Sedewakantysci są heretykami ponieważ nie dokonują wyboru papieża

Pan Jacek widze drugie konto sobie przygotowal na wszelki wypadek

[W czymś Pana obraziłem???

Ależ skąd, pan jest przecież święty i w ogóle jesteście wszyscy taka katolicka bezemocjonalne elyta. Tradsowa rasa panów.

Pan jest chyba trochę przeczulony Szanowny Panie na swym punkcie, może nadwrażliwy. Ostantim zdaniem to mnie Pan rozbawił do łez  

I nie trzeba wracać do trydenckiego rytu.

 Czy pan Podważa decyzje Benedykta XVI który jednak uważa inaczej , gdzie pokora gdzie słuchanie papieża. Niech pan uważa bo popadnie pan w własną pułapkę niewiedzy....  

Kolejny przykład perfidnego podpierania się papieżem przy jednoczesnym sympatyzowaniu z ludźmi wobec papieża nieposłusznymi.

Skąd ta zarozumiałość , czyżby pan sympatyzował z wrogim Zbawienia .
Nie perfidnym, pozatym to Benedykt XVI jest papieżem i Bogu dzieki , to on chce naprawić to co ktoś przednim popsuł . widzi w tym cel . a jeśli o perfidię chodzi zarzuca ją pan papieżowi ,że jest nie posłuszny Janowi Pawłowi II .

Tu już żadna rozmowa nic nie da, tylko się trzeba modlić za cały Kościół i wszystkie Jego chore członki dopóki same nie poodpadają albo nie trzeba ich będzie amputować ...

Tu już żadna rozmowa nic nie da, tylko się trzeba modlić za cały Kościół i wszystkie Jego chore członki dopóki same nie poodpadają albo nie trzeba ich będzie amputować ...

to też robimy nieustannie, by zaślepieni się nawrócili...

Pokory to brak wielu tradsom a nie mi.

Nie widzi Pan, że to zdanie jest samo w sobie sprzeczne?

cytuj Tato

- Papież, oraz każdy inny katolik, biskup, kapłan czy wierny który popada w herezję bądź apostazję latae sententiae traci urząd i nie sprawuje swojej władzy ani nie ma żadnych praw rządzenia a wszystkie akty jego są nieważne i niebyłe. Nikt nie powinien być mu posłuszny. ( Konstytucja "Cum ex apostolatus" Papieża Pawła IV oraz CIC 1917;

Ale kto ma moc prawną, żeby stwierdzić : Papież popadł w herezję?

Chyba jego następca.
Myślę, że gdyby przykładowo, co nie daj Boże, któryś z papieży publicznie i wprost negował istnienie Trójcy Świętej, i zebrali się kardynałowie w liczbie znacznej, i dokonali wyboru kolejnego papieża to ten wybór byłby ważny. (To oczywiście moje prywatne zdanie).

Ale kto ma moc prawną, żeby stwierdzić : Papież popadł w herezję?

Moc ma tylko i wyłącznie Jego Następca.Natomiast fakt, żę kiedy Papież głosi herezję, w sumieniu jest wstanie ją rozważyć każdy katolik - Papieża nie osądzając.

Tato Moc ma tylko i wyłącznie Jego Następca.Natomiast fakt, żę kiedy Papież głosi herezję, w sumieniu jest wstanie ją rozważyć każdy katolik - Papieża nie osądzając.

Czyli sedewakantyści nie mogą stwierdzić wakatu na Stolicy Piotrowej, a jedynie teoretycznie zakładać, że gdyby papież popadł w herezję byłaby ona pusta?

teoretycznie, załóżmy, że papież hmm Jan Paweł VII powiększa Trójcę Świętą o Buddę. Co się wówczas dzieje ? Zakładając, że osobnik ów zachowuje się normalnie, nie ma podstaw by twierdzić, ze postradał rozum.

Załóżmy, ze 80 % kardynałów jest zdania przeciwnego, a 20 % popiera JPVII. Czy tych 80 % moze zwołać sobór, by przywołać apostatę do porządku ? czy nie byłoby to naruszenie podległości soboru papieżowi ?

