Muzyka w kościołach a Tradycja

Salve!

Uczęszczając na Tridentinę, a jednocześnie mając NOMowe doświadczenia, już od kilkunastu dni chodziła za mną myśl, którą chciałbym się podzielić. W rozpoczęciu pomógł mi artykuł w jutrzejszym "Idziemy" pt. "Muzycy czy muzykanci?"*

Zastanawiam się jak można zaproponować tradycyjne formy śpiewu w kościołach. Często pada argument, że są to stare, nudne, ciągnące się melodie.
Czy w obliczu propagowania tradycji wypada na NFRR używać nowych form lub zmienionych tradycyjnych? Chciałbym rozpocząć dyskusję nad tym aspektem.


Do przemyślenia kilka linków, które moim zdaniem są rzeczywiście dobre i godne:

http://w98.wrzuta.pl/audio/0VBOaKnq3Ug/taize_-_crucem_tuam
http://w789.wrzuta.pl/audio/5zGRbtLUDj3/laudate_omnes_gentes_-_taize

http://www.youtube.com/watch?v=zPkJubL2aIw&feature=player_embedded#

Tutaj już pieśń w wykonaniu zespołu Gregorian: http://www.youtube.com/watch?v=TP71E7QLy9A
^ takich ścieżek dźwiękowych sobie nie wyobrażam, ale jednak brzmi ciekawie.


Co na to Wy, współforumowicze?


* - w razie potrzeby mogę zeskanować

pomógł mi artykuł w jutrzejszym "Idziemy" pt. "Muzycy czy muzykanci?"

Podlinkuję namiary na czasopismo, bo artykuł zapowiada się ciekawie:

Muzycy czy muzykanci? – Kiedy w imię racji duszpasterskich bagatelizuje się normy rządzące muzyką liturgiczną, to jest to po prostu populizm – pisze ks. prof. Andrzej Filaber
http://www.idziemy.com.pl/

Ładne sobie "pienija" ale mimo wszystko myślę, że warto pozostać przy wypróbowanych formach śpiewu, chór Aleksandrowa tez ładnie "pieje" ...

http://goscniedzielny.wiara.pl/index.php?grupa=6&cr=0&kolej=0&art=1290461470&dzi=1104785534&katg=

Czyżby chorał gregoriański wejdzie do NOM? Trochę to dziwne. Poza tym autor mógł się wybrać na Tridentinę,wtedy wiedziałby ze Msza nie kończy sie aklamacją "Ite Missa est".

Co na to Wy, współforumowicze?

pomijajac sfere muzyczna, ich spiewy maja ze tak powiem biedna warstwe tekstowa :/

Bardzo ciekawe radio argentyńskie z chorałem gregoriańskim.

http://delicast.com/radio/songs/Radio_Gregoriano

Światowej sławy włoski dyrygent Riccardo Muti wypowiada się bardzo krytycznie o współczesnej muzyce liturgicznej:
http://ekai.pl/wydarzenia/komentarze/x42342/oczyscmy-koscioly-z-muzycznego-kiczu/

Kolejna ankieta z Watykanu. Tym razem o stanie muzyki sakralnej w 50 lat po Soborze.

http://www.cultura.va/content/cultura/en/dipartimenti/music/enquiry.html

> Czy w obliczu propagowania tradycji wypada na NFRR używać nowych form lub zmienionych tradycyjnych?

Najbardziej mnie irytują rekonstrukcjoniści chorałowi udający mnichów sprzed 1000 wojtków. Dla mnie to też są nowe formy, zupełnie nieudane.

> Czy w obliczu propagowania tradycji wypada na NFRR używać nowych form lub zmienionych tradycyjnych?

Najbardziej mnie irytują rekonstrukcjoniści chorałowi udający mnichów sprzed 1000 wojtków. Dla mnie to też są nowe formy, zupełnie nieudane.

Nie jest Pan osamotniony w tych odczuciach. Dla mnie jest to wskrzeszanie dawnych form (o ile rzeczywiście takie one były) bez zwracania uwagi na to, że czasy się zmieniły. To jak neogotyk w stosunku do gotyku.

Dla mnie jest to wskrzeszanie dawnych form (o ile rzeczywiście takie one były) bez zwracania uwagi na to, że czasy się zmieniły.

No, ciekawe stwierdzenie. Dokładnie to samo można usłyszeć od niejednego księdza pytając go, co myśli o odprawianiu w "formie nadzwyczajnej"

> Czy w obliczu propagowania tradycji wypada na NFRR używać nowych form lub zmienionych tradycyjnych?

Najbardziej mnie irytują rekonstrukcjoniści chorałowi udający mnichów sprzed 1000 wojtków. Dla mnie to też są nowe formy, zupełnie nieudane.

Do tego dochodzą rekonstrukcjoniści pieśni dziadowskich ...

Dla mnie jest to wskrzeszanie dawnych form (o ile rzeczywiście takie one były) bez zwracania uwagi na to, że czasy się zmieniły.

