ME-lotek

Nie wiem ile osób zauważyło, ale wczoraj papież Franciszek w czasie Mszy w sanktuarium p.w. Jana Pawła II wybrał IV Modlitwę Eucharystyczną.

Może to dobry przykład dla duchowieństwa. W sumie trochę szkoda że ta dość bogata i piękna modlitwa (zdaje się oparta na kanonie Bazylego Wielkiego) praktycznie nie jest używana, usłyszeć ją można chyba rzadziej od samego Kanonu Rzymskiego. Dobrze by było, gdyby była odmawiana częściej, gdyż jej charakter świetnie nadaje się na Msze w okresie po Zesłaniu Ducha Świętego.

Dziś, tzn. 13.08.2016 w warszawskim kościele Dominikanów przy Freta podczas mszy południowej V Modlitwa Eucharystyczna. Jako tradziuch, który czasem jeszcze zabłądzi na NOM bacznie obserwuję Liturgia Eucharistica. Trochę się zdziwiłem widząc w czasie Praeparatio Donorum, że celebrans podnosi patenę, a potem kielich bardzo wysoko. Niestety, podczas Podniesienia już tak dobrze nie było. Ale generalnie wrażenie z mszy nienajgorsze.
Człek się cieszy, gdy na NOMie nie usłyszy 2-ki i gitarek. O tempora...

Wątek trochę ostatnio zaniedbywany, a niesłusznie.
Zaprzeszły czwartek, tj. 12.01.2017 południowa msza w bocznej kaplicy w-wsko-praskiej Bazyliki Najświętszego Serca Jezusowego - IVME. Nie wiem jak inni uczestnicy powyższej Mszy Św. - czy byli tylko zdziwieni, że kapłan po Sanctus tak długo każe czekać na Podniesienie, czy też z zadowoleniem wysłuchali miniwykładu teologii chrześcijańskiej począwszy od Stworzenia aż do Zesłania Ducha Św. Nie wiem, czy to jeno moje dziwactwo jest, ale kiedy na NOMie usłyszę coś innego niż "źródło wszelkiej świętości" - robi to na mnie silne wrażenie. Po tym Komunia Św. udzielona wiernym inaczej niż na klęcząco mimo braku balasek wydałaby się dla mnie czymś po prostu niestosownym! (Wiem, że to śmieszne).

Nie wiem ile osób zauważyło, ale wczoraj papież Franciszek w czasie Mszy w sanktuarium p.w. Jana Pawła II wybrał IV Modlitwę Eucharystyczną.

Może to dobry przykład dla duchowieństwa. W sumie trochę szkoda że ta dość bogata i piękna modlitwa (zdaje się oparta na kanonie Bazylego Wielkiego) praktycznie nie jest używana, usłyszeć ją można chyba rzadziej od samego Kanonu Rzymskiego. Dobrze by było, gdyby była odmawiana częściej, gdyż jej charakter świetnie nadaje się na Msze w okresie po Zesłaniu Ducha Świętego.

Dwa dni potem, tj. 14-ego stycznia wschodniacy korzystający z kalendarza juliańskiego obchodzili swój liturgiczny 1-szy stycznia - Święto Obrzezania Pańskiego (u nas usunięte z Mszału '62, choć jeszcze w moim "Mszale niedzielnym i świątecznym" AD 1956 występuje) i Św. Bazylego Wlk. Nie byłbym sobą , gdybym pominął sposobność uczestnictwa w Boskiej Liturgii Św. Bazylego u OO Bazylianów w w-wskiej cerkwi greckokatolickiej przy Miodowej. Z Anaforą Św. Bazylego Wlk. oczywiście zapoznałem się wcześniej dzięki "Boskiej Liturgii z komentarzem i częściami zmiennymi", wyd. Bazylianie (to, gdyby ktoś był ciekaw, nie dla reklamy ). Istotnie, IVME jest wzorowana na AnBAZ, przy czym ta ostatnia jest oczywiście o wiele bardziej rozbudowana, występują też pewne subtelne różnice teologiczne. Wynikają one z różnic teologicznych dzielących nas od prawosławia, pochodzących jeszcze z I-ego tysiąclecia post Christum,  innych oczywiście niż osławione Filioque.

