Pytania błahe i trywialne

Czy są jakieś przepisy pozwalające na zamianę Credo na Akt wiary?
Czy to kolejny przykład radosnej twórczości ludowej księży?

Czy są jakieś przepisy pozwalające na zamianę Credo na Akt wiary?
Czy to kolejny przykład radosnej twórczości ludowej księży?

Jak rozumiem chodzi o NOM.

Czy są jakieś przepisy pozwalające na zamianę Credo na Akt wiary?

Przepisy, przepisy... To sztywniactwo. I faryzeizm. Bo każdy sztywniak to faryzeusz.

A tak na poważnie, to są przepisy niepozwalające na taką zamianę. Np. "Redemptionis sacramentum" nr 69: "We Mszy świętej oraz w innych celebracjach świętej liturgii nie wolno używać Symbolu, czyli Wyznania wiary, którego nie ma w prawnie zatwierdzonych księgach liturgicznych". Ponadto w "Ordo Missae" Mszału z 2002 r. w nr. 19 napisano: "Loco symboli nicaeno-constantinopolitani, praesertim tempore Quadragesimae et tempore paschali, adhiberi potest symbolum baptismale Ecclesiae Romanae sic dictum Apostolorum" ("Zamiast symbolu nicejsko-konstantynopolitańskiego, zwłaszcza w czasie Wielkiego Postu i w Okresie Wielkanocnym, można użyć symbolu chrzcielnego Kościoła Rzymskiego, zwanego Składem Apostolskim") – "Credo in Deum" jest tutaj podane jako jedyny (a nie jeden z wielu albo tylko przykładowy) zamiennik "Credo in unum Deum".
Jest jeszcze sytuacja, kiedy zgodnie z Mszałem albo Rytuałem wyznanie wiary pomija się (choć dzień liturgiczny by tego wymagał), bo odmawiane albo odnawiane są przyrzeczenia chrzcielne (Wielka Sobota; chrzest albo bierzmowanie podczas Mszy) – ale to nie dotyczy kwestii przez Pana poruszonej.

Dzięki.

Rzecz miała miejsce podczas NOM. Ksiądz koncelebrujący wykonywał czynności należące do ministranta (usługiwał przy Ofiarowaniu). Można tak, czy młody ksiądz trochę popłynął?

TO BARDZO WAŻNE DLA MNIE PYTANIE BARDZO PROSZĘ O ODPOWIEDZ]L.I.Ch. W 2014r. byłem na pielgrzymce do Fatimy w bardzo ważnej dla mnie intencji [nawrócenie i powrót do siebie moich rodziców] ze względu na zamiłowanie do NFRR chodziłem na Msze do FSSPX jednak chciałem aby wszystko było zgodnie z normami dlatego ponieważ nie mieli wtedy jurysdykcji spowiadałem się u księży diecezjalnych itp. Jakiś czas wcześniej zapisałem się do MI tradycyjnej obserwancji ponieważ nie byłem pewien czy tak można na pielgrzymce spytałem kapłana czy jest to dobre. Nie odpowiedział na moje pytanie natomiast pod groźba nieudzielenia rozgrzeszenia zabronił mi chodzić do FSSPX ponieważ intencja była dla mnie ogromnie ważna a aby pojechać na ową pielgrzymkę wziąłem kredyt na trzy lata bo inaczej nie było by mnie stać wbrew sobie przystałem na to żądanie z myślą że do momentu spowiedzi u kapłana który zna sprawę będę uczęszczał do grekokatolików lub na NOM. Jednak miałem wątpliwości czy spowiedź była ważna dlatego nie przyjołem komunii św. Moje pytanie CZY W TAKIM RAZIE MOJA PIELGRZYMKA MIAŁA SENS CZY BYŁA BEZ OWOCNA/NIE WAŻNA NIE MIŁA BOGU? CIĄGLE MAM OGROMNE WYRZUTY SUMIENIA I MYŚLI TYPU GDYBYM PRZYJĄŁ WTEDY KOMUNIE MOŻE PAN BÓG BY WYSŁUCHAŁ I ZŁOŚĆ DO SIEBIE. Bardzo proszę o odpowiedź!!!

Pytanie mnie nurtuje ostatnio następujące: dwoje młodych ludzi, niepełnosprawnych chce wziąć ślub. z racji tego że oboje mają podobną wadę
postanawiają poddać się badaniom genetycznym, z których dowiadują się, że ich dziecko na 100 % (wg genetyki) będzie miało tę samą wadę (np. głuchota lub inne poważnie utrudniające życie).
Natomiast gdyby związali się z kimś innym(o nieuszkodzonym genie) dziecko słuszałoby normalnie.  pytanie: czy sakrament małżeństwa będzie ważny, czy duszpasterz powinien odradzić ?
przypomina mi to sytuację z zakazem Kościoła zawierania związku małżeńskiego dla osób o zbyt bliskich więzach krwi - jak mniemam wynika on z przesłanek również genetycznych ? 
Jeśli pomimo wszystko mogą zawrzeć małżeństwo, to czym się to różni od przeszkody związanej z bliskim pokrewieństwem ?

Moim zdaniem mogą. Jeśli są w stanie "skonsumować związek" i nie ma pokrewieństwa to nie ma chyba innych powodów (oprócz upośledzenia umysłowego) dla których Kościół nie zezwoliłby na zawarcie Sakramentu.

Dziękuję za opinię. chodzi mi głównie o porównanie tej sytuacji z przeszkodą pokrewieństwa - w obu przypadkach związek może zostać skonsumowany. w przypadku pokrewieństwa narzeczonych  Kościół chyba w swej mądrości zabrania małżeństwa ze względu na pojawiające się duże prawdopodobieństwo wad genetycznych? czy jest inny powód ?  Może powiniene inaczej zapisać pytanie: jaki jest uzasadnienie zakazu małżeństwa ze względu na istniejącą przeszkodę pokrewieństwa ?

