Dziecięce poszukiwania odpowiedzi na pytania błahe i całkiem poważne.

Najwięksi spośród kucharzy zawsze są mężczyznami. We większości gastronomii w kuchni szef to mężczyzna. Sprawdź pan etymologię słowa lord.

Czy jeśli podczas nauki mamy myśli czy natręctwa myślowe pod tytułem  zagraj sobie w coś ,zajmij się czymś dla rozrywki ;to te czyny o których są te myśli czy natręctwa myślowe stają się przez to grzeszne?

Natręctwa nie są grzeszne.

Grzeszne jest unikanie próby zbudowania takiego systemu życia w którym natręctwa zostaną zmniejszone i podporządkowane.

Czyli te rozrywki które są tematem tych natręctw będą przez to grzeszne?
 " Grzeszne jest unikanie próby zbudowania tagiego systemu życia w którym natręctwa zostaną zmniejszone i podporządkowane. "

Oznacza to że unikanie terapeuty jest grzeszne.

Oznacza to że unikanie terapeuty jest grzeszne.

Generalnie wszelki brak roztropnej dbałości o własne ciało i duszę jest grzeszny. Aczkolwiek wystrzegać się trzeba wszelkiej przesady. Zdrowy umiar powinien być naczelną zasadą.

zagraj sobie w coś

Właściwie w temacie gier tak mogę z własnego doświadczenia - jako zepsuty produkt (rocznik 1988 - ni to komuna ni postkomuna, niedobzi milenialsi, za którymi następują zepsute dzieci z pokolenia X, Y, Z siedzące na smartfonach - może sobie Pan o tym poczytać, to twierdzenia świeckich i "neutralnych światopoglądowo" socjologów) zmarnowałem na granie znaczną część swojego dzieciństwa. Gdzieś w okresie licealnym udało mi się praktycznie z tym skończyć, nawet jeśli bardziej w ramach "wspomnień z dzieciństwa" zdarzyły mi się jakieś wakacyjne zagrania. Kiedy byłem już w zakonie i pojawiały się czasem rozmowy o ludziach grających w gry komputerowe, to oczywiście im starsi zakonnicy tym bardziej mieli do tego podejście negatywne, ale nie do końca konsekwentne. Oczywiście były argumenty typu bo to bzdura, bo to uzależnia itd. Zapytani jednak o to czy takie samo podejście mieliby powszechnie do oglądania filmów, to już wtedy nie (przypuszczam, że tak by mogło być pokolenie wcześniej). Ciekawsze natomiast było to, że nie brakowało moich rówieśników podzielających takie poglądy, którzy prawdopodobnie nie mieli okazji sporej części dzieciństwa zmarnować (w owych naszych rocznikach doświadczyliśmy postępu w dziedzinie posiadania sprzętów elektronicznych: w moim wczesnym dzieciństwie jeszcze wielu znajomych rodziców jeszcze nie miało telefonu stacjonarnego, później w starszym dzieciństwie nie każdy miał komputer, kiedy miałem natomiast 16-17 lat to już było upowszechnienie telefonów komórkowych). Właściwie było jak było, ale cieszę się, że już potem udało mi się czasu w ten sposób nie marnować.

Jeśli zatem ma Pan rzeczywiście takie rozterki (chociaż, niestety, należę do tych, którym trudno uwierzyć w szczerość Pana wątpliwości) i kwestia "grania" powoduje u Pana niepokój sumienia, to odstawienie tego może wyjść na dobre. Przecież nie brakuje rozrywek "przedtechnologicznych" i to dzisiaj częsty problem wychowawców - jak zainteresować dzieci czymś pozakomputerowym/pozatelefonowym itd. ...

Kłopoty z grami wideo nie polegają na marnowaniu czasu czy uzależnieniu bo to jest dokładnie ten sam koszt co przy alkoholizmie, politykierstwie, zaangażowaniu w ideolo lgbtqweru, religiactwo, hazard etc. Każde przesadne szukanie przyjemności - czyli w zasadzie ukojenia od nieznośnego stanu codziennego - jest okupione stratami w życiu powszednim.
To co jest wyjątkowe w grach wideo to alienacja. Nawet grając drużynowo w miażdżącej części do i się to w osobnych miejscach łącząc tylko internetowo. Gry wideo mają ogromny potencjał alienacji co prowadzi do szeregu objawów, zdziwaczenia, oddzielenia od ciała i jego potrzeb, odcięcia od uczuć i poruszeń.

Jeden będzie grał sobie godzinę wieczorem i to mając wymagająca pracę, żonę i trójkę dzieci. Drugi jak włączy gierę to będzie bingował do końca.

Podobnie jeden zagra raz do roku w kasyno za dniówkę, a drugi będzie grał do końca tego co ma i czego nie ma.

Sales tu z gier wideo przechodzimy już do dynamiki uzależnień a to jest dziedziną ducha, nie zapisanych zakazów i nakazów.

x Bańka w jednym z materiałów mówił że jest twierdzenie że gdy obmawiamy inną osobę o grzech ciężki to popełniamy grzech ciężki i ta teza jest sententia comunis .Czy także jest tezą sententia comunis teza że każdy nałóg czy uzależnienie to materia grzechu ciężkiego ?

Kyrielejson

Czy także jest tezą sententia comunis teza że każdy nałóg czy uzależnienie to materia grzechu ciężkiego ?

Niedopełnienie obowiązków rodzinnych i nieuczestniczenie we Mszy Świętej, dopuszcza się grzechu bałwochwalstwa. Bałwochwalstwem może być także np. przywiązywanie nadmiernej wagi do spraw doczesnych kosztem Boga.

x Bańka w jednym z materiałów mówił ...

Ks. Bańka czasami mówi z sensem ale nie jest to regułą.
https://www.youtube.com/watch?v=dDuLQdZj23Y

Sugeruję panu więcej lektury duchowej a mniej wywiadów z księżmi.

I koniecznie zamienić Bańké na Szustaka.

I koniecznie zamienić Bańké na Szustaka.

O taką perwersją to jeszcze pana nie posądzałem  .

Wie pan jaką jest różnica między wspomnianymi?
Jeden ma wykształcenie teologiczne a drugi nie ma żadnego. Jeden napisał pracę naukową z dziedziny teologii "Ekonomia trynitarna w ujęciu św. Ireneusza z Lyonu" a drugi odbył przez nikogo uznawane kursy zawodowe na księdza.

Bądźmy poważni! Umiejętności zawodowe reprezentowane przez większość księży fspx własnego chowu są co najwyżej poprawne. Teologicznie, liturgicznie i kaznodziejczo są zwyczajnie słabi. Ich zasługą jest to że są a ich obecność służy do polepszenia pozycji negocjacyjnej z prałatami.

Zresztą co to za kazania! - większą część z nich to indoktrynacja. Mało o Bogu, wiele o soborze.
Podobnie ich publikacje - głównie ultramontańskie mrzonki, sny o potędze papiestwa.

Może w SZA lub Azji to wygląda inaczej. Ja znam FSSPX w Europie środkowej. I wiem że to niedokształceni funkcjonariusze systemu który ich nie chce.