Powody dla których katolik nie powinien uczestniczyć w mityngu w Lednicy

Myli pan kategorie z przesłaniem. Satanistyczny (w sensie - wye być i chorał gregoriański. Zaś znam black-metalowy zespół śpiewający "Ave Maryia"...

nie jestem ekspertem w zakresie muzyki satanistycznej, ale przypomniał mi się "chorał" z horroru Omen. Główny motyw filmu. Pozwolą państwo, że nie będę cytował tekstu tego łacińskiego "chorału"

Przypomniały mi się wypowiedzi Brawaria z pielgrzymki do Częstochowy w 1998 roku gdzie wspominał że powinna być policja obyczajowa która by sprawdzała w mieszkaniach czy przebywają tam małżeństwa a jeśli nie czy przypadkiem takie pary nie grzeszą. Policja miała mieć prawo chłosty.

z tej, podczas której się był uprzejmy nie myć ?

Wszystko ok. Tylko zbytnia pruderyjność i narzucanie swoich bądź poglądów świętych na pewne kwestie(które nie są dogmatami) prowadzi do pewnych zaburzeń lub do oddalania się ludzi od Kościoła.

Można wiedzieć przez jakie głosy pana narzeczona nie chce mieć nic wspólnego z Kościołem św. Matką Naszą czyżby przez św. Jana MARIE Vianeya?

Nam współczesnym zadowolonym z życia i chcącym go kosztować do woli,prawdy ostateczne docierają coraz trudniej. Wszyscy liczymy na Miłosierdzie Boże i wystawiamy Pana Boga na próbę powszechnym bezwstydem.Coś się naprawdę musi mocnego wydarzyć, aby chociaż część z nas się opamiętała.

A co do Lednicy to najlepiej rozpracowane ten problem poniżej.



kard. Joseph Ratzinger w dziele Duch Liturgii:

W Starym Testamencie znajduje się wiele bardzo dobitnych świadectw potwierdzających, że kształt kultu nie był sprawą arbi tralnego wyboru: najbardziej dramatyczne spośród nich to opo wieść o złotym cielcu. Rzecz w tym, iż sprawowany przez arcy kapłana Aarona kult wcale nie był kultem pogańskich bożków. Tutaj apostazja jest o wiele subtelniejsza. Nie odchodzi się tu jawnie od Boga do bożka, lecz pozornie pozostaje się przy tym samym Bogu; ludzie pragną uczcić Boga, który wyprowadził Izrael z ziemi egip skiej, i wierzą, że pod postacią cielca ukazują Jego tajemną siłę. Na pozór wszystko jest w porządku, prawdopodobnie także rytuał sprawowany jest zgodnie z przepisami. A jednak jest to odstęp­stwo od Boga na rzecz kultu bożków. Dwie rzeczy powodują owo odstępstwo, które zewnętrznie było trudne do przewidzenia. Po pierwsze, kult cielca jest wykroczeniem przeciwko zakazowi spo rządzania obrazów: ludzie nie są w stanie wytrwać przy niewidzial nym, dalekim i tajemniczym Bogu. Zatem zostaje On sprowadzony na dół do ludzi, do tego, co własne, widzialne i zrozumiałe. Taki kult nie jest już wznoszeniem się do Boga, lecz ściąganiem Boga w dół, do siebie. Bóg ma być obecny wówczas, gdy jest ludziom potrzebny, i ma być taki, jakim Go ludzie potrzebują. Człowiek używa Boga i w rzeczywistości stawia się ponad Nim, nawet jeśli zewnętrznie nie jest to rozpoznawalne. Tym samym ujawnia się drugi aspekt kultu cielca: jest to kult oparty na pełnomocnictwie, którego człowiek udziela samemu sobie. Gdy nieobecność Mojżesza przeciąga się, przez co sam Bóg staje się niedostępny, wówczas lud sprowadza Boga do siebie. Kult staje się świętem, które wspólnota wyprawia dla samej siebie i w którym szuka samopotwierdzenia. Uwielbienie Boga przeradza się w zaspokajanie własnych potrzeb, w jedzenie, picie, zabawę. Taniec wokół złotego cielca jest obrazem takiego szukającego samego siebie kultu, który przeradza się w ro dzaj samozaspokojenia. Przeto opowieść o złotym cielcu jest ostrzeżeniem przed samowolnym i samolubnym kultem, w któ rym ostatecznie nie chodzi o Boga, lecz o to, by z tego, co własne, stworzyć sobie swój mały, alternatywny świat. W takim wypad ku liturgia rzeczywiście staje się pustą grą lub, co gorsza, może prowadzić do odejścia od Boga żywego, który skrywa się za sakral ną zasłoną. Również i tutaj skutkiem będzie frustracja, doznanie pustki. Nie pojawi się także owo doświadczenie wyzwolenia, obecne wszędzie tam, gdzie następuje prawdziwe spotkanie z Bogiem żywym (.
Z powyższego tekstu wynika więc prawda o tym, iż relacja do Boga prawdziwego zawierać winna dwie postawy. Pierwsza charakteryzująca się zgodą na to, iż Bóg jest tajemnicą i ma prawo objawiać się tak jak On tego chce, co więcej może On poprowadzić człowieka "tam gdzie nie chce" , oraz druga dotycząca szukania Boga a nie siebie i swojego zaspokojenia (9).

