Dziecięce poszukiwania odpowiedzi na pytania błahe i całkiem poważne.

Swoją drogą pamiętam, że przy mojej pierwszej spowiedzi przedkomunijnej (2004) księża wymawiali formułę rozgrzeszenia jeszcze po łacinie.

Nową (Deus, Pater misericordiarum; Et ego te absolvo) czy starą (Dominus noster; Passio; Ego te absolvo)?

Passio Domini nosti w nowym obrzędzie jest opcjonalnie do wyboru - z tym, że zostało przeniesione już za sam akt rozgrzeszenia.

Po udzieleniu rozgrzeszenia:

K: Wysławiajmy Pana, bo jest dobry.
P: Bo jego miłosierdzie trwa na wieki.
K: Pan odpuścił tobie grzechy. Idź w pokoju.

Zamiast dziękczynienia i formuły rozesłania penitenta kapłan może powiedzieć:

A. Męka Jezusa Chrystusa, naszego Pana, wstawiennictwo Najświętszej Maryi Panny i wszystkich Świętych, dobro, które spełniasz, i cierpienie, które zniesiesz, niech będą zadośćuczynieniem za twoje grzechy, wyjednają ci wzrost łaski i nagrodę życia wiecznego.

B. Pan ciebie uwolnił od grzechu, niech da ci udział w swoim królestwie. Jemu chwała na wieki wieków. Amen.

C. Szczęśliwy człowiek, któremu zostanie odpuszczona wina, a jego grzech zapomniany. Raduj się w i wesel w Panu. Idź w pokoju.

D. Idź w pokoju i głoś światu cudowne dzieła Boga, który cię zbawił.

Szczerze mówiąc nigdy nie spotkałem się, aby jakiś ksiądz (spowiadający w nowym rycie) korzystał z tej opcji. Nawet nie wiedziałem, że zachowano tę modlitwę w nowym rycie spowiedzi...

Szczerze mówiąc nigdy nie spotkałem się, aby jakiś ksiądz (spowiadający w nowym rycie) korzystał z tej opcji. Nawet nie wiedziałem, że zachowano tę modlitwę w nowym rycie spowiedzi...

Ja też nigdy się z tym nie spotkałem w praktyce, chociaż wiem że modlitwa jest zachowana (teoretycznie). Ale tak czy inaczej w polskim rytuale nie ma tej modlitwy PO ŁACINIE – w przeciwieństwie do samej formuły sakramentalnej.

http://www.youtube.com/watch?v=kUuOT_rre0w
Co to za pieśń od 3:33? Brzmi jak litania, ale nie znam włoskiego. Jest może jakieś inne równie dobre wykonanie w necie?

Prawdopodobnie jakaś litania do świętych zakonu jezuitów.

Ja się zdziwiłem, jak niedawno przeczytałem, że należy w nowej formule odpowiadać "Amen"

38* c) Wiernych należy zapoznać z brzmieniem nowej formuły rozgrzeszenia i jej znaczeniem. Punkty katechezy zawiera nr 19 Wprowadzenia. Na formułę rozgrzeszenia penitent z wdzięcznością odpowiada: Amen. Przy spowiedzi penitentów znających język łaciński można posługiwać się łacińską formułą rozgrzeszenia. Również po tej formule penitent odpowiada: Amen.

W podręcznikach do teologii moralnej wspomina się, że gdy droga pieszo do kościoła zabiera nam więcej niż jedną godzinę, to nie musimy uczestniczyć we Mszy Świętej. Przeglądając archiwa widziałem wypowiedzi Pana Fons Blaudi, który wspominał też o dystansie 50 km (rozumiem, że trzeba mieć dostęp do jakiegoś transportu). Czy ktoś wie skąd pochodziła ta informacja ? Albo dysponuje cytatem z odp. podręcznika ?

Przykład rodziny Vianney:



(proszę kliknąć na skan to się powiększy do czytania)

... zaraz po północy każdej niedzieli opuszczali wioskę, by udać się na Msze św.