Raczej powinni trwać w oporze, mogliby co najwyzej nie odprawiać Mszy una cum, bo przeciez JPVII żadną miarą nie byłby prawowiernym obrońcą wiary, czy jak się to wypowiada w Kanonie Mszy

Wybor nowego papieza przez pozostalych przy wierze kardynalow jest chyba forma koncyliaryzmu, ktory zostal potepiony. Sw. Robert Bellarmin przytacza ja jako jedna z pieciu hipotez swojej klasyfikacji, ale jest to jedyna, ktora zdecydowanie odrzuca.

Pozostaje wiec trwanie w oporze, ktorego natezenie winno (czy tez raczej moze) byc proporcjonalne do ciezkosci wystepkow papieza przeciw wierze. Prosze popatrzyc np. na Jana XXII, ktorego blad dotyczyl wszak kwestii dosc szczegolowej, a mimo to wywolal bunt katolickiego swiata.

Dlatego oczywiscie osod czy JPVII pozostaje papiezem czy nie moze byc analogiczny i prudencjalny, ale w zadnym mierze nie moze chodzic o wiazacy sad w sensie prima sedes a nemine... W Kosciele potrzebna jest jakas norma absolutna, zewnetrzna i obiektywna ; prymat sumienia to w sumie dosc posoborowy wymysl.

A co to za źródło  bo nie wiem:

Introductio in Codicem (1946), Udalricus Beste

Bo tam jest napisane, że "niemała liczba kanonistów uczy", czyli są także tacy, którzy uczą inaczej!

Z tego wynika, że papież może popaść w herezję i stracić urząd, ale i to, że sedewakantyści tego nie mogą stwierdzić, a jedynie w pokorze domniemywać. Jak i liczni kanoniści!

Z tego wygląda, że mogą.

Biskup Guerard des Lauriers się w grobie przewraca, gdy widzi, że tacy są współcześni sedeprywacjoniści Jak widać, posoborowie zepsuło nie tylko katolików, że stali się modernistami, ale i sedeprywacjonistów, że stali się sedewakantystami

Przez wieki był spór o to, czy papież heretyk traci urząd automatycznie, czy musi być z niego złożony. Pogląd, jakoby papież nie mógł popaść w herezję i stracić urząd był zupełną rzadkością.

No, ale jeśli ma być złożony z urzędu, to przez kogo - jedni mówili, że przez kolegium biskupów (sobór lub coś podobnego), inni - że przez Głowę Kościoła, czyli samego Pana Jezusa.

Z uwagi na potępienie koncyljaryzmu oraz pewną widoczną nawet i dla nas trudność stwierdzenia chwili herezji, lepiej jest przyjąć wersję 2-gą. Zresztą, możemy ćwiczebnie rozważyć: jaki dogmat zanegował Paweł VI ?

czy przedsoborowa doktryna o wolności religijnej to nauka dogmatyczna ? mam duże wątpliwości co do tego

Oczywiście że ssedewakantyści nie mają w tym względzie żadnego nieomylnego autorytetu. Twierdzić tak mogą, lecz jest to stanowisko ich sumienia ( nie jest to wcale posoborowy wymysł bowiem zawsze katolik sumieniem kierowac się w swym życiu musi i zawsze tak Kościół uczył - oczywiście sumieniem kierowanym i prowadzonym, kształtowanym  przez Kościół ). W tym wypadku wobec braku autorytetu orzekającego, bądź przynajmniej silnego kryzysu tegoż autorytetu jego powiedzmy "uwiądu", kryterium jest Nieomylne Magisterium Kościoła, czyli naiczanie Papieży co do których nie ma zastrzeżeń i wątpliwości ( wszystkich do roku 1958 ), który jak wiemy jest wyraźną cezurą w dziejach Koscioła. Co zaś do możliwości omyłki w oisądzie stopnia obecnego kryzysu ( tj. tego czy faktycznie Papież w herezję materialnie i formalnie popadł ) to istnieje ryzyko jej popełnienia. Rzecz jasna nie jest to wówczas kwestia herezji tylko raczej nieroztropności ergo niesprawiedliwości wobec Papieża - zatem jedynie grzechu, co prawda usprawiedliwionego ze względu na zamęt i kryzys Kościoła. Właśnie ryzyko popełnienia tego grzechu nie pozwala mi na przyjęcie tak radykalnej postawy w tym względzie jaką prezentują sedewakantyści i dlatego uważam ich stanowisko za nieuprawnione, aczkolwiek nie zmienia to faktu ich wierności katolickiej Doktrynie Wiary oraz miłości do Kościoła Świętego.