Dziecięce poszukiwania odpowiedzi na pytania błahe i całkiem poważne.

W dzisiejszym (tzn.wczorajszym-sobotnim) internetowym Divinum Officium liturgia mszy obfituje w sześć lekcji. Czy to nie jakiś sieciowy błąd; jeśli nie skąd to bogactwo?

Jak liturgia mszy to na pewno dobrze, bowiem wypada sobota suchych dni. Po każdej lekcji udzielano kolejnych święceń, więc tyle ich jest ile święceń niższych.

Jak przeczytałem wypowiedz kard. Saraha to przed oczami stanął mi ten fragment Familiaris Consortio:

"Oznacza to konkretnie, że gdy mężczyzna i kobieta, którzy dla ważnych powodów - jak na przykład wychowanie dzieci - nie mogąc uczynić zadość obowiązkowi rozstania się, postanawiają żyć w pełnej wstrzemięźliwości, czyli powstrzymywać się od aktów, które przysługują jedynie małżonkom"

Rozumiem, że współżycie charakteryzuję związek małżeński i jest jego istotną częścią, ale przecież ZWIĄZEK niesakramentalny, jak sama nazwa wskazuje, to bycie ze sobą (związek) dwóch osób. Wyłączenie z tej relacji współżycia nie sprawia przecież, że związek niesakramentalny przestaje nim być, bo inne elementy właściwe małżeństwu (np. wspólne mieszkanie) w tym związku nadal istnieją, funkcjonują i sprawiają, że przysięga małżeńska jest deptana.
Oczywiście pozostaje kwestia zgorszenia i wystawianie się na pokusę.


Tak samo jak w przypadku wypowiedzi kard. Saraha, tak i ta sytuacja (spełnienie wszystkich warunków by móc w takiej sytuacji przystępować do Komunii św.) uważana jest za wyjątek. Pytam ponownie: Cóż z tego?

Jak miała się rzecz w takich sytuacjach przez soborem?

Jak liturgia mszy to na pewno dobrze, bowiem wypada sobota suchych dni. Po każdej lekcji udzielano kolejnych święceń, więc tyle ich jest ile święceń niższych.

Dzięki za przypomnienie o święceniach w tym term.(przy ok.pytanie,czy gdzieś sie odbyły)
Sprawdziłem inne soboty SD i trudno by było inaczej. Nie miałem niestety okazji-i pewnie długo analogowo mieć nie będe-wysłuchać mszy sobotniej w tym okresie, a jakoś nie przyszło mi na myśl sprawdzić liturgie np.z ost SD wrześniowych, o zmianach okołosoborowych w dacie których była w tym roku na FK dyskusja. Nawiasem dodam, że łatwo mi niestety przeoczyć je teraz, czy W.Poście, kiedy i tak... poszcze (przynajmniej pokarmowo sie staram-wstrzemięźliwość polecam szczególnie...dla tych co mogą:-)
 O utrzymanie tych dodatkowych kwartalnych wyrzeczeń(które są podobno reliktem...)moim skromnym zdaniem będzie raczej trudno w dłuższej perspektywie tradycyjnej. Postne wigile kwartalne były by rozsądniejsze, szczególnie z takimi okolicznościami liturgiczno-konsekracyjnymi, jak te z końcowych SD.
Mam nadzieje, że wymiar kary ze Św.Oficium bedzie łaskawy za te herezje :-)

Jak przeczytałem...

Rozumiem, że współżycie charakteryzuję związek małżeński i jest jego istotną częścią, ale przecież..

Taką opinię, powiedzmy skrótowo- o równej wadze samego pożycia jak owoców takowego- dla sakr.związków katolickich odkrył nie tak dawno (m.in.) pewien młody ks.prof.wykł.w dalekim kraju antemuras pod koniec 50'lat swoją (nie)sławna pozycją...książkową. Jej akceptacja przebiegała wszakże z pewnymi obiektywnymi oporami :-)

Powyższa zaś sytuacja w "związku" przypomina białe małżeństwo, które nieskromnie myśle jest do pogodzenia w konkretnych sytuacjach z trad.doktr.KRK.

"Powyższa zaś sytuacja w "związku" przypomina białe małżeństwo" - słowo klucz: "przypomina", bo przecież małżeństwo to nie jest. I wracamy do punktu wyjścia.

Czy ktoś z użytkowników forum mógłby się wypowiedzieć jak było z takimi sytuacjami przed soborem (a może powinienem napisać: przed Familiaris Consortio?)

Dla mnie jest to nie do pojęcia. Może mam jakoś dziwacznie ukształtowane sumienie, ale jak niesakramentalna para nawraca się to powinna się rozstać, a nie tłumaczyć, że są dzieci do wychowania. Można by uszczypliwie napisać, że spłodzenie potomstwa jest przepustką do trwania w grzesznym związku przy jednoczesnym przystępowaniu do Komunii św.

Dla mnie jest to nie do pojęcia. Może mam jakoś dziwacznie ukształtowane sumienie, ale jak niesakramentalna para nawraca się to powinna się rozstać, a nie tłumaczyć, że są dzieci do wychowania.

Faktycznie, dziwacznie. Kosciol zawsze broni slabszego. Tu slabszym jest niewinne zaistnialej sytuacji dziecko, ktore ma prawo do wychowania. Dla prawdziwie nawroconej niesakramentalnej pary taka decyzja o bialym malzenstwie az do odchowania ostatniego dziecka to prawdziwy krzyz.

