Gdzie się kończą granice uporczywej terapii a zaczyna eutanazja

...

@ p. Berek

A może to naturalne. Tak samo jak matka małego dziecka niechętnie oddaje je pod opiekę innej osoby, tak samo, a może nawet bardziej - matka człowieka niepełnosprawnego psychicznie czuje się jego głównym, najważniejszym i czasem jedynym opiekunem. Te odczucia rozluźniają się zwykle wraz z nabieraniem przez dziecko zdolności używania rozumu. Jeśli z powodu choroby ta zdolność nie pojawia się u dziecka, u matki nie przestaje działać ten sam instynkt chronienia go przez światem, który pojawia się w chwili narodzenia dziecka. Tym silniejszy, że taki człowiek, będąc nieraz równie bezbronnym jak noworodek, jest bardziej niż noworodek narażony na wszelkie zło, którego ludzie nie szczędzą. Taka matka nie tyle czuje "misję", co czuje, że do końca życia, jej albo dziecka, będą na niej ciążyć te same obowiązki, które pojawiły się w chwili narodzenia dziecka.

Kiedy widzi Pan u takiej matki lęk, gdy traci dziecko z oczu, gdy opiekę przejmuje nad nim ktoś inny, niech Pan pomyśli, czy taki lęk uznałby Pan za nienaturalny, gdyby występował u matki noworodka.

...

Tak na marginesie - "pani" Berek  :).

Oj, ale gafa, najmocniej Panią przepraszam.

Uważam jedynie, iż cięzko uznać argumenty matki na rzecz eutanazji jako "przesądzające" - a najwyraźniej będzie ona (jej wypowiedzi, a pewnie i postać) użyta na pierwszej linii frontuw kampanii  na rzecz wprowadzenia eutanazji.  >:(
Obawiam się także, że taka kampania czeka nas już calkiem niedlugo.

Możliwe. Pokażą chwytające za serce przypadki itd. Tylko że dla mnie naturalnym jest, kiedy matka do końca życia opiekuje się swoim dorosłym upośledzonym dzieckiem, za to wbrew naturalnemu instynktowi macierzyńskiemu jest postulat uśmiercenia swojego dziecka.

Przed casusem Alicji Tysiąc dałabym se obciąć rękę, że nie znajdą w Polsce takiego potwora, który publicznie przyznałby się za życia swojego dziecka do swych morderczych zamiarów. Teraz uwierzę już we wszystko.

Jak działa Dignitas?

Dignitas została założona w 1988 roku. Do końca 2008 miała już 6000 członków i asystowała przy samobójstwie 9947 osób – 115 Brytyjczyków rozstało się z życiem przy jej pomocy. Pracuje z klientami przewlekle chorymi, ciężko niepełnosprawnymi lub cierpiącymi z powodu nieznośnego i niedającego się uśmierzyć bólu. Niektórzy lekarze wyrażają obawy, że nie wszyscy pacjenci korzystający z usług Dignitas byli nieuleczalnie chorzy.

Według założyciela Ludwiga Minelli, wielu osobom wystarcza pewność, że takie rozwiązanie jest dostępne. W marcu, w Amsterdamie powiedział: - Około 70 procent osób proszących o zielone światło nigdy się już z nami nie kontaktuje po jego otrzymaniu.

Dignitas to organizacja non-profit. Za asystowanie w samobójstwie klienci płacą 10 500 franków szwajcarskich. Cena pokrywa procedury administracyjne, konsultacje z lekarzem przepisującym środek używany do samobójstwa, wynajem lokalu oraz pochówek – pogrzeb lub kremację. Wpisowe kosztuje 200 franków, a roczne członkostwo to 80 franków.

z http://zdrowie.onet.pl/1566297,2041,0,3,,nie_moglam_pozwolic_by_umarl_w_samotnosci,psychologia.htmlPodkreślenie moje.
 Czy to nie powinno być karalne ? Jeśli karze się za " obrażanie " innych ludzi, to dlaczego przyzwala się ich mordować.

Człowiek na płucosercu. Bez szans na przeszczep, wybudzony, świadomy. Rozmawia z rodziną, żegna się. Przychodzi ktoś z "obsługi" i wyłącza urządzenie. Płucoserce będzie potrzebne przy następnej operacji, zaraz po jego oczyszczeniu. Jak się na to zapatrywać? To jest też eutanazja?

Eutanazja:

http://ptta.pl/pef/pdf/e/eutanazja.pdf

Odświeżam ten temat, bo właśnie przeczytałam o przypadku Belga, który przez 23 lata leżał - jak sądzono - pogrążony w śpiączce. Dopiero teraz okazało się, że diagnoza była błędna, pacjent była cały czas świadomy i słyszał, co się wokół niego dzieje:

http://www.rp.pl/artykul/25,396345_Koszmar_Belga_trwal_23_lata.html

Są opinie lekarzy, że takich przypadków może być znacznie więcej.

