Vlog ks. Jana Kaczkowskiego

Dziękuję bardzo. Chciałem zrecenzować i polecić książkę - wywiad z x. Kaczkowskim, bo uważam ją za wartościową pozycję. Ale zazwyczaj brakuje mi czasu na bloga. A jak już mam czas, tak jak teraz, to nieco szwankuje zdrowie :/

Ks.Kaczkowski bardzo celnie.

Jaki jest główny problem Kościoła w Polsce? - ks. Jan Kaczkowski

https://www.youtube.com/watch?v=kUBoyFHEheA&feature=player_embedded


.... co nie co z rekolekcji tu:

http://krzyz.nazwa.pl/forum/index.php/topic,9196.msg203215.html#msg203215

Ciekawe, czy ksiądz Jan dałby sobie wytłumaczyć, jak to naprawdę było z tymi grzechami ciężkimi kapłana na Mszy trydenckiej. Ktoś z Państwa już próbował?

Na pewno dałby sobie wytłumaczyć Trzeba by go spotkać "w realu"

@ Bartek, Krusejder - może Panowie coś bliżej napiszą o jakie to grzechy ciężkie kapłana chodzi na Mszy trydenckiej?

Że jak się celebrans gdzieś pomylił, to "miał" grzech ciężki.

Takie przekonanie pojawiło się m. in. w tym wątku:
http://krzyz.nazwa.pl/forum/index.php/topic,116.0.html

jak to naprawdę było z tymi grzechami ciężkimi kapłana na Mszy trydenckiej...?

A jak naprawdę było?
Jest to jeden z najczęściej słyszanych przeze mnie argumentów przeciwko Starej Mszy... i wydaje się być bardzo poważny z małym zastrzeżeniem, że w istocie nie jest to argument przeciwko Mszy a przeciwko prawu.

Nie jestem specem od prawa, lecz wg mojej wiedzy nie ma i nie było wyjątków w katolickiej nauce o warunkach zaistnienia grzechu ciężkiego. U mnie na honorowym miejscu leży ceremonialik diecezji tarnowskiej z końca XIX w.: zaraz na początku zaznaczono, że tylko DOBROWOLNE przestąpienie rubryk ściąga winę, a dopiero potem idzie ta "straszliwa" wyliczanka za co grzech ciężki, za co powszedni, kiedy powszednie sumują się do ciężkiego, itd.

Wydaje mi się, że problemem był skrupułogenny nacisk na te wszystkie detale rubrycystyczne. Ale tu chyba nie ma złotego środka, zawsze się znajdzie paru skrupulatów (przy starej formacji) lub paru szaleńców robiących z liturgii swój własny teatrzyk (przy nowej formacji).

Wydaje mi się, że problemem był skrupułogenny nacisk na te wszystkie detale rubrycystyczne.

W każdym bądź razie wydaje się to być o wiele bardziej prawdopodobny powód niechęci starych kapłanów do starej mszy niż pojawiająca się w linkowanym powyżej wątku tęsknota czy niespełniona miłość.

Swoją drogą, bardzo to ciekawe jak Pan Bóg potraktował te wszystkie grzechy ciężkie, co to były, ale już nie są. Dawniej o grzech ciężki było o wiele łatwiej: trzeba było przestrzegać rubryk, których już nie ma, zachowywać posty, które zniesiono, modlić się częściej i dłużej, itp.

Taki ksiądz z małej wiejskiej parafii żyjący 100 lat temu mógł popełnić cała masę grzechów, o których istnieniu jego wyluzowany i grający co niedzielę w golfa kolega-proboszcz ze współczesnej zachodniej parafii nie ma nawet pojęcia.  I gdzie tu sprawiedliwość?

Z Katechizmu kard. Gasparriego

564. Co to jest grzech śmiertelny?
Grzech śmiertelny jest to przekroczenie prawa, popełniane z wiedzą i wolą przy świadomości ciężkiego przewinienia.

Myślę, że to wyjaśnia sprawy tego typu. Inaczej grzeszyliby śmiertelnie np. wszyscy kapłani porzucający Tridentinę na rzecz NOM albo mylący się w rubrykach nie z własnej winy.

Ks Kaczkowski, jak wiemy z jego konferencji, zdobył się na tę odwagę (celebracji Mszy trydenckiej i mowienia prawdy) przełamując strach przed biskupem i całym kurialnym, korporacyjnym betonem.
Nie ma co dzielić włosa na czworo i łapać księdza za słówka. Trzeba się cieszyć, ze daje przyklad.

