Autentyczna teologia nigdy nie mówi, że posiada prawdę absolutną

To zdanie jest wyjęte oczywiście z kontekstu (por. http://nowyruchliturgiczny.blogspot.com/2009/04/ks-nicola-bux-i-ks-salvatore-vitiello.html).

Przytaczam cały akapit:

Stąd zaczęto mówić o „przedsoborowej teologii”, która musi być zwyciężona i wymazana raz na zawsze, zastępując ją „teologią Soboru”. Zauważmy, że autentyczna teologia nigdy nie mówi, że posiada prawdę absolutną, która ma być przyjęta przez wszystkich z powodu wiary; dana opinia lub szkoła teologiczna nie może mienić się wyłącznym sposobem życia wiarą ani też „ekskomunikować” pozostałych szkół i opinii.
Prawdziwa teologia jest próbą interpretacji nauki wiary, zawsze opartej na dogmatach, nigdy niestawiającej opinii ponad słowem Bożym. Nigdy nie usiłuje wykluczać dogmatu (usuwać jego części, traktując wybiórczo „artykuły wiary”) ani też uznać dogmatu za przestarzały (dodając nowe „artykuły wiary”).

Cały artykuł jest staranny i sympatyczny, ale... mimo tej staranności autor napisał zdanie (tytułowe), które mnie wydaje się nieprawdziwe. Wszak jak dla mnie teologia jest nauką o Bogu, zatem czyż nie może dochodzić do zdań obiektywnie prawdziwych a zatem absolutnych? Np. dogmat o Niepokalanym Poczęciu NMP.

Mamy takie zdanie: Prawdziwa teologia jest próbą interpretacji nauki wiary, zawsze opartej na dogmatach, nigdy niestawiającej opinii ponad słowem Bożym. Nigdy nie usiłuje wykluczać dogmatu (usuwać jego części, traktując wybiórczo „artykuły wiary”) ani też uznać dogmatu za przestarzały (dodając nowe „artykuły wiary”. Podoba się? Jednak zdanie to świadczy, że autor (lub tłumacz) nie rozumie co pisze (lub łagodniej powiem, nie dba o precyzję wypowiedzi). No bo popatrzcie; co to za pojęcie "nauka wiary"? Jak wiadomo "Wiara – jak nas uczy katechizm – jest to cnota przez Boga w serca nasze wlana, która sprawia, że uznajemy za nieomylną prawdę to wszystko, co Pan Bóg objawił a przez Kościół Swój święty do wierzenia podaje." czym więc jest ta "nauka wiary"? Nauką o pewnej chwalebnej cnocie? Wtedy to nie ma sensu. Zatem załóżmy, że słowo "nauka wiary" oznacza tak na prawdę naukę o dogmatach... no ale to też nie ma sensu (zdąża do tautologii), bo: "Prawdziwa teologia jest próbą interpretacji nauki o dogmatach" - słowo nauka jest niepotrzebne... jednym słowem modernizm tak charakterystyczny dla dzisiejszych czasów.

Próbując coś wyciągnąć to widzę, że autor przeciwstawia magesterium (dogmaty) i teologię (która może je tylko próbować interpretować, nawet nie może ich interpretować!), co jest kompletną bzdurą; teologia i magisterium nie są oddzielnymi bytami, ale - jeśli chodzi o znaczenie dogmatów - teologia jest językiem który dogmaty te wyraża. Dogmaty bez teologii nie istnieją i odwrotnie - i jedno i drugie jest w mocy Magisterium (jak sama nazwa mówi!).

Po raz kolejny mam wrażenie, że ktoś robi mnie w bambuko pod pretekstem naukowości (nie chcę myśleć gorzej). Czy zdanie "Prawdziwa teologia jest próbą interpretacji nauki wiary" nie przypomina Państwu dzisiejsze nawracania przez dialogowanie? W obu nie chodzi o meritum (prawdę) ale o "wykonywanie czynności związanej z zagadnieniem" (albo o próbowanie interpretowania czy to dialogowanie).

