Teologia sutanny

Właśnie. To jest duży problem. Ale jakby brali przykład ze św. Jana kupującego kielichy z kamieniami szlachetnymi, to by nie mieli go. A pytanie mam: zakonnik składa śluby ubóstwa. To znaczy - nic. Dlaczego więc ja widzę zakonników z okularami wypasionymi, samochodami itd? Czy ofiara od ludzi nie idzie do wspólnoty? A może już nie? Doprawdy nie rozumiem już jak funkcjonują te zakony.

Dość ciekawy temat.
Można mówić wiele, może i warto porozmawiać o ubóstwie zakonników, bo to oni ślubują.
Jak wiadomo mamy "otwarcie zakonów na świat". A skoro zakony otwarły się na świat, jak naucza Sobór, to i świat otwarł się na zakony.
Co do bezpośredniej przyczyny, to powodem posiadania dóbr luksusowych przez zakonników, jest przyzwolenie, na otrzymywanie środków finansowych od rodziny.
Jeśli ktoś ma bogatą rodzinę, może ( ma taką możliwość, pokusę) żyć dostatnio.
Nie wszyscy żyją luksusowo, to raczej "przywilej" nielicznych.

Ok, ale jak to się ma do nieposiadania choćby JEDNEJ monety wśród zakonników. Msza gregoriańska, monety, dusza czyśćcowa że tak tagami przypomnę

Ok, ale jak to się ma do nieposiadania choćby JEDNEJ monety wśród zakonników. Msza gregoriańska, monety, dusza czyśćcowa że tak tagami przypomnę

Przed Soborem, a nawet kilka lat po, w zakonach starano się nie dotykać pieniędzy.
Były nawet takie specjalne zapadnie, ofiara za Mszę wpadała do skrzynki, a zakonnik ich nie musiał dotykać.
Finansami zakonów zajmowali się ludzie świeccy, zaprzyjaźnieni i zaufani.
Potem poznikały tonsury, funkcja osoby świeckiej prowadzącej rachunki zakonne znikła. Przełożeni nie chcieli zajmować się drobnymi potrzebami współbraci - pasta do zębów, szampon, mydło, skarpetki, bielizna, długopisy, zeszyty i tysiąc innych drobiazgów. Łatwiej było dać pieniądze i powiedzieć by sobie kupił i się rozliczył. Ale i to było kłopotliwe.
Pojawiło się kieszonkowe, drobna suma pieniędzy jaką zakonnik mógł posiadać, na drobne wydatki.
Potem tak się porobiło, ze bogatsi ( z domu) dysponowali większymi sumami, biedniejsi tym co przynależy ubóstwu.
Oczywiście pojawili się tacy," którzy maja większe potrzeby i ci których potrzeby nie są tak istotne".
Generalnie zakony i wspólnoty prowadzą uczciwy system rozliczeń, to co może być patologiczne to przyzwolenie, na korzystanie z dóbr luksusowych poszczególnym osobom.
Temat jest bardziej bogaty, to ledwie zarys i to mój, subiektywny.

A jak było z takimi rzeczami jak mydło, pasta itd. (o których pan wspomniał) przed Soborem, skoro napisał pan że przełożeni nie chcą teraz zajmować się takimi drobiazgami?

Ten Pan to Ojciec, Panie thomas12345. Nie zauważył Pan??

Funkcjonowały tzn. "magazynki". Przechowywano w nich pewna ilość mydła czy innych przedmiotów podstawowych.
Rodzaj i asortyment były zależne od czasu, okoliczności, miejsca - zawsze jednak w zgodzie z ubóstwem, czyli norma były osoby niemajętne.
Przedmioty powiedzmy ze średniej półki. Takie jakie kupiłaby osoba żyjąca skromnie. Nie dziadostwo (bo wtedy nie ma sensu nabywanie), ale też i bez przepłacania za markę.
Na pewnym etapie ludzie zaczęli stosować wodę po goleniu, to i woda po goleniu pojawiła się w magazynkach.
Rozrost przedmiotów podstawowych to 20 wiek, jest tego coraz więcej. Kultura w której żyjemy wymusza pewne zachowania, np stosowanie dezodorantu, maszynki do golenia, szamponu, ubrania takie i siakie. Poniekąd stajemy się niewolnikami przedmiotów i zachowań - ktoś wymyślił że nie wolno ubierać skarpetek do sandałów, mimo że to praktyczne. Te wszystkie zmiany kulturowe, odbijają się też na życiu zakonów. Zakony przestały być oazami, miejscami wyjętymi z tego co się dzieje na świecie. Zakony otwarły się na świat i nie mogę zrozumieć dlaczego Sobór to nakazał.

Ten Pan to Ojciec, Panie thomas12345. Nie zauważył Pan??

Właśnie nie byłem w stu procentach pewny. Wstydzę się za moje zachowanie, to już się nie powtórzy.   
Ale "śmiech przez łzy" - miód dla serca kiedy się czyta takiego kapłana.

ktoś wymyślił że nie wolno ubierać skarpetek do sandałów, mimo że to praktyczne.

Veto: Zakonnik tylko boso w sandałach. 

ktoś wymyślił że nie wolno ubierać skarpetek do sandałów, mimo że to praktyczne.

A ja się nie stosuję, chodzę w sandałach i w skarpetkach. Niemcy też chodzą i się nie przejmują.

A fe z przykładami z Niemiec

Co prawda rozmowa już od dłuższego czasu nie dotyczy "teologii sutanny", ale pociągnę:

Nie wiem, czy wierni nie są gotowi do rozmowy o pieniądzach. Ale do rozmowy. To zakłada dialog dwóch partnerów, a nie monolog którejkolwiek ze stron.

I widzę, że np. mój proboszcz jawnie mówi: "Schody do kościoła będą kosztowały x tysięcy złotych, bo byle czego w kościele montować nie będę". I ludzie nie gadają, że "ksiądz się na parafianach dorobił". Przeciwnie, chwalą proboszcza, że mają piękny kościół. Podobnie będzie chyba i z ornatami.

Ale też nigdy nie słyszałem, aby któryś ze znanych mi księży publicznie przy świeckich informował, że dostał "za mało". Ciekawe, co by wtedy usłyszał...

PS. Właśnie dzisiaj oglądałem skarbiec jednego z zakonów (żeńskich). Jakie tam są piękne ornaty... jakie kielichy, cyboria, monstrancje... ciekawe, co powiedzieliby wierni, widząc kapłana odprawiającego w takich szatach...

Racja nie rozmawiajmy o pieniądzach, bo to niestosowne.
Lepiej załatwiać takie sprawy bez wiedzy świeckich

Lepiej załatwiać takie sprawy bez wiedzy świeckich

Czasem tak, a czasem nie. Coraz częściej dochodzę do wniosku, że jednak pierwsza opcja jest "bezpieczniejsza"...

Bedzie pasowac jak znalazl do watku : obłóczyny w Bractwie sw. Piusa X w Europie. 17 klerykow we Francji i 7 w Niemczech. Sa Polacy ?

http://www.piusbruderschaft.de/index.php?option=com_phocagallery&view=category&id=1277&Itemid=72

http://www.laportelatine.org/communication/presse/2012/flavigny120202/report120202.php

https://picasaweb.google.com/nowicjat/ClujMajowka#5477811497868001330
Jak widać nawet na Mszy Świętej odprawianej przez biskupa nie włożą sukni zakonnych.