Bo czy na przyklad, ktos moze powiedziec, czy "smietanka posoborowia" czy raczej "kożuch" - Opus Dei, zdobyla się po latach na celebrowanie Mszy?
Kilka lat temu, za Benedykta XVI na forum Rebelya, opusdeisci przyznali, ze OD przygotuwuje sie do tych celebracji, ze w Wielkopolsce bylynawet warsztaty dla kaplanow OD. Ale jakos do tych celebracji nie doszlo.
Zmienily sie okolicznosci, nastal Bergolio, i apiać OD dostosowalo się do "prawdy etapu". Opusdeisci powolani zostali przez Bergolia na wysokie stanowiska, jeden kaplan z komisji finansowej Watykanu juz siedzi w areszcie a gwiazda topless z facebooka, tez z OD, wspolpracuje i odpowiada z wolnej stopy.
Czy ktos wie jaktojest z tymi zapowiadanymi celebracjami w Osrodkach OD, akademikach, osr. Rekolekcyjnym w Bozej Woli i kwaterze glownej na Gornoslaskiej w W-wie? Warunki do celebracji mają.

Pytanie wazne, bo w srodowisku tradycji koncesjonowanej przez KEPskich, wielu aktywistow/ek "pobiera nauki" w OD.

Jest taki zapis u Nowowiejskiego, który u laika może wzbudzić przekonanie, że "łatwo było nagrzeszyć" podczas Mszy trydenckiej.

Kapłan, któryby przez nieuwagę opuścił w formie konsekracji słowo "enim" i dlatego po raz drugi postacie konsekrował, grzeszy śmiertelnie. (A. J. Nowowiejski, Ceremonjał parafjalny, wyd. siódme, Płock, 1931, str. 208, nr 411)

Pod spodem pierwszy właściciel książki, niewątpliwie kleryk, odnotował wyjaśnienie wykładowcy:

Dlatego, że słowo "enim" nie jest potrzebne do ważności konsekracji. Po słowach "Hoc est corpus enim" (sic!) konsekracja jest dokonana, powtarzanie zaś konsekracji nad Hostją konsekrowaną jest ciężką zniewagą, grzechem ciężkim.

Nie jestem specem od prawa, lecz wg mojej wiedzy nie ma i nie było wyjątków w katolickiej nauce o warunkach zaistnienia grzechu ciężkiego. U mnie na honorowym miejscu leży ceremonialik diecezji tarnowskiej z końca XIX w.: zaraz na początku zaznaczono, że tylko DOBROWOLNE przestąpienie rubryk ściąga winę, a dopiero potem idzie ta "straszliwa" wyliczanka za co grzech ciężki, za co powszedni, kiedy powszednie sumują się do ciężkiego, itd.

Wydaje mi się, że problemem był skrupułogenny nacisk na te wszystkie detale rubrycystyczne. Ale tu chyba nie ma złotego środka, zawsze się znajdzie paru skrupulatów (przy starej formacji) lub paru szaleńców robiących z liturgii swój własny teatrzyk (przy nowej formacji).

Sprawa jest chyba jeszcze bardziej skomplikowana, bo jednorodność formy celebracji Mszy trydenckiej w skali ogólnoświatowej jest największym chyba mitem tradycjonalizmu. Zakładając nawet, że ogól lokalnych indultów był zgodny z prawem centralnym (co nie jest prawdziwe), mamy jeszcze najrozmaitsze zwyczaje stojące w sprzeczności z rubrykami. Przez wieki rozwijały się one i były niezależne od Mszału. Nie chcę oceniać, czy to złe czy dobre, ale tak było. Rozmaite wytyczne i Rzymu trafiały do biskupów, ale czy wszyscy się nimi przejmowali?

Czy z uwagi na przyzwolenie na szereg takich uzusów wielka liczba przedsoborowych biskupów, kurialistów i liturgistów, profesorów seminarjów do piekła poszła?

Jest taki zapis u Nowowiejskiego, który u laika może wzbudzić przekonanie, że "łatwo było nagrzeszyć" podczas Mszy trydenckiej.

Kapłan, któryby przez nieuwagę opuścił w formie konsekracji słowo "enim" i dlatego po raz drugi postacie konsekrował, grzeszy śmiertelnie. (A. J. Nowowiejski, Ceremonjał parafjalny, wyd. siódme, Płock, 1931, str. 208, nr 411)

Pod spodem pierwszy właściciel książki, niewątpliwie kleryk, odnotował wyjaśnienie wykładowcy:

Dlatego, że słowo "enim" nie jest potrzebne do ważności konsekracji. Po słowach "Hoc est corpus enim" (sic!) konsekracja jest dokonana, powtarzanie zaś konsekracji nad Hostją konsekrowaną jest ciężką zniewagą, grzechem ciężkim.

wydaje mi się, że tu grzechu nie ma za samo pominięcie słowa "enim" tylko za świadome i dobrowolne "konsekrowanie" już konsekrowanej hostii.