Potem jest z pozoru prawdziwy akapit:

Dlatego też obecny kryzys wiary pośród katolików jest wynikiem poważnego błędu mylenia teologii z magisterium i odwrotnie. Teologów stawia się, bądź oni sami stawiają się ponad biskupów i samego papieża, i uważa się ich niemalże za prawnych interpretatorów Soboru Watykańskiego II, którzy twierdzą że „przewidzieli” i następnie „zainspirowali” Sobór. Tymczasem prawda katolickiej wiary pochodzi wyłącznie z papieskiego magisterium oraz magisterium biskupów, pozostających z nim w pełnej jedności.

No ale tak było zawsze: teologowie snuli swe teorie nie po to, żeby "próbować interpretować naukę wiary" a papieże teologów walił po głowach jak chciał (lub głaskał za ich wymysły).

Po co to piszę? Aby podzielić się z Państwem jeszcze jednym przykładem, jak bardzo nie jest znana podstawa dzisiejszego kryzysu w Kościele: zapaść władzy papieskiej. I zwalają to na takich ludzi jak TdC i innych, że swoimi teologicznymi teoriami rozwalają kościół. W IV w. i w XVI w. Kościół poradził sobie z heretyckimi teologiami bo wykrzesał w sobie siłę władzy biskupiej, a dzisiaj?

ale z drugiej strony czy nie trąci o hipokryzję mówienie że o Bogu można(!) orzekać z absolutną pewnością. Teologia jest PRÓBĄ dowodzenia o Bogu ale nigdy nie stanie się ukazaniem jaki Bóg jest. Nigdy teologii nie studiowałem ale wiem że nie ma języka który mógłby oddać Prawdy które Bóg o sobie nam zsyła. Przecież tak naprawdę już samo słowo Bóg sprawia że nasz rozum się zawiesza próbując je zrozumieć. Tak też teologia jako nauka prowadzona przez człowieka nie jest w stanie posiąść absolutnej prawdy. Św Jan w swoim liście pisze tak:
1 Jn 3:2 Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest.(BT)
Absolutną Prawdę poznamy kiedy wszystko się objawi.

a jak bylo w oryginale ? czy może Pan wskazać analogiczne zastrzeżenia do tego tekstu ?

W oryginale jest "dottrina della fede" - doktryna wiary. Aby być precyzyjnym dokonałem korekty tego wyrażenia.

Nie wiem, czy ta korekta zadowala p. Waldemara i czy zmienia to zasadniczo wnioski, które wyciągnął. Zatem trochę na wyrost i po omacku, zamieszczam parę zdań, które w tym kontekście przychodzą mi na myśl, niekoniecznie odnosząc je do twierdzeń p. Waldemara.

Myślę, że należy rozgraniczyć dwie definicje: definicję wiary wyjętą z teologii moralnej (wiara jako cnota) z definicją wiary z teologii dogmatycznej (rozumianej właśnie jako zbiór dogmatów czyli doktryna wiary).

Doktryna Wiary objawionej przez Boga nie została przekazana ludziom jako myśl filozoficzna, która winna być udoskonalana, ale jako boski depozyt powierzony Oblubienicy Chrystusa, który winien być wiernie przechowywany i nieomylnie definiowany. W konsekwencji, rozumienie świętych dogmatów, które zawsze należy zachowywać, winno być takie, jak to Święty Kościół raz określił. Nie jest dozwolonym uciekanie od tego określenia w imię jakiegoś głębszego zrozumienia (Konstytucja Dogmatyczna Dei Filius, Sobór Watykański I)

Myślę, że ks. Bux rozgranicza - wykładnię doktryny wiary dawaną przez Magisterium, od teologii jako wykładni doktryny wiary dawanej przez różnej maści teologów, takich jak np. o. Hryniewicz i inni. Nie można zaprzeczyć, że są oni teologami, jednak "ich" teologia z pewnością nie zawiera prawdy. W tym znaczeniu teologia nigdy nie będzie nieomylna sama z siebie. Będzie wtedy nieomylna, o ile będzie zbieżna z wykładnią Magisterium.

Czy wiara rozumiana jako doktryna, jako zbiór dogmatów jest nauką? Utrum sacra doctrina sit scientia? pytał już św. Tomasz, i odpowiadał: sacram doctrinam esse scientiam.