Możliwe. To był rok 1998. Pierwszy raz szedł tam o. Wesołek i ks. Anzelm. Zresztą on na rekolekcjach w Przeoracie też miał problemy z myciem gdyż zbytnia troska o higienę ciała to grzech i obraza Pana Boga.

Współcześni kapucyni to chyba już dawno zapomnieli o naukach ojca Pio. W Warszawie często ich można spotkac na spacerach po Starówce po cywilnemu.

A co do Lednicy to nie stroje tam są problemem. Problemem jest niekatolicka duchowość. Liturgiczne show. Księża jako wodzireje.

@ Pan Luc

czy występował / występuje Pan na forum frondy pod tym samym nickiem ?

Christus Rex

Szanowny panie Krusejder nie ma mnie na forum frondy

Oczywiście że się bada. Jego teksty nie były sprzeczne z wiarą katolicką to pewne.
Ale ja nie muszę się z nimi wszystkimi zgadzać. Pamiętając też inną mentalność XIX wieku. Podobnie jest z objawieniami prywatnymi. Katolik może ich nie przyjmować mimo uznania przez Kościół.

Oczywiście, że nie musi pan przyjmować i z nimi się zgadzać, ale nie wolno nikomu mówić że to jest be i jest błędne.

Bo takiemu nauczaniu przysługuję też nieomylność pośrednia.
No chyba, że ktoś przeczy, że Kościół się pomylił, a święci błędnie nauczali.

Cytowałem już wcześniej Piusa IX, że jednomyślne nauczanie tu mam na myśli ubiór skromny m.in św. Proboszcza z Ars i innych świętych i teologów jest JEDNO ZGODNE, bo oni wszyscy wyrażali się o stroju skromnym i ma być ta nauka przyjęta.

Podobnie jest z objawieniami prywatnymi :

Objawienia prywatne nieraz dały powód, że pielęgnowano w Kościele szczególne nabożeństwa i czczono pewne święta kościelne, jak Boże Ciało, N. Serce P. Jezusa, a ostatnio też Serce N. Marii Panny. Ale nawet w tych wypadkach decydującą normą i motywem głównym postępowania Kościoła są prawdy wiary objawione, zawarte w depozycie wiary, które odnoszą się do N. Sakramentu Ołtarza, człowieczeństwa Chrystusa, macierzyństwa N. Marii Panny. Natomiast objawienia prywatne św. Julianny z Leodium i św. Marii Małgorzaty Alacoque, tudzież objawienia M. Boskiej w Lourdes czy Fatimie, stanowią jedynie okazję świąt Bożego Ciała, N, Serca P, Jezusa itd.
Pytamy się, czy objawienie prywatne może być przedmiotem wiary boskiej czy tylko ludzkiej. Motywem wiary boskiej jest powaga i prawdomówność objawiającego Boga. Więc każdy, kto otrzymał objawienie prywatne, pochodzące niewątpliwie od Boga, zobowiązany jest w wierze je przyjąć. Do takiego aktu zaś nie są zobowiązani wierni, którzy pośrednio zapoznają się z treścią objawienia prywatnego, skierowanego do innych osób. Normą bowiem życia duchowego katolika nie są przeżycia subiektywne, lecz nieomylna nauka Kościoła i jego kierownictwo. Wierny katolik za przykładem Kościoła odnosi się do wizji i zjawisk nadzwyczajnych z wielką ostrożnością i rezerwą. Jeśli natomiast jakieś objawienie prywatne zostało przez Kościół aprobowane tak, że istnieje zupełna pewność co do wiarogodności, to nikomu tego objawienia zaprzeczać nie wolno, gdyż inaczej byłoby to zaprzeczeniem prawdomówności samego Boga.

ROZPRAWA O CZYŚĆCU.

ŚWIĘTEJ KATARZYNY Z GENUI
z Trzeciego Zakonu świętego Franciszka Serafickiego
1447-1510

gdyż zbytnia troska o higienę ciała to grzech i obraza Pana Boga.