Wychowanie dziecka nie jest uwarunkowane koniecznością mieszkania razem przez jego rodziców - nikt nie mówił, że będzie łatwo.

Ale prosiłbym o odpowiedz na zadane pytanie.

spłodzenie potomstwa jest przepustką do trwania w grzesznym związku przy jednoczesnym przystępowaniu do Komunii św.

Związek jest grzeszny, jeśli ma w nim miejsce cudzołóstwo.

Jeśli nie ma - ściśle rzecz biorąc grzeszny nie jest, ale może być okazją do grzechu (więc zezwolenie na przyjmowanie komunii powinno być dawane po "rozeznaniu", a nie zbyt lekką ręką), może być też skandalem (więc wszystkim "zgorszonym" należałoby wyjaśniać sytuację, a i tak nie każdego to zadowoli).

jak niesakramentalna para nawraca się to powinna się rozstać, a nie tłumaczyć, że są dzieci do wychowania.

Dlatego nie powinno być zgody na przyjmowanie komunii z automatu, ale (moim zdaniem) w pewnych przypadkach jest taka zgoda dopuszczalna.

"Związek jest grzeszny, jeśli ma w nim miejsce cudzołóstwo" - jeśli dotyczy to osób, które są związane węzłem małżeńskim to nie wyobrażam sobie, żeby tylko współżycie z obcą osobą naruszało przysięgę małżeńską. A narusza ją, bez dwóch zdań, już samo związanie się z kimś innym - współżycie to tylko kolejny gwóźdź do trumny.
 
"Jeśli nie ma - ściśle rzecz biorąc grzeszny nie jest, ale może być okazją do grzechu" - trwanie w okazji do grzechu ciężkiego jest grzechem ciężkim samym w sobie. Dlatego np. narzeczonych mieszkających razem przed ślubem, choć nie współżyjących ksiądz odsyła z konfesjonału bez rozgrzeszenia jeśli nie ma chęci poprawy tj. osobnego mieszkania.

trwanie w okazji do grzechu ciężkiego jest grzechem ciężkim samym w sobie

Więc trwanie w okazji do okazji do grzechu ciężkiego jest grzechem ciężkim.
Oraz trwanie w okazji do okazji do okazji.
Oraz okazji do okazji do okazji do okazji.
Zaraz się okaże, że nie ma okazji która nie byłaby okazją.

Nie zaprzeczam samej idei, ale mam poważny logiczny problem z tym stwierdzeniem, tak sformułowanym.

Ale pamiętajmy, że to co jest okazją do grzechu dla jednego, nie musi być taką dla kogoś innego. Różne ludzie mają skłonności, słabości, pokusy, pożądania.
Dlatego uważam, że omawiany wyjątek w pewnych okolicznościach jest dopuszczalny - jako wyjątek, a nie jako nowa norma.

...a jednocześnie może być okazją do nadużycia, czyli okazją do okazji...

Oczywiście, wszystko ma swoje granice, bo można dojść do wniosku, że wyjście po bułki do sklepu będzie grzechem cięzkim ponieważ po drodze na słupach porozwieszane są nieskromne plakaty... .

Jednak, może źle to ująłem, więc zacytuje dokładnie:
"Aby spowiedź była ważna, trzeba w swoim sercu wyraźnie postanowić poprawę, to znaczy podjąć wyraźną decyzję zerwania z grzechem i zerwania z okolicznościami, które mnie do grzechu prowadzą. Tu warto przypomnieć, że samo dobrowolne narażanie się na grzech ciężki już jest grzechem ciężkim" - ks. Jacek Bałemba SDB (ku dobrej spowiedzi)

Załóżmy, że niesakramentalni partnerzy nie mają z tą kwestią problemu (wtedy byłoby tak jak Pan pisze), ale co z osobami bardziej wrażliwymi? Czy przysięga przed proboszczem wyeliminuje pokusy i okazje? Ktoś może napisać, że jest czynnik usprawiedliwiający jak np. wychowanie dziecka, ale mnie to w ogóle nie przekonuje, a Familiaris Consortio nie wyjaśnia dokładnie tematu.
Zapytam raz jeszcze: jak było z takimi sytuacjami przed soborem?

Wychowanie dziecka nie jest uwarunkowane koniecznością mieszkania razem przez jego rodziców

Powaznie? W praktyce? Znaczy jedno z rodzicow ma na noc wyprowadzac sie do hotelu?

trwanie w okazji do grzechu ciężkiego jest grzechem ciężkim samym w sobie.

Nie. Okazja do grzechu to okazja do grzechu, a grzech do grzech. Nie badzmy pewexami.

Dlatego np. narzeczonych mieszkających razem przed ślubem, choć nie współżyjących ksiądz odsyła z konfesjonału bez rozgrzeszenia jeśli nie ma chęci poprawy tj. osobnego mieszkania.

Nie, nie dlatego.

Czy przysięga przed proboszczem wyeliminuje pokusy i okazje?

Pokus raczej nie wyeliminuje, ale może dać siłę do radzenia sobie z niemi.

Nie. Okazja do grzechu to okazja do grzechu, a grzech do grzech.

Ale z tego wynika proste rozumowanie:

Jeśli X jest grzechem, to okazja do X jest grzechem.
Nazwijmy "okazję do X" mianem Y.
Więc Y jest grzechem.

I wracamy do początku:
Jeśli Y jest grzechem, to okazja do Y jest grzechem.
I tak dalej, ad absurdum infinitum