jeruzalem): prawie caly NOM bardzo poboznie, niektorzy klerycy OP (np. z Czech odbywajacy w Tuluzie studia) ostentacyjnie padaja na kolana przyjmujac Komunie

Az trudno uwierzyc, ze to Czesi...

Ale właśnie w Czechach Tridentina odprawiana jest w chyba każdym klasztorze dominikańskim. Chyba jest to zasługa wstaiennictwa sługi Bożego o. Tomasza Tyna OP
Proszę looknąć:
http://www.missasancta.estranky.cz/stranka/missa-tridentina-cr

Nawiazujac nieco do mysli brata Antoninusa
Rzeczywiscie komunia na reke oslabia w pierwszym rzedzie nie tyle wiare w rzeczywista obecnosc, ale respekt do Pana. To taka zmiana akcentow. Dla wielu, mam nadzieje ze jeszcze nie w Polsce, Chrystus to bardziej friend niz Lord. A gdy z Pana zrobi sie kumpla, wtedy mozna zrownac "do ust" czy "na reke". Wtedy taksamo godne jest czy "da sie mu na powitanie pocalunek czy wielki uscisk". Hand-komunia to objaw (a zarazem zrodlo) nie tylko kryzysu liturgii ale moze nawet bardziej kryzysu chrystologicznego.

A ze rownoczesnie wiara w rzeczywista obecnosc od kilku dziesiatkow lat zanika w to trudno watpic.
I takie przykladowe zachowanie po komunii gdy osoba zaraz po otrzymaniu Pana odpowiada "Thank you". Czy wie za co, a wlasciwie za Kogo, dziekuje? Czesto mozna w to watpic.

Ale z drugiej strony Pan Jezus nie jest bardziej Lord niż friend, prwda? Nie można przeginać w żadną ze stron.

Lex orandi -lex credendi

ergo:
Liturgia na kazdym kroku nazywa Chrystusa Panem, Panie Adamie niech Pan pojdzie na Msze i sprobuje policzyc ilekroc bedzie nazwany Panem.

Przyjacielem nazywa go watpliwej jakosci pod wzgledem teologicznym 2 ME w mszy z udzialem dzieci: "Najlepszy nasz Ojcze, Ty poslales nam Jezusa, przyjaciela dzieci i ubogich..."

Jak Pan znajdzie wiecej to gratuluje.


Sapienti satis.
PS. Niech uzupelnia madrzejsi odemnie.

OK, zapytam inaczej. Czy według Księdza, Pan Jezus nie jest naszym najlepszym przyjacielem?

A czy król nie miewa przyjaciół?

@ Sz. P. Adam
I tak i nie
Nie jest naszym "friendem"-kumplem, nie jest tez nam rowny. Okreslenie przyjaciel jest w tym kontekscie totalnie nie precyzyjne.
Jest tym Ktory nas dokonca umilowal. A to wielekroc wiecej.

PS. Starajmy sie i modlmy bysmy sami byli godni miana Jego przyjaciol.
"Wy jestescie przyjaciolmi moimi, jezeli czynicie to, co wam przykazuje." J15,14

@ Sz. P. jp7  A czy wierny i pokorny sloga odwazy sie nazwac Krola przyjacielem (a tymbarziej swoim "kumplem")?