Zbytnia troska o "higienę ciała" wyjaławia skórę i sprawia alergie :-)

A poza tym: brzydkie takie plotki, historyjki, po co tak?

to nie są plotki, tylko ukazywanie swoistej spójności pewnego światopoglądu

jednomyślne nauczanie tu mam na myśli ubiór skromny m.in św. Proboszcza z Ars i innych świętych i teologów jest JEDNO ZGODNE bo oni wszyscy wyrażali się o stroju skromnym i ma być przyjęte

Problem nie polega na tym, ze ktos koniecznosc skromnosci w stroju odrzuca, ale na tym, ze pan i inni rygorysci absolutyzuja konkretne aplikacje zasad skromnosci stroju hic et nunc podnoszac je do rangi zasad ponadczasowych. "Skromny stroj" to kategoria socjologiczna, a nie dogmatyczna. Skromnosc jako taka, in abstracto, jest stala i niezmienna, ale jej zastosowanie w praktyce zmienia sie wedle regul i obyczajow na przestrzeni wiekow.
Nikt sie nie sprzeciwia chrzescijanskiej zasadzie, ze stroj musi byc skromny, a robienie przez pana ze mnie libertyna balansuje na granicy obrazy i nieuczciwosci intelektualnej. Nie zgadzamy sie po prostu w tym, ze kryteria mody XIX wieku maja byc wyznacznikiem moralnosci katolickiej po wsze czasy.

Co do sw. Proboszcza z Ars, to prosze pamietac, ze slowa ktore pan cytuje byly kierowane do mieszkancow Ars. Proboszcz, w odroznieniu od papieza, z definicji zajmuje sie swoimi parafianami, a nie Kosciolem powszechnym. Jesli czytal pan jakis zywot sw. J.M. Vianneya, to z pewnoscia wie pan z jakich powodow ow swiety az tak nienawidzil np. wieczorkow tanecznych i balow, ktore dla wielu innych swietych problemem nie byly. Bo byl to wielki problem i czynnik zgorszenia w jego parafii i on, jako pasterz uznal, ze musi z tym walczyc. Mozna z latwoscia znalesc swietych, ktorzy takiej krucjaty nie prowadzili.
Absolutyzacja wyjetych z kontekstu cytatow z wypowiedzi swietych, to "katolicki" odpowiednik protestanckiej zasady "sola scriptura". W ten sposob ozna "udowodnic" dowolna teze i jej przeciwienstwo.

Nie ma dogmatu o zakrywaniu lydek i nie bedzie.

Tak. To nie plotki ale teksty głoszone które słyszało wiele osób uczestniczących w pielgrzymce. Niektórzy mieli po raz pierwszy i po tych tekstach ostatni kontakt z Tradycją. Oto do czego prowadzi niezdrowa pruderyjność.

jednomyślne nauczanie tu mam na myśli ubiór skromny m.in św. Proboszcza z Ars i innych świętych i teologów jest JEDNO ZGODNE bo oni wszyscy wyrażali się o stroju skromnym i ma być przyjęte

Problem nie polega na tym, ze ktos koniecznosc skromnosci w stroju odrzuca, ale na tym, ze pan i inni rygorysci absolutyzuja konkretne aplikacje zasad skromnosci stroju hic et nunc podnoszac je do rangi zasad ponadczasowych. "Skromny stroj" to kategoria socjologiczna, a nie dogmatyczna. Skromnosc jako taka, in abstracto, jest stala i niezmienna, ale jej zastosowanie w praktyce zmienia sie wedle regul i obyczajow na przestrzeni wiekow.
Nikt sie nie sprzeciwia chrzescijanskiej zasadzie, ze stroj musi byc skromny, a robienie przez pana ze mnie libertyna balansuje na granicy obrazy i nieuczciwosci intelektualnej. Nie zgadzamy sie po prostu w tym, ze kryteria mody XIX wieku maja byc wyznacznikiem moralnosci katolickiej po wsze czasy.

Co do sw. Proboszcza z Ars, to prosze pamietac, ze slowa ktore pan cytuje byly kierowane do mieszkancow Ars. Proboszcz, w odroznieniu od papieza, z definicji zajmuje sie swoimi parafianami, a nie Kosciolem powszechnym. Jesli czytal pan jakis zywot sw. J.M. Vianneya, to z pewnoscia wie pan z jakich powodow ow swiety az tak nienawidzil np. wieczorkow tanecznych i balow, ktore dla wielu innych swietych problemem nie byly. Bo byl to wielki problem i czynnik zgorszenia w jego parafii i on, jako pasterz uznal, ze musi z tym walczyc. Mozna z latwoscia znalesc swietych, ktorzy takiej krucjaty nie prowadzili.
Absolutyzacja wyjetych z kontekstu cytatow z wypowiedzi swietych, to "katolicki" odpowiednik protestanckiej zasady "sola scriptura". W ten sposob ozna "udowodnic" dowolna teze i jej przeciwienstwo.

