Nowości na blogu Krusejdera - http://przedsoborowy.blogspot.com

Dlatego ja jeżdżę za granicę nie po to aby coś zwiedzić, ale poczuć klimat - bo ten zawsze jest inny. A i samo pójście tam na Tridentinę, czy NOM dostarcza wrażeń

Ja jak jestem za granica, to czuje, ze patrze na wiele rzeczy z dystansu, i bardzo lubie pojsc do kosciola chocby na kawalek mszy i obiektywnym okiem spojrzec na to i owo (wiekszosc ksiezy na urlopach kosciolow nie odwiedza, no bo i po co ). Dwa tygodnie temu bylem swiadkiem, jak wygladala msza pogrzebowa w blizej nieokreslonej wsi w Chorwacji odprawiana przez jakiegos franciszkanina - i poziom byl jak w Polsce albo nawet gorszy (choc myslalem, ze gorzej to sie juz nie da ), bo tak szybkiego wymawiania tekstow liturgicznych to nawet polskie nieskazone poboznoscia duchowienstwo w swojej prostocie nie opanowalo .
A oprocz tego bedac gdziekolwiek indziej zawsze mam dwie stale konkluzje:
- Pan Bog juz naprawde nikogo nie interesuje
- Kosciol sie juz chyba naprawde konczy .
Ale do tego zawsze dochodzi trzecia (na pocieszenie ):
- tak bylo chyba zawsze (no moze bylo kiedys troche wiecej ludzi ).

Na mszę, z tego, co się słyszy, bałbym się w niektórych krajach pójść (na NOM)

Dobre. Brutalnie prawdziwe.

Gdy jestem w krajach zachodnich

Ha. Przez niemal 30 lat żywota nigdy nie byłem. W sumie nie mam ochoty. Na mszę, z tego, co się słyszy, bałbym się w niektórych krajach pójść (na NOM); a zabytki to sobie pooglądałem w książkach czy na Google Street View i bez rewelacji - wszystkie stare miasta w Europie są takie same: kamieniczki, kościoły i rynek 

postawa godna Ojca Tradycji z Misia. Tego, co widząc łysego Palucha mówi: W mordę kopane! W życiu bym do teatru nie poszedł!

Jako też i w życiu w teatrze nie byłem (nie licząc wyjść szkolnych w podstawówce). Analogicznie w kinie.

tak szybkiego wymawiania tekstow liturgicznych to nawet polskie nieskazone poboznoscia duchowienstwo w swojej prostocie nie opanowalo

Ja akurat b. szybkie wymawianie tekstów liturgicznych słyszałem w Polsce na Tridentinie.

Jako też i w życiu w teatrze nie byłem (nie licząc wyjść szkolnych w podstawówce). Analogicznie w kinie.

tak szybkiego wymawiania tekstow liturgicznych to nawet polskie nieskazone poboznoscia duchowienstwo w swojej prostocie nie opanowalo

Ja akurat b. szybkie wymawianie tekstów liturgicznych słyszałem w Polsce na Tridentinie.

Ja nie wiem, czy tak mozna, czy nie, bo sie nie znam na Tridentinie;), ale na niej chociaz tego nie slychac w przeciwienstwie do mszy mikrofonowej;).

Ja akurat b. szybkie wymawianie tekstów liturgicznych słyszałem w Polsce na Tridentinie.

Dobrze, że nie jesteśmy pod koniec XIX w. w Belgii:

"A więc to duchowieństwo było odpowiedzialne za liturgię. Jak się wywiązywało z tego obowiązku? Zasadniczo z godnością, przestrzegając rubryk. Było jednak coś ciekawego. Wydawało się, że niemal każdy ksiądz się śpieszy i cierpi na osobliwą przypadłość języka. Nawet bez znajomości łaciny nie dało się nie zauważyć, że księża mamrocą i połykają znaczną liczbę sylab. A jeśli ktoś znał łacinę, dokonywał smakowitych odkryć. Znałem księdza, który zderzając w swoim Confiteor św. Michała Archanioła i św. Jana Chrzciciela, stworzył nowego świętego: Beato Michaeli Baptistae. Ten sam przy Komunii wymawiał regularnie: Ecce Agnus Dei, ecce peccata mundi. Zdaje się, że nikogo to nie gorszyło, jeśli tylko nie przekraczało miary, ale ów bałagan nie przydawał piękna liturgii".

http://rore-sanctifica.org/bibilotheque_rore_sanctifica/11-reformateurs_de_1968_&_mouvement_liturgique/dom_bernard_botte/1973-dom_botte-le_mouvement_liturgique/Dom_Botte_-_Le_mouvement_liturgique_%281973%29_%28CSI-30-10-2005%29.pdf (s. 2)

Ecce Agnus Dei, ecce peccata mundi.

Belgia, koniec XIX wieku... Oby to nie był słynny kanonik van Haecke...

Parę słów na temat byłego lefebrysty, biskupa Ryszarda Williamsona
http://przedsoborowy.blogspot.com/2015/07/czy-biskup-ryszard-williamson-jest.html

Prosimy o wpis poświęcony sporom na osi Cyraniak - Wielomski!

Jak spór dotrwa do 1 kwietnia 2016, to go podsumuję wpisem

To prawie dziewięć miesięcy 

Parę słów na temat byłego lefebrysty, biskupa Ryszarda Williamsona
http://przedsoborowy.blogspot.com/2015/07/czy-biskup-ryszard-williamson-jest.html

Dzięki za obiektywizm. To bardzo rzadka dziś przypadłość 

Prosimy o wpis poświęcony sporom na osi Cyraniak - Wielomski!

- to jakaś egzotyka? Znalazłem cóś takiego: http://lesnezbiory.blogspot.com/2013/02/jan-cyraniak-o-chrzescijanstwie.html - ten?

Tenże sam. Trzeba by polemizować z 2 stronami "dialogu": http://www.prawica.net/1457

Z p. Cyraniakiem kiedyś się mocno pożarłem o plakaty antyaborcyjne. Dla niego to jest właśnie trolling, hucpa, która ponoć skutecznie oddziałuje na społeczeństwo i zmienia trwale postawy. Dla mnie to barbarzyństwo i półprawdy.

"Osobną kategorią są oczywiście katolicy, posługujący się argumentacją czysto religijną. I tak znany działacz katolicki Jan Cyraniak - autor „oryginalnej” metody wychowawczej przedstawionej w serii nagrań internetowych pt. Cyraniak Parenting - twierdzi, że sam Bóg mu nakazał, by twardą ręką rządził swoją żoną i swoimi dziećmi. Powołuje się przy tym, oczywiście, na Pawłowe słowa „żony bądźcie posłuszne mężom”. Mężczyzna, który takiego posłuszeństwa nie wymaga...[...] "

Jest to najskuteczniejszy sposób odpędzenia kobiet od oólnie rozumianej Tradycji katolickiej, czego efektem jest widoczna we wszystkich kościołach i kaplicach z Mszą Trydencką nadreprezentacja młodych mężczyzn. Pan Cyraniak zdaje się nie pamiętać o innym zaleceniu biblijnym - "miłujcie swoje żony", a więc MIŁUJCIE!

To kobieta jest sercem domu i od jej wykształcenia, inteligencji, pomysłowości, talentów organizacyjnych, kulinarnych i wychowawczych, znajomości zasad higieny, zamiłówania do porządku etc.  zależy jak to serce bije. Mężczyzna reprezentuje dom na zewnątrz, tudzież na ten dom łoży, jeśli jest w pełni tradycyjnym katolikiem i rodzina powiększa się wg planów Bożych, a nie ludzkiego planowania