ME-lotek

Od dłuższego czasu z posoborowia same przysłowiowe hiobowe wieści przychodzą, skandale i inne takie. Dziś zdarzył się mi pewien pozytyw.

I-sza Niedziela Adwentu - Parafia Niepokalanego Poczęcia NMP na Wrzecionie - wieczorna msza akademicka, odprawiana w dolnym kościele. Oświetlony tylko ołtarz, przy nim liczne zapalone świece. Ludzi sporo. Celebrans ze służbą liturgiczną - wejście nie od jakichś drzwi z boku prezbiterium, ale od wejściowych, z zapalonymi świecami (choć może to po prostu taki układ wnętrza). Podczas czytań dwóch ministrantów z zapalonymi świecami przed ambonką.

Scholka zapewne akademicka, bez gitar. Sanctus i Agnus Dei w języku sakralnym, melodia jednak z tych "mniej sakralnych" (nigdy nie miałem kontaktu z Oazą, więc nie wiem, czy tak się tam śpiewa), nie rażąca jednak infantylizmem. Kazanie oceniam jako dobre, o konieczności upodabniania się w życiu do Chrystusa. Na mój gust nieco zbyt długie. Usłyszałem m.in., że kazanie jest w gruncie rzeczy najmniej ważne (!).

Liturgia Eucharistica sprawowana w/g mojej oceny jak na NOM bardzo dobrze. MEIII czyli Vere Sanctus es, Dómine, et mérito te laudat omnis a te cóndita creatúra, (nie, nie w języku sakralnym). Słowa Ustanowienia wypowiedziane jak należy, potem Podniesienie ostrożnie, wysoko i na długo, złożenie na powrót także powoli i z należnym szacunkiem, co na NOMie b. rzadko się widuje. Widać było, że celebrans (młody, chyba jeszcze przed 30-ką) wierzy w Przeistoczenie.

Wrażenie oceniam jako pozytywne, młodzi ludzie zachowujący się pobożnie, Komunia Św. wiernych co prawda na stojąco, ale przez całą Mszę utrapieniec abepe Pośpiech był nieobecny albo spał . Jedna z kantorek przyjęła z Kielicha na klęcząco.

Nie potrafię naturalnie orzec, czy w tej parafii na niedzielnych mszach akademickich to norma, czy to ze względu na Adwent, czy akurat tak mi się trafiło. Mam nadzieję, że przynajmniej duszpasterstwo akademickie prowadzone tam jest w sposób napawający jednak optymizmem.

Ojcze nieskończenie dobry,  pokornie Cię błagamy przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, naszego Pana, - Prex Eucharistica I z pełną listą świętych, usłyszałem dziś wybrawszy się powtórnie na wieczorną mszę akademicką w Parafii Niepokalanego Poczęcia NMP na w-wskim Wrzecionie. Celebrans i schola te same co w poprzednim wpisie, zatem jest to tam (chyba) norma. I to cieszy! Zwłaszcza, że to przecież młodzi ludzie. Kazanie przyzwoite, nawet z pewnymi nawiązaniami do przebiegu "naszego" rytu. Jak poprzednio Sanctus i Agnus Dei w języku sakralnym, melodie mniej, ale może to zgred przez mnie przemawia? 

Jedyny zgrzyt - podczas Komunii św. wiernych utrapiony abepe obudził się i posłał jakiegoś durnia rozdającego Ciało Pańskie jak ciasteczka bez pateny. Po co, skoro nie zauważyłem wśród wiernych żadnego zniecierpliwienia? Ale może się nie znam... Ogólnie ponowny <kciuk w górę>

Co to kto to abepe?

Co to kto to abepe?

Abepe Pospiech - tez sie zastanawialem, ale przeczytalem wczesniejszy wpis i zrozumialem symboliczna wymowe .
Na poczatku myslalem, ze to abepe warszawski odprawial, ale trudno bylo w to uwierzyc z wielu powodow. Moje watpliwosci poglebil fakt, ze sie abepe obudzil w czasie Komunii sw. i byl utrapiony.  Prawdziwy abepe z Miodowej raczej sprawia wrazenie zawsze sie spieszacego i znudzonego liturgia, wiec przezylem zgrzyt poznawczy, ale potem zrozumialem, ze to jednak mimo wszystko nie on byl .

Ojcze nieskończenie dobry,  pokornie Cię błagamy przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, naszego Pana, - Prex Eucharistica I usłyszałem na NOMie po raz drugi w ciągu ostatnich 2 tygodni, tym razem w Kościele pw. św. Kazimierza Królewicza przy w-wskim Rynku Nowego Miasta. Wybrałem się na sylwestrową mszę o północy darowawszy sobie standard towarzyski obowiązujący dzisiejszej nocy . Podniesienie godne (nadal mam wrażenie, że wybrana ME jakoś tam na to wpływa, taka śmiesznostka ), utrapiony abepe witał Nowy Rok najwidoczniej gdzie indziej, Komunia św. wiernych oczywiście na klęcząco przy balaskach. Siostry benedyktynki nie zawiodły i zapewniły przepiękne wykonanie propriów, a także Kyrie, Gloria i Agnus Dei, w języku sakralnym oczywiście. Kyriale X (Alme Pater, dowiedziałem się ze ściągaczki rozdanej wraz z textem Ciebie Boże wysławiamy). Uwielbiam ten śpiew, zwłaszcza niewieści.