PS Myślę, że gdyby 4-ka była częściej odmawiana, zrobiłaby dla re-ewangelizacji ludu więcej, niż niesławnej pamięci "Nowa ewangelizacja"

Z wątku Rozmowy Bractwa z Watykanem zakończone

[Chyba wiele rzeczy w Kosciele zmierza do konca, do rozsypki - i nic tego nie zmieni. Czasem mi sie wydaje, ze rozlam/schizma moze byc jedynym rozwiazaniem i jedyna szansa na jakakolwiek odnowe, bo obecny oficjalny Kosciol w takiej formie, z taka wladza i z takimi ukladami nie jest w stanie zaproponowac/przeprowadzic jakiejkolwiek prawdziwej duchowej odnowy.

Takie przemyślenia jak x. Pauluss mam od dłuższego już czasu, dlatego gdzieś już pytałem, czy możliwa jest sytuacja, że sam Rzym popada w schizmę i odłącza się od... no właśnie, od czego? Od Kościoła? Do tej pory bywało wszak odwrotnie.
Jakieś dwa już m-ce temu, jeszcze pod koniec Wielkiego Postu usłyszałem w czasie mszy św. w pewnym kościele w (pod)warszawskim Ursusie - "Módlmy się za małżeństwa niesakramentalne, aby nie czuły się odłączone od Kościoła". Jeden chyba Pan Bóg wie, co to miałoby oznaczać, ja w każdym razie do dziś nie wiem. Zapisałem sobie w tel w miarę wiernie.
Przedwczoraj w kościele w pewnej w-wskiej parafii słyszę podczas kazania o narastającym niebezpieczeństwie schizmy (tak, padło to słowo!) w związku ze zmieniającym się pojmowaniem grzechu na przykładzie Komunii Św. dla rozwodników. To powiedział kapłan podczas odprawiania NOMu. Nawiasem, ten sam, o którym wspomniałem w wątku Reforma reformy - Jak powinien wygladać zreformowany NOM?
Wracając do tytułu wątku - III ME.
PS W mojej macierzystej parafii mieszkam tak blisko kościoła, że nie wychodząc z mieszkania mogę przez zewnętrzne głośniki swobodnie usłyszeć całą mszę tam odprawianą. Niestety, poziom (post)modernizmu jest dla mnie nie do akceptacji, więc prawie wcale tam nie bywam. I otóż w ostatnią niedzielę ku zdziwieniu słyszę (przez głośniki) Zaprawdę, święty jesteś, Boże, i słusznie Cię sławi wszelkie stworzenie. Hmm, dotychczas II-ka była w przysł. "świątek, piątek i niedzielę".

Kilka tygodni temu, będąc w poniedziałkowy wieczór na NOM w jednej z parafii dekanatu żoliborskiego, usłyszałem byłem Kanon. Co więcej, piękna,  pobożna celebracja Ofiary. Zwykły dzień powszedni.
Brakowało tylko versus Deum

W mojej parafii miejsca NOM w Uroczystość Bożego Ciała. Kanon Rzymski, schola śpiewa Kyrie, a także po łacinie Sanctus i Agnus Dei.

Jak w mojej macierzystej było w Boże Ciało – nie wiem, święto zbyt wielkie . Wybrałem się dopiero w końcówce Oktawy. I... nie zawiodłem się – dyżurna II-ka. I cóż z tego, że lud nawet pobożny, licznie uczęszczający, ładnie śpiewający etc., skoro nie byłem w stanie uwierzyć w wiarę celebransa w Przeistoczenie! (nie ze względu na ME rzecz jasna). I potem procesja z Najśw. Sakramentem, gdyby nie ex opere operato ...
Brak postępów niestety

Dziś słuchałem transmisji w Radiu Maryja Mszy z wiadomego sanktuarium. Kanon Rzymski. I sobota miesiąca,  Święto Matki Bożej Różańcowej, rocznica bitwy pod Lepanto.

