Jak to drzewiej odprawiano...

Ale właśnie mi się podoba jak jest tak uroczyście...  Tak chcę, o!!!!  Dlatego chodzę do bonifratrów Swoją drogą, czy na Kątowej też tak to wygląda? 

A gdyby w większości albo nawet wyłącznie była sprawowana cicha Msza święta?

1. Panie Wiedhold, dziękuję za linka!
2. Odpowiadając sobie na pytanie: wychodzi na to, że umieszczenie missa dialogata w tym modlitewniku miało, powiedzmy, charakter propagandowy - a nie odzwierciedlało praktyczną potrzebę korzystania z takiego tekstu. Chyba, że uznamy, że przed wojną w Krakowie (miejsce wydania) i Wieluniu (miejsce owej Pierwszej Komunii, której ta książeczka jest pamiątką) było zupełnie inaczej niż np. w parafii Pana Fidelisa, ale nie ma do tego podstaw. To świadczy o roli modlitewników w owym czasie - dziś nie byłoby sensu promować KRR poprzez zamieszczanie w zwykłych pierwszokomunijnych książeczkach tekstu Mszy NFRR (wręczanych dzieciom nie-tradycyjnym): mało kto z nich korzysta w czasie Mszy, więc słaba to byłaby promocja. Ciekawe może być także to, kto popierał takie prądy z Mszą dialogowaną w tych czasach: Kuria (skoro jest imprimatur...)? a może odwrotnie - tę akurat książeczkę "wydał i sprzedaje Józef Cybulski - Kraków, ul. Szewska l. 22", a autorem jest "ks. T. W." - może w książeczce wydanej przez np. jakiś zakon taka Msza by się nie znalazła? Wiem, można mi zarzucić, że buduję piętrowe analizy na podstawie jednego modlitewnika, ale wydaje mi się, że mało wiadomo o obyczajach liturgicznych pierwszej połowy II wieku. (Może patrzę z mojej perspektywy - ale o wcześniejszych czasach jakieś wyobrażenie jest - choćby mgliste, ale z drugiej strony jest "Wykład liturgii" Nowowiejskiego, tam trochę informacji "teraźniejszych" chyba jest; wiadomo także o czasach po Vaticanum II. A jak wyglądało to zaraz przed albo zaraz po II wojnie?)
3. Myślę, że warto zwrócić uwagę również na to, że w mentalności, jaką prezentuje ta książeczka, panuje przekonanie o pewnej hierarchizacji w celebracji - mogą być różne "stopnie" celebracji i różne stopnie uczestniczenia we Mszy. Wydaje mi się, że dziś tego nie ma - jest tylko jedna możliwa forma/opcja uczestniczenia; a tak jest nie tylko w NOM-ie, ale chyba i we współczesnych celebracjach Mszy KRR? Czy zawsze musi być tak uroczyście i z takim udziałem wiernych, czy np. Msza cicha musi być passé?

Wiem, można mi zarzucić, że buduję piętrowe analizy na podstawie jednego modlitewnika, ale wydaje mi się, że mało wiadomo o obyczajach liturgicznych pierwszej połowy II wieku.

  - przepraszam, nie mogłem się powstrzymać.

A czy przypadkiem o takich obyczajach nie pisze o. Sczaniecki w "Mszy po staremu" i "Służbie Bożej" (niestety pytam, bo pierwszą czytałem dawno, a za drugą nie mogę się zabrać)?

A czy przypadkiem o takich obyczajach nie pisze o. Sczaniecki w "Mszy po staremu" i "Służbie Bożej"

Taaak! Ze sławnym kogutem ofiarnym na ołtarzu w roli głównej

Jak kogoś interesuje to ukazała się dyzertacja ks. (wtedy jeszcze nie biskupa) Damiana Zimonia o tytule Uczestnictwo wiernych we Mszy świętej na ziemiach polskich w XIX wieku.

http://www.ksj.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=259&Itemid=60

Głośno o niej było na forum. Niestety - nakład się bardzo szybko wyczerpał i np. ja się już nie załapałem.

Jak kogoś interesuje to ukazała się dyzertacja ks. (wtedy jeszcze nie biskupa) Damiana Zimonia o tytule Uczestnictwo wiernych we Mszy świętej na ziemiach polskich w XIX wieku.

http://www.ksj.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=259&Itemid=60

Studium owo warto nabyć, ma jednak tę wadę (nie jedyną), że badając zagadnienie ogranicza się do źródeł drukowanych, publikacji odgórnych ("propagandowych", jak Robertus był to łaskaw określić) czyli oddających pewne oficjalne, globalne tendencje w Kościele. Ciekawsze i barwniejsze są wzmianki w periodykach (osobliwie w regionalnych) czy źródła pamiętnikarskie...