źródło: http://www.tedeum.pl/tytul/244,Swiety-i-diabel

Przykład rodziny Vianney jest nie na temat. Pytanie było o obowiązek, a przykład odnosi się do nadzwyczajnej, indywidualnej. Nikt nie miał obowiązku isc kilka godzin na msze. Niektorzy to robili, owszem. Ale dob4rowolnie. I zawsze był to przyklad nadzwyczajnej gorliwosci

Ja nie napisałam że to obowiązujące, napisałam jako przykład. A czy to jest nadzwyczajna forma tej rodziny? - nie powiedziała bym.

Ja nie napisałam że to obowiązujące, napisałam jako przykład. A czy to jest nadzwyczajna forma tej rodziny? - nie powiedziała bym.

A dlaczego nie? Myśli Pani, ze to była norma wtedy? Bynajmniej. Co najwyżej 1% ludzi tak robiło. Z reguły ci, co mieli do kościoła 10km i więcej, chodzili do niego kilka razy w roku. Co nie znaczy, że nie praktykowali regularnie. Praktykowali, tyle że nie w kościołach i nie na Mszy. Wielka popularnością na wsiach cieszyły się na przykład kaplice różańcowe.

Przykład świętowania niedzieli w parafii międzyrzeckiej 100 lat temu:
"Znajdują się jeszcze w parafii trzy kaplice, w których Msza św. nigdy się nie odprawia, lecz gdzie ci z mieszkańców, którzy w święta nie mogą udać się do kościoła, gromadzą się na wspólne modły. Są one w oddalonych wioskach od kościoła, a mianowicie: w Łubach, Kożuszkach i Łuniewie" [ks. A . Pleszczyński, Opis historyczno-statystyczny parafii międzyrzeckiej, Warszawa 1911, s. 149].

http://przedsoborowy.blogspot.com/2012/04/sowko-o-swietowaniu-niedzieli.html (komentarz)

Poszukuję oficjalnych dokumentów Kościoła zakazujących wspólnej modlitwy z heretykami.

Jest tego calkiem sporo, dostepne w AAS na stronie vatican.va

Pierwsze z brzegu :

KPK 1917

Can.1258. § 1. Haud licitum est fidelibus quovis modo active assistere seu partem habere in sacris acatholicorum.

§ 2. Tolerari potest praesentia passiva seu mere materialis, civilis officii vel honoris causa, ob gravem rationem ab Episcopo in casu dubii probandam, in acatholicorum funeribus, nuptiis similibusque sollemniis, dummodo perversionis et scandali periculum absit.

Jest tego calkiem sporo, dostepne w AAS na stronie vatican.va

Pierwsze z brzegu :

KPK 1917

Can.1258. § 1. Haud licitum est fidelibus quovis modo active assistere seu partem habere in sacris acatholicorum.

§ 2. Tolerari potest praesentia passiva seu mere materialis, civilis officii vel honoris causa, ob gravem rationem ab Episcopo in casu dubii probandam, in acatholicorum funeribus, nuptiis similibusque sollemniis, dummodo perverionis et scandali periculum absit.
 

Ale nas obowiązuje Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 roku.
Jest też
PAPIESKA RADA DS. JEDNOŚCI CHRZEŚCIJAN
Dyrektorium ekumeniczne
Dyrektorium w sprawie realizacji zasad i norm dotyczących ekumenizmu z 25 marca 1993 r.
108. Tam, gdzie to wypada, katolików powinno się zachęcać do łączenia się z innymi, zgodnie z normami podanymi przez Kościół, celem wspólnego modlenia się z chrześcijanami należącymi do innych Kościołów i Wspólnot eklezjalnych. Takie wspólne modlitwy są z pewnością środkiem skutecznym do wybłagania łaski jedności i stanowią autentyczny wyraz więzów jednoczących nadal katolików z innymi chrześcijanami[119]. Wspólna modlitwa jest sama w sobie drogą prowadzącą do pojednania duchowego.