Akurat też tego słuchałem. Radio Maryja wydaje mi się ważne, nie dlatego, żebym był bezkrytycznym słuchaczem, ale na proste pytanie "Czy lepiej, że ono jest, czy lepiej gdyby zniknęło lub nigdy go nie było?" odpowiadam bez wahania "Lepiej, że jest". Mimo wszystkich jego wad i przywar o. Dyrektora! Pamiętam czasy, gdy promowało ono polskość i pewien rodzaj patriotyzmu, a naokoło tę polskość starano się nam po prostu zohydzić. W czasach referendum akcesyjnego było bodaj głównym medium o ogólnokrajowym zasięgu skupiającym euro-sceptyków (-realistów). Cóż, lepszy rydz niż...

Dziś rano wychodząc na mszę do kaplicy Platerek usłyszałem w "moim" kościele (w głośnikach) prefację. Z przyzwyczajenia chwilę poczekałem, bez zdziwień "żródło wszelkiej". Czy dzisiaj nie było jakiegoś dnia papieskiego? A może był wczoraj?
Jakieś trzy tygodnie temu w niedzielę wybieram się na Boską Liturgię do Bazylianów, w moim kościele zaczyna się tzw. msza z udziałem dzieci. I... osłupiałem słysząc Asperges !! Bez wątpienia próba chóru. Chyba się trzeba zainteresować

Osobiście więcej słucham w RM wiadomości i programów publicystycznych. Bije na głowę poziomem dziennikarstwa media publiczne, o opozycyjnych w ogóle nie mówię bo tego po prostu nie potrafię słuchać. Dzisiaj na przykład była bardzo cenna audycja o Ormianach.

Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Parafii Św. Jakuba Apostoła na w-wskiej Ochocie - dzisiejsza msza wieczorna. Wybrałem się nagle sobie uświadomiwszy, że nigdy nie byłem w tym kościele o tradycji już ponad 100-letniej! No i proszę - Wysławiamy Cię, Ojcze święty, Ty nas zawsze podtrzymujesz w doczesnym pielgrzymowaniu. Nadal mam tak, że po czymś innym niż 2-ka oczekuję godziwego zwieńczenia i... było - Podniesienie Hostii a potem Kielicha zapewne przeszłoby przed Trydenckim Komitetem Normalizacji, Miar i Jakości Liturgii  . Potem novusowa codzienność (znaczy "procesja eucharystyczna"(?)), za to końcowa improwizacja organisty spodobałaby się, jak myślę, nawet p. Krusejderowi!

Parafia i sanktuarium Matki Bożej z Lourdes w diecezji w-wsko-praskiej. Nie lubię jakoś kościołów w tej diecezji (z wyjątkiem kaplicy w Bazylice przy Kawęczyńskiej). Dodatkowo okolica mało zachęcająca do odwiedzin, zwłaszcza po zmroku . Nad wejściem banner o 100-leciu Fatimy oraz 25-tej rocznicy konsekracji kościoła. Znaczy świątynia młodsza ode mnie . Wnętrze surowe, po celebracji także wiele nie oczekiwałem.
Tymczasem z miłym zaskoczeniem słyszę - Wysławiamy Cię, Ojcze święty, Ty nas zawsze podtrzymujesz w doczesnym pielgrzymowaniu. Analogicznie jak w poprzednim wpisie podniesienie zarówno Hostii jak i Kielicha godne i dostojne, za to w odróżnieniu Komunia św. wiernych na klęcząco przy (nieistniejących) balaskach! To było dla mnie tym bardziej zaskakujące, że było czterech koncelebransów, ludzi na mszy dość sporo i pokusa żeby "szybciej poszło" byłaby na NOMie zrozumiała.

Tymczasem z miłym zaskoczeniem słyszę - Wysławiamy Cię, Ojcze święty, Ty nas zawsze podtrzymujesz w doczesnym pielgrzymowaniu.