I jeszcze wiadomość ze Szwajcarii - dr Minelli, szef organizacji Dignitas ostatnio bardzo się naraził wiadomym kręgom. Otóż władze szwajcarskie podjęły kroki zmierzające do ograniczenia turystyki eutanazyjnej, co doktor porównał do zamknięcia granic dla Żydów w czasie wojny:
http://www.rp.pl/artykul/25,396247__Samobojcy_jak_ofiary_Holokaustu_.html

"Jemu trzeba ulżyć, a nie pokochać."
Zmroziło mnie takie zdanie, wypowiedziane przez MATKĘ. Jak strasznie ta kobieta zatraciła się w swoim nieszczęściu, że odmówiła swojemu dziecku człowieczeństwa i najbardziej elementarnej potrzeby człowieka jaką jest miłość... Dla mnie to jedno z najbardziej wstrząsających zdań jakie przeczytałam w sprawie problemu eutanazji...

http://www.dziennik.com/wiadomosci/artykul/noblista-w-dziedzinie-medycyny-poddal-sie-eutanazji

Christian de Duve, który w 1974 roku został laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny, poddał się eutanazji - poinformowała w poniedziałek jego uczelnia, Uniwersytet Katolicki Louvain (UCL) w Louvain-la-Neuve. Miał 95 lat.

Dziwnie brzmi takie zestawienie - uczelnia katolicka i eutanazja...

Belgia - eutanazja dla dzieci (bez ograniczeń wiekowych) --> jest o tym tu:

http://krzyz.nazwa.pl/forum/index.php/topic,8299.msg182698.html#msg182698

Dziś na stronie RW możemy przeczytać:

Belgia: diakon-pielęgniarz serwował eutanazję bez zgody pacjentów

Praktykowana w Belgii od ponad 15 lat eutanazja doprowadziła do ukształtowania się w tym kraju prawdziwej kultury śmierci. Przenika ona niestety również do Kościoła, o czym świadczy skandaliczna i wciąż nie rozstrzygnięta sprawa tamtejszej prowincji Braci Miłosierdzia, która zgadza się na przeprowadzanie eutanazji w należących do tego zgromadzenia szpitalach psychiatrycznych.

Jeszcze bardziej bulwersujący jest przypadek byłego pielęgniarza i diakona stałego Iva Poppe, który przedwczoraj został skazany na karę 27 lat więzienia za przeprowadzanie eutanazji na chorych, którzy o to nie prosili. Podczas procesu okazało się, że w Belgii jest to praktyka dość powszechna. Tym razem sprawa morderstw wyszła na jaw przy okazji leczenia psychiatrycznego koszmarów, jakie nawiedzały mężczyznę.

Oskarżony o zabójstwo pacjentów Poppe przyznał się do popełnienia kilkunastu z zarzucanych mu czynów; potwierdził również, że pacjenci nie prosili go o skrócenie życia. Większość domniemanych ofiar Poppe’a zmarła na skutek wstrzyknięcia powietrza do żył. Emerytowany pielęgniarz zabił także kilka osób ze swojego najbliższego otoczenia, w tym własną matkę. Podczas śledztwa oskarżony twierdził, że działał „powodowany współczuciem, żeby oszczędzić pacjentom cierpienia fizycznego i psychicznego”, gdyż często byli to ludzie w końcowej fazie życia. W czasie procesu przesłuchiwany był także zwierzchnik diakona Poppe'a, ówczesny metropolita Brugii, kard. Jozef De Kesel, który zadeklarował wolę współpracy z wymiarem sprawiedliwości dla pełnego wyjaśnienia sprawy i jej okoliczności.

Jako świadek w procesie Poppe’a zeznawał również Marc Cosyns, belgijski lekarz i obrońca eutanazji. Powiedział on, że każdego roku w Belgii odbiera się życie około 1000 osobom, które ani o to nie proszą, ani nie wyrażają na to zgody. Eutanazja serwowana nie na życzenie pacjenta lub wbrew jego woli, jest nazywana kryptanazją. Dr Cosyns stwierdził, że niższy personel medyczny dyskretnie skraca życie swoich pacjentów, nie pytając ich o zdanie, ponieważ czuje się do tego zobowiązany. Dr. Cosyns zauważył ponadto, że prawo depenalizujące kryptanazję nie jest potrzebne, ponieważ w jego mniemaniu, chodzi tu o „towarzyszenie” pacjentowi w procesie umierania, a więc działanie dla jego dobra. Jak widać na tym przykładzie belgijska mentalność pro-eutanazyjna wykazuje tendencje rozwoju w kierunku poszrzania cywilizacji śmierci w tym kraju.

http://pl.radiovaticana.va/news/2018/02/03/belgia_diakon-piel%C4%99gniarz_serwowa%C5%82_eutanazj%C4%99_bez_zgody_pacj/1361690