Wystartowały I Komunie Święte.

Moja Komunia to maj 1981. Żadnych cyrków poza wierszykami jakimiś na koniec dla proboszcza. Ale to był już NOM.

W prezencie dostałem album z kościołami Rzymu i złoty krzyżyk, który noszę do dziś.

Takie prezenty należy dawać: w miarę możliwości kosztowne, bo okazja szczególna, ale umacniające w Wierze.

Źle natomiast jest, gdy dziecko dostaje tandetne dewocjonalia i drogie rzeczy służące zabawie. 

Dziś coraz częściej jest własnie tak: tandetne dewocjonalia (typu "złoty" łańcuszek za 30 zł) i drogie zabawki... lub obficie wypchana koperta.

A jak dawniej (za moich czasów) wszyscy mieliśmy potem spotkanie rodzinne, to dziś wiele dzieciaków ma oficjalne przyjęcia w restauracji... sami dorośli utrudniają dzieciom przeżycie tego w wierze - zaczynając od rodziców, kończąc na niektórych nawet katechetach.

Z prezentami jest też taki problem, że wszyscy chcą coś dać. Jeśli ktoś ma dużą rodzinę, kończy się to tak, że dziecko dostaje cztery złote łańcuszki, pięć różańców, i trzy Biblie. Niektórzy więc wolą dać kopertkę z pieniędzmi, bo przecież wstyd przyjść z pustymi rękami na przyjecie...

Kazanie o dziewczynce z Chin z ust ks. Karola słyszałem przy różnych okazjach.

Historia chińskiej dziewczynki pochodzi z książki

Karl Maria Harrer, Die schönsten Eucharistischen Wunder, Miriam Verlag.

Historia o dziewczynce z Chin była też na mojej I Komunii św. i bynajmniej KRR to nie był. 

Z prezentami jest też taki problem, że wszyscy chcą coś dać. Jeśli ktoś ma dużą rodzinę, kończy się to tak, że dziecko dostaje cztery złote łańcuszki, pięć różańców, i trzy Biblie. Niektórzy więc wolą dać kopertkę z pieniędzmi, bo przecież wstyd przyjść z pustymi rękami na przyjecie...

Różańce są zazwyczaj przed. Np. dla wszystkich brązowe (rozkaz katechetki) i mój czarny nie przeszedł, dorobiłem się zatem dwóch przed komunią...

A Biblia: lepiej trzy (katolickie) niż żadna. Byleby Biblia, a nie opowiastki dla dzieci na jej podstawie pisane.

Ostatnio jeden z naszych kandydatów na ministrantów stwierdził, ze w domu nie ma Biblii. Ani jednej. Chłopak przed komunią, może dostanie, skoro rodzice nie mają,

Z Bibliami różnie bywa, faktycznie. A "opowiastki biblijne" to już prawdziwa plaga.

Mam w domu niezłą kolekcję różnych Biblio-podobnych książeczek, które moje dzieci podostawały od rodziny i znajomych przy różnych okazjach (chrzty, pierwsze komunie, urodziny). Niektóre katolickie, inne "prawie katolickie", jeszcze inne protestanckie całkiem - ofiarodawcy niestety przeważnie nie mają pojęcia, co dają.

Niedawno w warszawskim przeoracie FSSPX była I Komunia św. Widać było po tych dzieciach, jaki mają stosunek do Tego Sakramentu. Nie było żadnych wierszyków, żadnego dodawania innych rzeczy niż w rubrykach - wszystko tak jak ma być.
Dodatkowo piękne kazanie o bohaterskiej dziewczynce z Chin, która gdy żołnierze komunistyczni podeptali Hostie, ona zbierała je językiem na klęcząco(nie do ręki) z posadzki Kościoła. W końcu pewnego dnia będąc w kościele, gdy żołnierz komunistyczny strzelił i ją zabił przyjęła ostatnią Komunię.

Problem w tym , że to raczej legenda niż realne zdarzenie. Szczegolnie ten motyw z zastrzeleniem, bo same profanacje hostii i męczeństwo chińskich katolików w czasach maoizmu szczególnie w czasie rew. kulturalnej jest faktem.

Co do komunii to rzeczywiście, postępuje laicyzacja i komercjalizacja tego święta. Aczkolwiek ja jeszcze pamiętam, że ze strony katechetek otrzymałem sensowne przygotowanie tak, że rozumiałem powagę święta, aczkolwiek miałem pewiem problem ze zrozumieniem czym jest konsekrowana hostia. Doszegłem dopiero w liceum, gdy zrozumiałem , mniej więcej na czym polega katolicyzm, a prościej wtedy gdy Bog natchnął mnie łaską WIARY.

Pozdrawiam

A co do opowiastek biblijnych to właśnie mój pierwszy kontakt z Biblią to czytanie Historii Świętej. Taka ilustrowana troszkę wydana przez Księgarnie św. Wojciecha w latach 50-tych.

  Problem w tym , że to raczej legenda niż realne zdarzenie. 

Ze swego dzieciństwa pamiętam takie historie, które obecnie wydają mi się może nieco naciągane ale tamtym etapie budowały właściwe nastawienie do Sakramentu.

U mnie było bez alb i udziwnień, i na szczęście przed chorym pomysłem na wymuszanie przysięgi abstynencji...

A co złego jest w przysiędze abstynencji?

Problem w tym, że ktoś, kto ma lat siedemnaście może nawet nie wiedzieć czy taką przysięgę składał. Zwyczajnie nie pamiętać...

U mnie było bez alb i udziwnień, i na szczęście przed chorym pomysłem na wymuszanie przysięgi abstynencji...

A co złego jest w przysiędze abstynencji?

Składanej przez ośmioletnie dzieci?