Pan raczy żartować
V Modlitwa eucharystyczna ma epiklezę konsekracyjną, którą można zinterpretować w sposób protestancki ("ześlij swego Ducha na ten chleb i wino, aby Twój Syn stał się obecny wśród nas w swoim Ciele i w swojej Krwi" - nie ma tutaj mowy o tym, że święte dary ofiarne mają się stać Ciałem i Krwią Chrystusa), a w modlitwach wstawienniczych wspomina się zmarłych, "których wiarę jedynie Ty znałeś", co może sugerować istnienie "anonimowych chrześcijan" albo jakiejś wiary "bezobjawowej" (oczywiście można to też rozumieć jako wspomnienie tych, którzy uwierzyli albo powrócili do wiary bezpośrednio przed śmiercią).

Ireneusz Cieślik - Jak ocenia Ojciec modlitwy eucharystyczne dodane do polskiej wersji mszału?
Tomasz Kwiecień - Alergicznie reaguję na piątą, napisaną w Szwajcarii i potem modną w krajach frankofońskich. Dla mnie jest banalna w treści, płaska, bez właściwego odniesienia do tajemnicy Chrystusa. Zawsze czuję się nieswojo, kiedy ją czytam. Nie ma tam wprost herezji – nie byłaby wówczas zatwierdzona – ale jest taka "socjologiczna", kładzie nacisk na samoświadomość Kościoła jako specyficznej grupy społecznej. Wielu księży, którzy ją odmawiają, czyni to ze względu na duszeszczipatielnyj fragment, gdzie wspominany jest Chrystus, który "podobnie jak uczniom w Emaus, wyjaśnia nam Pisma i łamie dla nas chleb". Dla mnie osobiście to nie wystarczy, by ją polubić. Jest w swoich odniesieniach zbyt horyzontalna, za mało wertykalna: za dużo w niej moralizowania o pomocy bliźnim, za mało o dziele spełnionym dla nas przez Boga. Boję się takiego przełożenia akcentów, tak samo jak boję się chrześcijaństwa nastawionego na moralność.

Błogosławione marnowanie: O Mszy świętej z Ojcem Tomaszem Kwietniem OP rozmawiają Jacek Borkowicz i i Ireneusz Cieślik, Kraków 2003, ss. 183–184.

Parafia i sanktuarium Matki Bożej z Lourdes w diecezji w-wsko-praskiej. Nie lubię jakoś kościołów w tej diecezji (z wyjątkiem kaplicy w Bazylice przy Kawęczyńskiej). Dodatkowo okolica mało zachęcająca do odwiedzin, zwłaszcza po zmroku .

Drogi Panie Pentuer,
Cosik nasza Praga się Panu nie podoba?
Rzuć bracie blagę! I chodź na Pragę!
Weź  grubę lagę, melonik tyż!

https://youtu.be/UtZ0C__KFWg

Dziś pierwszy raz po wakacjach odwiedziłem Kościół Seminaryjny w W-wie - godz. 18:30 - msza po łacinie z chorałem gregoriańskim. NOMowy "high church", korzystają z Gaudeamus. Łaciński śpiewnik mszalny, w którym z ME zamieszczono tylko I i II. Na Kanon natrafiłem tam tylko raz, ale przynajmniej Podniesienia Hostii i Kielicha godne, złożenie na powrót także powoli i z należnym szacunkiem, co na NOMie b. rzadko się widuje.

@donbor
Szanowny Panie, nie napisałem, że Praga mi się nie podoba, gdyż byłaby to po prostu nieprawda. Przeciwnie, przy Dw. Wileńskim czuję się o wiele lepiej niż przy Centralnym (makabra ), wolę Targową czy Grochowską niż Marszałkowską, Skaryszaka niż nawet Saski. Taki nasz w-wski Wschód i Zachód 

@Andrzej75
Pan zdaje się nie pamiętać, co odnotowujemy w tym wątku. Z tych ME preferuję IV, gdyż widzę w nim pewien ukłon w stronę wschodniaków, zaś moja fascynacja liturgiami wschodnimi wydaje się być już trwała. O reszcie chętnie zapomniałbym bez żalu.