Reforma obrzędów Wielkiego Tygodnia - 1951-1955

Swego czasu ks. Raivo Kokis FSSPX też celebrował wg. ksiąg sprzed '55. Wiem - byłem. widziałem.

Podczas głównej liturgii Wielkiej Soboty śpiewano nadal przede wszystkim pieśni pasyjne.

W czasie ofiarowania i agnus dei i komunii śpiewano pieśni o męce pana jezusowej?

Dobre pytanie. Na pewno przy Grobie Pańskim śpiewano pieśni pasyjne aż do rezurekcji. I udział ludu w samej liturgii Wielkiej Soboty nie był zbyt liczny.

Mszał Jana XXIII z 1962 r. to banalny produkt, powstały dla potrzeb chwili.

http://przedsoborowy.blogspot.com/2016/05/ktorego-kalendarza-uzywac-ktorych-ksiag.html

wertując zapiski Wyszyńskiego, jego uwagi co do reformy Wielkiego Tygodnia:

" O godz. 20.00 udałem się do prokatedry na nabożeństwo wigilijne Wielkiej Soboty, wg nowych zarzadzeń Stolicy Świętej. Kościół wydobył skarby swych dziejowych doświadczeń na czasy dzisiejsze. Wywyszenie paschału jest mocnym naciskiem na Lumen Christi w swiecie. A wspaniałe poświęcenie wody coram populo i procesja do fons baptismatis oraz odnowienie przyrzeczeń - odwołuje sie do konsekwencji płynących ze chrztu świetego. Lud, tłumnie przybyły na tę uroczystość, jest pod silnym wrażeniem. Widać to z jego uwagi, z jaką śledzi święte obrzędy. Pomaga mu umiejętne objaśnienie z ambony przez jednego z młodych kapłanów. Sam obrzęd ze mszą św. trwa dwie i pół godziny. Sprawe kompilkuje procesja rezurekcyjna, która miała mieć miejsce zaraz po Mszy św. Wtedy, gdy ludzie już są nasyceni, mają przeżyć jeszcze jeden moment, który w polskiej religijności ma swoje olbrzymie znaczenie. I tu widać, że to juz nieco za wiele. Znaczna część ludzi odpłynęła wskutek spóźnionej pory i obawy noclegu na ulicy. Rzecz cała w tym, by umiejscowić tak procesję rezurekcyjną, aby nie utracić jej doniosłego znaczenia dla polskiego życia religijnego. Można nawet lepiej będdzie nie łączyć tej procesji z obrzędami wielkosobotnimi. W całości jednak reforma wigilii Zmartwychwstania ma doniosłe religijne znaczenie." 12 IV 1952 r.

Dwie i pół godziny TYLKO?

Dwie i pół godziny TYLKO?

Bez chrztu i bierzmowania oraz zbędnego gadania nie powinno być problemu - te z Watykanu trwają 2:30-3:10 (a sam rozmiar Bazyliki powoduje ze sama precesja trwa 2/3 razy dłużej niż w normalnym kościele)

rozpoczęto prace nad publikacja całości dziennika prywatnego Wyszyńskiego. Ciekawe czy znalazły się tam jego refleksję nad reformami liturgicznymi z lat sześćdziesiątych. I jeśli byłyby one krytyczne, to czy pojawi sie to w druku, czy zadziała wewnętrzna cenzura

Liturgia Triduum sprzed reform Piusa XII celebrowana również dziś


https://ekai.pl/liturgia-triduum-sprzed-reform-piusa-xii-celebrowana-rowniez-dzis/

Szczęść Boże! Wklejam tutaj link do nagrania, które znakomicie pasuje do tego wątku. Nie piszę nic więcej, żeby nie spoilerować - dodam tylko, że warto obejrzeć https://www.youtube.com/watch?v=0hljcxKzNyM

Szczęść Boże! Wklejam tutaj link do nagrania, które znakomicie pasuje do tego wątku. Nie piszę nic więcej, żeby nie spoilerować - dodam tylko, że warto obejrzeć https://www.youtube.com/watch?v=0hljcxKzNyM

Ta lacina jest jakas taka jeszcze bardziej niezrozumiala niz normalnie

Szczęść Boże! Wklejam tutaj link do nagrania, które znakomicie pasuje do tego wątku. Nie piszę nic więcej, żeby nie spoilerować - dodam tylko, że warto obejrzeć https://www.youtube.com/watch?v=0hljcxKzNyM

Wypada podpisać nagranie, a nawet je opisać.

O reformie Liturgii Triduum Paschalnego rozmowa z Tomaszem Dekert:

Tomasz Dekert: Reforma liturgii Triduum Paschalnego miała charakter duszpasterski

Podstawowa różnica między liturgią przedsoborową a posoborową nie polega na detalach, ale ma charakter systemowy – mówi dr Tomasz Dekert w wywiadzie dla „Teologii Politycznej”
(...)
http://www.teologiapolityczna.pl/tomasz-dekert-reforma-liturgii-triduum-paschalnego-miala-charakter-duszpasterski

Ciekawy artykuł. Przypomniało mi się, że należałoby odkręcić nie tylko reformy Piusa XII, ale jeszcze i reformy Urbana VIII... Tyle pięknych tekstów popsuł ten ostatni, do spółki z naszym rodakiem ...

Sarbiewski był jednym z trzech poprawiaczy hymnów.

Papież Barbeżyński wszystkim wcisnął renesansowe hymny, lecz kapitułom Lateranu i Watykanu polecił zostać przy ortodoxyjnych.

To jest właśnie sławetna konsekwencja klerokratów.