Z mszy konwentualnych byłem kiedyś na takowej u Dominikanów na Służewie. Ocena negatywna.

W wątku Warszawa P. Krusejder napisał o Mszy w Kościele Środowisk Twórczych przy Senatorskiej odprawionej w dniu Święta Odzyskania Niepodległości - "Kantorzy znośni, ale nie zrozumiem tego owczego pędu do Mszy śpiewanych. Przesyt łaciną oraz deficyt pobożnych pieśni jest tam ewidentny". Daleko mi do tego poziomu, za to nie rozumiem owczego pędu do "recytowanek" na Tridentinie...

PS O Veni Sancte Spiritus nie wspomniałem, ale tylko z powodu pory wpisu . Przesytu nigdy tu odczuwał nie będę...

.
Pentuer  " Przesyt łaciną oraz deficyt pobożnych pieśni jest tam ewidentny."

Otóż to. Przesyt łaciną. To samo zauważam w kaplicy na Żubardzkiej w Łodzi.  Nie tak pamiętam msze trydenckie z lat 50-tych za moich starych ministranckich czasów.

Pan organista intonował polskie nabożne pieśni a nie popisywał się "chorałkami". Et valde bene fuit.

Otóż to, Panie Fideliss. Pan Krusejder miał na myśli Tridentinę, tuszę, że Pan również. A ja piszę o NOMie.

Siostry śpiewały a capella, nabożnych polskich pieśni także nie zabrakło. Wszelakich łask Bożych w Nowym Roku

A ja nie mogę chodzić na NOM. Denerwuję się. Bardzo.
Dziś wyjątkowo byłem, bo nie wydobrzałem po grypie i znów smutek mnie ogarnia widząc tę "taśmowość". 29 minut po rozpoczęciu Sumy i już "Baranku Boży..." Gdzie tu miejsce dla Boga, dla Tajemnicy?

A ja nie mogę chodzić na NOM. Denerwuję się. Bardzo.

Ha, ha, ha! Bingo! Myślałem, ze ja jeden. Ach, te nerwy! Co najbardziej mnie denerwuje na tym "spotkaniu eucharystycznym wiernych" bo już takie określenie Mszy Św. spotkałem, to . . . .  sam początek - zagajenie. . . .  Pan z wami itd, a potem . . . . spotkalismy się tu dzisiaj tak licznie bo jest ku temu wazny powód, otóż jest wsród nas pan N.N. nasz wójt, który obchodzi dzisiaj 35 rocznicę ślubu. Witamy również zacną małżonkę, panią Teresę N, która  . . . . dzieciaczki, proszę o spokój, prosze tu bliżej do mnie, no ładnie . . . wiem, że jest gorąco, ale tamto okno da sie uchylić, może ja poproszę pana,  tak pana, tam jest taki łańcuszek i trzeba pociągnąc,  . . o właśnie,  dziękuję. . . oprócz wiadomej okazji jeden z księży będzie modłił się w intencji X, drugi kapłan w intencji Y, trzeci w intencji Z, . . . . .
A potem następuje pierwsze czytanie w wykonaniu baby. A gdzie;  taceant mulieres in ecclesia!

A może ja zbyt nerwowy jestem? Zresztą pisaliśmy już o tym we wcześniejszym stadium tego forum.

Dzięki Bogu dziś nie było koncelebry i żadnych udziwnień, ale zagajenie na wejściu musowo.

A co ja mam powiedzieć? Mieszkam nieomal przy kościele, w którym prawie wcale nie bywam (chyba że grypa jakaś czy coś podobnego dopadnie)? Dwukrotnie w roku koszmar w postaci Świąt, bo przecież trzeba do Mamy staruszki pojechać i w pakiecie oglądać dziadostwo odprawiane aby szybciej (a w tym roku jeszcze doszła niedziela przed Wigilią). W te Święta chyba "rekord" - trzykrotnie "Żródło wszelkiej" i zamiast homilii czytanie czegoś tam. Stosunkowo niedaleko do Lublina, ale w niedzielę i święto rano nie ma czym podjechać, a jam od zawsze "motofob". Także proszę "nie grzeszyć" proszę Panów!

PS Do przeoratu w Radości ok. 1.5 godz. drogi, tyle samo z powrotem. Karolkowa przez "recytowanki" odpadła już definitywnie, szczęśliwie cerkiew OO Bazylianów na Miodowej mam bliżej. Ucieszyłem się dowiedziawszy się o mszach na Senatorskiej (mam pół godziny dojazdu) i trrrach! znowu skandowania, których nie cierpię. I... dosyć! Mamy Nowy Rok! Nie wypada zaczynać od narzekań .