A gdyby w większości albo nawet wyłącznie była sprawowana cicha Msza święta?

Nie wiem, co by było gdyby na 100%, ale myślę, że też bym chodziła. Biorąc pod uwagę fakt, że NOM prawie zawsze jest cicho i szybko... z resztą wolę jak kapłan stoi ad orientem, choćby to jedno, przechyliłoby szalę na rzecz KRR I "dwójeczki" mam dość.

Moja uwaga jest w dużej mierze spowodowana tym, że pierwszy zachwyt Tradycją przeżyłam na bizantyjskiej liturgii. I właśnie to piękno śpiewu i kadzidła, skierowało mnie na trydencką. Poszłam na cichą i nie byłam zadowolona. Potem na śpiewaną i znów ten sam zachwyt co w cerkwi. To były pierwsze podrygi. I stąd jest ta nostalgia wracają sierpniowe wspomnienia

Według mnie NOM od KRR różni się przedrzymskim tym że w KRR uroczysta msza rożni się od zwykłej mówionej, cichej tylko formą ponieważ wszystkie modlitwy są takie, a na NOM-ie i forma i treścią, jest tak że msza zwykła od uroczystej również różni się modlitwami jakie się używa: I akt pokuty, kanon, itp.
Kiedyś tak nie było.

"jaka piękna Msza, wszystko sobie przypomniałam, tak to właśnie było" - moja babcia po wyjściu z kościoła św. Trójcy na Kazimierzu swego czasu. babcia śpiewała w chórze. ordinarium po łacinie oczywiście, propria raczej rzadko, częściej pieśni po polsku. było to w jednej z podkrakowskich wsi w latach głównie 50-tych.

@ manna

Proszę pozdrowić babcię i.... pociągnąć za język; co jeszcze pamięta?

Otóż absolutnie nie przypominam sobie zwyczaju by ksiądz po odmówieniu Credo siadał sobie "z boku" i czekał aż chór dokończy, co powoduje że siadają również wierni. To jakiś dziwny nie znany mi zwyczaj. To samo dotyczy Gloria. Nie pamiętam również księdza w ornacie na ambonie. Było więcej tradycyjnych polskich pieśni śpiewanych przez lud. Znacznie mniejsza liczba komunikujących. Żadnej kolejki szuranej do balasek - ludzie tak jakoś gremialnie, swobodnie podchodzili.  Reszta bez większych zmian.

Panie Fidelis,to zapraszamy do Opola Bo wg Panskiego wpisu tak jak leci jest u nas Wynika to zapewne z tego, ze nasz Czcigodny celebrans ma 75 lat i wlasnie tez mowi,ze wiele rzeczy było inne niz to co my mowimy podczas rozmowy z nim

Otóż absolutnie nie przypominam sobie zwyczaju by ksiądz po odmówieniu Credo siadał sobie "z boku" i czekał aż chór dokończy, co powoduje że siadają również wierni. To jakiś dziwny nie znany mi zwyczaj. To samo dotyczy Gloria. Nie pamiętam również księdza w ornacie na ambonie. Było więcej tradycyjnych polskich pieśni śpiewanych przez lud. Znacznie mniejsza liczba komunikujących. Żadnej kolejki szuranej do balasek - ludzie tak jakoś gremialnie, swobodnie podchodzili.  Reszta bez większych zmian.

Panie Fidelis,to zapraszamy do Opola Bo wg Panskiego wpisu tak jak leci jest u nas Wynika to zapewne z tego, ze nasz Czcigodny celebrans ma 75 lat i wlasnie tez mowi,ze wiele rzeczy było inne niz to co my mowimy podczas rozmowy z nim

Otóż to. I własnie z takimi czcigodnymi celebransami (75 lat) należy rozmawiać, póki jeszcze żyją, i obchodzić się jak z kruchym jajeczkiem na wyboistej drodze. Ostatni Mohikanie.
Jeszcze raz powtórzę; przeklęte 40 lat. Wyrosła całe pokolenie plemienia NOMadów. To Summorum Pontificum to powinno było ukazać się na początku lat 90-tych za pontyfikatu Wielkiego Rodaka, kiedy jeszcze tych Mohikanów żyło więcej. Tempus fugit. Teraz to już ostatni dzwonek.

Pytać warto, ale do odpowiedzi trzeba podchodzić bardzo krytycznie. To całe "posoborowie" nie spadło z księżyca. Parę pokoleń w pocie czoła na nie pracowało.

Też prawda, krytycznie, bo niejeden staruszek będzie nam w swoim dementis prawił, że teraz jest dobrze bo krótko, prosto, łatwo, i po naszemu.