Nie ma dogmatu o zakrywaniu lydek i nie bedzie.

Christus Rex

W tym zadaniu pełana zgoda panie Fons Blaudi "ale jej zastosowanie w praktyce zmienia sie wedle regul i obyczajow na przestrzeni wiekow. ZGODNIE Z KATOLICKIM NAUCZANIEM " tylko, że  współczesna moda reguły i obyczaje katolickie ma za nic

A to, że się zmienia to oczywiste tylko nie może się zmieniać na gorszę i to pod pretekstem, że tak chce moda lub dana epoka lub ludzie bądź bodźce się zmniejszają bo tak jak pisałem zmniejszają się lub zanikły tak o tym pan pisał to potem będą się domagać krótkich spódniczek bo bodźce się zmniejszają lub zanikły będą się powoływać nią i na inne reguły danej epoki, ale czy mamy się kierować tym co naucza dana epoka czy Kościół św. w tej epoce.
Tylko te reguły nie będą miały nic wspólnego z katolickim nauczaniem, a potem kolejne kroki, to co naucza Pius XI i Pius XII jest już połagodzone, dalej już złagodzić tego nie można bo to już będzie nieskromne

Zgoda co do łydek, ale Pius XI mówi o zakrywaniu kolan nie łydek. I sam Pius XII (http://krzyz.katolicy.net/index.php/topic,4517.msg98690.html#msg98690 ) o tym mówił a to już lata 30 i 50 XX wieku, a nie XIX  i potwierdził to co nauczał Pius XI

Coś o jedno-zgodnej nauce cytowałem też Piusa IX i nie tylko :

"Nauka kościelna jest nieomylną nie tylko, kiedy ją orzeka uroczystym sądem Najwyższy Pasterz lub sobór ekumeniczny, ale także kiedy ją nam podaje powszechna zgodność tych, którzy służą Kościołowi za narzędzia i organa w dziele nauczania jego dzieci; jakoż przytoczone wyżej świadectwa dowodzą"
x. Władysław Szcześniak, Mag. Teol, Słownik apologetyczny wiary katolickiej podług D-ra Jana Jaugey’a, Warszawa 1896, t. III, s. 652–657.


Ale nie chodzi o tańce.
A może podać pan przykład, który święty,świętych był za tańcami aby je propagować i nic do nich nie miał/li do "wieczorkow tanecznych i balow, ktore dla wielu innych swietych problemem nie byly." ( damsko - męskie) choć nie musiał/li prowadzić krucjaty w ich zwalczaniu i była jak sądzę tak pan myśli były rzeczą zupełnie i bezwzględnie obojętną dla tych świętych jak się mylę proszę mnie sprostować. I zalecali by tańce ?

Nikt sie nie sprzeciwia chrzescijanskiej zasadzie, ze stroj musi byc skromny, a robienie przez pana ze mnie libertyna balansuje na granicy obrazy i nieuczciwosci intelektualnej. Nie zgadzamy sie po prostu w tym, ze kryteria mody XIX wieku maja byc wyznacznikiem moralnosci katolickiej po wsze czasy.

Jeśli pan poczuł się obrażony lub przyrównany do libertyna to PRZEPRASZAM SERDECZNE. Przekonał mnie pan do pewnych racji tak jak pan JP 7
Proszę pokazać mi zadanie, gdzie tak napisałem to je usunę.

A i niczego nie wyciągałem z kontekstu co do cytatów świętych jak pan twierdzi i ich nie absolutyzuje bo podałem wykładnie współczesną złagodzoną Piusa XI i mój przedmówca Piusa XII
"Absolutyzacja wyjetych z kontekstu cytatow z wypowiedzi swietych, to "katolicki" odpowiednik protestanckiej zasady "sola scriptura". W ten sposob ozna "udowodnic" dowolna teze i jej przeciwienstwo."

tylko te reguły nie będą miały nic wspólnego z katolickim nauczaniem, a potem kolejne kroki, to co naucza Pius XI i Pius XII jest już połagodzone, dalej już złagodzić tego nie można bo to już będzie nieskromne

Nie cudzołóż człowieku. Epoka wiktorjańska to zaledwie kilkadziesiąt lat w dziejach ludzkości - a raczej cywilizacji europejskiej. I bynajmniej nie była to epoka, w której najlepiej w praktyce przestrzegano wytycznych teoretycznych.