No, ciekawe stwierdzenie. Dokładnie to samo można usłyszeć od niejednego księdza pytając go, co myśli o odprawianiu w "formie nadzwyczajnej"

A ja bym powiedział coś takiego: to właśnie NOM-owcy udowadniają, że nowa Msza jest bardziej starożytna, bo: IIME i modlitwy zaczerpnięte z dawnych sakramentarzy są starsze niż Mszał św. Piusa V. I niby to jest prawda, tylko że jest to archeologizm przyprawiony aggiornamento. Modlitwy, o których nie wiemy z całą pewnością, czy były w ogóle w użyciu liturgicznym (IIME), albo oracje mszalne wyjęte z dawnego kontekstu i poprzerabiane tak, żeby jak najmniej było odniesień do grzechu, pokuty, obecności szatana, w nowym kontekście pełnią już inną rolę.
I tutaj może być podobnie: forma śpiewu, który dawniej mogła być uważana za zwyczajną, nieprzykuwającą uwagi, wskrzeszona albo zrekonstruowana dzisiaj, może być uważana za dziwaczną, odwracającą uwagę od liturgii (a powinna jej towarzyszyć, nie wybijać się na pierwszy plan).

To m.in. archeologizm doprowadził do powstania nowej Mszy, bo uznano, że był jakiś mityczny "złoty wiek liturgii" (powiedzmy że do VII w.), a potem to już tylko zjazd w dół (np. wpływy gallikańskie, reformy karolińskie) i teraz trzeba wyizolować jak najwięcej z tamtej epoki – tyle że nie był to już naturalny rozwój, tylko fabrykacja, to było tworzenie na nowo liturgii na podstawie dominujących ówcześnie poglądów, jak tamta starożytna liturgia rzekomo wyglądała. Po latach okazało się, że wiele wyobrażeń na jej temat było mylnych, ale właśnie na ich podstawie zbudowano coś nowego.

Rekonstrukcja przeszłości jest jak tłumaczenie poezji: można to zrobić, ale nigdy dokładnie. A czy należy to robić? Czemu nie,  powracanie do przeszłości  w kulturze to rzecz normalna, wręcz notoryczna - wystarczy sobie przypomnieć, ile było już powrotów do tradycji antycznej.

Tak więc osobiście nie przeszkadzają mi rekonstrukcjoniści, a rekonstrukcje pieśni dziadowskich nawet lubię.

No i jeszcze jedno: msza KRR odprawiana obecnie też jest jedną wielką rekonstrucją: praktyka liturgii "przedsoborowej" w typowej parafii wyglądała zgoła inaczej, niż dzisiejsze msze w formie "nadzwyczajnej". Nacisk na śpiew gregoriański, dominacja mszy śpiewanej, czytanie z mszalików - przecież to wszystko fabrykacja, tego nie było. Nawet msza cicha, taka, jak obecnie,  to już zupełne zerwanie ciągłości, takich mszy w Polsce przedsoborowej nie było. Już nie wspomnę o mantylkach czy rzymskiej wymowie łaciny - fabrykacja, czysta fabrykacja.

Wydaje mi się trochę śmieszne narzekanie na rekonstrucjonistów, skoro sami to robimy.

Nie miałbym nic przeciw powrotowi polskich tradycyj muzycznych, traktowanych jako nadużycia przez Watykan, tj. śpiewania pieśni wyjaśniających treść liturgji przez jej większą część.

Skąd to narzekanie na rekonstrukcjonistów muzycznych? Bo Msze często stają się ich prywatnym folwarkiem. Jakby ich śpiew realizował się w formie koncertu, to chętnie od czasu do czasu poszedłbym ich posłuchać, bo jestem otwarty na rozmaite doznania muzyczne. Gdybyśmy mieli w takiej Warszawie 20 Mszy, to móglbym wybrać sobie kościół także z uwagi na oprawę muzyczną. Tymczasem mój wybór jest znacznie mniejszy i niestety czasem muszę słuchać "wycia koszerno - stepowego". Oprawcy muzyczni przedłużają liturgję o dobrych kilka minut, co też jest nie bez znaczenia. Znam kilka osób, które chętnie uczestniczyłyby we Mszy, gdyby towarzyszył jej śpiew, jaki zazwyczaj kojarzy się ze współczesnym chorałem szkoły solesmeńskiej http://www.academia.edu/6219818/Trzy_bitwy_o_choral_gregorianski

Chorał gregoriański nieodłącznie kojarzy się w dzisiejszych czasach z płynną kantyleną delikatnych głosów męskich – takie wykonanie jest wręcz synonimem sakralności. Uzyskanie tej hegemonii w dziedzinie
interpretacji chorału przyszło łatwo. Niemal wszyscy zakochali się w takim rodzaju śpiewu –  kompozytorzy, muzycy, zwykli wierni. Wydaje się, że zaważył o tym urok gregoriańskich melodii  –   ich modalności, którą metoda solesmeńska sugestywnie wydobyła.

A tego beczenia jak u baranów, które mnie się osobiście kojarzy z nudą powolnego doom metalu, zdzierżyć nie mogą.