Dziękuję za opinię. chodzi mi głównie o porównanie tej sytuacji z przeszkodą pokrewieństwa - w obu przypadkach związek może zostać skonsumowany. w przypadku pokrewieństwa narzeczonych  Kościół chyba w swej mądrości zabrania małżeństwa ze względu na pojawiające się duże prawdopodobieństwo wad genetycznych? czy jest inny powód ?  Może powiniene inaczej zapisać pytanie: jaki jest uzasadnienie zakazu małżeństwa ze względu na istniejącą przeszkodę pokrewieństwa ?

Szeroko i zrozumiale pojęte kazirodztwo, czyli tzw. chów wsobny, co często charakteryzuje np. żydostwo i ich cechy typu nos, uszy itd.

w przypadku pokrewieństwa narzeczonych  Kościół chyba w swej mądrości zabrania małżeństwa ze względu na pojawiające się duże prawdopodobieństwo wad genetycznych? czy jest inny powód ?

Prawdopodobieństwo wad genetycznych nie było raczej przyczyną tego zakazu. Historycznie zakaz wywodzi się już z prawa rzymskiego (choć nie był tak bardzo skrupulatnie przestrzegany przez Rzymian). Św Augustyn uważał, że zakaz małżeńsw kuzynów sprzyja "mieszaniu" rodzaju ludzkiego i godzeniu wrogich klanów (przez kojarzenie małżeństw poza kręgiem własnych krewnych).  W rezultacie będzie mniej wojen. 

Tu jest dobry artykuł na ten temat:
http://www.newadvent.org/cathen/04264a.htm

Prawdopodobieństwo wad genetycznych nie było raczej przyczyną tego zakazu.

Jeżeli nie prawdopodobieństwo wad genetycznych to co mogło być przyczyną zakazu?
Od zarania dziejów człowiek wiedział, że chów wsobny generuje wady. Przykładem znanym do dzisiaj są Mozabici żyjacy na Saharze. Wszyscy od dzieci szkolnych do starców noszą okulary ze szkłami grubosci denek od butelek.

Pytanie Abu Josefa nie jest, nomen omen, ani "błahe" ani "trywialne".

Podobna sytuacja może nastąpić po zawarciu małżeństwa. Co będzie, gdy małżonkowie dowiedzą się, że ich potencjalne dziecko będzie obarczone ciężką chorobą z uwagi na "nosicielstwo" wad genetycznych rodziców. Czy mają moralne prawo, świadomie obarczyć dziecko chorobą.

Zakupiłem byłem kiedyś u Piusowców książkę węgierskiego księdza (podobno bestseller międzywojnia) który skupiał się na takich właśnie przypadkach. Książka skierowana była do ludzi młodych, przed ślubem.
Owszem, odczuwało się w słowach autora powiew eugeniki. Tym niemniej nie można było odmówić autorowi racji.
Np. czy rodzice mają "prawo do dziecka" pomimo pewności, że będzie obarczone wadą genetyczną lub dziedziczną chorobą psychiczną. Czy w imię takiego "prawa" rodzice - nie Bóg - mają prawo świadomie nakładać Krzyż na ramiona innego człowieka. Autor w takich wypadkach wskazywał na możliwość innych wyborów życiowych lub bezdzietność.

Czy może to być podstawą do stwierdzenia nieważności?

Jeżeli nie prawdopodobieństwo wad genetycznych to co mogło być przyczyną zakazu?

Napisałem powyżej.

Proszę zobaczyć co piszą w zalinkowanej  Catholic Encyclopedia w sekcji "Motives of impediment".  Wspominają tam, że prawdopodobienstwo wad było jedną z przyczyn zakazu, ale nie jedyną i nie najważniejszą. W dodatku motyw ten pojawia się w nauce Kościoła stosunkowo późno.

Nie wątpię, że ludzie znali niebezpieczeństwa "chowu wsobnego" od niepamiętnych czasów, ale dlaczego w takim razie Ojcowie Kościoła nie wspominaja o tym?
Wygląda  na to, że najwcześniejsze dokumenty kościelne mówiące o biologicznych skutkach małżeństw z bliskimi krewnymi pochodzą z XIX wieku. Wcześniej nie uznawano tego więc, przynajmniej oficjalnie, za jakąś ważną przyczynę zakazu. Może dlatego, że byłoby to trochę jak uznanie, że ludzie z wadami są gorsi, i nie powinni się urodzić.

Św. Augustyn poświęca w De Civitate Dei w ks. XV cały rozdział  16 temu tematowi, ale nie wspomina ani słowem o jakichś wadach (sprawdziłem). Pisze natomiast to, co napisałem powyżej:  miłość powinna się rozlewać po całym rodzaju ludzkim, a nie koncentrować się wewnątrz kręgu najbliższych krewnych, więc należy unikać tworzenia zamkniętych klanów (poprzez żenienie się np. z kuzynami). To samo, wg CE,  uważął Św. Tomasz w Summie (nie mam czasu teraz sprawdzać co dokładnie napisał - założę się jednak, że o wadach też nic nie wspomniał - sprawdzę jeszcze później).

Czy może to być podstawą do stwierdzenia nieważności?

Tzn co, prawdopodobienstwo wystąpienia wad? Nie sądzę.

Skutki tego na przykładzie Habsburgów aż nadto widoczne.


https://migg.wordpress.com/2009/04/20/upadek-genomu-habsburgow/

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ferdynand_II_Habsburg
Wystarczy zerknąć na drzewo jego genologiczne i niektóre pozycje się pokrywają.