Relacje katolicko - prawosławne

No pewnie, nie dziwie się. Jak metropolita Ambroży zobaczył patryjarchę na NOMie to się zdenerwował :-))))

Spotkanie patriarchy Cyryla z Papieżem Franciszkiem jest bardzo prawdopodobne. Taką opinię wyraził metropolita Hilarion z patriarchatu moskiewskiego.
Metropolita Hilarion Ałfiejew uważa za bardzo prawdopodobne i możliwe spotkanie Cyryla I z Papieżem Franciszkiem, chociaż wstrzymuje się na razie z określeniem daty i miejsca takiego spotkania. Warunkiem takiego spotkania miałoby być rozwiązanie problemów pokojowego współistnienia obydwu Kościołów bez wyjaśnienia spornych kwestii teologicznych. Zdaniem metropolity Hilariona spotkanie takie powinno być bardzo dobrze przygotowane nie tylko od strony protokolarnej, ale przede wszystkim z punktu widzenia poruszanych i omawianych przez Franciszka i Cyryla problemów.

Radio Watykańskie

wpis awersowy

Czas: zaraz (11 lat) po soborze Nicejskim (AD 325), w sprawach dokumentów nicejskich obowiązujących w całym Kościele (wszystkich Kościołów partykularnych)

Wstęp: słowa papieża Leona (+ AD 440), świętego Kościoła katolickiego oraz Kościołów prawosławnych
źródło: strona 112, (Epist. 106 n. 4, cf. n 2) /romeck: nie rozumiem skrótu/
papież Leon +440
U chrześcjan na Wschodzie pierwszy sobór powszechny tak jest szanowanym,
że pamiątka jego obchodzi się: u greków w niedzielę przed Zielonemi Świątkami, u syryjczyków w Lipcu, u egipcjan w Listopadzie

Wpis/post właściwy: słowa papieża Juljusza I-ego, świętego Kościoła katolickiego

papież Juljusz I +352
Zasada kościelna wzbrania bez wyroku bpa rzymskiego stanowić prawa dla kościołów:

Aż do strony 113, gdzie m.in. "O tejże zasadzie wiedziano i uznawano ją na Wschodzie."
Oczywiście, książka katolicka z 1885 roku (Encyklopedja Kościelna X. Michała Nowodworskiego), może nie być wiarygodna dla braci prawosławnych.
A wpis również a propos współczesnych chęci ponownych rozważań nad prymatem papieskim.

wpis rewersowy

Świadectwo wiary:
konwersja katolika na Prawosławie.
źródło: blog i książka

Świadectwo to jest w pierwszym rzędzie skierowane do rzymskich katolików, gdyż punktem wyjściowym mojej konwersji były paradygmaty wypracowane przez Sobór Watykański II oraz ruch ekumeniczny który z niego wypływa, szerokie otwarcie na różnorodne bogactwo kościołów: protestanckiego z umiłowaniem Pisma Świętego i ruchem charyzmatycznym, prawosławnego z zachwytem mistyką, ale także buddyjską medytacją zen praktykowaną pod postacią modlitwy Jezusowej przez polskich benedyktynów.

Na bazie tego fundamentu, stało w moim umyśle niewzruszone przekonanie o nieomylności i władzy papieskiej nad całym Kościołem które z samego Chrystusowego ustanowienia stanowiło kluczowe kryterium przynależności do Chrystusowego Kościoła: kto zachowuje posłuszeństwo i łączność z biskupem Rzymu ten jest w samym sercu Kościoła. Taki był punkt wyjściowy moich poszukiwań, a jak się dalej potoczyły przedstawia niniejsza książka.