Co zrobić, gdy ksiądz nie chce udzielić komunii na klęcząco?

Panie giuseppefull. Parafrazując słowa Piusa XII do ambasador Clare Boothe Luce: "Siamo cattolici anche noi". Przeważnie znamy te dokumenty, które Pan cytuje. Nie trzeba ich za każdym razem dawać wytłuszczoną czcionką. I najlepiej, żeby cytaty pozostawały przynajmniej w jakimś luźnym związku z wypowiedziami innych osób, do których się odnoszą.

Przeważnie znamy, lecz nie uważamy za stosowne uważać, że są dalej ważne.
Kto gdzie i kiedy orzekł, ze tamte encykliki, bulle , konstytucje nie są dokumentami ex cathedra? Kto kiedykolwiek zrobił spis takowych?
Ciągle ktoś sugeruje, że tylko dogmaty są ex cathedra są niezmienne, choć tytuł dogmatu o nieomylności papieża, odnosi się do spraw wiary i obyczajów. Po co wiec mowa o nieomylności papieża, skoro dogmaty wiary wywodzą się wprost z nauki Chrystusa Pana? Moderniści powinni szczerze przyznać, ze ten dogmat traktują do czasów przed V2 luźno, aby przeforsować swoje nowości pod klauzulą ex cathedra.

"PRAWIE niemożliwe" a "w PEWNYCH SPECJALNYCH OKOLICZNOŚCIACH" - mają spory zbiór zdarzeń, gdzie są niesprzeczne.

Pan wpada chyba w taki malutki talmudyzm, jak na moje skromne oko. Prawie niemożliwe ->margines dla możliwe jest minimalny, zmierzający do zera, Pewne okolicznościi ->pojęcie kompletnie niejasne. Gdzie tu jest jakakolwiek korelacja? Co Pan chciałby udowodnić? Że te dwie wypowiedzi się uzupełniają albo są dla siebie rozwinięciem? Przecież to dwie sprzeczne wypowiedzi, z których jedna namawia do godnego ubolewania przestępstwa.

"PRAWIE niemożliwe" a "w PEWNYCH SPECJALNYCH OKOLICZNOŚCIACH" - mają spory zbiór zdarzeń, gdzie są niesprzeczne.

Pan wpada chyba w taki malutki talmudyzm, jak na moje skromne oko. Prawie niemożliwe ->margines dla możliwe jest minimalny, zmierzający do zera, Pewne okolicznościi ->pojęcie kompletnie niejasne. Gdzie tu jest jakakolwiek korelacja? Co Pan chciałby udowodnić? Że te dwie wypowiedzi się uzupełniają albo są dla siebie rozwinięciem? Przecież to dwie sprzeczne wypowiedzi, z których jedna namawia do godnego ubolewania przestępstwa.

Po prostu - nauczanie to NIE JEST koniecznie sprzeczne. Ustawodawca jednak uznał za stosowne zostawić margines w pierwszym, drugie zaś - choć niejasne - widać jednak że też chodzi o wyjątek.

Inna spraw, że takie "talmudyzowanie" otworzyło drogę hucpom ekumenicznym. To co dozwolone na zasadzie wyjątku - stało się praktyką powszechną.

Mam prośbę, są jakieś dokumenty, które zakazują rozdawania najświętszego sakramentu przez szafarzy świętych? Muszę uświadomić swojego proboszcza, że to jest profanacja, ale chce się podeprzeć jakimiś dokumentami. Kto poratuje?

Mam prośbę, są jakieś dokumenty, które zakazują rozdawania najświętszego sakramentu przez szafarzy świętych? Muszę uświadomić swojego proboszcza, że to jest profanacja, ale chce się podeprzeć jakimiś dokumentami. Kto poratuje?

Jeśli ma pan na myśli nadzwyczajnych ŚWIECKICH szafarzy to:
Redemptoris Sacramentum:
158. Nadzwyczajny szafarz Komunii świętej będzie bowiem mógł udzielać Komunii jedynie w przypadku braku kapłana lub diakona, albo kiedy kapłan napotyka trudności z powodu choroby lub podeszłego wieku lub innej ważnej przyczyny albo gdy jest tak wielka liczba wiernych przystępujących do Komunii, że sama celebracja Mszy zbytnio by się przeciągnęła259. Należy to jednak rozumieć w ten sposób, że w żadnym przypadku wystarczającą przyczyną nie będzie nieznaczne przedłużenie, oceniane w świetle zwyczajów i kulturowego kontekstu miejsca.