Swoją drogą nadal nie rozumiem tendencji. Na Karolkowej chyba jeszcze ze 2.5 - 3 lata temu można było wysłuchać normalnej mszy cichej jak należy. Teraz poza Przeoratem nigdzie takiej nie uświadczam. Wprawdzie nadal uważam się za świeżaka, dopiero w tym roku minie mi 5 lat "stażu", ale etap "nomowej aktywności na mszy" mam już, nie chwaląc się, dość dawno za sobą.

A ja nie mogę chodzić na NOM. Denerwuję się. Bardzo.
Dziś wyjątkowo byłem, bo nie wydobrzałem po grypie i znów smutek mnie ogarnia widząc tę "taśmowość". 29 minut po rozpoczęciu Sumy i już "Baranku Boży..." Gdzie tu miejsce dla Boga, dla Tajemnicy?

Odpowiedz numer 1: Bo sie to ludziom podoba.
Odpowiedz numer 2: Bo jak bedzie dlugo, to nie przyjda.
Odpowiedz numer 3: Nie mozna przedluzac, bo pojda gdzie indziej.
Odpowiedz numer 4: Nie mozna wydziwiac.
Odpowiedz numer 5: A po co mialoby byc inaczej?

Jestem coraz bardziej przerazony liturgia w Polsce (gdzie indziej tez, ale z innych powodow) i de facto brakiem jakiegokolwiek duchowego i liturgicznego wyczucia i u ksiezy, i u wiernych. Miedzy tymi dwoma grupami jest sprzezenie: my przyjdziemy, ale wy nam zrobicie krotka msze. Zrobimy krotka msze, ale musicie przyjsc. To nie ma nic wspolnego z jakakolwiek duchowoscia - no moze poza duchowoscia zaliczania mszy. Z tego wynika, ze wiekszosc polskich katolikow naprawde nie ma zadnych prawdziwych duchowych potrzeb: msze sw. sie zalicza a duchowe potrzeby sie zaspokaja u wrozek, astrologow i sam juz nie wiem gdzie... Gdzies sa jeszcze jakies niedobitki swiadomych katolikow (niekoniecznie tradi, ale takich ktorzy wiedza albo nawet czuja, ze powinno byc inaczej), ale oni w normalnych warunkach typowej polskiej parafii nie maja szans na jakakolwiek porzadnie odprawiona msze - nawet NOM (ja wciaz twierdze, ze mozna go odprawiac poboznie i bardzo porzadnie). I to jest moze jeszcze gorsze: nie tlumy, ktore i tak chca zaliczyc msze i miec spokoj, ale duchowy glod i zwiazany z nim bol tych, ktorzy nie chca niczego nadzwyczajnego, ale normalna msze swieta.

Dzięki Bogu dziś nie było koncelebry i żadnych udziwnień, ale zagajenie na wejściu musowo.

Zagajenie i przywitanie musi byc. I oczywiscie zyczenia na koniec i podziekowanie, ze parafianie raczyli przyjsc do kosciola... Sam sie dowiedzialem kiedys, jak tego nie mowilem (a moje msze sw. raczej nie naleza do przegadanych), ze jest to nieosobowe, jakbym sie nie cieszyl, ze ludzie do kosciola przyszli. Do tego trzeba dodac obowiazkowy usmiech w czasie calej mszy, bo jak go nie ma, to ksiadz "nie zapala wiernych entuzjazmem"...  Czasem jak ogladam w internecie transmisje online z polskich parafii, to jestem przerazony praktycznie wszystkim: wyposazeniem i nieporzadkiem w prezbiterium, sposobem chodzenia ksiezy, byle jakim sposobem przyklekania, mowienia, trzymania rak, spiewania, albo znowu przesadna teatralnoscia, wszechobecnym pospiechem, gledzeniem na kazaniach i jednym wielkim DZIADOSTWEM.

ja wciaz twierdze, ze mozna go odprawiac poboznie i bardzo porzadnie

Dokładnie tak samo uważam, proszę X. Walka idzie o młodych. Twierdzę, że porządnie i bez pośpiechu (nie dam draniowi kapelusza, mitra musi wystarczyć ) odprawiony NOM, dołożyć dla "okrasy" (przepraszam!) Kyrie i Agnus Dei po łacinie ładnie wykonane (co ważne, łatwe do nauczenia dla każdego, bo krótkie) i sprawi to więcej niż wszystko inne.

A NOM jest faktem, teologiczne subtelności są dla znikomego ułamka wiernych.

A ja bym najpierw odwrócił kapłana, ubrał w ładny ornat, dodał I ME i od tego zaczął, potem można po łacinie coś tam...  To co teraz mamy też nie wprowadzono szybko, tylko bardzo powoli. Tak żeby się nie poznali.