Jarod
|
 |
« Odpowiedz #1 dnia: Września 14, 2012, 14:11:48 pm » |
|
Przykłady na zachętę:
3. Z diecezji przemyskiej
Odnowa liturgii w diecezji przemyskiej posuwa się naprzód. Akcją objęto księży i organistów. W czterech punktach diecezji urządzono w swoim czasie kursy mentatorów liturgicznych dla duchowieństwa. Podczas rekolekcji kapłańskich, wszyscy księża uczestniczyli we wspólnej Mszy św. koncelebrowanej w duchu odnowionej liturgii.
Diecezjalna Władza Duchowna darzy ogromnym zrozumieniem i poparciem całą akcję odnowy liturgii, czego wymownym dowodem jest mianowanie w lipcu b. r. przez Ks. Bpa Ordynariusza diecezjalnego Referenta do spraw Muzyki Sakralnej, którego naczelnym zadaniem jest zorganizowana opieka nad całością muzyki i śpiewu kościelnego w diecezji. Należy podkreślić, że referent spełnia swoje obowiązki etatowo a nie ubocznie, na marginesie innych obowiązków. Fakt ten stanowi pewnego rodzaju unicum w Polsce.
W celu zrealizowania powyższego zadania Referent w oznaczonym dniu każdego tygodnia w Kurii Biskupiej służy duchowieństwu pracującemu w duszpasterstwie informacjami i praktycznymi wskazaniami odnośnie śpiewu kościelnego w odnowionej liturgii, oraz ułatwia zdobycie potrzebnego i odpowiedniego repertuaru muzycznego.
Na zaproszenie Księży Proboszczów wyjeżdża do poszczególnych parafii i służy pomocą w postawieniu śpiewu liturgicznego na odpowiednim poziomie.
Referent bierze udział w rejonowych kongregacjach dekanalnych Księży, na których podaje informacje i uzgadnia interpretacje odnośnie najnowszych zarządzeń w sprawie muzyki i śpiewu kościelnego, a w razie potrzeby przeprowadza odpowiednie ćwiczenia.
Do zadań Referenta należy także organizowanie duszpasterstwa muzyków kościelnych przez urządzanie dekanalnych dni skupienia oraz wspólnych rekolekcji dla organistów połączonych z odpowiednimi ćwiczeniami muzycznymi. Już od 2 lat urządzano z powodzeniem takie spotkania dekanalne, a w bieżącym roku zorganizowano czterodniowe rekolekcje dla wszystkich organistów diecezjalnych.
Konferencje rekolekcyjne, odpowiednie ćwiczenia, a nade wszystko wspólne uczestnictwo w uroczystej liturgii mszalnej ukształtowane według zaleceń odnowy soborowej – napełniło tych ludzi zapałem i zrozumieniem dla pracy w tej dziedzinie, a w ten sposób uczyniło z nich bardziej chętnych i zaangażowanych współpracowników dla księży w parafii.
Na marginesie niniejszej relacji należy podkreślić ogromne zapotrzebowanie w terenie na księży i świeckich przygotowanych fachowo w dziedzinie muzyki sakralnej i liturgii. Instytut Muzykologii Kościelnej przy KUL spełnia tu wielkie i pożyteczne zadanie dając swoim wychowankom odpowiednią formację muzyczną i liturgiczną.
(...) IV. KRONIKA ODNOWY
2. Z Sekcji Liturgicznej Instytutu Teologii Pastoralnej KUL
Sekcja Liturgiczna KUL przygotowuje w trzyletnim specjalistycznym studium wykładowców i pracowników ośrodków duszpasterstwa liturgicznego w duchu soborowej odnowy liturgii zarówno w diecezjach jak i zgromadzeniach zakonnych. Na rok akademicki 1968/69 zgłosił się na to studium z całej Polski ... jeden student.
(...) IV. LITURGICZNA WSPÓLNOTA
Jerzy Grześkowiak
Wspólnota wiernych a eksperyment w liturgii
Z pewnością zależność eksperymentu od kompetentnej władzy jest zawsze konieczna i w dobrze rozumianym eksperymencie autorytet władzy nigdy nie powinien być kwestionowany. Dzieje liturgii wśród pewnych odłamów protestantyzmu są bowiem ostrzeżeniem. Pokazują one, do czego prowadzi brak kontroli w liturgii i pozostawienie wszystkiego całkowitej dowolności i swobodzie, gdy zaspokaja się jedynie potrzeby chwili, a zabraknie wyczucia dla ciągłości liturgicznej tradycji 5 . Niemniej należałoby chyba uwzględnić w eksperymencie element inicjatywy oddolnej. Zawsze będzie musiało w nim istnieć zdrowe napięcie pomiędzy autorytetem i wolnością. Inicjatywa w eksperymencie winna wychodzić także „od dołu”, od lokalnych wspólnot liturgicznych. Trzeba przecież z całą szczerością przyznać, że bez oddolnego nacisku wyrażającego się m.in. w ekperymentalnych próbach przystosowania liturgii do współczesności, nie byłoby soborowej reformy liturgii lub przynajmniej nie przybrałaby ona tak radykalnej formy. Inicjatywa oddolna jest przeto konieczna. Dlaczego prawo do eksperymentu mają mieć tylko idee członków terytorialnej komisji liturgicznej, a zawsze miałyby iść na marne właściwe i sensowne pomysły liturgiczne duszpasterza żyjącego w środowisku i znającego potrzeby wiernych czy też propozycje i inicjatywa świeckich? Dlatego zamiast mówić o „eksperymencie kierowanym”, który to termin wydaje się inicjatywą podjęcia eksperymentu zacieśniać tylko do władzy kościelnej, nie można by raczej postulować „eksperymentu kontrolowanego”?
b) T e o l o g i c z n e u z a s a d n i e n i e d e s a k r a l i z a c j i 11
Współcześnie zauważa się dwa stanowiska w ocenie zjawiska desakralizacji. Według kierunku reprezentowanego m.in. przez D. B o n h o e f f e r a, K. R a h n e r a, H. C o x a, M.D. C h e n u, Y. C o n g a r a w desakralizacji należy widzieć pozytywny fakt polegający na zniesieniu różnicy pomiędzy sacrum i profanum; fakt ten został zrealizowany przez Chrystusa i stawiany jest jako postulat Jego wyznawcom. Przeciwne stanowisko mniejszości reprezentowanej zwłaszcza przez J. D a n i e l o u ocenia desakralizację jako znak niewiary naszych czasów 12 .
|