3. Odpowiedź Papieskiej Komisji do spraw Autentycznej Interpretacji Kodeksu Prawa Kanonicznego 7

Na posiedzeniu plenarnym 20.02.1987 r. Papieska Komisja do spraw Autentycznej Interpretacji Kodeksu Prawa Kanonicznego 8 w swej odpowiedzi wyjaśniła niektóre nieodpowiednie interpretacje związane z funkcją nadzwyczajnego szafarza Komunii Świętej.

Wątpliwość przedstawiona Komisji została sformułowana w następujący sposób: «czy nadzwyczajny szafarz Komunii Świętej, wyznaczony do tej funkcji zgodnie z kan. 910 § 2 i 230 § 3, może wykonywać swoją funkcję nawet wówczas, gdy są obecni w kościele, chociaż nie uczestniczą w celebracji Mszy Świętej, szafarze zwyczajni, którzy nie mają jakiejkolwiek przeszkody» 9.

Odpowiedź była negatywna; tzn. zawsze, gdy są w kościele szafarze zwyczajni — diakoni lub kapłani -, którzy nie mają jakiejś przeszkody, szafarze nadzwyczajni nie mogą wykonywać swojej zastępczej funkcji, bez względu na to, w jaki sposób zostali do tej funkcji wyznaczeni, czy to na sposób stały, jak to jest w przypadku akolitów, czy też ad hoc zgodnie z kan. 230 § 3. Jak z tej odpowiedzi wynika, funkcja szafarza nadzwyczajnego jest zawsze zastępcza w stosunku do szafarzy zwyczajnych i nigdy nie należy jej nadużywać.

A co zrobić, gdy podczas udzielania Komunii św. celebrans, osobę mającą właśnie przyjąć Ciało Pańskie, pyta głośno i dobitnie:
czy w ostatniej spowiedzi otrzymał pan rozgrzeszenie i czy może pan przyjąć Komunię?
A za tą osobą stoi tłum ludzi, którzy mogą znać tę osobę, a dokładnie słyszą zadane pytanie?

Są dwie możliwości:
1. przyjąć zniewagę z pokorą i poczekać, aż kapłan wróci do realu?
2. dać celną ripostę - ale wtedy w trakcie udzielania sakramentu może rozpocząć się pyskówka?

I co myśleć o takim kapłanie:
- załatwia prywatne porachunki wykorzystując miejsce pracy?
- niezrównoważony - nie potrafi oddzielić sprawowanej funkcji od stanu osobistej frustracji?
- psychopata?
A po Mszy, po nieskutecznej rozmowie, interweniować, ale u kogo? - u proboszcza, w kurii, w Episkopacie, w Watykanie?

Czy osoba ta to grzesznik publiczny?

Czy osoba ta to grzesznik publiczny?

Absolutnie nie 
Jest to bardzo gorliwy, zaangażowany katolik.
Odwrotnie ma się rzecz z tym księdzem - mało zainteresowany zawodem 

Czy osoba ta to grzesznik publiczny?

Absolutnie nie 
Jest to bardzo gorliwy, zaangażowany katolik.
Odwrotnie ma się rzecz z tym księdzem - mało zainteresowany zawodem 

Jedyna sytuacja by szafarz mógł odmówić sakramentu - to "grzesznik publiczny" - w żadnym innym przypadku szafarz nie ma prawa odmówić sakramentu, nigdy zaś nie ma prawa wnikać w tajemnicę spowiedzi ("czy w ostatniej spowiedzi otrzymał pan rozgrzeszenie i czy może pan przyjąć Komunię?"). To, czy otrzymałem rozgrzeszenie czy nie - chronione jest tajemnicą spowiedzi. (Chyba, że to pytanie szafarz zadawał wszystkim przystępującym - wtedy można to potraktować jako przypomnienie o godności Najświętszego Sakramentu. ). Jeśli spowiadałam się kiedykolwiek u owego kapłana i odmówił mi rozgrzeszenia - to takim pytaniem kapłan zaciągnął na siebie karę ekskomuniki.

Moja rada: Napisać do biskupa z kopią do owego kapłana.