O. Knotz: Nie przyznawaj się żonie do zdrady

http://wiadomosci.onet.pl/kraj/katolicki-duchowny-radzi-nie-przyznawaj-sie-zonie-,1,4266631,wiadomosc.html


Tak po prawdzie to nie wiedziałem, gdzie to umieścić. Bardzo mnie to zaciekawiło. Co o tym Wy sądzicie.?

Nie wiem czy bym chciał, aby w restauracji podszedł do mnie kelner i powiedział:

"Monsieur, bardzo mi przykro, ale wczoraj naplułem panu do zupy."

Chyba lepiej byłoby nie mówić, ale jak zagwarantować, że strona zdradzona nie dowie się o tym od kogoś innego? O zdradzie wie co najmniej jeszcze jedna osoba i nawet niekoniecznie informacja musi pochodzić od niej - po prostu takie rzeczy trudno utrzymać w tajemnicy, bo w grę wchodzą bardzo silne emocje.

Mnie się wydaje, że przyznanie się byłby takim wstrząsem, że zniechęciłoby męża do dalszy wyskoków, ukrycie i okazywanie większej miłości raczej pachnie tchórzostwem i może prowadzić do kolejnej zdrady (dużo zależy jak zwykle od człowieka).

Żony się nie zdradza.!!!!!!!!!!!!!!!!!

Umiera Angielka. Na łożu śmierci mówi do męża:
- Och Johnny, kochałem cię bardzo ale raz cię zdradziłam. Ten czarny Rolls-Royce, którym tak lubisz jeździć, to właśnie od niego.

Umiera Francuzka. Na łożu śmierci mówi do męża:
- Och Jean, kochałam cię bardzo, ale jeden raz cię zdradziłam. Ta willa na Lazurowym Wybrzeżu która tak lubisz, to właśnie od niego.

Umiera Rosjanka. Na łożu śmierci mówi do męża:
- Och Wania, kochałam cię bardzo, ale jeden raz cię zdradziłam. Pamiętasz tą skórzaną czapkę, którą tak bardzo lubiłeś nosić? On ci ja wtedy ukradł.

Żony się nie zdradza.!!!!!!!!!!!!!!!!!

A męża wolno?

(...) Pamiętasz tą skórzaną czapkę, którą tak bardzo lubiłeś nosić? On ci ja wtedy ukradł.

A w Polsce jak to jest?

A ja uważam, że dla żony jest po prostu często dowiedzenie się o zdradzie bardzo dużym wstrząsem i szokiem. Może to mocno zaszkodzić relacjom w rodzinie, co nie miałoby miejsca mimo zdrady, gdyby się o niej nie dowiedziała. To przykre dowiedzieć się, że się zostało zdradzonym. Są sytuacje, gdzie taka informacja rozwaliła związek. Oczywiście zdrady nie powinno po prostu być nigdy. Ale czy o niej powiedzieć, czy nie, to chyba sprawa indywidualna, zależy od psychiki żony itd. Chyba z resztą przyznanie się nie jest wymagane przez Kościół. Uczciwość małżeńska to ważna sprawa, ale pytanie o granice uczciwości. Czy matka może powiedzieć swojej mało urodziwej córce- jesteś brzydka i zniszczyć jej psychikę na całe życie? Prawda i uczciwość nie polega na tym, by zawsze mówić, co się wie, ale by też wiedzieć, co się mówi i JAKIE DOBRO z tego wynika.

A ja uważam, że dla żony jest po prostu często dowiedzenie się o zdradzie bardzo dużym wstrząsem i szokiem.

Identycznie może być dla męża, są to bowiem symetryczne strony małżeństwa. Dowiedzenie się o zdradzie jest uzasadnionym powodem dla orzeczenia separacji, zatem na miejscu o. Knotza uważałbym z ferowaniem wyroków w którąkolwiek stronę.

a co z warunkami dobrej spowiedzi?

a co z warunkami dobrej spowiedzi?

A czy warunkiem dobrzej spowiedzi jest opowiadanie swoich grzechów wszystkim dookoła?

a jak należy rozumieć zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu?

Zależy od grzechu i od osoby. Ale podkreślmy również - my nie neo.

O ileż prosciej nie zdradzać.

O ileż prosciej nie zdradzać.

O ileż prościej nie grzeszyć... A ciągle grzeszymy.
Dylemat jest zaś ważny i wcale nie taki oczywisty. Z jednej strony uczciwość, z drugiej zaś skomplikowana wrażliwość kobiety. Nie warto tematu bagatelizować czy śmiać się - to się może przytrafić każdemu z nas. Jeśli dziś nie doświadczam pokus ze strony innych kobiet nie oznacza tak, że w przyszłości nic mi nie grozi. Warto być czujnym gdyż małżeństwo i rodzina to wielkie dobro. Im większe dobro, tym większa nienawiść szatana.

W temacie: czy ktokolwiek z Państwa wyobraża sobie budowania i rozwijania małżeństwa na kłamstwie i obłudzie? (milczenie do tego zaliczam) A jak małżonek się dowie? Czy łatwiej wybaczyć zdradę czy jej zatajenie? Czy w wypadku zdrady, przemilczenie i życie dalej jakby nigdy nic, nie jest hipokryzją?